اصل تنبیه مطلوب نیست مگر در موارد خاص، آن هم به گونه ای که موجب دیه نشود. امام کاظم (ع) به کسی که از پسرش گله می کرد فرمود:
لَا تَضْرِبْهُ وَ اهْجُرْهُ وَ لَا تُطِلْ[2]
او را مزن و با او قهر کن ولی طولش مده.
پرسش: آیا تنبیه بدنی کودکان مجاز است یا خیر؟
پاسخ: تأدیب به نحو متعارف به طوری که بدن را سرخ یا کبود و یا مجروح نکند مانع ندارد و در صورتی که به حد دیه برسد، دیه دارد هرچند برای تأدیب باشد.[3]
پرسش: حکم تنبیه دانش آموزان توسط معلم مدرسه چیست؟
پاسخ: زدن دانش آموزان جایز نیست، مگر این که این امر به خاطر تربیت آنها لازم بوده و با اجازه ولی باشد و با توجه به این که در شرایط فعلی آثار منفی آن بیشتر است، لازم است حتی الامکان از آن کار پرهیز شود.[4]
پی نوشت ها:
[1] . فقه زندگى، سید محمدحسین فضل الله.
[2] . عدة الداعى، ص 89.
[3] . استفتائات امام(ره)، ج 3، ص 476، س 36؛ جامع المسائل فاضل، ج 1، س 1957.
[4] . استفتائات مکارم، ج 1، ص 48، س 1584؛ استفتائات بهجت، ج 3، ص 234؛ مسائل جدید، سید محسن محمودى، ج 5، ص 57.
منبع: حوزه نت
.jpg "معنی اسم ابوطالب و نام های هم آوا با آن + میزان فراوانی در ثبت احوال")