اهميت دوست و دوستي:
آن زمان که غصه هاي دنيا روح را مي پژمرد، آن زمان که قلب در چنگال اندوه و ماتم فشرده مي شود، آن زمان که دل مي گيرد و هم صحبتي مي طلبد، در تمناي کسي هستم که سخنم را به درستي بشنود، دردم را بفهمد و روحم را با کلامي يا حتي نگاهي التيام بخشد.
هدف غايي فرد مسلمان بندگي خدا و کمال يافتن در ابعاد روحي و اخلاقي است، پس انتخاب دوست بايد متناسب با اين هدف والا باشد. دوست خوب ما را به ياد خدا مي اندازد و از معاصي باز مي دارد و به کار خير وادار مي کند. وجود او سبب نجات از تنهايي و بيرون آمدن از وحشت انزواست. در تنگناهاي زندگي آدمي يار و غمخواري خواهد داشت و در تصميم گيري ها مشاور و راهنمايي. اگر غمي پديد آيد دوست و ياور آدمي آن را از دل مي زدايد و اگر حرکت و سفري در پيش آيد آرامش و اطمينان در اثر وجود دوست حاصل خواهد شد.
روايات ما مي گويند: دعاي مؤمن براي مؤمن دفع بلا مي کند و دوستي و انس در راه خدا دريچه ي روزي را به روي انسان مي گشايد.
نظر به چهره ي مؤمن به شرطي که در راه خدا باشد عبادت است.
و برادري و صفاي با هم در طريق جلب رضاي خدا موجب غفران ذنوب است.
خداوند دل انسان را به نور خود روشن مي کند و آن را براي برادر مسلمانش نرم مي نمايد، به گونه اي که او را دوست بدارد و حتي وجود خود را در وجود او فنا کند.
محمد فرستاده خداست و ياران و همراهانش بر کافران بسيار سخت و با يکديگر بسيار مشفق و مهربانند آنان را در حال رکوع و سجود بنگري که فضل خدا و خشنودي او را مي طلبند علامت شان بر اثر سجده در چهره هاشان (معلوم) است اين وصف حال آنها در تورات است و مثل حالشان در انجيل به دانه اي ماند که جوانه اش را بيرون آورده او را کمک کند پس او محکم شود و بر روي ساقش بايستند که کشاورزان را به تعجب آورد تا اين که کفار را به آن ها به خشم آورد خدا به مؤمنين و نيکوکاران آمرزش و پاداش بزرگي را وعده داده است.
پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم مي فرمايد: ريشه ي عقل پس از ايمان، دوستي با مردم است. (1)
- به وسيله ي سه چيز به جوان مردي هر انساني مي توان پي برد: قرائت قرآن- آباد کردن مساجد- داشتن دوست فراوان.
- شخص مسلمان پس از نعمت اسلام فايده اي سودمندتر از نعمت دوستي و رفاقت که براي خدا باشد به چنگ نياورده است.
امام صادق عليه السلام:
آدمي با برادر خود بسيار است.
پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم:
هان! دوست داشتن مؤمن يکي از بزرگترين رشته هاي ايمان است.
امام صادق عليه السلام:
سه چيز هميشه کم ياب بوده و هست؛ دوست خدايي، همسر صالح و مهربان، فرزند رشيد. هر کس به يکي از اين سه امر دست يافت به خير دنيا و آخرت رسيده است.
هر چيزي مايه ي آرامشي دارد و مايه ي آرامش شخص مؤمن برادر ايماني و ديني اوست و مانند پرنده اي که به سوي هم جنس خود پر مي گشايد او در کنار دوست و رفيقش آرام مي گيرد.
امام رضا عليه السلام:
هر کس دوست خدايي پيدا کند در بهشت خانه اي تهيه کرده است.
