مترجم: محمد علی آصفی پور
منبع:راسخون
زهره خیلی با زمین ما فرق میکند. ابرهایی که دور زهره ئرا گرفته‌اند ضخیم و زرد رنگ هستند. این امر دیدن سطح زهره را تقریباً غیر ممکن میسازد. بر خلاف ابرهای زمین، ابرها در آن جا از آب ساخته نشده‌اند. ابرها در درون خود دارای گازهای سمی، عمدتاً سولفور، هستند. در زیر ابرها، اتمسفر ضخیمی از دی اکسید کربن وجود دارد – بنا بر این برای ما ممکن نیست که روی این سیاره تنفس کنیم.
زهره داغترین سیاره در منظومه شمسی ماست. این به این خاطر است که نور خورشید که به اتمسفر زهره وارد میشود در آن به دام میافتد و نمیتواند بیرون بیاید. دما در سطح زهره میتواند تا 500 درجه سلسیوس برسد. ما این گیر افتادگی نور را اثر گل خانه‌ای مینامیم – همان چیزی که روی زمین اتفاق میافتد و اتسفر زمین ما را گرم میکند.
سطح زهره تخت است و تعدادی کوه بلند دارد. یکی از آنها حتی بزرگتر از قله اورست است. آتش فشانهای زیادی در زهره وجود دارد. اغلب آنها ممکن است هنوز فعال باشند. گدازه‌های آتش فشانی در امتداد صدها کیلو متر جاری میشود. زهره دهانه‌های زیادی ندارد زیرا سیارکها قبل از آن که به سیاره برخورد کنند میسوزند.
سطح زهره
زهره در همان جهتی که زمین میگردد به گرد خورشید میگردد. اما در جهت عکس چرخش زمین به دور خود میچرخد. این به این معناست که در زهره خورشید از مغرب طلوع میکند و در مشرق غروب میکند. چون زهره خیلی آهسته به دور محور خود میچرخد یک شبانه روز بر روی زهره در حدود دویست و چهل شبانه روز زمین طول میکشد که طولانیتر از زمانی است که این سیاره دور خورشید میچرخد (دویست و بیست و چهار روز). برخی از دانشمندان فکر میکنند که روزی زندگی روی زهره ممکن خواهد شد. آنها اعتقاد دارند که اگر گیاهانی که اکسیژن تولید میکنند را در این سیاره بگذاریم اتمسفری به وجود خواهد آمد که ما میتوانیم تنفس کنیم. و در این حال نوع بشر میتواند شروع به داشتن مستملکات بر روی زهره کند.
نام زهره یا ونوس از نام الهه‌ی عشق و زیبایی گرفته شده است. مردم اعتقاد دارند که این به این خاطر است که زهره روشنترین ستاره در آسمان زمین است. گاهی به آن نام ستاره صبح یا غروب داده میشود.
بر روی زمین زندگی وجود دارد به این علت که اکسیژن در جو وجود دارد. دما معتدل است و در حدود هفتاد و پنج در صد از سطح این سیاره را آب فرا گرفته است. اتمسفر پر شده است از ذرات زیادی از گاز ، بخار آب، گرد و غبار، آشغال و غیره. هنگامی که نور خورشید به این ذرات میخورد در تمام جهات پراکنده میشود. نور آبی به دلیل طول موج کوتاهترش بیش از بقیه نورها پراکنده میشود و لذا از همه جهات به چشمان ما میرسد. نورهای دیگر مستقیماً به سطح زمین میروند. به این علت است که آسمان در درون جو آبی دیده میشود. برای فضا نوردان در فضا، آسمان زمین سیاه تاریک دیده میشود.
