والله خیر الماکرین

حضرت زهرا(س) بانوی بزرگ اسلام و سیده نساء هر دو عالم به روایتی 75 روز و به روایت دیگر 95 روز بعد از رحلت نبی اکرم ص در سال 11 هجری به شهادت می رسد. شهادت حضرت زهرا(س) را نه یک حادثۀ ساده، بلکه یکی از بزرگترین و مهمترین حوادث تاریخ اسلام می توان به شمار آورد که نقشی مهم در حوادث روزهای نخست بعد از رحلت پیامبر (ص) ایفا کرده و نقشه طراحی شدۀ غاصبان خلافت با چالشی اساسی روبرو کرد.

تعداد کلمات: 1253 / زمان تخمینی مطالعه: 6 دقیقه

در همان روز، خبر تکان دهندۀ جسارت به دختر نبی اکرم ص، به سرعت منتشر می شود و در روزها و ماه های بعد سراسر سرزمین اسلامی از این واقعۀ تاسف برانگیز با خبر می شوند. این در حالی است که همگان شنیده اند که نبی اکرم فرموده بودند: من احب فاطمة ابنتی فهو فی الجنة معی ومن ابغضها فهو فی النار؛ هر کس فاطمه (علیها السلام )دخترم را دوست بدارد، در بهشت با من است، و هر کس با او دشمنی ورزد، در آتش [دوزخ] است.[5] از همین رو جبهه غاصیان به تلاطم افتاد و تمام تلاش های مذبوحانۀ بعد از واقعه، برای دیدار با حضرت زهرا(س) و طلب رضایت از ایشان، را می توان برخاسته از فشار افکار عمومی دانست. و البته این در حالی است که حتی در منابع اهل سنت آمده است که دختر رسول خدا(ص) از غاصبان ناراحت و از ایشان روی گردان شد و این ناراحتی ادامه داشت تا از دنیا رفت.[6] 
نقش آفرینی به هنگام و ایثارگری برجسته حضرت صدیقه طاهره(س) در دفاع از ولایت و امامت، کار را برای اجرای سایر اجزای نقشه پلید دشمنان اهل بیت(ع) دشوار کرد و راه را برای هرگونه تعرض به وجود مبارک حضرت امیر(ع) سد نمود و عملا از محرومیت ابدی امت از نعمت بی بدیل ولایت و امامت جلوگیری کرد. همچنین واقعۀ تاسف آور و اندوه بارِ جسارت به پاره تن[7] رسول اکرم(ص)، دستگاه ظلم و جور را به چالشی غیر قابل انکار کشید و رسواییِ بزرگی به بار آورد و سندی شد برای ره جویان و حق طلبان در طول تاریخ و بدین سان مزار گمگشدۀ حضرت زهرا(س)  به کعبۀ آمال عاشقان و عارفان و دل سوختگان و دارالشفای آزادگان در سرتاسر جهان مبدّل گشت.
 

---

[1] . پیغمبر اکرم (ص) در بیماری وفاتش هنگامی که بی‌تابی فاطمه را مشاهده کرد، فرمود: «یا فاطمة الا ترضین ان تکونی سیدة نساء العالمین، و سیدة نساء هذه الامة، و سیدة نساء المؤمنین؛  ‌ای فاطمه! آیا راضی نیستی که تو برترین بانوی زنان جهان و بانوی زنان این امت، و بانوی زنان با ایمان باشی؟». (حاکم نیسابوری، محمد بن عبد الله، مستدرک الصحیحین، ج۳، ص۱۷۰.)

[2] . آل عمران / 54

[3] . «السلام علیک یا ممتحنه امتحنک الله الذی خلقک قبل ان یخلقک و وجدک لما امتحنک صابره؛ سلام بر تو بانویی که خداوندی که تو را آفرید، پیش از آفرینش، تو را امتحان کرد و در این امتحان تو را صابر یافت» (مفایتح الجنان، زیارت روز یکشنبۀ حضرت زهرا س)

[4] . امام کاظم ع: إِنَّ فَاطِمَةَ ع صِدِّیقَةٌ شَهِیدَةٌ  (الکافی،ج2،ص489)

[5] . بحارالانوار، ج 27، ص 116

[6] . البخاری الجعفی، محمد بن إسماعیل أبو عبدالله (متوفای256هـ)، صحیح البخاری، ج 3، ص 1126، ح2926، باب فَرْضِ الْخُمُسِ، تحقیق د. مصطفی دیب البغا، ناشر: دار ابن کثیر، الیمامة - بیروت، الطبعة: الثالثة، 1407 - 1987.

[7] . پیامبر گرامی اسلام(ص): فاطمة بضعة منّی من سرّها فقد سرّنی و من سأها فقد سأنی، فاطمه اعزّ البریّة علیّ؛ فاطمه پاره تن من است. هر که او را شاد سازد، مرا شاد ساخته و هر که او را اندوهناک کند، مرا اندوهناک کرده است. فاطمه از همه مردم پیش من عزیزتر است (امالی مفید، ص 260 ؛ بحارالأنوار، ج 28، ص 303 و ج 43، ص 23 و 39 ؛ امالی شیخ طوسی، ص 24 ؛ مناقب آل ابی طالب، ح 3، ص 112.)