دانشمندان دریافتند که مهار کننده‌های PARP هنگام استفاده در برابر سلول‌های سرطانی‌ای که دارایِ ضعف در ترمیم DNA هستند، پاسخ ایمنی قوی‌ای را ایجاد می‌کنند.
این مطالعه درک ما را از نحوه کار بازدارنده‌های PARP تغییر می‌دهد و پیشنهاد می‌کند که می‌توان از آنها در کنار روش‌های ایمن درمانی برای تقویت اثربخشی آنها استفاده کرد. آزمایشات بالینی تاکنون برای ارزیابی این ترکیب آغاز شده است.
برخی از بیماران از نسل جدیدی از ایمن درمانی‌ها به طرز چشمگیری بهره‌مند شده‌اند - اغلب فقط بین 10 تا 20 درصد از بیماران پاسخ می‌دهند، با این وجود بسیاری از سرطان‌های دیگر می‌توانند از سیستم ایمنی پنهان بمانند.
دانشمندان در مؤسسه تحقیقات سرطان، لندن، و انستیتو گوستاو روسی، فرانسه، به سرپرستی پروفسور کریس لرد و دکتر سوفی پستال - وینای، دریافتند که مهارکننده‌های PARP می‌توانند برخی از این سرطان‌ها را آشکار کنند که می‌توانند در حال حاضر از آشکار شدن توسط سلول‌های ایمنی طفره روند.
مطالعه آنها در مجله تحقیقات بالینی منتشر شده است و توسط بودجه سرطان پستان و تحقیقات سرطان بریتانیا تأمین سرمایه شده است.
مهار کننده‌های PARP مانند olaparib یکی از سیستم‌هایی را که سلول‌ها برای ترمیم DNA خود استفاده می‌کنند، مسدود می‌کنند. آنها به منظور حمله به تومورهایی که از قبل در ترمیم DNA نقص دارند، به ویژه در مورد سرطان تخمدان و پستان در زنان دارای جهش‌های ارثیBRCA، طراحی شده‌اند.
محققان، تومورهایِ ریه‌ی گرفته شده از بیماران را مورد بررسی قرار دادند و دریافتند که افرادی که دارای نقص در ترمیم DNA هستند دارای سلول‌های ایمنی بیشتری در تومورها، در مقایسه با تومورها در بیماران دارای سیستم ترمیم DNA کارآمد، هستند. این نشان می‌دهد که جهش‌های ترمیم DNA باعث تحریک پاسخ ایمنی در برابر تومورها می‌شوند.
آنها همچنین سلول‌های سرطانی از سرطان‌های ریه سلول غیر کوچک و سرطان‌های سینه منفی سه گانه با جهش در ژن‌های ترمیم DNA مانند ERCC1 یا BRCA را بررسی کردند تا ارزیابی کنند آیا مهارکننده‌های PARP می‌توانند این پاسخ ایمنی را افزایش دهند.
هنگامی که سلول‌های سرطانی با سیستم ترمیم ناقص، با مهار کننده‌های PARP درمان می‌شوند تا سیستم باقی مانده ترمیم DNA آنها را مسدود کنند، دیگر نمی‌توانند آسیب DNA را ترمیم کنند، بنابراین جهش‌های بیشتر و بیشتری از DNA را جمع می‌کنند تا زمانی که از بین بروند.
محققان دریافتند که تجمع آسیب DNA در سلول‌های سرطانی تحت درمان با مهار کننده های PARP باعث ترشح سیگنال‌های مختلف مولکولی می‌شود که پتانسیل جذب سلول‌های ایمنی بدن به تومور را دارند، که این نشان می‌دهد که درمان با مهار کننده‌های PARP می‌تواند پاسخ ایمنی در برابر این سلول‌های سرطانی را تقویت کند. .
در یک رده سلولی سرطانی با نقصERCC1، 24 تا از 50 مسیر سیگنالینگ که پس از قرار گرفتن در معرض مهار کننده‌های PARP فعال شدند مربوط به سیستم ایمنی بدن بودند.
دانشمندان دریافتند که از مهار کننده‌های PARP به طور بالقوه می‌توان برای درمان سرطان‌های ریه با گسل در ژن‌های ترمیم DNA استفاده کرد، تا حدودی به دلیل همین تأثیرات تازه کشف شده بر سیستم ایمنی بدن. با استفاده از مهارکننده‌های PARP در کنار سیستم ایمن درمانی، این پاسخ ایمنی می‌تواند برای از بین بردن سلول‌های سرطانی به طور مؤثرتر تقویت شود.
