عدالت یکی از مفاهیم ارزشی، مهم و پرکاربرد است که می توان از زوایا، ابعاد و جوانب گوناگون آن را مورد بحث و بررسی قرار داد. در این رابطه می توان به عرصه هایی همچون سیاست،

این مقاله به تبارشناسی عدالت گرایی در زمان حاضر با لحاظ زمینه های آن در متافیزیک و حکمت عملی شیخ الرئیس بوعلی سینا اختصاص دارد. جهت انجام این مهم، در گام نخست،

گرچه همه مقاطع و ادوار زندگی پربرکت مولای متقیان امیرمومنان علی (ع) برای ما درس آموز است اما قسمت پایانی تاریخ زندگی آن حضرت ـ یعنی دوران حکومت و خلافت آن بزرگوار

این نوشتار به بررسی فلسفه عدالت از نگاه امام علی (ع) اختصاص دارد. نویسنده پس از طرح مباحث ابتدایی خود مبنی بر اهمیت بحث از عدالت در تاریخ بشر، جایگاه عدالت در زمانه ما و لزوم

این نوشتار به شناسایی مبانی عدالت و پیشرفت توجه کرده است. جهت انجام این مهم، ابتدا به تعریف عدالت و پیشرفت پرداخته شده است. یادآوری خطیر بودن ایضاح و تعریف عدالت و

دو مفهوم «عدالت» و «توسعه» از دیرباز در عرصه سیاست و اندیشه سیاسی در قامت مفاهیم تاثیرگذار و پرمعنا مطرح بوده اند و هر یک در ادبیات سیاسی و اقتصادی نمایانگر

کارآمدی در عداد مباحثی قرار می گیرد که امروزه در سطح استراتژی های کلان یک مجموعه و یک سیستم مطرح می شوند. این مفهوم در نیمه های قرن هجدهم و اوایل قرن نوزدهم به

این نوشتار به بررسی نظریه اسلامی عدالت اختصاص دارد. در اولین گام، نوشتار به بررسی تعاریف و اقسام عدالت پرداخته است. پس از آن از حق به مثابه منشا عدالت، ذیل رویکردی

این نوشتار به نسبت شناسی عدالت و پیشرفت پرداخته است. در گام نخست به طرح بحث عدالت و رابطه آن با فرهنگ دینی همت گماشته شده و گام بعدی نوشتار مقایسه دو مفهوم عدالت و

مقوله کارآمدی از جمله مفاهیم انتزاعی و ذهنی است که افراد مختلف می توانند با نشان دادن مصادیق و نمونه های متفاوت، آن را همسو و هم جهت با خواسته های خود تعریف کنند.