29 فروردین 1388 / 22 ربیع الثانی 1430 / 18 آوریل 2009

1) روز ارتش جمهوري اسلامي ايران و نيروي زميني : همزمان با به ثمر رسيدن انقلاب اسلامي، ارتش رژيم شاهنشاهي كه پيكره اصلي آن را جوانان برومند خانواده‏هاي مسلمان و اغلب مستضعف ايراني تشكيل مي‏داد به نداي رهايي‏بخش رهبر كبير انقلاب اسلامي لبيك گفت و در نتيجه، هم صدا و همراه با امت بعد از براندازي نهايي رژيم ستم‏شاهي، به ستيز بي‏امان با دشمنان داخلي و خارجي انقلاب برخاست. ارتش به عنوان نخستين بازوي توانمند نظامي انقلاب در جهت تحقق

جمعه، 28 فروردين 1388

تخمین زمان مطالعه:

تقویم تاریخ سال 1388

موارد بیشتر برای شما

29 فروردین 1388 / 22 ربیع الثانی 1430 / 18 آوریل 2009

1) روز ارتش جمهوري اسلامي ايران و نيروي زميني : همزمان با به ثمر رسيدن انقلاب اسلامي، ارتش رژيم شاهنشاهي كه پيكره اصلي آن را جوانان برومند خانواده‏هاي مسلمان و اغلب مستضعف ايراني تشكيل مي‏داد به نداي رهايي‏بخش رهبر كبير انقلاب اسلامي لبيك گفت و در نتيجه، هم صدا و همراه با امت بعد از براندازي نهايي رژيم ستم‏شاهي، به ستيز بي‏امان با دشمنان داخلي و خارجي انقلاب برخاست. ارتش به عنوان نخستين بازوي توانمند نظامي انقلاب در جهت تحقق اهداف جمهوري اسلامي ايران، تلاش‏هاي خستگي‏ناپذير و مستمري را با فداكاري و ايثار و در ابعاد مختلف آغاز كرد. امام خميني(ره) روز پيوستن ارتش به مردم را با عبارت حكيمانه "لحظه شادي بندگان خدا و يأس ستمگران" نقطه عطف درخشان و افتخارآميز قلمداد فرمود. در اين حال و در شرايطي كه عده‏اي از ناآگاهان و غرض ورزان در همان دوران خواهان انحلال ارتش بودند امام امت به عنوان بزرگ‏ترين حامي ارتش، پاي به ميدان نهاد و طي پيامي در 27 فروردين 1358 ضرورت حفظ ارتش را اعلام و در جهت انسجام و يكپارچگي ارتش، فرمان تاريخي و مهمي را صادر و روز 29 فروردين را روز ارتش نامگذاري كردند. ايشان در اين پيام فرمودند: "اكنون ارتش در خدمت اسلام است و ارتشِ اسلامي است و ملت شريف لازم است پشتيباني خود را از آنان اعلام نمايند. اكنون مخالفت با ارتش اسلامي كه حافظ استقلال و نگهبان آن است جايز نيست. ما و شما و ارتش، برادرانه بايد براي حفظ و امنيت كشورمان كوشش كنيم و به شرارت اشرار و اخلال مفسدين خاتمه دهيم." پس از صدور اين پيام تاريخ ساز، ارتشيان نيز در عمل ثابت كردند كه شايستگي حمايت و پشتيباني امام امت را داشته و دارند و در اين رهگذر، با خلق حماسه‏هاي عظيم و به ياد ماندني در سال‏هاي پيروزي انقلاب اسلامي و پس از آن، اوراق زريني بر دفتر تاريخ سراسر حماسه قيام ملت ايران افزودند.

