18 مرداد 1387 / 6 شعبان 1429 / 8 اوت 2008

1) 18 مرداد 1364 هجري شمسي : آيت الله حاج ميرزا ثقفي از علما. فقهاي معاصر در 90 سالگي در گذشت وي از خاندان علم ونقاهت وبسيار پرهيزگار بود . آيت الله حاج ميرزا محمد ثقفي عمر شزيف خويش را در راه خدمت به اسلام و مسلمانان و ترويج سريعت مقدس اسلام وتاليف كتابهاي ارزشمند و مفيدي در نفسير و اصول فقه واحاديث شريف سپري كرد . كتاب نفسير روان جاويد در 5 جلد از آثار اين مفسر بزرگ و عالم گرانقدر عصر حاضر بشمار ميرود.
2) 6شعبان سال 513 هجري قمري: « فريدالدّين عطّارنيشابوري » معروف به« شيخ عطّار» از مشاهير عرفا و شعراي نام‏آور ايران ديده به جهان گشود. برخي زادگاه وي را همدان و بعضي قريه كَدْكَن از توابع نيشابور ذكركرده‎اند. عطار به سبب بلاغت، فصاحت و علم بسيارش در ميان علما و دانشمندان آن روزگار به شيخُُ الاولياء و كشافُ المَعارف وَ الْاَسرار موصوف شده بود. او همانند پدرش شغل عطاري داشت و درطب نيز از مهارتهاي خاص برخوردار بود. او در مداواي بيمارانش از شيوه مجدالدين بغدادي كه طبيب حاذق و برجسته‏اي به شمار مي‏رفت پيروي مي‏كرد و پس از فراغت از معاجله بيماران به نظم مثنوي مي‏پرداخت. گويند مولوي شاعر عارف نامي نيز در كودكي نزد شيخ عطار رفته با او ديدار كرده بود. اشعار و سروده‎هاي او غالباً پندآموزند. از تأليفات اين شاعر پارسي گوي مي‎توان به 114 و به قولي 190 اثر اشاره كرد كه برخي از مهمترين آثار منظوم و منثور او «اِخوانُ الصَّفا، اسرارنامه، تذكرة الاولياء، مِفتاحُ الفُتوح، لِسانُ الغَيب، مظهرُالعَجايِب و منطقُ الطِّير» مي‏‎‏باشند.
3) 6شعبان سال574هجري قمري: اِبن صَيفي فقيه، شاعر، اديب و لغت شناس بغدادي درگذشت. ازابن صيفي رساله هايي چند باقيست. او بويژه درلغت شناسي عرب ازآگاهترين مردم زمان خود بشمارمي رفت و دراين زمينه رساله هاي متعدد دارد.
4) 6شعبان سال1325هجري قمري: حاج ميرزا ابراهيم خويي معروف به شهيد آذربايجاني به شهادت رسيد. ابراهيم خويي ازدانشمندان مبارزجهان تشيع به شمارمي رفت و درعلوم اسلامي بويژه حكمت سرآمد علماي عصرخود بود. حاج ميرزا ابراهيم خويي مبارزي خستگي ناپذير در راه ظلم ستيزي و آزاديخواهي بود و عاقبت درزمان نهضت مشروطيت درمنزلش با گلوله مستبدان به شهادت رسيد.
5) 18 مرداد 431 هجری شمسی: افتادن اصفهان به دست طغرل سلجوقی ، دوازده سال پيش از اين، سلجوقيان كه تركمان بودند بر غزنويان غلبه كرده و به قدرت رسيده بودند و سرگرم تصرف شهرهاي ايران يكي پس از ديگري بودند. محمود غزنوي در 1030 ميلادي در گذشته بود و راه براي ادامه مهاجرت سلجوقيان در ماوراءالنهر (شمال آمودريا – مرز شمالي افغانستان) باز شده بود، زيرا كه مسعود غزنوي پسر محمود اجازه مهاجرت را به سمت جنوب به آنان داده بود. طغرل سه سال پيش از تصرف اصفهان درصدد تصرف اين شهر كه مانند يزد، كرمان و فارس در دست يك خانواده ديلمي بود برآمده بود كه حكمران ديلمي از در دوستي درآمده بود. با وجود اين طغرل كه چشم به اصفهان داشت و مي خواست آن را مركز حكومت خود قرار دهد در سال 1051 دوباره به محاصره اصفهان كه يك سال مقاومت كرد دست زد و سرانجام نيز حاكم اصفهان داوطلبانه تسليم شد و مقرر گرديد كه تنها به حكومت يزد اكتفا كند. طغرل كه از پيروي هاي خود دچار غرور شده بود در سال 1055 (سه سال پس از تصرف اصفهان) بغداد را تصرف كرد و به قدرت ديلمي هاي ايراني پايان داد و خليفه بي قدرت عباسي را تحت شعار نجات سني ها از برتري شيعيان زير حمايت خود قرار داد و به اين ترتيب امپراتوري وسيعي براي خود به وجود آورد.
6) 8 اوت 1815: در اين روز دولتهاي اروپايي متحد ، ناپلئون را که چندي پيش و پس از شکست در واترلو تسليم آنها شده بود بر کشتي نشاندند و روانه جزيره سنت هلن در اقيانوس اطلس کردند که در آنجا تا پايان عمر به حالت تبعيد باقي بماند.