بدغذايى بچه ها قابل حل است

با حوصله بپزيد، با سليقه تزئين كنيد، با اشتها بخوريد

يكى از مشكلاتى كه اغلب مادرها با آن دست به گريبان هستند، غذا نخوردن كودكان است. متأسفانه زندگى شهرى شرايطى را فراهم آورده كه غذاخوردن هم مانند بسيارى از امور، با شتاب و نگرانى انجام مى شود و سفره پهن كردن و آداب غذا را به جا آوردن و نشستن اعضاى خانواده دور سفره يا ميز، ديگر چندان معنايى ندارد. افراد خانواده معمولاً تك تك و در ساعات متفاوتى غذا مى خورند و غذاهاى كم ارزش حاضرى، متأسفانه هر روز بيش از پيش، جاى غذاهاى اصلى را مى گيرد و جامعه را دچار عوارض ناشى از سوءتغذيه مى سازد، يكى از اساسى ترين علل امتناع كودكان از خوردن غذا همين اضطراب و شتابى است كه حتى در زنان خانه دارى هم كه وقت زيادى دارند تا بتوانند سرفرصت به كودكشان غذا بدهند، ديده مى شود. اين در حالى است كه ظاهراً علتى براى اين شتاب وجود ندارد، بنابراين نخستين كارى كه مادر بايد انجام دهد اين است كه در محيطى آرام و بدون شتاب و اضطراب، به تغذيه كودك بپردازد و در عين حال كه قصد تغذيه جسمى او را دارد، با آرامش و شادمانى، اين فرصت را براى خود و كودكش، به فرصت دلپذير در كنار هم بودن تبديل كند.
از آنجا كه عادات بدغذايى از دوران كودكى در انسان شكل مى گيرد، بهتر است كه از دوران نوزادى، كودك را به مواد غذايى ارزشمندى چون ميوه ها، سبزى ها و مواد لبنى عادت دهيم و حتى الامكان از مصرف مواد پركالرى غير ارزشمند، از جمله شكلات، شيرينى، پفك، چيپس، نوشابه و امثال آن پرهيز كنيم. اين مواد سواى آنكه موجب چاقى و سوءهاضمه مى شود، به علت آنكه جاى غذاهاى ضرورى از جمله كلسيم، پروتئين ها و ويتامين ها را مى گيرد، به طور مضاعف به بدن آسيب مى رساند.
بعضى از كودكان، از خوردن شير امتناع مى كنند و طعم آن را دوست ندارند. بديهى است مى توان در بسيارى از موارد از موادى چون ماست و پنير استفاده كرد يا به شير مواد بى ضررى را افزود كه طعم آن را تغيير دهد. به هر حال مصرف كلسيم و مواد معدنى و ويتامين هاى موجود در لبنيات، براى رشد كودك ضرورت دارد و بايد با هوشيارى و سليقه، غذاهايى را كه در آنها از شير استفاده مى شود، به كودك داد. انواع فرنى ها، شيربرنج، پودينگ و سوپ ها از آن جمله اند. تنوع طعم و رنگ غذا بسيار مهم است. غذايى كه با حوصله و سليقه طبخ و تزئين مى شود، اشتهاى كودك را تحريك مى كند و او را سرشوق مى آورد كه غذايش را با اشتها بخورد. از قراردادن غذا در ظروف بدرنگ و شكسته و لب پريده بپرهيزيد و از آوردن قابلمه و ظرف طبخ غذا بر سر سفره خوددارى كنيد.
اگر اين عادت خوب، هنوز از خانواده شما رخت برنبسته كه همگى سر يك سفره و با هم غذا مى خوريد، مراقب باشيد كه جلوى روى كودك، كسى از افراد خانواده، از غذا بد نگويد و بى ميلى خود را نسبت به آنها ابراز نكند. بچه ها نسبت به اين مسئله بسيار حساس هستند و دقيقاً پا جاى پاى بزرگ ترها مى گذارند و از غذاهايى كه آنها اظهار تنفر مى كنند، بدشان مى آيد.
يكى از شيوه هاى غلط مادران در مقابل بدغذايى كودكان اين است كه غذا را وسيله اى براى تنبيه و پاداش قرار مى دهند، از جمله اين كه به كودك مى گويند اگر فلان غذا را بخورى، جايزه مى گيرى. از همه بدتر هنگامى است كه اين جايزه، تنقلاتى مانند شكلات و چيپس و امثال اينهاست، چون به كودك اين پيغام را مى دهد كه تنقلات، خوراكى هاى دلچسبى هستند، اما غذا، خوراكى اى است كه بايد از سراجبار و وظيفه بخورد، در حالى كه در واقع، كودك بايد غذا را با نهايت ميل و اشتياق بخورد و غذا خوردن براى او با لذت و شادمانى همراه باشد.
حجم معده كودكان كم است و بنابراين نمى توان از بچه ها توقع داشت زياد غذا بخورند. غذاى كودكان بايد كم حجم، اما از نظر ارزش غذايى، غنى باشد تا با حداقل غذا، بيشترين مواد غذايى به بدن آنها برسد. به همين علت هم نبايد معده بچه ها را با تنقلات پر كرد، چون ديگر جايى براى غذاهاى اصلى باقى نمى ماند.
كودكان در پذيرفتن طعم هاى جديد، مقاومت مى كنند، بنابراين بايد حوصله به خرج داد وگرنه ممكن است در اثر اصرار مادر، كودك تا مدت هاى مديد از خوردن آن ماده سر باز زند. مواد غذايى به قدرى متنوعند كه پرهيز از چند ماده غذايى، صدمه اى به كودك نمى زند و مى توان به آسانى، جانشين هاى مناسب را براى اين غذاها پيدا كرد.
منبع:http://www.iran-newspaper.com