2) حماسه ناوچه قهرمان جوشن در خليج فارس (1367 ش): به دنبال تهديدات نظامي آمريكا در خليج فارس، ناوچه ايراني جوشن در روز 28 فروردين 1367 ش بندر بوشهر را به قصد دريا و حراست از مرزهاي آبي جمهوري اسلامي و صيانت از آب‏هاي خليج فارس ترك كرد. در روز 29 فروردين، كشتي‏هاي نظامي آمريكايي در تجاوزي آشكار به كيان جمهوري اسلامي ايران و در حمايت از رژيم بعث عراق در جنگ تحميلي به سكوهاي نفتي ايراني سلمان، نصر و مبارك حمله برده و آنها را به آتش مي‏كشند. با حضور ناوچه ايراني در اطراف سكوهاي نفتي ايران، فرمانده ناوگان آمريكايي از نيروهاي ناوچه جوشن مي‏خواهد كه هر چه سريع‏تر كشتي را ترك كنند و از محل دور شوند. فرمانده ناوچه جوشن در پاسخ رَجَزخواني‏هاي آمريكايي‏ها با قاطعيت تمام اعلام مي‏كند كه هرگونه حركت تجاوزكارانه آنها با واكنش كوبنده روبه‏رو خواهد شد. از اين رو، هلي‏كوپترها و هواپيماهاي آمريكا، ناوچه جوشن را در محاصره خود مي‏گيرند و پس از دقايقي، درگيري شديدي بين دو طرف واقع مي‏شود. سرانجام پس از اصابت چهار موشك ليزري هاريون و سيصد گلوله توپ به ناوچه جوشن، اين كشتي قهرمان غرق مي‏گردد. مقاومت اين ناو با يازده شهيد و سي و سه مجروح، برگ زرّين ديگري به پرونده حماسه‏هاي نيروي دريايي ارتش جمهوري اسلامي ايران مي‏افزايد و خاطره ناوچه حماسه آفرين جوشن را براي هميشه زنده نگاه مي‏دارد.

3) رحلت حكيم عارف و محدث مفسر ملامحمد محسن فيض كاشاني(1091 ق): محمد بن شاه مرتضي، ملقب به محسن معروف به ملامحسن فيض كاشاني، در چهاردهم صفر سال 1007 هجري قمري در كاشان به دنيا آمد. وي مقدمات را در زادگاه خود فرا گرفت و در جواني راهي اصفهان گرديد. ملامحسن در محضر علماي نامور زمان از قبيل علامه محمدتقي مجلسي، شيخ بهايى، ميرداماد، ميرفندرسكي و ملاصدراي شيرازي زانوي ادب زد و به كسب علم پرداخت. آن هنگام كه ملاصدرا در روستاي كَهَك قم ساكن بود، ملامحسن، مونس وي گرديد و ملاصدرا دخترش را به وي تزويج نمود و به او لقب فيض داد. وي پس از سالياني، راهي كاشان شد و به تدريس و تاليف همت گماشت. علم الهدي و معين‏الدين،(فرزندان فيض) محمد مومن(برادرش) ضياءالدين محمد و ده‏ها فاضل ديگر از جمله شاگردان مكتب درسي او بودند. ملامحسن هم‏چنين در طول 65 سال تحقيق و مطالعه، نزديك به دويست كتاب و رساله‏ي نفيس در علوم و متون مختلف نگاشت. تفسير صافي، تفسير اصفي و تفسير مُصفّي در تفسير، الوافي، الشافي و المَحجَةُ البيَضاء و ده‏ها اثر گران‏سنگ ايشان دركلام، عرفان، اخلاق، ادب و موضوعات ديگر، نشانگر روح پر تلاش و احاطه‏ي ايشان بر معارف اسلامي و علوم روز مي‏باشد. سرانجام اين فقيه وارسته و اين عالم كامل در 84 سالگي دار فاني را وداع گفت و در زميني كه بعدها به قبرستان فيض معروف شد، مدفون گرديد. برطبق وصيت ملامحسن فيض كاشاني، بر روي قبر وي سقف و سايباني ساخته نشده است.

