اگر فرد بیهوش را مشاهده کردید

چکیده:
هنگامی که کسی بیهوش می شود، ضروری است بدانیم چه باید بکنیم. بعضی از مراحل ساده کمک های اولیه، مانند بررسی عوارض و نشانه های آسیب جدی، می توانند تا رسیدن اورژانس به فرد کمک کند. اگر فرد تنفس نداشته باشد، لازم است احیای قلبی انجام شود. ما در این مجال سعی کرده ایم تا به بررسی مراحل انجام کمک های اولیه، نشانه های بیهوشی و کارهایی که اید از آنها پرهیز کرد، بپردازیم.

تعداد کلمات : 1608 / تخمین زمان مطالعه : 8 دقیقه

نویسنده: جان جانسون
   مترجم: علی مهربانی

مقدمه:
 بیهوشی یک حالت بی توجهی است. کسی که بیهوش است به نظر می رسد که خواب است، اما ممکن است به اتفاقات بیرونی مانند صداهای بلند و یا لمس یا لرزش پاسخ ندهد. غش کردن نوعی بیهوشی است که ناگهان ایجاد شده و ممکن است چند ثانیه طول بکشد. بیهوشی می تواند مدت زیادی طول بکشد و علائم حیاتی فرد تغییر می کند. اگر نبض شخص ضعیف شود یا دچار ایست تنفسی شود، بدون معطلی به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.

اولین کاری که باید در برخورد با فرد بیهوش انجام دهید، چیست؟
وقتی کسی ظاهرا بیهوشی شده یا غش کرده است. اولین کاری که باید انجام دهید این است که با صدای بلند از آنها بپرسید؛ آیا حال شما خوب است؟ سپس به آرامی آنها را تکان دهید، مگر اینکه به نظر بیاید که آسیب نخاعی دیده است. اگر پاسخی نداند، این مراحل را به ترتیب زیرانجام دهید:

•   بررسی مجاری تنفسی بیمار که علائم انسداد مانند نفس کشیدن به سختی و نفس کشیدن با صدای بلند، را نداشته باشد.
•  به دنبال علائمی که نشان دهنده تنفس است، باشید.
• نبض یا ضربان قلب بیمار را بررسی کنید.

اما اگر فرد: هیچ نبضی نداشت یا تنها یک نبض ضعیف دارد
    به نظر نمی رسد که نفس بکشد.
    در عرض یک دقیقه جواب نمی دهد یا هوشیاری خود را به دست نمی آورد
    به نظر می رسد به شدت زخمی شده . و یا خونریزی شدید دارد.
هنگام صحبت کردن با اورژانس در تماس تلفنی، تا زمانی آنها چیزی را توصیه نکرده اند، کاری انجام ندهید.

مراحل کمک های اولیه
قبل از اقدام، ضروری است که بدانید آیا فرد بیهوش تنفس دارد یا خیر، زیرا این آگاهی به شما کمک می کند که چه اقداماتی را باید انجام دهید.

اگر فرد تنفس می کند
اگر شخص هنوز هوشیار است، اما به نظر می رسد گیج است، از آنها سوالات اساسی، مانند نام و تاریخ تولد خص و یا تاریخ امروز است، را بپرسید. پاسخ های اشتباه یا عدم توانایی در پاسخ دادن به این معنی است که وضعیت ذهنی آنها در حال تغییر است. این اطلاعات را با خدمات اورژانس به اشتراک بگذارید. اگر به نظر می رسد فرد ممکن است دچار آسیب نخاعی شده است، آنها را همانطور که قرار دارند، تکان ندهید. سر آنها را به عقب برگردانید تا مطمئن شوید که مجاری تنفسی آنها باز است.

اگر فرد تنفس نمی کند 
و بعید به نظر می رسد که آسیب نخاعی داشته باشند، آنها را در موقعیت بازیابی خود قرار دهید. بدینصورت که آنها را به پشت بخوابانید. در حالی که از گردن او محافظت می کنید تا بتوانند احیا قلب و عروق (CPR) را دریافت کنند. قبل از اجرای احیای قلبی با اورژانس تماس بگیرید. نشانه هایی مانند حرکت، سرفه یا تنفس نشانه های خوبی هستند. اگر این علائم وجود نداشته باشد، به ارائه احیای قلبی تا زمانی که کمک های اضطراری می رسند، ادامه دهید.