دوستي سبب کشف ضعف و قوت هاي انسان است. دوست خوب پوشاننده ي عيوب و کمک رسان در رفع آنهاست و تقويت کننده ي نقاط مثبت انساني، تا براي ارتباط بهتر با کل افراد جامعه آماده شويم. توصيه مي شود که هميشه با بهتر از خودمان دوست شويم تا مثل مربي مهربان، رفتار بهتر را از او بياموزيم.
سعي کنيم هر چه بيش تر دوست بگيريم چرا که به آن سفارش شده ايم.
امام علي عليه السلام:
انسان بايد در نگهداري دوستان قديم خويش کوشا باشد و رفيقان هر کس هر چند فراوان باشند باز اندکند، هم چنان که حتي يک دشمن را هم نبايد دست کم گرفت و اندک دانست.
امام صادق عليه السلام:
هر که خواهان افزودن بر شمار برادران و ياران نباشد، به زيان گرفتار آيد (2)
پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم:
هر کس برادر مسلمان جديدي برگزيند، خداوند در بهشت براي او برجي بنا نهد. (3)
پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم:
بر شمار برادران بيفزاييد زيرا در قيامت هر مؤمني شفاعتي مي کند.(4)
امام علي عليه السلام:
ناتوان ترين مردم کسي است که در دوست يابي عاجز و ناتوان باشد، و ناتوان ترين از او کسي است که برادران فراهم آمده را از دست دهد.
دوستي، نوعي خويشاوندي اکتسابي است، و اعتماد به هيچ رنجيده اي تو را روا نيست.
امام صادق عليه السلام:
از امام صادق عليه السلام (5) نقل شده که فرمود: فرمودند رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم:دوستي با مردم نيمي از عقل است.
از حضرت امام رضا عليه السلام درباره ي خوشي دنيا سؤال شد؟ فرمودند: وسعت منزل (بزرگي خانه) و زيادي دوستان.
پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم:
دوست بسيار گيريد،زيرا خداي شما با حيا و بخشنده است و شرم دارد که روز رستاخيز، بنده ي خود را در ميان برادرانش عذاب کند.
هدف غايي فرد مسلمان بندگي خدا و کمال يافتن در ابعاد روحي و اخلاقي است، پس انتخاب دوست بايد متناسب با اين هدف والا باشد. دوست خوب ما را به ياد خدا مي اندازد و از معاصي باز مي دارد و به کار خير وادار مي کند. وجود او سبب نجات از تنهايي و بيرون آمدن از وحشت انزواست. در تنگناهاي زندگي آدمي يار و غمخواري خواهد داشت و در تصميم گيري ها مشاور و راهنمايي. اگر غمي پديد آيد دوست و ياور آدمي آن را از دل مي زدايد و اگر حرکت و سفري در پيش آيد آرامش و اطمينان در اثر وجود دوست حاصل خواهد شد.
روايات ما مي گويند: دعاي مؤمن براي مؤمن دفع بلا مي کند و دوستي و انس در راه خدا دريچه ي روزي را به روي انسان مي گشايد.
نظر به چهره ي مؤمن به شرطي که در راه خدا باشد عبادت است.
و برادري و صفاي با هم در طريق جلب رضاي خدا موجب غفران ذنوب است.
خداوند دل انسان را به نور خود روشن مي کند و آن را براي برادر مسلمانش نرم مي نمايد، به گونه اي که او را دوست بدارد و حتي وجود خود را در وجود او فنا کند.
محمد فرستاده خداست و ياران و همراهانش بر کافران بسيار سخت و با يکديگر بسيار مشفق و مهربانند آنان را در حال رکوع و سجود بنگري که فضل خدا و خشنودي او را مي طلبند علامت شان بر اثر سجده در چهره هاشان (معلوم) است اين وصف حال آنها در تورات است و مثل حالشان در انجيل به دانه اي ماند که جوانه اش را بيرون آورده او را کمک کند پس او محکم شود و بر روي ساقش بايستند که کشاورزان را به تعجب آورد تا اين که کفار را به آن ها به خشم آورد خدا به مؤمنين و نيکوکاران آمرزش و پاداش بزرگي را وعده داده است.
پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم مي فرمايد: ريشه ي عقل پس از ايمان، دوستي با مردم است. (1)
- به وسيله ي سه چيز به جوان مردي هر انساني مي توان پي برد: قرائت قرآن- آباد کردن مساجد- داشتن دوست فراوان.
- شخص مسلمان پس از نعمت اسلام فايده اي سودمندتر از نعمت دوستي و رفاقت که براي خدا باشد به چنگ نياورده است.
امام صادق عليه السلام:
آدمي با برادر خود بسيار است.
پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم:
هان! دوست داشتن مؤمن يکي از بزرگترين رشته هاي ايمان است.
امام صادق عليه السلام:
سه چيز هميشه کم ياب بوده و هست؛ دوست خدايي، همسر صالح و مهربان، فرزند رشيد. هر کس به يکي از اين سه امر دست يافت به خير دنيا و آخرت رسيده است.
هر چيزي مايه ي آرامشي دارد و مايه ي آرامش شخص مؤمن برادر ايماني و ديني اوست و مانند پرنده اي که به سوي هم جنس خود پر مي گشايد او در کنار دوست و رفيقش آرام مي گيرد.
امام رضا عليه السلام:
هر کس دوست خدايي پيدا کند در بهشت خانه اي تهيه کرده است.
دوستي سبب کشف ضعف و قوت هاي انسان است. دوست خوب پوشاننده ي عيوب و کمک رسان در رفع آنهاست و تقويت کننده ي نقاط مثبت انساني، تا براي ارتباط بهتر با کل افراد جامعه آماده شويم. توصيه مي شود که هميشه با بهتر از خودمان دوست شويم تا مثل مربي مهربان، رفتار بهتر را از او بياموزيم.
سعي کنيم هر چه بيش تر دوست بگيريم چرا که به آن سفارش شده ايم.
امام علي عليه السلام:
انسان بايد در نگهداري دوستان قديم خويش کوشا باشد و رفيقان هر کس هر چند فراوان باشند باز اندکند، هم چنان که حتي يک دشمن را هم نبايد دست کم گرفت و اندک دانست.
امام صادق عليه السلام:
هر که خواهان افزودن بر شمار برادران و ياران نباشد، به زيان گرفتار آيد (2)
پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم:
هر کس برادر مسلمان جديدي برگزيند، خداوند در بهشت براي او برجي بنا نهد. (3)
پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم:
بر شمار برادران بيفزاييد زيرا در قيامت هر مؤمني شفاعتي مي کند.(4)
امام علي عليه السلام:
ناتوان ترين مردم کسي است که در دوست يابي عاجز و ناتوان باشد، و ناتوان ترين از او کسي است که برادران فراهم آمده را از دست دهد.
دوستي، نوعي خويشاوندي اکتسابي است، و اعتماد به هيچ رنجيده اي تو را روا نيست.
امام صادق عليه السلام:
از امام صادق عليه السلام (5) نقل شده که فرمود: فرمودند رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم:دوستي با مردم نيمي از عقل است.
از حضرت امام رضا عليه السلام درباره ي خوشي دنيا سؤال شد؟ فرمودند: وسعت منزل (بزرگي خانه) و زيادي دوستان.
پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم:
دوست بسيار گيريد،زيرا خداي شما با حيا و بخشنده است و شرم دارد که روز رستاخيز، بنده ي خود را در ميان برادرانش عذاب کند.
پی نوشت :
1-بحارالانوار، ج1، ص131.
2- ميزان الحکمه، ج1، ص66، ح156.
3- ميزان الحکمه، ج1، ص66، ح158.
4- ميزان الحکمه، ج1، ص66، ح161.
5- وسايل الشيعه ، ج8، ص432.
