خدای متعال زن را همچون گوهری زیبا و گرانبها آفرید و برای حفظ او از دلهای مریض و آلوده او را به ستر و پوشش توصیه نمود.این آفریده الهی از آنچنان کرامت و بزرگواری‌ای برخوردار است که در دستورات دینی سفارش شده است که باید با او همچون یک گل رفتار شود و او را از نگاه نامحرمان دور نگاه داشت.
در آیات و روایات فراوانی به زن این زیباترین خلقت الهی توصیه شده است که خویش را از مردان نامحرم بپوشاند تا مبادا گل وجودش پژمرده گردد و عطر آن دلهای بیمار را بلرزاند.
در روایتی آمده است که نبی خدا(ص) از دختر گرامی‌اش فاطمه زهرا(س) پرسید: چه چیزی برای زن بهتر است؟ حضرت در پاسخ فرمودند: اینکه او مردی را نبیند و نه مردی او را. رسول خدا وقتی این را شنید دخترش را در آغوش گرفت و فرمود: «ذریه بعضها من بعض ذریه و فرزندانی که مشابه یکدیگر هستند» [1]
این بزرگ بانوی عالمیان تا آنجا به حجاب و پوشش خویش اهمیت می‌داد که در روایتی دیگر از علی(ع) آمده است که: نابینایی از فاطمه(س) اجازه خواست [تا وارد خانه او شود]. حضرت خود را پوشاند. رسول الله(ص) فرمودند: چرا خود را پوشاندی؟ او که تو را نمی‌بیند. عرض کرد: اگر او مرا نمی‌بیند من او را می‌بینم و او بوی مرا استشمام می‌کند. رسول الله(ص) فرمود:شهادت می‌دهم که تو پاره تن منی. [2]
در روایت دیگری آمده است که علی(ع) فرمود: «رسول الله(ص) از اصحاب خود پرسید: زن چیست؟ آنها عرض کردند: عورة (چیزی که باید پوشیده شود). حضرت سؤال کرد:چه زمانی به پروردگار نزدیکتر است؟ اصحاب نتوانستند پاسخ دهند. فاطمه(س) وقتی این سؤال را شنید فرمود: زمانی زن به پروردگارش نزدیکتر است که در قعر خانه‌اش قرار گیرد. رسول الله(ص) فرمود: فاطمه پاره تن من است.»[3]
مرحوم آیة‌الحق شیخ علی آقای پهلوانی در ذیل این روایت می‌فرماید: «نکته‌ای که در کلمات حضرتش وجود دارد این است که آن حضرت در عبارت ادنی ماتکون من ربها ان تلزم قعر بیتها به غرض نهایی خلقت که قرب به پروردگار است اشاره نموده و می‌فرماید: این امر فقط با حفظ عفت که جز در موارد ضروری با ملازمت در خانه حاصل می‌شود، میسر نخواهد بود.»
مرحوم مجتهده بانو امین که از زنان عارف روزگار خویش بود ومقامات بلند علمی و معنوی را جز با عمل به این توصیه بانوی عالمیان به دست نیاورده بود، در بیانی در باب آثار خانه نشینی زن می‌فرماید: «خداوند زنهای پیغمبر را امر به خانه نشینی فرموده: «و قرن فی بیوتکن»[4] (و در خانه‌های خود بنشینید) و همین خانه‌نشینی عوامل بزرگی در بر دارد:راه معاشرت با مردهای فاسد را می‌بندد، بر عفت و عصمت زن می‌افزاید، بهتر می‌تواند وظیفه اختصاصی خود را انجام دهد؛ اخلاق بد مردم کمتر در او تأثیر می‌کند و در نتیجه اگر با علم و ایمان و تقوا قوام گردد راه وی را به سعادت و خوشبختی که دنبال وی می‌گردیم و بالاخره به حق نزدیک می‌گرداند».[5]
در جای دیگر ایشان خانه نشینی به تنهایی را نهی می‌کنند و می‌فرمایند: «خانه نشینی به تنهایی فضیلت آور نمی‌شود. خانه نشینی اگر با فضائل اخلاقی و علم و ایمان و تقوا و معندیت نباشد هرگز سعادت و خوشبختی را برای ما تأمین نخواهد نمود. مقصود از خانه نشینی جلوگیری از ولگردی و حفظ ناموس و عفت است نه نفهمی و جهالت که در اثر فقدان علم و دانش نوع زنها مبتلا می‌شوند».
پس بانوی مسلمانی که خواهان تقرب الهی و رسیدن به مدارج بالای معنوی می‌باشد باید حرفها و شعارهای پوچ تبلیغاتی غرب را از خود دور سازد و به این توصیه دین مبین اسلام عمل نماید و در کنار وظایف همسری و مادری روح خویش را با تربیت نفس تعالی بخشد تا به هدف غایی آفرینش دست یابد.
یکی از بانوان بزرگواری که به این توصیه الهی جامه عمل پوشاند ام حمیده از عابدات صدر اسلام بود. وی همچون رسول خدا(ص) عاشق نماز بود.
روزی خدمت پیامبر(ص) رسید و عرض کرد: «یا رسول الله! من دوست دارم که در مسجد با شما نماز بخوانم. حضرت فرمودند: می‌دانم ام‌حمیده! می‌دانم که دوست داری با من نماز بخوانی ولی من به تو توصیه می‌کنم که نماز تو در خانه، بهتر است از نماز در مسجد و نماز در حجره خودت بهتر است از نماز در خانه.»