اگر فرد خونریزی داشته باشد
اگر فرد بیهوش خونریزی شدیدی داشته باشد، آسیب را پیدا کرده و فشار قوی مستقیم بر روی ناحیه زخمی ایجاد کنید تا این کار جریان خون را کندتر کند. درصورت امکان، قسمت بالایی محل خونریزی را ببندید تا خونریزی را قبل از رسیدن خدمات اورژانسی، کاهش دهید.

  احیاى قلبى (CPR) یک روش اضطراری است که برای کمک به فرد در هنگام توقف تنفس و بدون ضربان استفاده می شود که شامل فشاردادن قفسه سینه، که بخشی قلب است، و نفس های نجات(دهان به دهان) که بخش ریوی است، می شود. تنها افرادی که آموزش احیاى قلبى را دارند باید آن را انجام دهند.

نحوه انجام احیاى قلبى (CPR)
  احیاى قلبى (CPR) یک روش اضطراری است که برای کمک به فرد در هنگام توقف تنفس و بدون ضربان استفاده می شود که شامل فشاردادن قفسه سینه، که بخشی قلب است، و نفس های نجات(دهان به دهان) که بخش ریوی است، می شود. تنها افرادی که آموزش احیاى قلبى را دارند باید آن را انجام دهند. برای کاهش شانس آسیب احتمالی، هر کسی که آموزش احیاى قلبى را ندارد، باید در دستورالعمل های زیر اقدامات 1 تا 7 را در فشار دادن قفسه سینه انجام دهد و مراحل 8 تا 10 را انجام ندهد. فشار قفسه سینه می تواند سبب گردش اکسیژن در بدن و مغز بشود. قبل از شروع  احیاى قلبى، دوباره سعی کنید که فرد را بیدار کنید، با صدای بلند نام او را صدا بزنید و از او بپرسید که آیا حالشان خوب است. اگر فرد هنوز پاسخی نداده باشد، سرش را به عقب برگردانید تا مجرای تنفس او باز شود:
    یک دست خود را بر روی پیشانی گذاشته و انگشتان دست دیگر را زیر نوک چانه او قرار دهید.
    سپس به آرامی سر و را به عقب خم کنید، تا بتواند زبانش را حرکت دهد، تا راه تنفسی او مسدود نشود.

اگر گمان می کنید که شخص دچار آسیب نخاعی شده است، به جای آن، فشار فک را انجام دهید:
    بالای سر فرد زانو بزنید و دستان خود را در هر دو طرف صورت قرار دهید.
    بدون حرکت دادن گردن شخص، به آرامی فک فرد را با نوک انگشتان خود بلند کنید.

هنگامی که راه تنفسی فرد باز شد، این مراحل را برای انجام احیاى قلبى انجام دهید:
1-  فرد را به پشت بخوابانید تا در سطح صاف و سخت قرار بگیرد. اگر به نظر می رسد که آسیب نخاعی داشته باشد، گردن آنها را از حرکات زیادی محافظت کنید.
2-  در کنار شانه های شخص زانو بزنید، بطوری که نیم تنه بالای شما روی قفسه سینه بیمار قرار گیرد.
3-  کف و پاشنه دست خود را در مرکز سینه شخص قرار دهید.
4-  دست دیگر خود را به طور مستقیم در بالای دست اول قرار دهید و انگشتانتان را به هم بچسبانید.
5- آرنج خود را به طور مستقیم، قرار دهید و طوری زانو بزنید تا شانه های خود را در مسیر دستان خود قرار داده تا قدرت بیشتری در بدن داشته باشید.
6-  با استفاده از وزن و نیروی بدن خود، به طور مستقیم بر روی قفسه سینه شخص فشار دهید، حداقل 2 تا 2.4 اینچ سینه را برای بزرگسالان فشرده کنید، سپس فشار را آزاد کنید. این یک مرتبه فشردن محسوب می شود.
7-  این فشردن را 100تا120 بار در دقیقه، که حدود دو بار در هر ثانیه ی شود، انجام دهید.
فقط افرادی که آموزش احیاى قلبی را گذرانده اند، می توانند مراحل بعدی را دنبال کنند:
8- صورت فرد را به عقب بچرخانید و چانه شخص را بلند کنید تا یک راه تنفس را باز نگه دارید.
9-  بینی شخص را با دو انگشت خود بگیرید و دهان خود را ر روی دهان شخص قرار دهید، بطوری که دهان شما بطور کامل فضای دهان او را بپوشاند.
10-  دمیدن نفس را در دهان شخص آغاز کنید تا بالا آمدن سینه شخص را ببینید، که این یک بار محاسبه می شود. دو بار این نفس دهان به دهان را انجام دهید، اجازه دهید ریه ها در این بین آرام بشوند.
بعد از 30 مرتبه فشار دادن قفسه سینه، دو بار تنفس مصنوعی و دهان به دهان را انجام دهید تا اورژانس برسد.

