کودکان مبتلا به اختلال معنایی – کاربردی تا حد زیادی آغازگر گفتگو بودند، اما تعداد گفته‌های آنان در هر نوبت، در مقایسه با کودکان مبتلا به اختلال زبانی خاص چشمگیرتر نیست.

متخصصان پزشک و نیز پژوهشگران آسیب‌های زبانی توجه فراوانی به سندروم الاندو- کلفتر معطوف کرده‌اند. ویژگی بارز این اختلال شروع آن است که با حمله‌های صرعی همراه است.

در آزمایش‌های زبانی مقیاس‌های رشد زبان ویژگی متمایز کننده در واکنش به صدا است.

عوامل مرتبط با دانش و آمادگی‌های ذاتی باید بسیار گسترده باشد، زیرا هر کودکی می‌تواند هر زبانی را که با آن در تماس است در سال‌های اولیه زندگی بیاموزد.

روشن است که انسان در مقام پردازشگر، نقشی فعال دارد، بدین معنی که وی تنها پذیرنده غیر فعال اطلاعات دریافتی نیست.

نظام شناسایی کلمه، شامل شماری کلمه یاب است که می‌تواند بصورتی بالقوه و با ثبات فعال شود.

کودکان مبتلا به آسیب‌های زبانی خاص در درک و پردازش آن دسته از عناصر نحوی که مانند برخی بخش‌های انتهایی کلمات از نظر طول زمانی کوتاه هستند مشکل دارند.

هنگامی که سنجش کامل‌تری از مهارت‌های زبانی کودک به عمل آید، والدین و کودک آمادگی کامل‌تری برای آن خواهند داشت.

نظریه‌پردازان بر این باورند که مفاهیم اولیه، بدون ارتباط با زبان، و مستقل از آن رشد می‌کنند.

درون قشر مغزی سه ناحیه وجود دارد که برای درک شنیداری بسیار مهم است.