مسیر جاری :
زنان و محدوديّت هاي جهان گردي (3)
فقهاي شيعه، فرع بالا را در باب حجّ طرح کرده اند، ولي ملاک در حجّ و غير حجّ، به ويژه اگر سفر، سفر واجب باشد يکسان است. بنابراين، از ديدگاه علماي شيعه، سفر زن به تنهايي در صورتي که امنيّت جاني، مالي و آبرويي...
زنان و محدوديّت هاي جهان گردي (2)
در موضوع مورد بحث ممکن است شماري از مذاق شريعت به عنوان دليل ياد کننده به اين بيان: مذاق شريعت حکم مي کند که زنان در پس پرده باشند و از هرگونه آمد و شد و سير و سفر و کارهاي اجتماعي، مگر به هنگام ضرورت...
زنان و محدوديّت هاي جهان گردي (1)
با اين که پس از انقلاب اسلامي، کتاب ها و مقاله هاي فراواني در اين باره نگاشته شده و سمينارهاي بسياري برپا شده است، ولي هنوز کاري در خور انجام نگرفته است. از اين روي، بايسته است پژوهش گران مسائل و معارف...
بازديد جهان گردان غير مسلمان از مکان هاي مقدس (3)
شماري از فقيهان بر اين باورند که ناروايي ورود کافران به مسجدها در ميان مسلمانان صدر اسلام، مشهور بوده است. علامه در تذکره، اين شهرت را از دليل ها قرار داده و بر آن شاهدي از تاريخ ارائه داده است:
بازديد جهان گردان غير مسلمان از مکان هاي مقدس (2)
روا نيست کافران وارد مسجدالحرام شوند، به اجماع به دست آمده و فراوان حکايت شده از مسلمانان. افزون بر آن سخن خداوند: « مشرکان نجس اند... ».
بازديد جهان گردان غير مسلمان از مکان هاي مقدس (1)
بي گمان مکان هاي مقدس اسلامي، صرف نظر از قداست و معنويتي که دارند، نمايشگاهي از هنر و نمادي از تمدّن و فرهنگ اسلامي اند.
اصل نخستين در برخورد با غير مسلمانان (2)
بنابراين، اگر کافران موجوديت اسلام را به رسميت بشناسند و درصدد دست اندازي و تجاوز به مسلمانان نباشند، حق حيات دارند و مسلمانان مي توانند با آنان رابطه داشته باشند و به سير و سفر در شهرهاي آنان بپردازند.
اصل نخستين در برخورد با غير مسلمانان (1)
در اصلِ روا بودن گردش گري و جهان گردي، بحثي نيست، بلکه بر اساس رهنمودهاي فراواني که در منابع ديني وجود دارد مسلمانان به سير و سياحت در روي زمين تشويق نيز شده اند.
گردش گري در قرآن
قرآن، کتابي است جامع و فراگير که به عنوان منبع بنيادي و اساسي در فهم و دست يابي به احکام شرعي، سخن نخستين را مي گويد. هر پژوهش گري از هر زاويه و افقي به اين گنجينه خداوند بنگرد به مقصود و مطلوب مورد نظر...
فقه و صنعت جهان گردي (2)
آن چه تاکنون گفتيم، درباره ي اصل جهانگردي و شايسته بودن آن از ديدگاه شريعت و در واقع، مقدمه اي بود براي بحث درباره ي مشروع بودن پديده ي جديد « صنعت جهان گردي » و بررسي احکام فقهي آن.