بررسي يک روايت پيرامون تولد حضرت مهدي عليه السلام

احمد کاتب مي گويد: « برخي از مورخين نقل کرده اند که بعضي از شيعيان قائل به توقف و انقطاع امامت شدند، آن گونه که بين رسل توقف بود. و از برخي روايات نيز استفاده مي شود که ممکن است درصورتي که مردم مورد غضب الهي واقع شوند، امامت و امام مرتفع شده و منقطع گردد ...».
در پاسخ او مي گوييم:
1- همان گونه که از کتب تواريخ و ملل و نحل استفاده مي شود اکثر جامعه شيعي در آن زمان، معتقد به ولادت امام زمان عليه السلام بودند.
2- آن گونه که شيخ مفيد رحمه الله و ديگران اشاره کرده اند، گرچه بعد از وفات امام عسکري عليه السلام شيعيان در ابتدا به چهارده فرقه متفرق شدند ولي بعد از مدتي کوتاه با ارشادات علما و اصحاب، همگي بر اعتقاد به ولادت و وجود امام خود اتفاق نمودند.(1)
3-در مورد روايتي کمه ادعا کرده دلالت بر تحقق فترت و انقطاع امامت دارد، با دقت در آن، خلاف آنچه ادعا شده استفاده مي شود، زيرا در آن روايت از امام باقر عليه السلام نقل است که فرمود: « اذا غضب الله تبارک و تعالي علي خلقه نحانا عن جوارهم»(2)؛ « هر گاه خداوند تبارک و تعالي بر خلقش غضب کند ما را از جوارشان دور خواهد گرداند. » اين حديث به خوبي دلالت بر وجود غيبت امام زمان عليه السلام دارد .
4- اگر مجرد اختلاف، دليل بر بطلان است، بايد اختلاف در هر امري از جمله اصل امامت و خلافت و نبوت را نيز دليل بر بطلان آن دانست، در حالي که هيچ کس چنين ادعايي نکرده است. آيا پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله خبر نداده که امتش بعد از او به 73 فرقه خواهند شد؟!

پي نوشتها:

1. ر. ک: الفصول المختاره ، ص 325.
2. کافي ، ج 1 ، ص 343 ، ح 31.

منبع: کتاب تولد حضرت مهدي عجل الله فرجه
/خ