دعا به اسم اعظم و حفظ كُلّ قرآن
منبع:سفينة البحار
ابوعمره كه معروف به زاذان بوده عجمى و ايرانى بود. وى از ياران مخصوص اميرالمؤمنين على، عليه السّلام گرديد. سعد خفاف مىگويد : شنيدم زاذان با اين كه عجمى است، با صداى بسيار خوب و غمگين قرآن مىخواند، به او گفتم: تو آيات قرآن را خيلى خوب مىخوانى، از چه كسى آموختهاى؟ لبخندى زد و گفت : روزى امام على، عليه السّلام، از كنار من عبور كرد، من شعر مىخواندم و صوت عالى داشتم به گونهاى كه آن حضرت از صداى من تعجب كرد و فرمود : اى زاذان چرا قرآن نمىخوانى؟ عرض كردم : قرائت قرآن را نمىدانم و در گوشم سخنى فرمود كه نفهميدم چه بود، پس فرمود : دهانت را باز كن، دهانم را گشودم، آب دهانش را به دهانم ماليد، سوگند به خدا، قدمى از حضورش برنداشتم كه در همان دم، دريافتم همه قرآن را به طور كامل حفظ هستم پس از اين جريان، به هيچ كس، نيازى در ياد گرفتن قرآن پيدا نكردم. سعد مىگويد : اين قصّه را براى امام باقر، عليه السّلام، نقل كردم، فرمود : زاذان راست مىگويد : چرا كه اميرالمؤمنين على براى زاذان، به اسم اعظم خدا، دعا كرد، و چنين دعايى رد خور ندارد.