4) وفات موسی مبرقع فرزند امام جواد (علیه السلام): حضرت امام جواد(ع) هشت فرزند داشت كه چهار تن از آن‌ها پسر و چهار تن دیگر دختر بوده‌اند؛ دومین فرزند ایشان بعد از حضرت امام علی النقی(ع)، ابو احمد «موسی» نام دارد. ابو احمد از مادر پاكی كه ام ولده بوده در سال 214 هجری قمری متولد شد، نام این بانوی گرامی سمانه مغربیه بود كه مادر امام دهم نیز می‌باشد.a ایشان در زمان شهادت پدر بزرگوارش حدود پنج سال داشت. تا زمانی كه در مدینه بود سرپرستی اولاد حضرت جواد(ع) را بر عهده داشت و اموال آن بزرگوار را سرپرستی می‌نمود و موقوفات و صدقات پدرش را به اهلش می‌رسانید. در سال 244 هجری، متوكل عباسی خلیفه وقت، به علّت وحشت از موقعیت ایشان او را از مدینه به بغداد احضار كرد و او را در سامراء قرار داد تا مثل برادر بزرگوارش تحت نظر باشد؛ ایشان تا مرگ متوكل سال 247 تحت نظارت بود و ظاهرا از سال 247 تا ورودش به قم در سال 256 هجری، در کوفه میزیسته است. موسی مبرقع جد سادات رضویه است و سلسه اولاد وی تاكنون باقی است و بسیاری از سادات، به وی منتهی میشوند. او اول نفر از سادات رضوی است كه از كوفه به قم وارد شد. سال ورود ایشان به قم را 256 هجری ذكر نموده‌اند. در ابتداء ایشان دائماً روی صورت خود بُرْقِع (روپوش) می‌انداختند تا چهره ایشان شناخته نشود و به همین جهت بزرگان عرب قم در ابتدا ایشان را نشناختند و به او نامه نوشتند كه باید از قم برود. برخی نیز نوشته‌اند كه چون موسی شمایل بسیار زیبایی داشت، برای اینكه مردم در كوچه به وی نگاه نكنند، برقعی روی صورت می‌انداخت، از اینرو به موسی مبرقع معروف شد. او به كاشان رفت و مورد تكریم بزرگان آن شهر واقع شدو برای او مقررّی سالانه یك هزار مثقال طلا معین كردند، لیكن پس از آن رؤسای عرب اهل قم پشیمان شدند. نزد او رفته از او عذر خواهی كردند و او را مجدداً با احترام به قم آوردند. روزگار او در قم بسیار خوب شد، مزارعی خرید و كشاورزی ‌كرد. خواهران وی نیز به نزد او آمدند و همگی در قم وفات یافتند. در اینكه آیا موسی مبرقع به مرگ طبیعی از دار دنیا رفته یا به شهادت رسیده است، اختلاف است. بعضی از تواریخ اشاره‌ای به شهادت وی نكرده‌اند بلكه تاریخ وفات وی را بصورت دقیق ثبت كرده‌اند. بعضی شب چهارشنبه روز آخرماه اردیبهشت مصادف با 28 ماه ربیع الآخر، سال 296 را ذكر نموده‌اند. البته در سال و ماه وفات ایشان اختلافی نیست همان سال ذكر كرده‌اند.لیكن در بعضی تواریخ نقل شده كه ایشان در قم مزارعی ایجاد كرد و در كنار خواهرانش در قم می‌زیست، تا اینكه بهدست عامل عباسیان در منزل خودش كشته شد. طبق این خبر، موسی شهید شده است و به مرگ طبیعی از دنیا نرفته است، لیكن از آنجا كه هر دو تاریخ معتبر است و هیچ مؤیدی بر هیچكدام یافت نشده است، این قضیه همچنان مجهول باقی می‌ماند. ضمن اینكه ناقلین شهادت، نامی از عاملین قتل وی یا كیفیت آن ذكر نكرده اند. در هر حال ایشان به هنگام وفات 82 سال از عمرشان می‌گذشت. پس از فوت وی، امیر قم عباس بن عمرو غنوی بر وی نماز خواند و در خانه‌ای كه به خانۀ محمد بن الحسن بن ابی خالد الأشعری معروف بود دفن گردید. محل دفن ایشان هم اكنون در قم است مشخص است و محل عبادت مؤمنین است.

5) تولد عالم شيعه "محمدتقي رازي" معروف به "آقانجفي" از مبارزان جنبش تنباكو(1262 ق): شيخ محمدتقي بن شيخ محمد باقر تهراني رازي معروف به آقانجفي از علماي بزرگ شيعه در قرن سيزدهم و اوايل قرن چهاردهم هجري مي‏باشد. وي مرجع خاص و عام و جامع معقول و منقول و حاوي فروع و اصول و تاليفات فراوان بوده است. آداب الصلوة، آداب العارفين، اسرارالاحكام و انيس الزائرين از جمله آنها مي‏باشد. آقانجفي در شعبان 1331 ق در 69 سالگي در اصفهان بدرود حيات گفت و در بقعه‏اي نزديك امام‏زاده احمد بن علي بن امام محمد باقر(ع) به خاك سپرده شد.

