1- خنده نشاط و شادی.
2- خنده تعجب؛ همچون خنده ساره از خبر بچه دار شدنش و یا خنده حضرت سلیمان از سخن مورچگان.
3- خنده نیش دار و نیش خند؛ همچون خنده مجرمین به مؤمنین که در سوره مطففین آمده است.
4- خنده مصنوعی و مصلحتی که نوعا در روابط اجتماعی و ملاقات مسؤولین کشورها مطرح است که می توان آن را خنده ارتباط دانست.
5- پوزخند: لبخند مسخره آمیزی که از روی تحقیر و استهزاء به کسی بزنند.
6- خنده تلخ، گاهی خنده از روی خوشحالی و شادی نیست بلکه هنگامی که انسان خود را در بن بست می بیند، خنده تلخی می کند و به قول شاعر:
خنده می بینی ولی از گریه دل غافلی
خانه ما اندرون ابر است و بیرون آفتاب
***
خنده تلخ من از گریه غم انگیزتر است
کارم از گریه گذشته است از آن می خندم
خانه ما اندرون ابر است و بیرون آفتاب
***
خنده تلخ من از گریه غم انگیزتر است
کارم از گریه گذشته است از آن می خندم
7- خنده تبسم: امام علی علیه السلام فرمود:
خَیرُ الضِّحْک التَّبَسُّم[1]
بهترین خنده، لبخند است.
8- خنده قهقه. امام صادق علیه السلام فرمود:
الْقَهْقَهَةُ مِنَ الشَّیطان[2]
خنده قهقهه از شیطان است.
روزی امام حسن علیه السلام در محلی عبور می کرد، چشمش به جوانی افتاد که قاه قاه می خندید.
نزد جوان رفت و فرمود: «ای جوان! آیا شنیده ای که در روز قیامت همه مردم وارد دوزخ می شوند؟!»
جوان گفت: آری، شنیده ام و دانسته ام.
امام حسن علیه السلام فرمود: «از کجا شنیده و دانسته ای؟!»
جوان گفت: از اینکه خداوند در قرآن می فرماید:
إِنْ مِنْکمْ إِلَّا وارِدُها کانَ عَلی رَبِّک حَتْماً مَقْضِیا[3]
همه شما (بدون استثنا) وارد جهنم می شوید، این امری است حتمی و فرمانی است قطعی از ناحیه پروردگارتان (البته بعضی این را مربوط به پل صراط می دانند).
سپس امام حسن علیه السلام فرمود: «آیا تو اطمینان داری از افرادی نیستی که تو را در جهنم نگهدارند؟!»
جوان گفت: «نه، چنین اطمینانی ندارم.»
امام حسن علیه السلام فرمود: «پس کسی که نمی داند بهشتی است یا جهنمی، این گونه نمی خندند، (و همه دهان را برای خندیدن نمی گشاید)».[4]
امام باقر علیه السلام فرمود وقتی قهقهه کردی بگو
«اللهم لاتَمقُتْنی؛
خدایا مرا مورد خشمت قرار مده.»[5]
پی نوشت ها:
[1] . میزان الحکمه، ج 5، ص 481.
[2] . وسائل الشیعه، ج 8، ص 479.
[3] . مریم/ 71.
[4] . داستان دوستان، ج 3، ص 283.
[5] . وسائل الشیعه ج 12/ 114.
منبع: حوزه نت
.jpg "5 ابزار ضروری برای زنده ماندن در صعودهای زمستانی")
