مترجم: محمد علی آصفی پور
منبع:راسخون
گوریل کوهستان یکی از حیوانات در معرض خطر در جهان است. دانشمندان معتقدند که حدود 600 گوریل کوهستان وجود دارد. آنها در مناطق بالاتر از جنگل های بارانی در رواندا، اوگاندا و کنگو زندگی می کنند.
گوریل های کوهستان قوی هستند، با بازوهای عضلانی بلند و یک سینه بزرگ. آنها موهای ضخیم سیاه دارند که آنها را از سرما در مناطق کوهستانی محافظت می کنند. یک گوریل نر بزرگ ممکن است به ارتفاع تقریبا 2 متر برسد و وزن آن حدود 200 کیلوگرم باشد.
گوریل های کوهستانی عمدتا گیاهان خوارند. هر روز برای زنده ماندن آنها نیاز به حدود 30 کیلو گرم پوشش گیاهی دارند. آنها همچنین حشرات و کرم ها را می خورند اما به ندرت آب می خورند زیرا رطوبت کافی در گیاهان وجود دارد. اگر چه بسیار قوی هستند، گوریلهای کوهستان حیواناتی خجالتی هستند. آنها معمولا به انسان حمله نمی کنند. گوریل های نر گروه هایی تا 40 نفر را رهبری می کنند. این رهبران به دلیل موهای خاکستری که هنگام پیر شدن بر آنها رشد می کند، با عنوان پشت نقره ای نامیده می شوند. پشت نقره ایها محافظت از گروه، و تصمیم گیری برای محل تغذیه، استراحت و خواب را به عهده دارند.
گوریل های کوهستانی ماده دارای بچه های کوچک هستند. در طی 40 تا 50 سال که گوریل ماده زندگی می کند، دو تا شش نوزاد را به دنیا می آورد. اولین نوزاد حدود هشت یا ده سالگی مادر متولد می شود. پس از آن هر سه تا چهار سال نوزادان بیشتری میآورد. در اغلب موارد گوریل های تکی متولد می شوند، در موارد نادر او دو قلو به دنیا می آورد. نوزادان تا سن دو یا سه سالگی پشت مادرشان سوار می شوند.
در حالی که گوریل های کوهستان در طول روز در اطراف پرسه میزنند، در شب به دنبال مکان های امن برای خواب هستند. گوریلهای سبک تر در درختان می خوابند، در حالی که گوریل های کوهستان سنگین تر بر روی زمین آشیان می گیرند.
گوریل های کوهستانی عمدتا گیاهان خوارند. هر روز برای زنده ماندن آنها نیاز به حدود 30 کیلو گرم پوشش گیاهی دارند. آنها همچنین حشرات و کرم ها را می خورند اما به ندرت آب می خورند زیرا رطوبت کافی در گیاهان وجود دارد.
با این حال زندگی برای گوریل های کوهی صلح آمیز نیست. آنها از بسیاری جهات در معرض خطر هستند. مردم بیشتر و بیشتر برای زندگی به جنگل های بارانی می روند. در آنجا آنها درختان را می سوزانند تا زمین های کشاورزی بیشتری بسازند، جاده ها و شهرک ها بسازند. زیستگاه گوریل های کوهستان کوچکتر و کوچکتر می شود.
گوریل ها هم چنین توسط شکارچیان تهدید می شوند که نوزادان را به باغ وحش ها می فروشند یا آنها را برای گوشت آنها می کشند.
از آنجا که این حیوانات شبیه به انسان هستند، مردم محلی و گردشگران اغلب در هنگام تماس با آنها بیماریها را از آنها گرفته و پخش می کنند.
محافظت از گوریل های کوهستان دشوار است، زیرا در این کشورها جنگ و درگیری های دیگری وجود دارد. شورشیان و سربازان دولتی اغلب در جنگل های بارانی که گوریل ها زندگی می کنند پنهان می شوند.
هنوز بسیاری از آفریقایی ها سخت تلاش می کنند تا از گوریل های کوهستان محافظت کنند. بنیاد حیات وحش آفریقایی یک برنامه حفاظت برای نجات آخرین گوریل های کوهستان تهیه کرده است.