6) درگذشت فقيه جليل آيت‏اللَّه حائري قمي(1358 ق)

7) 18آوريل سال1909ميلادي : بلغارستان استقلال كامل خود را اعلام كرد. اين كشوردرسال1878ميلادي ازدولت عثماني جدا شد و برطبق پيمان سَن اِستفانو اميرنشيني خودمختاروقسمتي ازمقدونيه شد. اين پيمان دركنگره برلين مورد تجديد نظرقرارگرفت و بدين ترتيب بلغارستان تقسيم شد و هرسه ناحيه به نحوي تحت نفوذ دولت عثماني قرارگرفتند. سرانجام نخستين شاه بلغارستان، روملياي شرقي را تصرف كرد و جانشين او فرديناند كوبورگ كوتا درسال1909ميلادي استقلال كامل اين سرزمين را اعلام كرد.

8) 18آوريل سال1949ميلادي: جمهوري ايرلند به موجب قانون اين جمهوري مستقل اعلام شد و ازجامعه كشورهاي مشترك المنافع خارج شد. اين جمهوري مبارزات 800 ساله اي درتاريخ خود براي كسب استقلال ازانگلستان ثبت كرده است. شايان توجه است كه هنوز بخشهايي ازايرلند براي بدست آوردن آزادي با عوامل انگليسي مبارزه كنند.

9) كودتاي موفقيت‏آميز "جمال عبدالناصر" عليه "محمد نجيب" در مصر (1954م): پس از آن كه جنبش افسران آزاد مصر به فرماندهي ژنرال محمد نجيب در 23 ژوئيه 1952م عليه رژيم سلطنتي كودتا كرد، ملك فاروق، پادشاه مصر را مجبور به استعفا نمود. از آن هنگام، محمد نجيب رياست شوراي فرماندهي انقلاب را بر عهده گرفت و هنگامي كه فرزند ملك فاروق را كه به عنوان پادشاه جديد مصر معرفي شده بود از مقامش خلع كرد، خود در ژوئن 1953م به عنوان اولين رئيس جمهور مصر برگزيده شد. اين مقام چندان پايدار نماند و ژنرال نجيب در 18 آوريل 1954م قرباني هم‏رزم خود، سرهنگ جمال عبدالناصر گرديد و تا پايان عمرِ عبدالناصر، تحت نظر بود.

10) درگذشت "آلبرت انيشتين" فيزيك‏دان شهير و مبتكر فرضيه اتمي (1955م) (ر.ك: 14 مارس)

11) تشكيل اولين كنفرانس كشورهاي غير متعهد در باندونگ اندونزي (1955م): فكر تشكيل جامعه‏اي از كشورهاي غيرمتعهد يا كشورهاي مستقل و غيروابسته به دو بلوك شرق و غرب كه به نام جنبش عدم تعهد معروف است، نخستين بار در جريان تشكيل اولين كنفرانس سران 22 كشور آسيايى و 6 كشور افريقايى در شهر باندونگ اندونزي به وجود آمد. در اين كنفرانس كه از 18 تا 27 آوريل 1955م به دعوت دكتر احمد سوكارنو رئيس جمهور وقت اندونزي تشكيل شد، شخصيت‏هاي نامداري هم‏چون جواهر لعل نهرو نخست‏وزير هند، چوئن لاي نخست وزير چين و جمال عبدالناصر رئيس جمهور مصر حضور داشتند. در كنفرانس باندونگ، پنج اصل معروف هم‏زيستي مسالمت‏آميز بين كشورهاي داراي نظام‏هاي مختلف سياسي به تصويب رسيد كه شامل: استعمارزدايى و مبارزه با امپرياليسم، ايجاد وحدت و يك‏پارچگي ميان كشورهاي جهان سوم، برقراري مناسبات اقتصادي آزاد و مستقل از هر دو ابرقدرت شرق و غرب و كمك به برقراري صلح و امنيت ميان كشورهاي عضو مي‏باشد. جنبش عدم تعهد، تشكيلات و مركز ثابتي ندارد و در فاصله هر يك از كنفرانس‏هاي سران، رئيس آخرين كشور ميزبان، رياست جنبش و ترتيب دعوت جلسات بعدي كنفرانس را برعهده دارد. با اين حال تشكيلات اين جنبش عبارتند از: كنفرانس سران كه بايد در هر سه سال تشكيل جلسه دهند؛ دفتر اجرايى شامل كميته هماهنگي متشكل از برخي كشورهاي عضو، و كنفرانس وزراي امور خارجه كه هر سال يك جلسه دارند. اولين جلسه رسمي جنبش عدم تعهد و آغاز به كار آن، در جريان كنفرانس سال 1961م در شهر بلگراد يوگسلاوي بود. اين جنبش در حال حاضر بيش از يك‏صد عضو دارد و پس از سازمان ملل متحد، بزرگ‏ترين سازمان بين‏المللي جهان است.

