ویژگی‌ها و شاخص‌های روابط عمومی كارآمد

روابط عمومی برتر یا كارآمد، واحدی است كه با ساماندهی مناسب تشكیلاتی و مدیریت علمی، در قالب برنامه و عمل مشخص، ضمن رعایت اصول اخلاقی و حرفه‌ای روابط عمومی و ...
الف) تعریف روابط عمومی كارآمد :
روابط عمومی برتر یا كارآمد، واحدی است كه با ساماندهی مناسب تشكیلاتی و مدیریت علمی، در قالب برنامه و عمل مشخص، ضمن رعایت اصول اخلاقی و حرفه‌ای روابط عمومی و ارایهٔ اطلاعات مشاوره‌ای به مدیریت سازمان، برای نفوذ در افكار عمومی و هدایت آن افزون بر برنامه‌ریزی ویژه برای رهبران فكری، به شكل اصولی رسانه‌ها را به خدمت گرفته و به اصل اطلاع‌یابی، اهمیت ویژه‌ای قایل می‌شود و از طرفی با توسعه فعالیت‌های افكار سنجی و ارتباطات مردمی و تولید فرآورده‌های فرهنگی سعی دارد جریان مبادله پیام بین سازمان و مخاطب را دوسویه و بازخورد لازم را در جریان ارتباطی خود با مخاطبان در ابعاد درون سازمانی، ملی و بین‌المللی ایجاد كند و از طریق نقشی تعیین‌كننده و تأثیرگذار درسطح كلان در برنامه‌های سازمانی و برنامه‌های توسعه ملی ایفا كند و باگرایش به سمت مردم در هیأت وكیل مدافع مردم و دادستان ظاهر شود و به صورت یك نهاد مدنی حامی و پاسدار افكار عمومی درآید.
ب) ویژگی‌های روابط عمومی كارآمد :

۱) عمل به اصول اخلاقی روابط عمومی ازطریق استفاده نكردن از دروغ، رازداری و حفظ اسرار سازمان و مخاطبان، خودداری از نشر اطلاعات كذب، عمل به اصل حقانیت مخاطب و پرهیز از برخورد غیراخلاقی با مخاطبان و پرهیز از ترفندهای تبلیغاتی برای فریب افكار عمومی و تطمیع یا تهدید رسانه‌ها در مورد دادن آگهی‌ یا قطع آن.

۲) توجه به روابط عمومی بین‌المللی از طریق تولید فرآورده‌های فرهنگی جهت دار مبنی بر فعالیت‌های توسعه‌ای، تولید اخبار توسعه و انتشار نشریات و بروشور به زبانهای خارجی و تولید و صدور گزارشهای خبری.

۳) قدرت مشاوره مدیریت از طریق شكل‌دهی «هسته‌های مشورتی» در زمینه‌های مختلف و براساس وظایف تخصصی سازمان و با استفاده از نتایج نظرسنجی‌ها، پژوهش‌ها، تماس‌ها و مطالب رسانه‌ها.

۴) كارآیی روابط عمومی داخلی از طریق توجه به بعد داخلی سازمان و پرهیز از گرایش اصلی به سمت بیرون سازمان و جلب و تأمین رضایت و ایجاد تفاهم بیشتر بین مدیریت و كاركنان.همچنین جمع‌آوری اطلاعات برای مخاطبان درون سازمان و انتشار نشریات داخلی و برنامه‌های بازدید برای كاركنان و خانواده های آنان.

۵) برنامه‌ریزی برای رهبران فكری از طریق اطلاع‌رسانی به ائمه جمعه و جماعات، روزنامه‌نگاران، نویسندگان، مدرسان و ...انتشار بولتن اطلاع‌رسانی ویژه برگزاری برنامه‌های بازدید از طرحها، حضورمسئولان سازمان در بین آنها و ... است.

۶) استفاده اصولی از رسانه‌ها برای نفوذ در افكار عمومی.

۷) كلان‌نگری در انجام وظایف و تأثیرگذار بودن بویژه در جریان تصمیم‌سازمانی.

۸) دوسویه بودن جریان مبادله پیام و توجه به «بازخورد» از طریق كاربرد الگوی ارتباطات مشاركت‌آمیز در ارتباط با مردم و توجه به ضرورت مشاركت مردم در تصمیم‌گیریها و برنامه‌ریزیها.

۹) داشتن برنامه عمل و اصالت برنامه‌ریزی از طریق تهیهٔ برنامه‌های كوتاه مدت، میان مدت و بلندمدت و برنامهٔ عمل سالانه.و همچنین شناسایی مخاطبان، تعیین اهداف روابط عمومی براساس اهداف سازمان و تعیین پیام‌های روابط عمومی و پیش‌نویس برنامه و مشورت با مسئولان.

۱۰) اطلاع‌یابی، یعنی علاوه بر اطلاع‌رسانی، نگاه مردم به سازمان را تفسیر كند و آن را در اختیار مدیریت سازمان قرار دهد. مهمترین شیوه اطلاع‌یابی سنجش افكار عمومی است و همچنین نظام پیشنهادها برای آگاهی از دیدگاههای اصلاحی كاركنان و قشرهای مختلف مردم.

۱۱) اولویت ارتباطات مردمی هم در درون و هم در بیرون سازمان از طریق برگزاری جلسات پرسش و پاسخ بین كاركنان و مدیریت و گروههای مختلف مردم، بویژه مخاطبان خاص سازمان یا مدیریت و برگزاری بحث آزاد. و همچنین طراحی یك بخش مستقل در نمودار و تشكیلات سازمانی روابط عمومی.

۱۲) سازماندهی و مدیریت علمی با استفاده از طراحی تشكیلاتی مناسب و مدیریت عملی و تعیین جایگاه مشخص روابط عمومی زیرنظر مستقیم بالاترین مقام سازمانی. همچنین مدیر كارآمد و متخصص در حوزهٔ افكار عمومی، علوم ارتباطات و آشنایی اجمالی با اصول علم مدیریت و ضرورت توجه به جذب نیروی انسانی متخصص در علوم روابط عمومی و ارتباطات.

۱۳) توانمندی در تولید فرآورده‌های فرهنگی از طریق تولید اطلاعات در قالب‌های مختلف همچون تفسیر خبر و غیره و از این طریق كمك به كار فرهنگ سازی جامعه.

۱۴) ایفای نقش در قالب نهاد مدنی از طریق مطالعهٔ مستمر افكار عمومی و دخالت دادن آن در تعیین خط مشی سازمان و ایفای نقش پل ارتباطی بین ملت و دولت.