ام حمیده به خانه که بازگشت دستور داد تا در انتهای خانه‌اش حجره‌ای را برای نمازش بنا کنند و از آن پس شب و روز را به عبادت حق در آن مصلی به سر می‌برد تا آنکه از دنیا رفت.[6]
پی‌نوشت:
[1] بحار, ج 43 ص ؛ جلوه نور ص 164
در آیات و روایات فراوانی به زن این زیباترین خلقت الهی توصیه شده است که خویش را از مردان نامحرم بپوشاند تا مبادا گل وجودش پژمرده گردد و عطر آن دلهای بیمار را بلرزاند.
در روایتی آمده است که نبی خدا(ص) از دختر گرامی‌اش فاطمه زهرا(س) پرسید: چه چیزی برای زن بهتر است؟ حضرت در پاسخ فرمودند: اینکه او مردی را نبیند و نه مردی او را. رسول خدا وقتی این را شنید دخترش را در آغوش گرفت و فرمود: «ذریه بعضها من بعض ذریه و فرزندانی که مشابه یکدیگر هستند» [1]
این بزرگ بانوی عالمیان تا آنجا به حجاب و پوشش خویش اهمیت می‌داد که در روایتی دیگر از علی(ع) آمده است که: نابینایی از فاطمه(س) اجازه خواست [تا وارد خانه او شود]. حضرت خود را پوشاند. رسول الله(ص) فرمودند: چرا خود را پوشاندی؟ او که تو را نمی‌بیند. عرض کرد: اگر او مرا نمی‌بیند من او را می‌بینم و او بوی مرا استشمام می‌کند. رسول الله(ص) فرمود:شهادت می‌دهم که تو پاره تن منی. [2]
در روایت دیگری آمده است که علی(ع) فرمود: «رسول الله(ص) از اصحاب خود پرسید: زن چیست؟ آنها عرض کردند: عورة (چیزی که باید پوشیده شود). حضرت سؤال کرد:چه زمانی به پروردگار نزدیکتر است؟ اصحاب نتوانستند پاسخ دهند. فاطمه(س) وقتی این سؤال را شنید فرمود: زمانی زن به پروردگارش نزدیکتر است که در قعر خانه‌اش قرار گیرد. رسول الله(ص) فرمود: فاطمه پاره تن من است.»[3]
مرحوم آیة‌الحق شیخ علی آقای پهلوانی در ذیل این روایت می‌فرماید: «نکته‌ای که در کلمات حضرتش وجود دارد این است که آن حضرت در عبارت ادنی ماتکون من ربها ان تلزم قعر بیتها به غرض نهایی خلقت که قرب به پروردگار است اشاره نموده و می‌فرماید: این امر فقط با حفظ عفت که جز در موارد ضروری با ملازمت در خانه حاصل می‌شود، میسر نخواهد بود.»
مرحوم مجتهده بانو امین که از زنان عارف روزگار خویش بود ومقامات بلند علمی و معنوی را جز با عمل به این توصیه بانوی عالمیان به دست نیاورده بود، در بیانی در باب آثار خانه نشینی زن می‌فرماید: «خداوند زنهای پیغمبر را امر به خانه نشینی فرموده: «و قرن فی بیوتکن»[4] (و در خانه‌های خود بنشینید) و همین خانه‌نشینی عوامل بزرگی در بر دارد:راه معاشرت با مردهای فاسد را می‌بندد، بر عفت و عصمت زن می‌افزاید، بهتر می‌تواند وظیفه اختصاصی خود را انجام دهد؛ اخلاق بد مردم کمتر در او تأثیر می‌کند و در نتیجه اگر با علم و ایمان و تقوا قوام گردد راه وی را به سعادت و خوشبختی که دنبال وی می‌گردیم و بالاخره به حق نزدیک می‌گرداند».[5]
در جای دیگر ایشان خانه نشینی به تنهایی را نهی می‌کنند و می‌فرمایند: «خانه نشینی به تنهایی فضیلت آور نمی‌شود. خانه نشینی اگر با فضائل اخلاقی و علم و ایمان و تقوا و معندیت نباشد هرگز سعادت و خوشبختی را برای ما تأمین نخواهد نمود. مقصود از خانه نشینی جلوگیری از ولگردی و حفظ ناموس و عفت است نه نفهمی و جهالت که در اثر فقدان علم و دانش نوع زنها مبتلا می‌شوند».
پس بانوی مسلمانی که خواهان تقرب الهی و رسیدن به مدارج بالای معنوی می‌باشد باید حرفها و شعارهای پوچ تبلیغاتی غرب را از خود دور سازد و به این توصیه دین مبین اسلام عمل نماید و در کنار وظایف همسری و مادری روح خویش را با تربیت نفس تعالی بخشد تا به هدف غایی آفرینش دست یابد.
یکی از بانوان بزرگواری که به این توصیه الهی جامه عمل پوشاند ام حمیده از عابدات صدر اسلام بود. وی همچون رسول خدا(ص) عاشق نماز بود.
روزی خدمت پیامبر(ص) رسید و عرض کرد: «یا رسول الله! من دوست دارم که در مسجد با شما نماز بخوانم. حضرت فرمودند: می‌دانم ام‌حمیده! می‌دانم که دوست داری با من نماز بخوانی ولی من به تو توصیه می‌کنم که نماز تو در خانه، بهتر است از نماز در مسجد و نماز در حجره خودت بهتر است از نماز در خانه.»
ام حمیده به خانه که بازگشت دستور داد تا در انتهای خانه‌اش حجره‌ای را برای نمازش بنا کنند و از آن پس شب و روز را به عبادت حق در آن مصلی به سر می‌برد تا آنکه از دنیا رفت.[6]
پی‌نوشت:
[1] بحار, ج 43 ص ؛ جلوه نور ص 164
.jpg)