12) روز ملي و استقلال كشور افريقايي "زيمْبابْوه" از استعمار انگليس (1980م): جمهوري زيمبابوه با 390/757 كيلومتر مربع مساحت در جنوب افريقا و در همسايگي زامبيا، بوتْسوانا و موزامبيك واقع شده است. جمعيت زيمبابوه بيش از 11 ميليون نفر بوده و پيش‏بيني مي‏شود كه جمعيت آن تا سال 2025م بيش از 15 ميليون نفر شود. اكثريت مردم زيمبابوه سياه مي‏باشند، بيشتر آنها مسيحي بوده و داراي زبان رسمي انگليسي هستند. پايتخت زيمبابوه، شهر هراره و ديگر شهرهاي آن بولاوايو و گوِرو مي‏باشند. واحد پول اين كشور، دلار زيمبابوه است. زيمبابوه كه نام قديمي آن رودزياي جنوبي بوده است. در قرن نوزدهم به وسيله فردي انگليسي كشف و تسخير شد. انگليسي‏ها در قرن نوزدهم تمام سرزمين فعلي زيمبابوه را به تصرف خود درآوردند و در سال 1888 آن را تحت الحمايه خود خواندند. در سال 1895 تمام سرزمين‏هايى كه اكنون دو كشور زامبيا و زيمبابوه را شامل مي‏شود به نام "رودزيا" خوانده شد و اداره امور آن به كمپاني "افريقاي جنوبي انگليسي" واگذار شد. در سال 1964، پس از اعلام استقلال رودزياي شمالي كه به نام زامبيا خوانده شد، در رودزياي جنوبي نيز سياهپوستان خواهان سهمي در حكومت شدند، اما دولت انگليسي زير بار نرفت. تا اين كه سرانجام پس از مبارزات بسيار و مقاومت در برابر فشارهاي بين‏المللي از جمله تحريم‏هاي اقتصادي، در 18 آوريل سال 1980 به دنبال انتخابات عمومي، رژيم جديد رودزيا با نام جديد زيمبابوه از طرف كليه كشورهاي جهان به رسميت شناخته شد. نظام حكومتي زيمبابوه، جمهوري چند حزبي با يك مجلس قانون‏گزاري است. زيمبابوه به معناي "خانه سنگي" است و ساختمان‏هاي عظيم سنگي از قرون قبل از ميلاد در آن به يادگار مانده است.

