جايزههای امام حسين(ع) به معلم فرزندشان
در زمان سكونت حضرت ابي عبداللّه الحسين (ع) در مدينه، مردي معلم در آن شهر به نام عبدالرحمن، بچّهها را قرآن تعليم ميداد و آنها را با معارف اسلامي آشنا ميساخت.
گويا يكي از فرزندان حسين ابن علي عليهماالسلام نيز در مكتب او درس ميخواند معلّم به او سورة مباركه حمد را تدريس نمود، او به محضر مقدس پدر شرفياب شد و جمله اي را كه معلّم تدريش كرده بود براي پدرش قرائت كرد حضرت امام حسين (ع) از اين عمل عبدالرحمن مسرور شد و او را به حضور طلبيد و جوايزي به شرح زير به او عطا فرمودند:
امام حسين (ع) در جواب اين كوته نظران چنين فرمودند.
اين هدايا و بخشش من كجا برابري ميكند با تعليمي كه او فرزندم را نموده است[1].
گويا يكي از فرزندان حسين ابن علي عليهماالسلام نيز در مكتب او درس ميخواند معلّم به او سورة مباركه حمد را تدريس نمود، او به محضر مقدس پدر شرفياب شد و جمله اي را كه معلّم تدريش كرده بود براي پدرش قرائت كرد حضرت امام حسين (ع) از اين عمل عبدالرحمن مسرور شد و او را به حضور طلبيد و جوايزي به شرح زير به او عطا فرمودند:
1. ابتدا دهانش را پر از دُرّ يا مرواريد نمودند.
2. هزار دينار به او بخشيدند.
3. هزار حلّه «خلعت» به او عطا فرمودند.
عدهاي تنگ نظر - كه در هر زمان حضور دارند به امام حسين (ع) اعتراض كردند كه اين چكار بود كه كرديد. 2. هزار دينار به او بخشيدند.
3. هزار حلّه «خلعت» به او عطا فرمودند.
امام حسين (ع) در جواب اين كوته نظران چنين فرمودند.
اين هدايا و بخشش من كجا برابري ميكند با تعليمي كه او فرزندم را نموده است[1].
پی نوشت:
[1] - عوالم: ج 17، ص 64 و سرگذشتهاي تلخ و شيرين قرآن: ج 2، ص 19.
