آنزیم مورد استفاده جهت میانجیگری
لیزینوپریل دارویی است که جهت درمان بسیاری از بیماریهای قلبی عروقی و فشار خون مورد استفاده قرار میگیرد. میزان مصرف آن بسته به نیاز فرد، پس از بررسی سابقه پزشکی بیمار، توسط پزشک تعیین میشود.
تعداد کلمات: 716 کلمه / تخمین زمان مطالعه: 4 دقیقه
برگرفته از سایت هلث هارتی
مترجم: رزیتا ملکیزاده
دوز یا میزان مصرف داروی لیزینوپریل
آنزیم مورد استفاده جهت میانجیگری حجم پلاسمای خارج سلولی خون، لنف و مایع بینابینی تحت عنوان آنزیم مبدل آنژیوتانسین یک (ACE) شناخته میشود. این آنزیم توسط سلولهای اندوتلیال ریه و کلیه ترشح میشود. با این حال، ترشح بیش از حد این آنزیم ممکن است برای سلامت قلب خطرناک باشد. در چنین مواردی، داروی لیزینوپریل تجویز میشود. لیزینوپریل اساساً گروهی از داروهای مهار کننده ACE مورد استفاده برای درمان فشار خون بالا و نارسایی احتقانی قلب است. این دارو یکی از متداولترین داروهای تجویزی است که جهت تنظیم فشار خون مورد استفاده قرار میگیرد. میزان مصرف یا دوز مصرفی آن بسته به سن، شرایط پزشکی، و داروهای در حال مصرف بیمار تجویز و تعیین میشود.
مورد استفاده برای فشار خون بالا
فشار خون بالا زمانی رخ میدهد که جریان خون شریانی سیستمیک بیش از حد طبیعی باشد. برای افراد مبتلا به فشار خون بالا، داروی لیزونوپریل به میزان حدود 10 میلیگرم برای مصرف روزانه تجویز میشود. همچنین با در نظر گرفتن عوارض جانبی آن، میزان مصرف ممکن است افزایش یا کاهش یابد. دوز مصرفی نرمال میتواند از 20 تا 40 میلیگرم متغیر باشد. با این حال، تنها در سطح تدریجی اثرات آن دیده میشود. از کسانی که داروهای دیوریتیک یا ادرار آور مصرف میکنند خواسته میشود که پیش از مصرف لیزینوپریل آنها را قطع مصرف کنند. و چنانچه مصرف داروی دیوریتیک به دلیل پزشکی قابل متوقف شدن نیست، آنگاه پزشک ممکن است از بیمار بخواهد با میزان مصرف پایین یعنی حدود 5 میلیگرم شروع کند.
مورد استفاده برای نارسایی احتقانی قلب
برای بیماریهای قلبی عروقی مانند نارسایی احتقانی قلب، میزان مصرف توصیه شده روزانه 5 میلیگرم است. به دلیل تدریجی بودن اثرات آن، پزشک ممکن است میزان مصرف را تا 10 میلیگرم افزایش دهد. علاوه بر آن، مصرف آن در کنار داروهای دیوریتیک و دیژاوکسین نیز مورد تأیید قرار گرفته است. در صورت وجود نارسایی کلیوی یا کبدی یا قلبی، میزان مصرف ممکن است تا 5ر2 میلیگرم در روز کاهش یابد. این دارو نشان داده است که شانس نجات و بقا را برای بیماران در حمله قلبی بعدی افزایش میدهد. در چنین مواردی، دوز شروع 5 میلیگرم است. میزان مصرف میتواند در 24 ساعت آینده 5 میلیگرم تکرار شود و سپس در 48 ساعت آتی به 10 میلیگرم برسد. این وضعیت را میتوان به مدت حدوداً 6 هفته ادامه داد.
بیشتر بخوانید: لیزینوپریل (LISINOPRIL)
دستورالعمل
در این بخش باید و نبایدهایی که بایستی به خاطر داشته باشید را عنوان میکنیم:
• لیزینوپریل را میتوان با معده (شکم) خالی مصرف کرد.
• دوز مصرفی بایستی همیشه با یک لیوان آب و به صورت خوراکی (از طریق دهان) مصرف شود.
• لیزینوپریل بایستی در هر روز در یک زمان مشخص و به مقدار مشخص مصرف شود.
• همیشه این دارو را با توجه به تجویز پزشک خود مصرف کرده تا از بروز عوارض جانبی جلوگیری شود.
• هرگز مصرف آن را بدون اجازه و مشورت پزشک خود قطع نکنید.
• زنانی که قصد بارداری داشته یا باردار میباشند نبایستی این دارو را مصرف کنند.
• هرگز نبایستی در کنار این دارو الکل مصرف شود.
• جایگزینهای پتاسیم یا نمک نبایستی با آن مصرف شوند.
• هنگام مصرف لیزینوپریل مقدار زیادی آب بنوشید به این دلیل که بدن در معرض علائم خاصی مانند استفراغ، اسهال و تعرق شدید قرار گرفته که ممکن است موجب کم آبی بدن شود.
برای کودکان 6 سال و بیشتر، مصرف روزانه 07ر0 میلیگرم در کیلوگرم (تا 5 میلیگرم) میتواند تجویز شود. اما افراد مبتلا به مشکلات مرتبط با کبد و کلیه بایستی پیش از مصرف این داروها با پزشک خود صحبت کرده تا از عوارض جانبی اطلاع یابند. همچنین افرادی که داروهای دیوریتیک، داروهای ضد التهابی، مکملهای گیاهی بدون نیاز به نسخه، پتاسیم و مکملهای نمک مصرف میکنند بایستی نظر پزشک خود را در این خصوص جویا شده تا از بروز عوارض جانبی این داروی معمول فشار خون بالا، مانند اسهال شدید، تهوع و استفراغ جلوگیری شود.
سلب مسئولیت: اطلاعات ارائه شده در این مقاله صرفاً جنبهی آموزشی داشته و نبایستی به منظور جایگزین توصیههای پزشک متخصص در نظر گرفته شود.
منبع: راسخون