خوشید آن چنان قوی است که میتوانست هر چیزی را روی زمین ما بسوزاند و سیاره ما را بدون حیات سازد. ما خیلی خوش شانس هستیم که محافظی به نام لایه اوزون داریم. این لایه در حدود 20 تا 40 کیلو متر بالای سطح زمین است و از ما در مقابل خطرات پرتوهای ما وراء بنفش خورشید محافظت میکند. بدون آن بسیاری از ما دچار سرطان پوست میشدیم و بیشتر گیاهان و حیوانات قادر به زندگی نبودند. در سالیان گذشته دانشمندان متوجه شده‌اند که لایه اوزون در حال نازکتر و نازکتر شدن است زیرا مردم در حال استفاده از مواد شیمیایی بیش از حدی بر روی زمین هستند.
زمین متشکل است از سه قسمت:
هسته قسمت داخلی زمین است. هسته احتمالاً از آهن و نیکل مذاب ساخته شده است. هسته سنگینترین قسمت سیاره ماست. دما در این قسمت به بزرگی شش هزار درجه سانتی گراد است.
گوشته قسمت میانی زمین است. گوشته از سنگهایی ساخته شده است که ذوب شده‌اند.
پوسته از سنگهایی ساخته شده است که میلیونها سال قبل سرد شده‌اند.
لایه‌های زمین
در اطراف زمین ما میدان مغناطیسی شدیدی وجود دارد. مثل این است که یک آن ربای بزرگ در هسته وجود دارد. قطب شمال مغناطیسی زمین دقیقاً همان قطب شمال جغرافیایی زمین نیست. این قطب جایی است که عقربه قطب نما نشان میدهد. در حال حاضر این دو قطب در حدود هزار و دویست کیلو متر از هم فاصله دارند. قطبهای مغناطیسی زمین ثابت نیستند و همواره در حرکت هستند.
سیاره ما چهار و نیم میلیارد سال سن دارد. در ابتدا زمین توپ بزرگی از گاز و گرد و غبار بود. سپس مقدار زیادی از گرمای خود را از دست داد و سردتر شد. سنگهای سبکتر به سمت سطح شناور شدند و سنگینترهای آنها به سمت هسته فرو رفتند. بعد از آن سنگها به صورت گاز و مایع از قسمت داخلی زمین به صورت فورانهای آتش فشانی به سطح آمدند.
بخار آب سرد شد و به شکل مایع در آمد – اقیانوسهای امروز. گازها، عمدتاً نیتروژن و دی اکسید کربن، تحت تأثیر گرانش زمین در اتمسفر نگاه داشته شدند.
منبع:راسخون
زهره یا ونوس
زهره دومین سیاره در منظومه شمسی ماست. به زهره گاهی همزاد ئزمین اطلاق میشود زیرا به بزرگی زمین ماست. شبیه زمین، زمین با ابرهای ضخیمی پوشیده شده است و دارای یک جو است. گرانش در زهره تقریباً به همان اندازه گرانش روی زمین است اما فشار بر روی این سیاره در حدود 100 برابر فشار بر روی زمین است. این به این معناست که شما له خواهید شد اگر هوس کنید که روی این سیاره قدم بزنید.زهره خیلی با زمین ما فرق میکند. ابرهایی که دور زهره ئرا گرفته‌اند ضخیم و زرد رنگ هستند. این امر دیدن سطح زهره را تقریباً غیر ممکن میسازد. بر خلاف ابرهای زمین، ابرها در آن جا از آب ساخته نشده‌اند. ابرها در درون خود دارای گازهای سمی، عمدتاً سولفور، هستند. در زیر ابرها، اتمسفر ضخیمی از دی اکسید کربن وجود دارد – بنا بر این برای ما ممکن نیست که روی این سیاره تنفس کنیم.
زهره داغترین سیاره در منظومه شمسی ماست. این به این خاطر است که نور خورشید که به اتمسفر زهره وارد میشود در آن به دام میافتد و نمیتواند بیرون بیاید. دما در سطح زهره میتواند تا 500 درجه سلسیوس برسد. ما این گیر افتادگی نور را اثر گل خانه‌ای مینامیم – همان چیزی که روی زمین اتفاق میافتد و اتسفر زمین ما را گرم میکند.
