19 بهمن 1387 / 11 صفرالمظفر 1430 / 7 فوریه 2009 |
 1) 19بهمن ماه سال1357 هجري شمسي:
روز نیروی هوایی : گروهي ازكاركنان نيروي هوايي بويژه همافران با آرايش نظامي درمحل مدرسه علوي به حضورامام خميني(ره) رهبرفقيد انقلاب اسلامي رسيدند و همبستگي خود را با انقلاب اسلامي و رهبري حضرت امام اعلام كردند. امام راحل دراين روزفرمومدند: " همانطوركه گفتيد تا حالا دراطاعت رژيم طاغوت بوديد حالا به قرآن پيوستيد، قرآن حافظ شماست. اميدوارم كه باكمك شما بتوانيم دراينجا حكومت عدل اسلامي را برقراركنيم." اين ديدار تاريخي نشانههاي حضورنيروهاي انقلابي و طرفداراسلام درارتش بود كه موجب تضعيف روحيه ژنرالهاي مزدورشاهنشاهي و دولت غيرقانوني شد. اين واقعه زماني روي داد كه هنوزارتش قدرت داشت و اموررا اداره ميكرد. همچنين دراين روز راهپيمايي سرنوشت سازو ميليوني مردم به حمايت ازبرنامههاي انقلابي حضرت امام خميني(ره)برپاشد. طبق گزارش برخي ازخبرگزاريها تنها درتهران بيش ازدو ميليون تن دراين راهپيمايي شركت داشتند. گفتني است كه بواسطه حركت انقلابي كارمندان نيروي هوايي درروز19بهمن ماه سال1357شمسي، اين روز روزنيروي هوايي نامگذاري شده است. |
 2) راهپيمايي عظيم مردم در تاييد دولت موقت به فرمان امام خميني (1357 ش) به دنبال آغاز به كار دولت موقت، امام خميني از مردم خواست از طريق تظاهرات آرام، نظر خود را درباره دولت موقت اعلام نمايند. پس از اين درخواست، جامعه روحانيت مبارز تهران، مردم را به يك راهپيمايي بزرگ و همگاني در روز 19 بهمن ماه دعوت نمود. در اعلاميهاي كه به همين منظور صادر شد خاطر نشان گرديد "پس از 75 سال، اين نخستين بار است كه ملت ايران، تشكيل دولتي را به راستي جشن ميگيرند." در اين حال و در شرايطي كه آمريكا همچنان از بختيار پشتيباني ميكرد و زمينههاي كودتا را در ايران فراهم مينمود و مردم توسط بازماندههاي رژيم به آتشسوزي و قتل تهديد ميشدند، اين راهپيمايي خط بطلاني بر تمامي پندارهاي سلطنتطلبان كشيد و خوابهاي پريشان آنان را بيتعبير گذاشت. در اين زمان امام خميني ادامه نهضت را به عنوان يك تكليف الهي اعلام نمود و راهپيمايي ميليوني مردم به عنوان پشتيباني از دولتِ موقتِ منصوب شده از طرف رهبر انقلاب اسلامي ايران، تهران و شهرستانها را غرق در تظاهرات نمود. در پايان اين راهپيمايي عظيم، قطعنامه هفت مادهاي قرائت شد و نخست وزيري بازرگان مورد تاييد قرار گرفت. |
 3) فرار "جعفر شريف امامي" نخست وزير رژيم پهلوي در پي فراگير شدن نهضت اسلامي (1357 ش) شريف امامي در دوران دوم نخست وزيري خود، براي آرام كردن اوضاع، دست به يك سلسله كارهاي نمايشي و غيرعادي از نظر رژيم زد. اولين كار او اين بود كه گفت با حزب رستاخيز، تنها حزب سياسي كشور كه پارلمان را در اختيار داشت، كاري ندارد و به اين ترتيب عملاً موجبات انحلال اين حزب را فراهم ساخت. وي همچنين تاريخ موهوم و مجعول شاهنشاهي را لغو كرد و مجدداً تاريخ هجري شمسي را برقرار نمود. او همچنين قمارخانهها و مراكز فساد را بست ولي هيچ كدام از اين اقدامات