مترجم: محمد علی آصفی پور
منبع: راسخون
منبع: راسخون
یک شوالیه یک سرباز حرفه ای بود. او تاب میآورد تا نبرد کند. شوالیهها به دشمنان حمله میکردند و از قلعه هایشان دفاع میکردند.
به منظور تبدیل شدن به یک شوالیه، یک مرد جوان باید سه مرحله را طی میکرد: وقتی او 7 ساله بود، او شاگرد میشد. او به یک شوالیه کمک میکرد لباس بپوشید و زره اش را بر تن کند. او همچنین با استاد خود تمرین میکرد و آنها بسیاری از بازی ها را انجام میدادند. شوالیه همچنین به شاگرد نشان میداد که چگونه از شمشیر استفاده کند. خانمهای یک قلعه به یک شاگرد در مورد نحوه نشستن دور میز و روشهای میز تعلیم میدادند. مسابقات، مهمترین قسمت زندگی در یک قلعه بود. در این زمان مردم دکههای چوبی بر پا میکردند و همه چیز میفروختند. این مسابقات در قرن 17 میلادی به پایان رسید، زمانی که تفنگ محبوب شد. در 14 سالگی، شاگرد یک نو سلحشور میشد. او خدمتکار یک شوالیه بود. در یک نبرد او برای شوالیه نیزهها و شمشیرهایش را در صورتی که قبلیها شکسته میشدند میآورد. نو سلحشوران نیز زره های سنگین میپوشیدند و برای نبرد ها آموزش میدیدند. آنها سوار اسبها میشدند و سپرها و شمشیرها را حمل می کردند.
در 21 سالگی او میتوانست یک شوالیه باشد. در یک مراسم، او لباس سفید میپوشید و در مقابل ارباب خود زانو میزد. اربابش با یک ضربه دست و یا با قسمت تخت شمشیرش او را یک شوالیه میساخت. سپس شوالیه سلاحهایش را میگرفت.
نیزه بازی سواره، یک ورزش قرون وسطایی معمول بود. دو شوالیه سواره، اسبهایشان را به طرف یک دیگر میراندند. شوالیهها زره پوش داشتند و یک نیزه تیز نیز داشتند. اسب ها نیز زره پوش بودند. هر شوالیه می خواست دشمن خود را از روی اسبش پایین بیاندازد. خیلی از اوقات شوالیهها کشته میشدند و دیگران هم زمانی که اسب ها از کنترل خارج می شدند کشته میشدند. گاهی اوقات هر دو شوالیهها از اسب های خود جدا میشدند. سپس آنها روی زمین ادامه میدادند. وقتی یک شوالیه برنده میشد، دختر یا همسر پادشاه یک شال یا دستکش به سمت او پرتاب می کرد تا نشان دهد که او فردی خاص است و آنها او را دوست دارند.
مسابقات، مهمترین قسمت زندگی در یک قلعه بود. در این زمان مردم دکههای چوبی بر پا میکردند و همه چیز میفروختند. این مسابقات در قرن 17 میلادی به پایان رسید، زمانی که تفنگ محبوب شد.
وایکینگ ها سلاحهای مرگبار خود را - مانند تبر زین، که آنها را علیه دشمنانشان استفاده می کردند، میساختند.
خنجر یکی از کوچکترین سلاحهای قرون وسطی بود. شوالیهها تا قرن 14 از آن استفاده نمیکردند.
کمان داران از کمان و تیر استفاده می کردند. کمان زنبورکی در قرن 11 معرفی شد. آنها بیشتر از چوب ساخته شده بودند و برای پرتاب تیر در فواصل طولانی استفاده می شدند.