از آن جا که 30 تا 50 درصد از بیماران مبتلا به سرطان ریه سلول غیر کوچک دارای نقصی در سیستم ترمیم ERCC1 DNA هستند، این می‌تواند راه‌های جدید و مؤثرتری برای درمان بخش بزرگی از بیماران مبتلا به سرطان ریه سلول غیر کوچک باز کند.
پروفسور کریس لرد، رهبر مطالعه، استاد ژنومیک سرطان در مؤسسه تحقیقات سرطان، لندن، گفت:
"یافته های این مطالعه اساساً درک ما را در مورد چگونگی عملکرد مهار کننده های PARP تغییر می‌دهد. ما اکنون می‌دانیم که آنها نه تنها با آسیب رساندن به DNA آنها، تومورها را می‌کشند بلکه با جذب سلول‌های ایمنی برای حمله به آنها، به نوعی حمله دو طرفه دست می‌زنند.
ایمن درمانی یک درمان واقعاً درخشان سرطان است اما به طور کلی فقط برای 10 تا 20 درصد افرادی که به آن پاسخ می‌دهند اینگونه است. یافتن تومور نیمی از نبرد در ایمن درمانی است. بنابراین با جذب سلول‌های ایمنی بدن به تومور، مهار کننده‌های PARP می‌توانند داروی ایمن درمانی را قادر سازند که حمله‌های خود را هدف گیری کند. "
دکتر سوفی پستال وینای، همکار رهبر مطالعه، دانشمند پزشک و انکولوژیست پزشکی در گوستاو روسی، فرانسه و انستیتوی تحقیقات سرطان، لندن، گفت:
"مطالعه ما نشان داد که مهارکننده‌های PARP سلول‌های ایمنی بدن را برای کمک به کشتن سلول‌های سرطانی دعوت می‌کنند. برخی از بیماران از نسل جدیدی از ایمن درمانی‌ها به طرز چشمگیری بهره‌مند شده‌اند این دلیلی منطقی برای استفاده از مهار کننده‌های PARP در کنار سیستم ایمنی برای تحریک بیشتر پاسخ ایمنی به سلول‌های سرطانی با نقص در ترمیم DNA و تقویت مزیت درمانی در معالجه است ".
"این در یک کارآزمایی بالینی از سرطان‌های ریه، پروستات و مثانه، که از اواخر امسال شروع می‌شود، ارزیابی می‌گردد".
دکتر ایان واکر، مدیر تحقیقات بالینی در تحقیقات سرطان انگلستان، گفت:
"این مطالعه نقش مهمی را که تحقیقات در آزمایشگاه در کمک به ما در طراحی آزمایشات بالینی جدید ایفا می‌کند، برجسته می‌کند. شناسایی ترکیبات جدید که داروهای سرطانی را موثرتر می‌کند می‌تواند بسیاری از گزینه‌های جدید درمانی را برای بیماران مبتلا به سرطان‌هایی که درمان ندارند، باز کند، مانند سرطان ریه. این یک پیشرفت مهیج است و ما منتظریم ببینیم که آیا مهار کننده‌های PARP می‌توانند شانس بقای این بیماران را بهبود ببخشند. "
دکترKotryna Temcinaite ، مدیر ارتباطات تحقیقات در حال حاضر سرطان پستان، گفت:
"این یافته‌ها واقعاً امیدوار کننده است که یک بار دیگر نشان می‌دهد که مهار کننده‌های PARP چقدر می‌توانند در درمان تعدادی از سرطان‌ها نقش داشته باشند. این داروها نه تنها در توانایی سلول‌های تومور در ترمیم DNA دخالت نمی‌کنند بلکه این مطالعه نشان می‌دهد که ممکن است یک اثر اضافی در شروع یک پاسخ ایمنی، که می‌تواند توسط سایر روش‌های درمانی مورد بهره برداری قرار بگیرد، داشته باشند.
"فعال کردن سیستم ایمنی بدن برای حمله به تومورها رویکردی هیجان انگیز است که شروع به نشان دادن نوید در درمان سرطان پستان کرده است. اکنون ما مشتاقانه منتظریم ببینیم که چگونه ترکیب مهار کننده‌های PARP و مهار کننده‌های ایست بازرسی ممکن است در آزمایشات بالینی برای بیماران مبتلا به سرطان پستان کار کند."
منبع: مؤسسه تحقیقات سرطان