سطح زهره تخت است و تعدادی کوه بلند دارد. یکی از آنها حتی بزرگتر از قله اورست است. آتش فشانهای زیادی در زهره وجود دارد. اغلب آنها ممکن است هنوز فعال باشند. گدازه‌های آتش فشانی در امتداد صدها کیلو متر جاری میشود. زهره دهانه‌های زیادی ندارد زیرا سیارکها قبل از آن که به سیاره برخورد کنند میسوزند.
سطح زهره
نام زهره یا ونوس از نام الهه‌ی عشق و زیبایی گرفته شده است. مردم اعتقاد دارند که این به این خاطر است که زهره روشنترین ستاره در آسمان زمین است. گاهی به آن نام ستاره صبح یا غروب داده میشود.
زمین
زمین سومین سیاره در منظومه شمسی ماست و از لحاظ بزرگی پنجمین سیاره این منظومه است. زمین در حدود یک صد و پنجاه میلیون کیلو متر دور از خورشید است و تنها سیاره شناخته شده دارای حیات است. زمین به شکل یک کره‌ی کامل نیست. در قطبها کمی تختتر و در استوا عریضتر است. این سیاره هر بیست و چهار ساعت یک بار دور محور خود میچرخد. در استوا دارای هزار و شش صد کیلو متر بر ساعت سرعت در چرخش است.بر روی زمین زندگی وجود دارد به این علت که اکسیژن در جو وجود دارد. دما معتدل است و در حدود هفتاد و پنج در صد از سطح این سیاره را آب فرا گرفته است. اتمسفر پر شده است از ذرات زیادی از گاز ، بخار آب، گرد و غبار، آشغال و غیره. هنگامی که نور خورشید به این ذرات میخورد در تمام جهات پراکنده میشود. نور آبی به دلیل طول موج کوتاهترش بیش از بقیه نورها پراکنده میشود و لذا از همه جهات به چشمان ما میرسد. نورهای دیگر مستقیماً به سطح زمین میروند. به این علت است که آسمان در درون جو آبی دیده میشود. برای فضا نوردان در فضا، آسمان زمین سیاه تاریک دیده میشود.
خوشید آن چنان قوی است که میتوانست هر چیزی را روی زمین ما بسوزاند و سیاره ما را بدون حیات سازد. ما خیلی خوش شانس هستیم که محافظی به نام لایه اوزون داریم. این لایه در حدود 20 تا 40 کیلو متر بالای سطح زمین است و از ما در مقابل خطرات پرتوهای ما وراء بنفش خورشید محافظت میکند. بدون آن بسیاری از ما دچار سرطان پوست میشدیم و بیشتر گیاهان و حیوانات قادر به زندگی نبودند. در سالیان گذشته دانشمندان متوجه شده‌اند که لایه اوزون در حال نازکتر و نازکتر شدن است زیرا مردم در حال استفاده از مواد شیمیایی بیش از حدی بر روی زمین هستند.
زمین متشکل است از سه قسمت:
هسته قسمت داخلی زمین است. هسته احتمالاً از آهن و نیکل مذاب ساخته شده است. هسته سنگینترین قسمت سیاره ماست. دما در این قسمت به بزرگی شش هزار درجه سانتی گراد است.
گوشته قسمت میانی زمین است. گوشته از سنگهایی ساخته شده است که ذوب شده‌اند.
پوسته از سنگهایی ساخته شده است که میلیونها سال قبل سرد شده‌اند.
لایه‌های زمین
سیاره ما چهار و نیم میلیارد سال سن دارد. در ابتدا زمین توپ بزرگی از گاز و گرد و غبار بود. سپس مقدار زیادی از گرمای خود را از دست داد و سردتر شد. سنگهای سبکتر به سمت سطح شناور شدند و سنگینترهای آنها به سمت هسته فرو رفتند. بعد از آن سنگها به صورت گاز و مایع از قسمت داخلی زمین به صورت فورانهای آتش فشانی به سطح آمدند.
بخار آب سرد شد و به شکل مایع در آمد – اقیانوسهای امروز. گازها، عمدتاً نیتروژن و دی اکسید کربن، تحت تأثیر گرانش زمین در اتمسفر نگاه داشته شدند.