به منظور تبدیل شدن به یک شوالیه، یک مرد جوان باید سه مرحله را طی میکرد: وقتی او 7 ساله بود، او شاگرد میشد. او به یک شوالیه کمک میکرد لباس بپوشید و زره اش را بر تن کند. او همچنین با استاد خود تمرین میکرد و آنها بسیاری از بازی ها را انجام میدادند. شوالیه همچنین به شاگرد نشان میداد که چگونه از شمشیر استفاده کند. خانمهای یک قلعه به یک شاگرد در مورد نحوه نشستن دور میز و روشهای میز تعلیم میدادند. مسابقات، مهمترین قسمت زندگی در یک قلعه بود. در این زمان مردم دکههای چوبی بر پا میکردند و همه چیز میفروختند. این مسابقات در قرن 17 میلادی به پایان رسید، زمانی که تفنگ محبوب شد. در 14 سالگی، شاگرد یک نو سلحشور میشد. او خدمتکار یک شوالیه بود. در یک نبرد او برای شوالیه نیزهها و شمشیرهایش را در صورتی که قبلیها شکسته میشدند میآورد. نو سلحشوران نیز زره های سنگین میپوشیدند و برای نبرد ها آموزش میدیدند. آنها سوار اسبها میشدند و سپرها و شمشیرها را حمل می کردند.
در 21 سالگی او میتوانست یک شوالیه باشد. در یک مراسم، او لباس سفید میپوشید و در مقابل ارباب خود زانو میزد. اربابش با یک ضربه دست و یا با قسمت تخت شمشیرش او را یک شوالیه میساخت. سپس شوالیه سلاحهایش را میگرفت.
مسابقات
مسابقات در قرن یازدهم در فرانسه آغاز شد. آنها معمولا برگزار میشد تا پادشاه، خانوادهاش و اشرافیان را سرگرم کند. آنها در میدان هایی برگزار میشد که دیوارهایی اطراف آن بود و بسیاری از مردم می توانستند مسابقه را تماشا کنند.بیشتر بخوانید:عیاران، شوالیه های ایرانی
نیزه بازی سواره، یک ورزش قرون وسطایی معمول بود. دو شوالیه سواره، اسبهایشان را به طرف یک دیگر میراندند. شوالیهها زره پوش داشتند و یک نیزه تیز نیز داشتند. اسب ها نیز زره پوش بودند. هر شوالیه می خواست دشمن خود را از روی اسبش پایین بیاندازد. خیلی از اوقات شوالیهها کشته میشدند و دیگران هم زمانی که اسب ها از کنترل خارج می شدند کشته میشدند. گاهی اوقات هر دو شوالیهها از اسب های خود جدا میشدند. سپس آنها روی زمین ادامه میدادند. وقتی یک شوالیه برنده میشد، دختر یا همسر پادشاه یک شال یا دستکش به سمت او پرتاب می کرد تا نشان دهد که او فردی خاص است و آنها او را دوست دارند.
مسابقات، مهمترین قسمت زندگی در یک قلعه بود. در این زمان مردم دکههای چوبی بر پا میکردند و همه چیز میفروختند. این مسابقات در قرن 17 میلادی به پایان رسید، زمانی که تفنگ محبوب شد.
تیر و کمان و کمان زنبورکی
اسلحه
انواع مختلفی از سلاحها در قرون وسطی مورد استفاده قرار میگرفت. شوالیهها دوست داشتند از شمشیر خود استفاده کنند که گاهی اوقات آنها بسیار بزرگ بودند، و به این ترتیب شوالیهها باید از هر دو دست خود استفاده میکردند. شوالیهها سوار بر اسب اغلب از نیزه استفاده می کردند. آنها خیلی بلند و دارای پیکان بودند. برخی از آنها از چوب و برخی از فلز ساخته شده بودند.وایکینگ ها سلاحهای مرگبار خود را - مانند تبر زین، که آنها را علیه دشمنانشان استفاده می کردند، میساختند.
خنجر یکی از کوچکترین سلاحهای قرون وسطی بود. شوالیهها تا قرن 14 از آن استفاده نمیکردند.
کمان داران از کمان و تیر استفاده می کردند. کمان زنبورکی در قرن 11 معرفی شد. آنها بیشتر از چوب ساخته شده بودند و برای پرتاب تیر در فواصل طولانی استفاده می شدند.