چاک فریلیش، معاون مشاور امنیت سابق رژیم در همین زمینه به پولیتیکو گفت: تشدید تنش‌ها در مرز با لبنان ممکن است به شبکه برق صدمه بزند. به گفته این مقام سابق، اگر حزب‌الله تصمیم بگیرد که به نیروگاه‌ها و دیگر سایت‌ها حمله کند، مشکل بزرگی است. آنها موشک‌های دقیقی دارند که می‌توانند زیرساخت‌های غیرنظامی را هدف قرار دهند و اداره یک کشور مدرن بدون برق و بدون رایانه، دشوار است. این نگرانی چنان عمده، بزرگ و مهم بود که باعث شد تا پس از ترور فرمانده ارشد حزب‌الله، صهیونیست‌ها بیشترین تدابیر امنیتی را در اطراف چند نیروگاه محدود خود داشته باشند، اما اصابت پهپادهای حزب‌الله به تل‌آویو مشخص کرد که این تدابیر هم چندان کارساز نیست.
رژیم صهیونیستی که منابع طبیعی اندکی دارد (در واقع در حال غارت منابع ملت فلسطین است) همواره نگران انرژی بوده است. نیروگاه‌های گازسوز، هر چند در ظاهر بزرگترین سهم را در نیروگاه‌های برق دارن، اما هنوز اصلی‌ترین نیروگاه تولید برق در سرزمین‌های اشغالی با ذغال سنگ کار می‌کند که سوخت مورد نیازش هم عمدتاً از امریکا لاتین و به ویژه کلمبیا وارد می‌شد. با این حال، کشف حدود هزار میلیارد متر مکعب گاز طبیعی در خط ساحلی سرزمین‌های اشغالی، کمک کرد رژیم صهیونیستی در سال‌های اخیر، وابستگی به واردات را کمتر کند.
به گفته الای رتیگ، استادیار ژئوپلیتیک انرژی در دانشگاه بار-ایلان در تل آویو، گاز همچنین یک ابزار دیپلماتیک در مبارزه با تلاش‌ها برای منزوی کردن اسرائیل بوده است، زیرا کشورهای همسایه حجم زیادی از این گاز را خریداری می‌کنند. بایکوت اسرائیل در مقطع فعلی، برای اردن و مصر غیرممکن خواهد بود زیرا با واردات، چراغ‌ها را در امان و قاهره روشن نگه می‌دارند و برخی می‌گویند که این موضوع، واکنش آنها را ملایم کرده و میزان انتقاد آنها از اسرائیل را محدود کرده است. مصر همین حالا، روزانه سه یا چهار نوبت، خاموشی دارد و حدود ۷۰ درصد انرژی اردن، با گاز وارداتی از سرزمین‌های اشغالی تولید می‌شود.
تشدید درگیری با حزب الله در جنوب لبنان، این جایگاه منطقه‌ای را تهدید می‌کند. میدان تامار که یکی از سه ذخایر اصلی گاز طبیعی است، به دلیل نزدیکی به غزه، به دلیل نگرانی‌های ایمنی، به طور موقت تعطیل شده و سایت بزرگتر لویاتان، به مرز شمالی نزدیک است و می‌تواند به هدفی برای حملات موشکی تبدیل شود. در حقیقت در ماجرای تعیین خط مرزی دریایی با لبنان وقتی که حزب‌الله آماده شلیک به سکوهای گازی در میدان کاریش شد، صهیونیست‌ها عقب نشسته و آنچه را که مدنظر حزب‌الله بود، امضا کردند. با این حال این موضوع در یک جنگ همه جانبه نمی‌تواند درست باشد.
دسترسی به نفت خام، بنزین و گازوئیل، مدت‌ها دردسر بزرگی برای سیاست‌گذاران اسرائیلی بوده است و تحریم‌های اعراب پس از جنگ‌های منطقه‌ای در سال‌های ۱۹۶۷ و ۱۹۷۳، باعث بحران‌های فلج‌کننده انرژی شد. سرویس‌های امنیتی رژیم صهیونیستی در واکنش به این امر، برنامه مخفی مبادله سلاح در برابر نفت را با دیکتاتورهای آفریقایی آغاز کردند. این در حالی است که با پیدا شدن منابع جدید برای خرید نفت خام، کشورهای افریقایی به حاشیه رفته‌اند.
از سوی دیگر در حالی که آمار دقیق واردات نفت به سرزمین‌های اشغالی، یک راز ناگفته در سطح امنیت ملی رژیم است (در واقع، در سرزمین‌های اشغالی همه‌چیز مخفی و از جمله اسرار مگو است!) رژیم الهام علیف در باکو اکنون به عنوان شریک اصلی این رژیم، ظاهر شده و تنها در ژانویه گذشته، ۳۰۰ میلیون دلار نفت خام به رژیم صهیونیستی فروخت و در مقابل، حجم عظیمی از تسلیحات را برای استفاده در جنگ با کشور همسایه ارمنستان دریافت کرد. در این تجارت و مبادله اما دولت رجب طیب اردوغان هم به عنوان واسطه نقش بسیار مهمی دارد.
در حالی که رژیم صهیونیستی تلاش داشت تهدید حملات مستقیم به زیرساخت‌های خود و فشار رو به رشد شرکای خود را متوازن کند، شاهد هدف قرار گیری خطوط تامین خود به خصوص توسط نیروهای مسلح یمن در دریای سرخ بوده است. نیروهای مسلح یمن با وجود فعالیت ائتلاف نیروی دریایی غربی، از سال گذشته، به عملیات علیه کشتی‌های اسرائیلی یا مرتبط با رژیم صهیونیستی دست زد.
دان مارکس، کارشناس امنیت انرژی در موسسه «رویال یونایتد سرویس» در این باره گفت: در حالی که پیامد این حملات، تاکنون محدود بوده است (دقت کنید، غربی‌ها به هیچ عنوان حاضر نیستند بپذیرند که کشوری مانند یمن توانسته آنها را وادار به عقب‌نشینی کند!) اما بازار گاز منطقه‌ای بیشتر در معرض آسیب قرار گرفته است» و ممکن است واردات گاز از طریق دریا، گران‌تر و پیچیده‌تر شود. بازار جهانی گاز طبیعی مایع (ال‌ان‌جی)، از زمان آغاز جنگ روسیه در اوکراین، با محدودیت عرضه روبرو شده و این وضعیت احتمالا تا سال ۲۰۲۵ ادامه خواهد داشت و این مسئله، پیامدهای قیمتی می‌تواند داشته باشد.
موقعیت مصر به عنوان یک هاب گاز منطقه‌ای و فشار سیاسی داخلی حول قیمت انرژی به همراه تاثیر درآمدهای کانال سوئز، به معنای آن است که این کشور، دلایلی دارد تا در تعامل با اسرائیل بماند و برای آتش بس، تلاش کند. کارشناسان می‌گویند چشم انداز قطع برق در حالی که رژیم صهیونیستی به اول سالگرد جنگ غزه نزدیک می‌شود، می‌تواند روحیه ساکنان سرزمین‌های اشغالی را تضعیف کند. بر اساس گزارش پولیتیکو، رتیگ، استاد بار-ایلان گفت: اسرائیلی‌ها به خاموشی عادت ندارند. ما معمولا سالانه حدود سه ساعت خاموشی داریم، بنابراین فقط فکر دو روز بدون برق باعث می‌شود اسرائیلی‌ها وحشت کنند و بروند و ژنراتور بخرند. /کریم جعفری
