بیماری پرخوری دوره‌ای چیست؟

بیماری پرخوری دوره‌ای با پرخوری گاه به گاه که در همه مردم بعضی اوقات دیده می‌شود، متفاوت است. افرادی که به اختلالات خوردن مانند پرخوری دوره ای مبتلا هستند، یک نوع ناچاری احساس می‌کند برای این که به طور منظم، حداقل یک بار در هفته برای یک دوره سه ماهه یا بیشتر پرخوری کنند.
آن‌ها احساس می‌کنند که روی این که چقدر و چه غذایی بخورند کنترل ندارند. معمولاً تا جایی که احساس مریضی کنند، در تنهایی غذا می‌خورند، حتی زمانی که گرسنه نباشند.
احساس گناه، خجالت، بیزاری و غم ممکن است به دنبال پرخوری ایجاد شود و گاهی چنان از رفتارشان احساس خجالت می‌کنند که برای مخفی کردن آن از دوستان و خانواده دست به کارهای عجیبی می‌زنند.
پر اشتهایی عصبی و پرخوری دوره ای، با این که در برخی علایم مشابهند اما یکی نیستند. شباهت آن‌ها این است که در هر دو به طور منظم پرخوری وجود دارد و احساسات منفی مانند خجالت و عدم احساس کنترل و احساس گناه دیده می‌شود.
تفاوت عمده این است که در پر اشتهایی عصبی پس از خوردن اقدام به پاک‌سازی می‌کنند یعنی خودشان تحریک به استفراغ می‌کنند یا داروهای مدر یا مسهل استفاده می‌کنند یا ورزش بیش از اندازه انجام می‌دهند.

چه کسانی در ریسک پرخوری دوره ای هستند؟

هر کسی جدای از نژاد، جنسیت، سن و وزن می‌تواند دچار پرخوری دوره ای شود. هر چند زنان در ریسک بیشتری هستند. مردان در سنین میان سالی احتمال بیشتری دارد که مبتلا شوند.

ارتباط پرخوری دوره ای با افزایش وزن چیست؟

بسیاری از مردم مبتلا به پرخوری دوره ای دچار افزایش وزن هستند و دو سوم آن‌ها چاق محسوب می‌شوند.
30 درصد افرادی که به دنبال درمان اضافه وزن هستند دچار پرخوری دوره ای هستند. افراد دارای اضافه وزن یا چاق همچنین دچار مشکلات جسمی مانند بیماری‌های قلبی، فشار خون بالا و دیابت تیپ دو هستند.

علت پرخوری دوره ای مشکلات روحی است

بسیاری از افراد مبتلا به پرخوری دوره ای همچنین به مشکلات عاطفی یا روحی مانند افسردگی، اضطراب، دوقطبی یا مصرف داروهای مخدر مبتلا هستند.
همچنین ممکن است تحت استرس باشند یا اختلالات خواب داشته یا مشکل کمبود اعتماد به نفس و اختلال نارضایتی از شکل بدن داشته باشند.

چه عواملی باعث پرخوری دوره ای می‌شود؟

ترکیبی از عوامل نظیر ژن‌ها و روان شناسی و سابقه فرد می‌تواند دخیل باشد. رژیم گرفتن می‌تواند باعث پر خوری دوره ای شود اما هنوز مشخص نشده است که رژیم به تنهایی می‌تواند باعث پرخوری دوره ای شود. بعضی افراد به بو یا تصاویر غذا حساسیت زیادی دارند.
پرخوری دوره ای همچنین می‌تواند در اثر زندگی پر استرس و آسیب‌های روحی مانند مرگ عزیزان یا مورد تمسخر قرار گرفتن در مورد وزن ایجاد شود.

درمان

پرخوری دوره ای می‌تواند به طور موفقیت آمیزی درمان شود. قدم اول تشخیص درست بیماری است. به این ترتیب که یک پزشک یا کارشناس سلامت باید شما را معاینه کند و سؤالاتی در مورد عادات غذایی ، سلامت عاطفی، تصور شما از شکل بدنتان و احساساتتان نسبت به غذا از شما خواهد پرسید.
صحبت کردن با یک روانپزشک کلید اصلی درمان عاطفی است. رفتاردرمانی شناختی می‌تواند الگوی تفکر منفی که باعث تحریک پرخوری دوره ای می‌شود را تحت تأثیر قرار دهد. درمان بین فردی مشکلات روابطی را که می‌تواند از دیگر عوامل محرک باشد رفع خواهد کرد. صحبت با یک متخصص تغذیه برای ایجاد ژورنال غذایی (دفتر خاطرات غذایی) و عادات غذایی صحیح کمک کننده است.
درمان‌های دارویی مانند ضد افسردگی‌ها و داروهای ضد تشنج می‌تواند ولع نسبت به غذا را کنترل کند. داروی ویوانس یا لیس دگزامفتامین که دارویی برای درمان ADHD است، اولین دارویی است که برای پرخوری دوره ای تایید شده است. مکانیسم اثر دارو ناشناخته است اما تحقیقات نشان داده این دارو تعداد دفعات پرخوری در هفته را کاهش می‌دهد.

چگونه با وجود پرخوری دوره ای وزن کم کنیم؟

پرخوری دوره ای می‌تواند باعث افزایش وزن شود و کم کردن کیلوهای اضافی را سخت کند. روش‌های سنتی کاهش وزن ممکن است کمک کننده باشد، ولی برخی افراد با رژیم‌های سخت به مشکل بر می‌خورند. پزشک شما می‌تواند در مورد برنامه های کاهش وزنی که مخصوص افراد دارای اختلالات خوردن طراحی شده است کمکتان کند.

پیش گیری

چنان چه شما در ریسک پرخوری دوره ای قرار دارید می‌توانید از ابتلا به آن پیش گیری کنید.
نسبت به احساساتی نظیر گناه، شرم و ایجاد رفتارهای تکانشی در مورد غذا و همین طور کمبود اعتماد به نفس آگاه باشید.
چنان چه چنین احساساتی داشتید یا اختلالات خوردن در خانواده شما وجود داشت ، با دکتر و درمانگر خود صحبت کنید.