منبع:راسخون
گوریل کوهستان یکی از حیوانات در معرض خطر در جهان است. دانشمندان معتقدند که حدود 600 گوریل کوهستان وجود دارد. آنها در مناطق بالاتر از جنگل های بارانی در رواندا، اوگاندا و کنگو زندگی می کنند.
گوریل های کوهستان قوی هستند، با بازوهای عضلانی بلند و یک سینه بزرگ. آنها موهای ضخیم سیاه دارند که آنها را از سرما در مناطق کوهستانی محافظت می کنند. یک گوریل نر بزرگ ممکن است به ارتفاع تقریبا 2 متر برسد و وزن آن حدود 200 کیلوگرم باشد.
گوریل های کوهستانی عمدتا گیاهان خوارند. هر روز برای زنده ماندن آنها نیاز به حدود 30 کیلو گرم پوشش گیاهی دارند. آنها همچنین حشرات و کرم ها را می خورند اما به ندرت آب می خورند زیرا رطوبت کافی در گیاهان وجود دارد. اگر چه بسیار قوی هستند، گوریلهای کوهستان حیواناتی خجالتی هستند. آنها معمولا به انسان حمله نمی کنند. گوریل های نر گروه هایی تا 40 نفر را رهبری می کنند. این رهبران به دلیل موهای خاکستری که هنگام پیر شدن بر آنها رشد می کند، با عنوان پشت نقره ای نامیده می شوند. پشت نقره ایها محافظت از گروه، و تصمیم گیری برای محل تغذیه، استراحت و خواب را به عهده دارند.
گوریل های کوهستانی ماده دارای بچه های کوچک هستند. در طی 40 تا 50 سال که گوریل ماده زندگی می کند، دو تا شش نوزاد را به دنیا می آورد. اولین نوزاد حدود هشت یا ده سالگی مادر متولد می شود. پس از آن هر سه تا چهار سال نوزادان بیشتری میآورد. در اغلب موارد گوریل های تکی متولد می شوند، در موارد نادر او دو قلو به دنیا می آورد. نوزادان تا سن دو یا سه سالگی پشت مادرشان سوار می شوند.
در حالی که گوریل های کوهستان در طول روز در اطراف پرسه میزنند، در شب به دنبال مکان های امن برای خواب هستند. گوریلهای سبک تر در درختان می خوابند، در حالی که گوریل های کوهستان سنگین تر بر روی زمین آشیان می گیرند.
بیشتر بخوانید:سفری به سیاره گوریل ها
گوریل های کوهستانی عمدتا گیاهان خوارند. هر روز برای زنده ماندن آنها نیاز به حدود 30 کیلو گرم پوشش گیاهی دارند. آنها همچنین حشرات و کرم ها را می خورند اما به ندرت آب می خورند زیرا رطوبت کافی در گیاهان وجود دارد.
با این حال زندگی برای گوریل های کوهی صلح آمیز نیست. آنها از بسیاری جهات در معرض خطر هستند. مردم بیشتر و بیشتر برای زندگی به جنگل های بارانی می روند. در آنجا آنها درختان را می سوزانند تا زمین های کشاورزی بیشتری بسازند، جاده ها و شهرک ها بسازند. زیستگاه گوریل های کوهستان کوچکتر و کوچکتر می شود.
گوریل ها هم چنین توسط شکارچیان تهدید می شوند که نوزادان را به باغ وحش ها می فروشند یا آنها را برای گوشت آنها می کشند.
از آنجا که این حیوانات شبیه به انسان هستند، مردم محلی و گردشگران اغلب در هنگام تماس با آنها بیماریها را از آنها گرفته و پخش می کنند.
محافظت از گوریل های کوهستان دشوار است، زیرا در این کشورها جنگ و درگیری های دیگری وجود دارد. شورشیان و سربازان دولتی اغلب در جنگل های بارانی که گوریل ها زندگی می کنند پنهان می شوند.
هنوز بسیاری از آفریقایی ها سخت تلاش می کنند تا از گوریل های کوهستان محافظت کنند. بنیاد حیات وحش آفریقایی یک برنامه حفاظت برای نجات آخرین گوریل های کوهستان تهیه کرده است.
