جلال الدین محمد مولوی از جمله شاعران بنام و برجسته ی ادبیات فارسی و به حق از ارکان چهارگانه ی ادب کشورمان محسوب می شود.

از نظر عموم عرفا و حکما و متکلمان مسلمان، به استثنای معدودی، تناسخ از نوع حقیقی، باطل و از نوع مجازی است. ابیاتی چون «گر ز صندوقی به صندوقی رود» ،‌«پس تو را هر لحظه مرگ و رجعتی است»

یکی از مهم ترین مسائل عرفانی که در مکتب سنایی و مولوی و ابن عربی مطرح است، مسئله انسان و مقام او در جهان هستی و انسان کامل و انسان العین است.

یکی از ویژگی های غزلیّات مولوی، وجود گفتگوهای مندرج در بسیاری از آنهاست. کاربرد گفتگو در بطن غزلیّات، از منظر علم بدیع، استفاده از صنعت ادبی ای است که به آن

از جمله شاعران و سخن سرایانی که در سیر عارفانه خویش از زلال سرچشمه سار اندیشه های سنایی غزنوی سیراب گشته اند، مولانا جلال الدین محمد مولوی است. مولوی با قدرت تفکر و

در میان هنرهای والایی که انسان ها تاکنون بدان دسته یافته اند هیچ هنری چون موسیقی نتوانسته است که با آهنگ حیات و ضربان زندگی انسان پیوندی راستین برقرار کند. آهنگ موسیقی از ژرفای روح و روان انسان ریشه می...

رابطه علّیّت یا سببیّت یکی از مسائلی است که نفی و اثبات آن، آثار فلسفی و علمی شگرف دارد و نیز از جهت کلامی و تأثیر خاصّ آن در امر دیانت دارای نقش اساسی است. به علاوه،

در حوزه فرهنگ و تمدن اسلامی به واسطه تعدّد و تنوع نظام ها و مکاتب شناختی، زبان های گوناگونی مجال ظهور یافت. به نظر می رسد زبان عرفانی تفاوتی فاحش با زبان

برای درک نظر هگل درباره خدا و رابطه او با جهان، آشنایی اجمالی با نظر او درباره مفهوم مطلق و روح لازم است. بنابراین، ابتدا مفهوم مطلق و روح و سپس مفهوم خدا از نگاه هگل را بررسی و

مولانا و هگل هر دو معتقدند که در پس همه پدیده های این عالم، وجودی است کامل، آگاه و نامتناهی. هر دو متفکر آن امر نامتناهی را خدا می نامند. به نظر هر دو، جهان مدام در حال صیروت و نو شدن است