احادیثی درباره اسراف و قناعت

امام علی(ع): دور اندیش كسی است كه از ولخرجی كناره و از اسراف دوری كند.[1]
امام علی(ع): بیچاره اسراف‌كار! چه دور است از اصلاح نفس و جبران كردن كار خود.[2]
امام علی(ع): اندازه نگه‌داشتن معیشت به قدر نیاز، بهتر از زیاده‌روی كردن است.[3]
امام علی(ع): بخشش نكردن صرفه‌جو، بهتر از بخشیدن اسراف‌كار است و امساك كسی‌كه مال خود را حفظ می‌كند، نیكوتر از بخشش كسی است كه مالش را بر باد می‌دهد.[4]
امام علی(ع): هرگاه خداوند خیری را برای بنده‌اش بخواهد، ميانه‌روى و خوش‌تدبيري را به او الهام مي‌كند و او را از تدبير و اسراف دور مي‌سازد.[5]
امام علی(ع): ميانه‌روى و اسراف نكردن، از شخصیت است.[6]
امام علی(ع): شاكرترین مردم قانع‌ترین آنهاست و ناسپاس‌ترین آنان در مقابل نعمت‌ها، حریص‌ترین آنهاست.[7]
امام علی(ع): كسی‌كه به اندك قانع نیست، چگونه می‌تواند خودسازی كند.[8]
امام علی(ع): ای فرزند آدم! اگر از دنيا به قدري كه تو را كفايت كند خواهى، بدان كه كمترين چيز دنيا كفايتت مي‌كند و اگر از دنيا به اندازه‌اي كه تو را كفايت كند نخواهى، بدان كه همه دنیا هم بسنده‌ات نخواهد كرد.[9]
امام علی(ع): میوه قناعت، ميانه‌روى در كسب و كار است و خويشتن‌داري از دست درازكردن به سوي مردم.[10]
امام حسن(ع): بدان كه مردانگيِ قناعت و خرسندى، بیش از جوان‌مردیِ بخشش است.[11]
امام زین‌العابدین(ع): و مرا از زیاده‌روی بازدار و روزی‌ام را از تلف شدن نگاه‌دار و دارایی‌ام را با بركت دادن به آن، افزون گردان و راه مصرف آن را در كارهای خیر به من بنمایان.[12]
امام صادق(ع): به آنچه خداوند قسمت تو كرده قانع باش و به آنچه دیگران دارند چشم مدوز و آنچه را بدان نمی‌رسی آرزو مكن؛ زیرا كسی‌كه قانع باشد، سیر می‌شود و كسی‌كه قانع نباشد، سیر نمی‌شود و بهره آخرتت را دریاب.[13]
امام صادق(ع): در آنچه بدن را سالم نگه می‌دارد اسراف نیست، بلكه اسراف در چیزهایی است كه مال را تلف كند و به بدن زیان رساند.[14]
امام صادق(ع): كسی‌كه به معاش اندك از سوی خدا خرسند باشد، خداوند به عمل نیك او خرسند گردد.[15]
امام رضا(ع): قناعت، سبب خویشتن‌داری و ارجمندی و آسوده شدن از زحمت فزون‌خواهی و بندگی در برابر دنیاپرستان است. راه قناعت را جز دو كس نپیماید: یا عبادت‌پیشه‌ای كه خواهان خرد آخرت است یا بزرگواری كه از مردمان فرومایه دوری كند.[16]
امام حسن عسكری(ع): به درستی‌كه برای جود اندازه‌ای است كه اگر از آن زیاده شود، اسراف است.[17]

پي نوشت :

[1]. غررالحكم، ح 1530.
[2]. همان، ح 10092.
[3]. همان، ح 4812.
[4]. همان، ح 3406-3407.
[5]. همان، ح 4127.
[6]. غررالحكم، ح 10053.
[7]. همان، ج 77، ح 422.
[8]. غررالحكم، ح 6979.
[9]. اصول كافى، ج 2، ح 138.
[10]. غررالحكم، ح 4634.
[11]. بحارالانوار، ج 78، ح 111.
[12]. صحیفه سجادیه، دعای 20.
[13]. اصول كافى، ج 8، ح 243.
[14]. بحارالانوار، ج 75، ح 303.
[15]. اصول كافى، ج 2، ح 138.
[16]. همان، ج 78، ح 349.
[17]. درة الباهره، ح 43.

برگرفته از : ماهنامه گلبرگ - شماره 111
منبع: http://www.hawzah.net
/س