عوامفريبانه و تسكيني، محبوبيت و موقعيتي براي او نزد مردم به وجود نياورد. اقدامات شريف امامي و آزادي عملي كه به مخالفان داده شد، بر دامنه تظاهرات و اغتشاشاتِ ضد رژيم افزود به طوري كه در چندين شهر بزرگ كشور، حكومت نظامي اعلام شد و فجايع خونيني از قبيل جمعه سياه تهران در 17 شهريور 1357 و كشتار دانشآموزان تهران در 13 آبان 1357 به وجود آمد. جعفر شريف امامي، نخست وزير سرسپرده محمد رضا پهلوي، پس از آن كه نتوانست، اوضاع دگرگون مملكت را به نفع رژيم تغيير دهد، پس از 57 روز نخست وزيري، از اين سمت استعفا داد و به جمع و جور كردن ثروت خود در ايران پرداخت. وي به سرعت اموال خود را به خارج منتقل كرد و در نهايت سه روز قبل از پيروزي انقلاب اسلامي، در نوزدهم بهمن 1357، بدون كوچكترين مانع، راه آمريكا را پيش گرفت و دور از غوغا و سروصدا به زندگي ننگين خود ادامه داد. |
 4) اعلام همبستگي همافران با انقلاب اسلامي در حضور حضرت امام خميني(ره) (1357 ش) از شكنندهترين ضربات بر پيكر رژيم شاهنشاهي، حركت شجاعانه پرسنل نيروي هوايي در نوزدهم بهمن ماه 1357 ش بود كه به حق ميتوان آن روز را از اياماللَّه خواند. در اين روز و به دنبال گسترش انقلاب اسلامي در تمام نقاط كشور و دعوت حضرت امام خميني(ره) از نظاميان براي پيوستن به ملت، جمع كثيري از هُمافَران و پرسنل نيروي هوايي ارتش، به محل اقامت امام رفته و پس از رژه در مقابل آن حضرت و ديدار تاريخي خود با امام، همبستگي خود را با انقلاب اسلامي ملت ايران به رهبري امام خميني اعلام كردند. از آن پس، روز نوزدهم بهمن ماه هر سال به عنوان روز نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي ايران، گرامي داشته ميشود. |
|
5) 11صفرسال309هجري قمري: سفيران دربارعباسي به منظورورود به دربارشاه بلغارشهربغداد را ترك كردند. اين هيئت بنا به تقاضاي شاه بلغارهاي ولگا براي تعليم آيين مقدس اسلام رهسپاراين كشورشد. هيأتي كه دربارعباسي اعزام كرد، مركب ازچند عالم ديني، فقيه و مدرسان علوم ديني بود و درجمع اعضاي آن اِبن فَضلان جهانگرد و نويسنده معروف عرب نيزحضورداشت. وظيفه ابن فضلان دراين سفرقرائت نامه هاي خليفه و تقديم هداياي خليفه بغداد به شاه بلغاربود. |
|
6) 11صفرسال501هجري قمري: «جعفربن حسين بن احمد» مشهوربه اِبن سَرّاج ازفقيهان و محدثان و قاريان بزرگ قرن6هجري قمري درشهرصوردرگذشت. او به قرائت، نحو، عروض و لغت دانش فراوان اندوخت. ابن سرّاج براي كسب اين دانشها به سرزمينهاي دور و نزديك بسيارهمچون مصرو شام و صور سفركرد. ازآثارابن سرّاج «نَظمُ المَناسِك، زُهدُ مَصاريحِ العُشاق و نَظمُ التَّنبيه» را مي توان نام برد. |
|
7) اشغال شهر ساوه توسط قواي روس در جريان جنگ جهاني اول (1334 ق) |
|