13) كشتار اهالي روستاي "قانا" در لبنان توسط رژيم صهيونيستي (1996م): در 18 آوريل 1996م نيروي هوايى رژيم صهيونيستي، مقر نيروهاي حافظ صلحِ سازمان ملل در دهكده قانا در جنوب لبنان را كه صدها غير نظامي لبناني در آن پناه گرفته بودند مورد حمله قرار داد. در اين حمله وحشيانه كه در جريان عمليات نظامي ارتش رژيم صهيونيستي عليه لبنان تحت عنوان خوشه‏هاي خشم انجام شد، حدود 110 غير نظامي لبناني كشته و تعدادي نيز مجروح شدند. قتل عام فجيع اين پناهندگان كه 33 تن از آنان، كودكان زير 10 سال بودند، خشم افكار عمومي را در جهان برانگيخت و صهيونيست‏ها را به خاتمه دادن به بمباران لبنان مجبور كرد. در اين حال، امريكا مانع تصويب قطعنامه شوراي امنيت در محكوميت رژيم اسرائيل شد. اما مجمع عمومي سازمان ملل با تصويب قطعنامه‏اي، ضمن محكوم كردن اين جنايت، تل آويو را به پرداخت 2/4 ميليارد دلار غرامت به قربانيان فاجعه قانا ملزم كرد. هرچند كه رژيم صهيونيستي به دليل عدم ضمانت اجرايي مصوبات سازمان ملل از پرداخت اين غرامت نيز خودداري نمود، اما اين محكوميت بازتابي از انزجار جهانيان از جنايات رژيم صهيونيستي به دنبال آورد.

14) مرگ "پول پوت" رهبرِ خون‏خوار خِمِرهاي سرخ كامبوج (1998م): سالوت سار با نام مستعار پول پوت و معروف به قصاب كامبوج، در سال 1928م در خانواده‏اي ثروت‏مند در اين كشور به دنيا آمد. وي از شش سالگي به واسطه برادرش كه در دربار كامبوج خدمت مي‏كرد وارد كاخ سلطنتي شد و نزد معلمان فرانسوي به تحصيل پرداخت. پول پوت در 21 سالگي به همراه جوانان درباري عازم فرانسه شد و چهار سال در بهترين مدارس اين كشور تحصيل كرد. وي در اين مدت تحت تأثير افكار كمونيستي قرار گرفت و پس از بازگشت از فرانسه به همراه چند تن از همفكران خود به سازمان زيرزميني كمونيست‏هاي كامبوج پيوست. پول پوت از اواخر دهه 1960م كه رژيم طرفدار غرب در كامبوج بر اثر پيروزي‏هاي كمونيست‏ها در ويتنام تضعيف شده بود، مشغول سازماندهي يك نيروي چريكي براي سرنگون ساختن حكومت كامبوج و قبضه كردن قدرت شد. در اين ميان هر چند پس از آن، حكومت دست‏نشانده امريكا برسر كار آمد، اما ديكتاتوري او، موجبات نارضايتي مردمي را فراهم ساخت. از اين رو، پول پوت با استفاده از اين فرصت، بر طرفداران خود افزود و با كمك نيروي مقاومت كامبوج موسوم به خِمِرهاي سرخ به تدريج كنترل بخش بزرگي از كشور را به دست گرفت. اين نيروها در سال 1975م حكومت نظامي را سرنگون كردند و خود زمام امور را به دست گرفتند. آغاز حكومت خِمرهاي سرخ در كامبوج در واقع آغاز فاجعه‏اي بود كه نه تنها در قرن بيستم كه در طول تاريخ، كمتر نظير آن ديده شده است. به دستور پول پوت، كمترين مقاومت با مرگ پاسخ داده مي‏شد و به اين ترتيب نزديك به يك چهارم جمعيت هشت ميليوني كامبوج طي كمتر از چهار سال به كام مرگي سخت فرو افتادند. در اين مدت، چين تنها كشوري بود كه با رژيم پول پوت رابطه داشت هر چند وي از حمايت پنهاني امريكا نيز برخوردار بود. پول پوت با اعتقاد به حذف سرمايه‏داري، شهرها را نابود ساخت و كمترين مظاهر تمدن را از بين برد. منسوخ شدن كامل مالكيت خصوصي، مبارزه خشن و بي رحمانه با دين و قتل عام فراوان با وسايل ابتدايى، بخشي از كارنامه جنايت بار رژيم پول پوت به شمار مي‏رود. رژيم پول پوت در نهايت در 17 ژانويه 1979م با يورش نظامي ويتنام به كامبوج كه به عنوان حمايت از مخالفان رژيم صورت گرفت ساقط شد و خودِ پول پوت، از پايتخت گريخت. سال‏هاي پاياني عمر پول پوت به انزوا، بيماري و خشونت بر زيردستان گذشت. اين امر باعث شورش اطرافيان و تحويل او به دادگاه گرديد. اما اجلْ مهلت چنداني به وي نداد و قصاب كامبوج پس از عمري جنايت، وحشي‏گري و آدم‏كشي سرانجام در 18 آوريل 1998م در هفتاد سالگي درگذشت و با كوله‏باري از قساوت و بي‏رحمي به زباله‏دان تاريخ فروافتاد.

