عوامل ایجاد عفونت رحم
ابتلا به بیماری‌هایی نظیر سوزاک و کلامیدیا شرایط عفونت در رحم را فراهم می‌کند. ازجمله سایر عوامل دخیل در عفونت نیز می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:-برقراری رابطه جنسی در سنین زیر ۲۵ سال؛
-برقراری رابطه جنسی بدون استفاده از وسایل پیشگیری از بارداری (کاندوم)؛
-استفاده از وسیله پیشگیری از بارداری آی یو دی (IUD)؛
-استفاده از دوش واژینال؛
-داشتن سابقه‌ی عفونت رحم.
علائم عفونت رحم
برخی از زنان مبتلا به عفونت، هیچ نشانه‌ی خاصی را احساس نمی‌کنند، اما در دیگران این نشانه‌ها وجود دارد:-احساس درد در ناحیهی تحتانی شکم؛
-احساس درد در ناحیهی فوقانی شکم؛
-تب؛
-احساس درد حین رابطه‌ی جنسی؛
-خونریزی نامنظم؛
-احساس درد هنگام خروج ادرار؛
-افزایش ترشحات واژینال بدبو؛
-خستگی.
عفونت رحم می‌تواند موجب دردهایی در سطح اندک یا متوسط بشود، اما در برخی زنان این درد بسیار شدید است و آنها علائم زیر را دارند:
-دردی شدید و آزاردهنده در لگن؛
-استفراغ؛
-بیهوشی؛
-تب شدید (بالاتر از ۱۰۱ درجه فارنهایت).
اگر یکی از این نشانه‌ها را دارید، حتما به پزشک یا مرکز فوریت‌های پزشکی مراجعه کنید، زیرا ممکن است عفونت به خون یا سایر بخش‌های بدن‌تان سرایت پیدا کرده باشد.
آزمایش‌ها برای تشخیص عفونت رحم
پزشک معالج برای تشخیص عفونت در ناحیهی رحم از آزمایش‌های زیر استفاده می‌کنند:-آزمایش ناحیهی لگن؛
-معاینه‌ی دهانه‌ی رحم؛
-آزمایش ادرار به‌دنبال نشانه‌هایی چون خون، سرطان و سایر بیماری‌ها.
بعد از آزمایش‌های لازم، پزشک نتایج را برای بررسی بیشتر مطالعه می‌کند.
ارزیابی میزان آسیب
اگر مشخص شود که لگن دچار عفونت شده است، باید سایر بخش‌های دستگاه تولید مثل، مانند لوله‌های فالوپ هم ارزیابی شوند تا مبادا آسیب جدی وارد شده باشد. سایر آزمایش‌های جانبی از این قرار است:-سونوگرافی لگن: با عکس‌برداری به کمک اشعه، وضعیت درونی لگن مشخص می‌شود.
-بیوپسی آندومتر: در این روش نیز قسمت کوچکی از زهدان برای بررسی بیشتر تکه‌برداری می‌شود.
-لاپاروسکوپی: در این شیوه نیز با ایجاد برشی کوچک و ورود به داخل محفظه‌ی شکمی از درون بدن عکس‌برداری می‌شود.
درمان عفونتهای رحمی
معمولا پزشکان برای درمان عفونت در رحم از آنتی بیوتیک ها استفاده می‌کنند. پزشکان نمی‌توانند دقیقا تشخیص بدهند که کدام نوع از باکتری‌ها موجب عفونت شده‌اند، بنابراین ۲ نوع آنتی‌بیوتیک تجویز می‌کنند تا درمان عفونت به‌صورت کامل انجام شود. در شروع فرایند درمان با مصرف داروها، احتمال ازبین‌رفتن نشانه‌های عفونت وجود دارد، اما این مسئله نباید باعث قطع مصرف داروها بشود. اگر درمان نیمه‌کاره رها بشود، ممکن است بهبودی کامل به‌تعویق بیفتد یا اصلا صورت نگیرد و حتی عفونت مجددا بازگردد.
اگر به‌دلیل بیماری یا بارداری قادر به مصرف قرص نباشید یا ورم و کیستی در ناحیهی لگن‌تان وجود داشته باشد، باید برای درمان بهتر و مؤثر به بیمارستان مراجعه کنید. در بعضی موارد نادر نیز نیاز به جراحی پیش می‌آید؛ یعنی زمانی‌که کیستی در ناحیهی لگنی وجود دارد یا احتمال می‌رود که این کیست پاره شود. درصورتی‌که فرد از دارودرمانی نیز نتیجه نگیرد، لزوم جراحی وجود خواهد داشت.
باکتری عامل عفونت رحم می‌تواند ازطریق تماس جنسی سرایت کند. مردان یکی از ناقلان اصلی باکتری‌هایی هستند که موجب عفونت در رحم می‌شود.
روش‌هایی برای جلوگیری از عفونت رحمی
به کمک موارد زیر می‌توان از عفونت رحم جلوگیری کرد:-داشتن روابط جنسی امن و سالم؛
-انجام آزمایش‌های لازم برای تشخیص به‌موقع بیماری‌های مقاربتی؛
-پرهیز از دوش واژینال.
عواقب بلندمدت عفونتهای رحمی
درصورت بروز نشانه‌های عفونت سریعا برای تشخیص و درمان به پزشک مراجعه کنید. برخی از نشانه‌های عفونت در رحم با عفونتهای ناحیهی لگن مشابه هستند، از همین رو، باید به‌موقع برای آزمایش‌های مناسب به پزشک مراجعه کنید. درصورت درمان نشدنِ به‌موقع عفونت رحم، مشکلات عدیده‌ای برای‌تان پیش خواهد آمد:-ناباروری و ناتوانی در نگهداری جنین؛
-بارداری خارج از رحم؛
-دردهای مزمن لگنی که ناشی از وجود زخم در لوله‌های فالوپ یا سایر بخش‌های لگن است.
ضمن اینکه درصورت پیگیری نکردن درمان مناسب، ممکن است عفونت به خون و سایر قسمت‌های بدن راه پیدا کند و زندگی و سلامت را به‌شکلی جدی تهدید کند.
عفونت رحم مشکلی بسیار شایع است که با درمان صحیح و به‌موقع رفع می‌شود. بیشتر زنان مبتلا به این مشکل برای بارداری با مشکلاتی روبه‌رو می‌شوند که البته لزوما به ناباروری نمی‌انجامد.
منبع: سایت چطور