8) رحلت آيتاللَّه شيخ "محمدعلي اردوبادي" از علما و مراجع تقليد شيعه (1380 ق) شيخ محمدعلي اردوبادي فرزند ميرزا ابوالقاسم، از علما و مراجع تقليد شيعه در تبريز به دنيا آمد و پس از تكميل مقدمات و سطوحِ دروس حوزه، به كربلا هجرت نمود. فقه و اصول را از محضر استاداني چون فاضل اردكاني و شيخ زينالعابدين مازندراني و حكمت و فلسفه را از محضر ميرزا علامه برغاني فرا گرفت. آنگاه نجف اشرف را مسكن خويش قرار داد و مدارج عالي اجتهاد را پيمود. شيخ محمدعلي اردوبادي اطلاعات بسياري در شرح حال رجال داشت و در روايات و اخبار و شعر و ادبيات استاد بود. پس از فوت حضرات آيات مامقاني و شربياني، شيعيان آذربايجان و قفقاز و تمامي روسيه در امر تقليد به وي رجوع كردند. تأليفات آيت اللَّه اردوبادي را بالغ بر 52 كتاب نام بردهاند. از آن جمله: اَلْقَبَساتُ في اصولِ الدّين، مَناهيجُ اليقين، الشهاب المبين، الشُّهُبِ الثَّاقِبَةُ، رجوم الشياطين و... . |
 9) 7فوريه سال1834ميلادي:
ديميتري ايوانوويچ مَندليُف دانشمند و شيميدان روسي متولد شد. او درسال 1849ميلادي عازم مسكو شد و درسن پطرزبورگ به تحصيل مشغول شد.مندليف پس ازآن تحصيلاتش را درآلمان و فرانسه ادامه داد و بتدريج به علم شيمي علاقمندشد. اين علاقه موجب شد كه وي درجه دكتري شيمي را ازدانشگاه دريافت كرد. شهرت او بيشتربه سبب تنظيم جدول تناوبي عناصراست كه او آنها را برحسب وزن اتمي شان دراين جدول گنجانده است. مندليف ضمن تعيين جاي مشخص 63عنصرشناخته شده تا آن زمان دراين جدول مكانهايي نيز براي عناصري درنظرگرفت كه درآينده شناخته خواهند شد. |
 10) 7فوريه سال1862ميلادي:
پروفسور اِدوارد براون، محقق و اديب و مستشرق انگليسي متولد شد. او درپايان تحصيلاتش ابتدا زبانهاي تركي، فارسي و عربي را آموخت و ازهمين زمان شيفته زبان و ادبيات فارسي شد. براون مدتي درايران بسربرد و پس ازبازگشت به انگليس دردانشگاه كمبريج تدريس زبان فارسي را به عهده گرفت. براون وقايع دوران مشروطه را درچندين كتاب و رساله ازجمله انقلاب ايران و جرايد نوشت. اما مهمترين اثراو تاريخ ادبيات ايران است. همچنين «يك سال درميان ايرانيان و ترجمه تذكِرةُ الاُلياء، لُبابُ الاَلباب و تاريخ طبرستان» ازآثارپروفسور اِدوارد براون است. |
 11) تولد "توماس مور" فيلسوف و متفكر شهير انگليسي (1478م) سرتوماس مور، فيلسوف معروف انگليسي در هفتم فوريه 1478م در لندن به دنيا آمد. وي مدارج تحصيلي را به سرعت طي كرد و در جواني وكيل دعاوي شد ولي دلش بيشتر شوق دانش و دانايى داشت تا حقوق و قانون. مور پس از آن كه وارد پارلمان شد مورد توجه پادشاه وقت انگلستان قرار گرفت و از شاه، درجه لُردي گرفت. با اين وجود، اين فيلسوف احساس ميكرد كه نميتواند به شاه اعتماد كند. مور از نيات پادشاه و از راه و رسم روزگار به خوبي آگاه بود. سالها در رؤياهايش دنيايى را مجسم ميساخت كه حكمراني داناتر و عاقلتر و مردمي شريفتر داشته باشد. از اين رو در سال 1518م نتيجه اين رؤياها را در داستاني فلسفي به رشته تحرير كشيد و نامش را اُتوپيا يا مدينه فاضله نهاد. مدينه فاضله مور، مملكتي بود كه بر اساس تعليمات مسيح(ع)، كه مخالف جمع ثروت و اشتغال به جنگ بود شكل ميگرفت و كوششي بود براي نزديكتر كردن مسيحيان به مسيح(ع). اين شهر آرماني، جزيرهاي خيالي است كه در آن، همه كارها به بهترين وجه و به