15) ترور "عبدالعزيز رِنتيسي رهبر جنبش حماس توسط رژيم صهيونيستي (2004م): عبدالعزيز علي عبدالحفيظ الرِّنتيسي، مبارز معروف فلسطيني و رهبر جنبش مقاومت اسلامي فلسطين حماس در 23 اكتبر 1947م، يعني هفت ماه پيش از شكل‏گيري رژيم نژادپرست اسرائيل در منطقه يافا در فلسطين به دنيا آمد. با اعلام موجوديت رژيم غاصب قدس، پدر و مادرش ناگزير شدند همراه وي و نه برادر و دو خواهرش به اردوگاه خان يونس در جنوب نوار غزّه كوچ كنند. رنتيسي در شش سالگي وارد مدرسه ابتدايى شد اما فقر و تنگناي شديد مالي، وي را وادار كرد تا براي كمك به خانواده به دست فروشي روي آوَرَد. با اين حال تحصيلات خود را ادامه داد و دوره دبيرستان را با رتبه ممتاز به پايان رساند. وي سپس براي تحصيل در رشته پزشكي راهي شهر اسكندريه مصر شد و در 1976م با رتبه بالا از اين دانشگاه فارغ‏التحصيل گرديد. رنتيسي از آن زمان به فلسطين بازگشت و در كنار مسئوليت‏هاي سياسي و اجتماعي، به تدريس، معالجه و درمان بيماران و مجروحان فلسطيني پرداخت. وي در سال‏هاي 1982 تا 1992م بارها به زندان رژيم صهيونيستي افتاد و آخرين بار در سال 1997م از زندان رهايى يافت. عبدالعزيز رنتيسي و شيخ احمد ياسين، ديگر مبارز فلسطيني، از پايه‏گذاران جنبش مقاومت اسلامي فلسطين، حماس، در سال 1987م بودند. وي در سال 1992م به همراه چهارصد تن از مجاهدان فعال و مسؤولان حماس و جهاد اسلامي به لبنان تبعيد شد و در مقام سخنگوي رسمي تبعيد شدگان فعاليت كرد. پس از چندي، رژيم صهيونيستي تحت فشار افكار عمومي، به وي و ديگر مبارزان فلسطيني اجازه ورود به فلسطين را داد، اما وي به محض ورود به فلسطين بازداشت شد و تا سال 1997م در زندان به سر بُرد. رنتيسي در سال‏هاي پس از آن، فعاليت‏هاي سياسي خود را افزايش داد و تحت نظر او، تلفات سنگيني به رژيم صهيونيستي وارد آمد. وي در سال‏هاي پاياني عمر، به عنوان يكي از رهبران مؤثر مبارزان فلسطيني و مرد شماره دو جنبش حماس فعاليت كرد. از اين رو، مزدوران رژيم صهيونيستي درصدد از ميان برداشتن او بودند اما ترور رنتيسي در بهار 2003م ناكام ماند. آشنايى با زبان انگليسي و شخصيت مؤثر وي در محافل سياسي داخل فلسطين، ذهن باز و روشن، حافظه قوي و برخورد قاطع با اقدامات اسرائيل، از جمله ويژگي‏هاي بارز شهيد عبدالعزيز رنتيسي بود. عبدالعزيز رنتيسي پس از شهادت شيخ احمد ياسين، رهبر معنوي حماس، به رهبري اين جنبش در نوار غزه برگزيده شد، اما 26 روز بعد در حمله بالگردهاي رژيم صهيونيستي در 18 آوريل 2004م در 57 سالگي به شهادت رسيد. در اين ترور، فرزند و دو همراه رنتيسي نيز به شهادت رسيدند و بار ديگر قساوت و سبوعيت رژيم صهيونيستي را به اثبات رساند.

منبع:
/خ

ارسال نظر

با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.

متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.

مقالات مرتبط

تازه های مقالات

بیشترین بازدید هفته