چه کارهایی را نباید انجام دهید
در حین انجام کمک های اولیه باید از برخی موارد اجتناب کنید. که عبارتند از:

• زیر سر فرد بیهوش بالشت قرار ندهید، زیرا ممکن است تنفس او را مختل کند.
• سعی نکنید آنها را بنشانید.
• به صورت او آب نپاشید و سیلی نزنید.
• سعی نکنید به آنها آب یا سایر مایعات بنوشانید.
• اگر چیزی را در پایین یا بالای گلوی شخص مشاهده می کنید که باعث مسدود شدن راه تنفسی او شده است، سعی کنید آن را با استفاده از یک انگشت از دهان او خارج کنید. در صورتی که چیزی در گلو قابل مشاهده نباشد، انگشت نکنید یا سعی نکنید هر چیزی را که در گلو او قرار دارد بیرون بکشید. این ممکن است موجب شود که شی پایین تر برود.
• اگر آنها نفس نمی کشند و جسمی را در گلو دارند، همچنان فشار دادن قفسه سینه را ادامه دهید و بررسی کنید که آیا جسم از گلوی آنها خارج شده است یا نه.
• یک فرد بیهوش را را بدون مراقب رها نکنید.

نشانه های شخص بیهوش چیست؟
بعضی از علائم ممکن است نشان دهنده این باشد که یک شخص در حال بیهوش شدن است، که عبارتند از:
    ناگهان بی توجه می شود
    سفید شدن یا مات شدن نگاه آنها در صورت
    سرگیجه یا ایستادن به سختی
    زیر لب سخن گفتن
    ضربان قلب سریع

بیشتر بدانید: ایست قلبی و کمک های اولیه

علل بیهوشی
بسیاری از شرایط می تواند به بیهوشی منجر شود. اتفاقات یا ضایعات دلخراش می تواند بیهوشی را ایجاد کند، مانند:
    سقوط از ارتفاع
    حوادث جدی مانند واژگونی خودرو
    برخورد یک ضربه سنگین به سر و یا قفسه سینه
    خونریزی شدید یا خونریزی داخلی
    مسمومیت با الکل یا مونوکسید کربن
    مصرف بیش از حد مواد مخدر

بیهوشی موقت
بیهوشی ناگهانی موقتی ممکن است ناشی از غش کردن یا سنکوپ باشد. سنکوپ نابالغ رایج ترین نوع خفگی است. این نوع به طور کلی بی ضرر بوده و معمولا به درمان پزشکی نیاز ندارد. این سنکوپ زمانی رخ می دهد که مغز قادر به پاسخ درست به یک واکنش نیست، مانند دیدن خون یا چیزی شوکه کننده یا ناخوشایند. این پاسخ جریان اکسیژن به مغز را قطع می کند و فرد بیهوش می شود.
برخی از علل دیگر بیهوشی موقت عبارتند از:
    کم آب شدن بدن
    فشار خون پایین
    قند خون پایین
    مشکلات قلب مانند  نظمی در ضربان قلب یا سنکوپ قلبی
   پرنفسی که سبب تنفس بسیار سریع می شود.