سود همه مردم انجام ميگيرد. اين داستان كه از يك كمال ايدهآلي سخن ميگويد، هجوي است از انگلستانِ عصر موريا به مفهومي كليتر، از همه دنياي آن قرن. تمام اين داستان چنان با صداقت و اعتماد نوشته شده است كه چه بسيار خواننده كه وجود چنين جزيره و مملكتي را حقيقت ميپندارد. مور اظهار ميدارد كه در مدينه فاضله از توطئه توانگران براي چاپيدن بينوايان و از نفرت، بغض، قمار و غرورِ بيش از اندازه اثري نيست. همچنين مالكيت خصوصي با خير جامعه، ناسازگار تلقي ميشود. در نظر ساكنان مدينه فاضله، تنها راه رسيدن به عدالت كامل و عام، اشتراك منافع است. در اين مملكتِ تصوري، فقط يك دين وجود دارد و آن، دين مهرباني و محبت است اما طريق پرستش براي هر كس آزاد است. شش ساعت كار در روز، وجود تعداد معدودي از روشنفكران براي پرورش روح كارگران، زندگي اقتصادي مبتني بر حذف پول و مبادله كالا، صلح به عنوان هدف نهايى دولتمردان، اشتراك منافع تنها راه رسيدن به عدالت و واگذاري مجازات بيدينان به خداوند و... از ديگر مشخصات اين مدينه فاضله است. از ديدگاه وي اگرچه دولتْ قبل از هر چيز، توطئه ثروتمندان بر ضد تهيدستان است، اما در اين، سلطاني حكومت ميكند كه هم بنيانگذار و هم قانونگزار دولت است و در عين حال، تابع دولت و ملت. قانونگزار و مردم به دنبال همكاري دوستانه بر اساس مساوات ميباشند. با اين حال، مور ميدانست كه به زودي از وي به خاطر عقايد "ويرانگرش" بازخواست خواهند كرد. از اين رو در نتيجه پافشاريهاي سرسختانهاش در مخالفت با بيدادگريهاي پادشاه انگلستان راهي زندان شد و محكوم به مرگ گرديد. سرتوماس مور سرانجام در ششم ژوئيه 1535م در 57 سالگي اعدام شد. |
 12) تولد "چارْلْزْ ديكِنْزْ" رماننويس و اديب بلندآوازه انگليسي (1812م) چارلز ديكنز نويسنده شهير انگليسي در هفتم فوريه 1812م در خانوادهاي فقير در انگلستان به دنيا آمد. وي از نوجواني به نگارش روي آورد و سلسله مقالاتي هجوآميز از زندگي روزانه مردم انگليس منتشر كرد. در كتابهاي اوليه ديكنز، خردهگيري شديدي از جامعه عصرملكه ويكتوريا وجود دارد كه باعث شهرت پا برجاي او شد. همچنين در آثار او، سهلانگاري فراواني نسبت به اصول و قواعد ادب و زبان ديده ميشود كه با قدرت استاديش در ظرافت و بذلهگويى برطرف شده است. وي به سبب انعكاس حقايق موجود در جامعه در آثار خود، به عنوان بنيانگذار سبك رئاليسم شناخته ميشود كه در آن، حقيقتجويى و واقعبيني به جاي خيالپردازي و خيالپرستي مطرح ميگردد. شهرت آثار ديكنز به سبب قدرت او در مجسم كردن خصوصيات قهرمانان خود و تصوير صحنههاي زندگي اجتماعي و جنبه احساسي آنهاست. ديكنز علاوه بر واقعبيني، لحني پرجاذبه و مردم پسند دارد و سبك نوشتههايش، نافذ، مطايبهآميز، عرفاني، انساني و خيالانگيز است. وي توانسته است به صورتي قانع كننده، بيعدالتيها و ستمگريهايي را كه از طرف بزرگترها بر كودكان وارد ميشود، در نظر خواننده مجسم سازد. چارلز ديكنز سرانجام در نهم ژوئن 1870م در 58 سالگي درگذشت. |
|
13) تشكيل اتحاديه هندوچين توسط دولت استعماري فرانسه (1899م) |
