شیشه، آینه، عینک

یک تکه سنگ شیشه بزرگ

شیشه از مواد معدنی بدست می آید که معمولا” به رنگ های متفاوت در طبیعت یافت می شود و بنظر می رسد اولین شناخت و استفاده انسان از شیشه به حدود ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح یعنی عصر برنز باز می گردد.
شیشه به صورتی که ما امروزه از آن استفاده می کنیم ریشه در اسکندریه دارد که هنرمندان برای تزئین دیوارها، سقف و دیگر قسمت های کاخ ها از موزاییک های شیشه ای استفاده می کردند. همچنین باستان شناسان ریشه صنعت شیشه گری را به حدود یک قرن قبل از میلاد و کشور سوریه نسبت می دهند.
در قرن ۱۵ میلادی در ونیز اولین شیشه های بسیار شفاف ساخته شد و به آنها کریستالو (Cristallo) گفته شد. در سال ۱۶۷۵ شیشه گری بنام جورج راونسکروفت (George Ravenscroft) با افزودن اکسید سرب به شیشه به نوعی از شیشه با استحکام بالا دست پیدا کرد و از آن برای استفاده در پنجره و پوشش ساختمان استفاده کرد.
اما تعجب آور نیست اگر بگوییم که سرگذشت آینه به قبل از دستیابی بشر به شیشه بازمیگردد. چرا که انسانهای اولیه متوجه این موضوع شده بودند که بسادگی می توانند انعکاس تصاویر را در سطح آب مشاهده کنند، هر چند آنها این موضوع را نوعی جادو می پنداشتند.

عینک ساخت Salvino d’Armati

قبل از کشف شیشه انسانه های اولیه از سنگ های صیغل داده شده بعنوان آینه استفاده می کردند. مخترع آینه امروزی دقیقا” مشخص نیست اما آنچه معلوم است اینکه آینه به سبک امروزی برای اولین در روم تهیه شده است. ورقه ای از شیشه که پشت آن با فلزی مانند طلا، نقره و یا جیوه پوشیده شده باشد.
ساخته اولین آینه های دو طرفه که گاهی به آنها آینه های ترنسپرنت (Transparent Mirror) هم گفته می شود در آمریکا به سال ۱۹۰۳ و بنام امیل بلوک (Emil Bloch) ثبت شده است. این آینه ها در نور معمولی از دو طرف همانند آینه عمل می کنند اما نور شدید را از خود عبور می دهند.
ساخت اولین عینک به سال ۱۰۰۰ میلادی باز میگردد که به آن سنگ خواندن (Reading Stone) گفته می شد. این سنگ یک شیشه کروی شکل بود که استفاده کننده برای خواندن باید آنرا جلوی متن می گرفتند. حدود ۳۰۰ سال بعد در سال ۱۲۸۴ یک نفر ایتالیایی بنام سالوینو د آمراته (Salvino d’Armati) اولین عینکی را که قابل قرار دادن روی صورت بود ساخت.
http://www.farya.com