|
14) آغاز سلطنت "ملكه اليزابت دوم" در انگلستان (1952م) |
|
15) بمباران گسترده ويتنام شمالي توسط هواپيماهاي جنگي امريكا (1965م) |
|
16) روز ملي و استقلال "گرانادا" از استعمار انگلستان (1974م) گرانادا، مجموعهاي است از جزاير بزرگ و كوچك كه در جنوب شرق درياي كارائيب و شمال امريكاي جنوبي، واقع است. گرانادا با 344 كيلومتر مربع مساحت و حدود 102هزار نفر جمعيت در همسايگي ونزوئلا قرار گرفته است. پايتخت گرانادا، سنت جورجز و واحد پول آن دلار كارائيب شرقي است. پيشبيني ميشود جمعيت گرانادا تا سال 2020م در حدود 120 هزار نفر خواهد شد. زبان رسمي سكنه اين جزاير، انگليسي و دين آنها مسيحيت است. بيشتر مردم گرانادا سياهپوست بوده، درصدي نيز دو رگه هستند. گوياوه و گِرَنْويل از شهرهاي مهم گرانادا هستند. اين جزيره قبل از آنكه در اواخر قرن پانزدهم توسط كريستف كلمب كشف شود، محل سكونت بوميان سرخپوست بود اما كمتر از دو قرن بعد و در زمان تسلط فرانسويان، بوميان اصلي جزيره تقريباً نابود شده بودند. در قرن 18 اين جزيره به تصرف انگلستان درآمد و بعد از جنگ جهاني دوم ضميمه فدراسيون هند غربي انگلستان گرديد. اما سرانجام در 7 فوريه 1974م به استقلال رسيد كه روز ملي اين كشور نيز ميباشد. گرانادا از كشورهاي وابسته به انگلستان و عضو جامعه مشترك المنافع است. حكومت آن نيز فرمانداري كل و تحت حكومت تشريفاتي پادشاه انگلستان ميباشد. |
|
17) پايان حكومت ديكتاتوري خاندان "دواليه" در كشور "هائيتي" (1986م) خانواده دواليه، در سال 1957م، حكومت را در كشور هائيتي به دست گرفتند. ابتدا فرانسوا دواليه به عنوان رئيس جمهور به قدرت رسيد و تا سال 1971م به مدت 14 سال، يك حكومت ديكتاتوري متكي بر قدرت نظاميان در هائيتي به وجود آورد. دواليه يكي از خونخوارترين ديكتاتورهاي امريكاي مركزي بود و همواره سعي كرد با پول و تامين مسائل رفاهي نظاميان، آنان را به خود وفادار نگهدارد. پس از مرگ فرانسوا دواليه، پسرش ژان كلود دواليه معروف به بچه داگ در 19 سالگي به حكومت رسيد. وي نيز رسم حكومتداري را از پدرش فرا گرفت و به ظلم و ستم خود ادامه داد. ژان كلود در طول حكومت 15 ساله خود به حدي به امريكا وابسته شد كه هائيتي به ايالت پنجاه و دوم آن كشور معروف گرديد. دواليه و خانوادهاش در دوران حكومت خود، ثروتي افزون بر يك ميليارد دلار فراهم كردند در حالي كه كشور در فقر و تنگدستي به سر ميبرد. پس از نزديك به سه دهه تحمل حاكميت ستمگرانه اين خاندان، ابتدا دانشجويان و ساكنان مناطق فقيرنشين عليه حكومت استبدادي دواليه دست به قيام زدند و سپس همراه با ساير طبقات اجتماعي، اين قيام به جنبشي فراگير تبديل گرديد. در نهايت در هفتم فوريه 1986م يك شوراي ملي متشكل از چهار افسر و دو غير نظامي، اداره كشور را به دست گرفتند و دواليه به فرانسه گريخت، با فرار دواليه، دوران تاريك حكومت خاندان دواليه به پايان رسيد و پس از چندي قانون اساسي جديد تصويب شد. |
|
18) مرگ "شاه حسين اردني" پادشاه پيشين اردن (1999م) شاه حسين بن طلال پادشاه پيشين اردن در چهارم نوامبر سال 1935م در اردن به دنيا آمد و تحصيلات خود را در دانشگاه نظامي انگليس به پايان برد. وي به دنبال ترور پدربزرگش ملك عبداللَّه و حكومت چند ماهه پدر خود، امير طلال، در سال 1953م در 18 سالگي به سلطنت رسيد. وي در ابتدا با جمال عبدالناصر رئيس جمهور وقت مصر، مبارزه سياسي ميكرد، ولي پس از جنگ اعراب و اسرائيل در سال 1967م ناچار شد تا به همراه عبدالناصر، يك جبهه واحد عليه رژيم صهيونيستي تشكيل دهد. در پي اين جنگ، خيل عظيم آوارگان فلسطيني راهي اردن شدند و انبوه فلسطينيان مسلح و غيرمسلح در اين كشور، بزرگترين مشكل ملك حسين به شمار ميرفت. او براي سركوبي و تضعيف فلسطينيان ساكن اردن، كشتار وسيعي را در 17 سپتامبر 1970م آغاز كرد و نزديك به 15 هزار فلسطيني را قتلعام نمود. با اين حال، وي به درخواست جمال عبدالناصر كه روزهاي پاياني عمر خود را ميگذراند پيمان همزيستي با ياسر عرفات را به امضا رساند. ملك حسين در ابتدا در جنگهاي ضد صهيونيستي شركت ميكرد ولي كم كم از مقابله و رويارويي با اين رژيم پرهيز كرد و علاوه بر شركت نكردن در جنگ چهارم اعراب و اسرائيل، حتي روابط خود را با مصر و سوريه كه در تضاد با صهيونيسم قرار داشتند كاهش داد. شاه حسين از اين پس، همواره از ضرورت به رسميت شناختن اسرائيل در صورت عقبنشيني اين رژيم از اراضي اشغال شده پس از جنگ شش روزه در سال 1967م، و نيز طرح تشكيل يك دولت خودمختار فلسطيني در كرانه باختري رود اردن حمايت ميكرد، به طوري كه در دنياي عرب به عنوان رهبري محافظهكار و طرفدار نظريه همزيستي مسالمتآميز با رژيم صهيونيستي شناخته شد. وي در كودتاي سال 1979م صدام حسين، همراه و متحد سياسي و نظامي او بود و از رژيم بعثي عراق در طول جنگ تحميلي عليه جمهوري اسلامي ايران، حمايت گستردهاي به عمل آورد. ملك حسين در سالهاي دهه 1980م به تدريج روابط خود را با كشورهاي ديگر عرب بهبود بخشيد و با دريافت كمكهاي مالي از كشورهاي ثروتمند عربي، وضع اقتصادي اردن را ترميم كرد. ولي پشتيباني ملك حسين از عراق در جريان تجاوز اين كشور به كويت و تلاش وي براي جلب حمايت كشورهاي ديگر عرب از صدام حسين، به موقعيت ملك حسين در غرب و كشورهاي عربي كه از كمكهاي مالي آنها برخوردار بود، لطمه شديدي وارد ساخت و موجب قطع اين كمكها به اردن گرديد. وي در شرايط سياسي خاص پس از اين جنگ، براي خروج از تنگناهاي سياسي و اقتصادي خويش، تز همزيستي مسالمتآميز خود با رژيم صهيونيستي را عينيت بخشيد و در 25 ژوئيه 1994م از ادعاي ارضي خود عليه صهيونيستها چشمپوشي كرد و رسماً اسرائيل را به رسميت شناخت. اين امر، خشم مسلمانان و دولتهاي اسلامي را برانگيخت و حسين اردني را بيشتر از قبل، منفور نمود. شاه حسين مدت كوتاهي قبل از مرگ، برادرش حسنبن طلال را كه سالها وليعهد وي بود، از اين سمت بركنار كرد و فرزند ارشدش، عبداللَّه دوم را به وليعهدي برگزيد. ملك حسين بن طلال سرانجام در هفتم فوريه 1999م پس از 46 سال سلطنت در 64 سالگي پس از يك دوره بيماري، به كام مرگ فرو افتاد. |
