علامت‌های عدم تحمل غذایی در بزرگسالان

عدم تحمل غذایی اغلب با آلرژی غذایی اشتباه گرفته می‌شود و این دو اصطلاح به صورت قابل تعویض با هم مورد استفاده قرار می‌گیرند. در این مقاله، اطلاعاتی درباره علائم عدم تحمل به غذا در بزرگسالان ارائه می‌دهیم که بسیار متفاوت از علائم آلرژی غذایی می‌باشد.
پنجشنبه، 3 بهمن 1398
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما
علامت‌های عدم تحمل غذایی در بزرگسالان
هر مشکلی که حاصل مصرف مواد غذایی خاص باشد، معمولاً به عنوان مسمومیت غذایی مطرح می‌گردد. اصطلاح آلرژی غذایی نیز در برخی مواقع به صورت نادرستی در این مورد استفاده می‌شود. با این ‌حال، تفاوت واضحی بین آلرژی غذایی، مسمومیت غذایی و عدم تحمل غذایی وجود دارد. این سه اختلال علائمی را ایجاد می‌کنند که تنها مربوط به هر کدام است و به علائم اختلال دیگری ارتباطی ندارد. عدم تحمل غذایی، بزرگسالان و همچنین کودکان را تحت تأثیر قرار می‌دهد، با این‌حال، وقوع آن در بزرگسالان نسبت به کودکان بیشتر است.
 

عدم تحمل غذایی چیست؟

عدم تحمل غذایی، عدم توانایی بدن به هضم برخی غذاها، نوشیدنی‌ها و افزودنی‌های غذایی می‌باشد. این اختلال هنگامی‌که بدن واکنش‌های فیزیولوژیکی نامطلوب خاصی را ایجاد کند، حتی هنگامی‌که یک غذای غیر آلرژیک مصرف می‌شود، رخ می‌دهد. عدم تحمل غذایی حاصل عدم وجود آنزیم‌های خاصی است که به منظور تجزیه پروتئین‌های موجود در غذا جهت تسهیل واکنش هضم مورد نیاز است. از طرف دیگر، آلرژی‌های غذایی به واسطه تحریک سیستم ایمنی بدن توسط برخی غذاها ایجاد می‌گردد. این غذاها قادر به تولید واکنش‌های آلرژیک تنها در برخی افراد هستند و ممکن است برای برخی افراد دیگر کاملاً ایمن و بدون ضرر باشند. مسمومیت غذایی یک اختلال دیگر است که در این عارضه مواد سمی از طریق غذا وارد بدن می‌شوند. سپس این مواد باعث بروز برخی علائم خاص در افراد می‌گردد.
 

علائم عدم تحمل غذایی در بزرگسالان

عدم تحمل غذایی یک پدیده شایع در بزرگسالان و همچنین کودکان می‌باشد. شایع‌ترین نوع آن، عدم تحمل به لاکتوز می‌باشد. این اختلال حدود 10 درصد از جمعیت بزرگسال در آمریکا را تحت تأثیر قرار می‌دهد. عدم تحمل به لاکتوز به واسطه‌ی مقدار کم و یا عدم وجود آنزیمی به نام لاکتوز رخ می‌دهد. افراد مبتلا به اختلال عدم تحمل به لاکتوز نمی‌توانند محصولات لبنی را هضم کنند. کودکان معمولاً با مقدار زیاد لاکتوز در بدن متولد می‌شوند. بنا بر این، علائم عدم تحمل به لاکتوز تنها بعد از 2 سالگی، هنگامی‌که تولید لاکتوز در بدن شروع به کاهش می کند، بروز می‌کند.
 
در زیر فهرستی از غذاهای رایجی که باعث بروز واکنش‌های عدم تحمل غذایی در برخی افراد می شود، ذکر شده است:
محصولات لبنی مانند شیر، پنیر و ماست، توت فرنگی، مرکبات و گوجه فرنگی، افزایش دهنده‌های طعم غذایی مانند مونو سدیم گلوتامات، شکلات، تخم مرغ و به ویژه سفیده تخم مرغ، هیستامین و آمین‌های دیگر در برخی غذاها و افزودنی‌های غذایی.
 
عدم تحمل غذایی اغلب مرتبط با بیماری‌هایی مانند آسم، سندروم خستگی مزمن و سندروم روده تحریک پذیر می‌باشد. واقعیت دیگر درباره‌ی عدم تحمل غذایی این است که شما ممکن است تا آخر عمر خود نیز این اختلال را تجربه نکنید. این امر بدین معناست که شما می‌توانید بدون هیچ مشکلی در کل زندگی خود هر نوع غذایی را مصرف کنید. اما واقعیت این است که همیشه مشکل هضم و به ویژه هضم برخی مواد غذایی را دارید و ممکن است در این زمینه هیچ ‌گونه علائمی را نشان ندهید، بنا بر این در این مواقع شما متوجه مشکل خود نمی‌شوید. سنین پیری، بیماری یا استرس می‌تواند باعث به خطر انداختن سیستم گوارشی شما گردد. بنا بر این، در این مواقع احتمال بیشتری وجود دارد که علائم عدم تحمل غذایی را تجربه کنید. در سنین بالا، بدن نمی‌تواند آنزیم‌های کافی را تولید کند و بنا بر این نسبت به ابتلا به اختلالات مربوط به غذاهای مختلف حساسیت بیشتری پیدا می‌کند.
 
وقوع علائم عدم تحمل غذایی همچنین تا حد زیادی وابسته به مقدار غذایی است که شما مصرف می‌کنید. شما ممکن است در صورتی‌که تنها مقادیر کمی غذاهای مشکل ‌زا را روزانه مصرف کنید، هیچ ‌گونه علائم و مشکلی در رابطه با عدم تحمل غذایی بروز ندهید. در واقع، بدن شما ممکن است از یک نوع غذای مشکل زا استفاده کرده و واکنش خاصی نیز به آن نشان ندهد. عدم تحمل غذایی اغلب مرتبط با بیماری‌هایی مانند آسم، سندروم خستگی مزمن و سندروم روده تحریک پذیر می‌باشد. با این‌ حال، مصرف مقادیر بالای غذا باعث بروز عوارض نامطلوب در بدن می‌گردد. علائم عدم تحمل به غذا در طول دوره‌ی زمانی از چند روز تا حتی هفته‌ها بعد از مصرف غذا توسعه می‌یابد. در حالی‌که، علائم آلرژی غذایی به صورت لحظه‌ای و چشمگیرتر می‌باشد. علائم معمول عدم تحمل غذایی شامل معده درد، نفخ شکم، استفراغ، سوزش معده، اسهال، سر درد، تحریک پذیری و عصبی بودن است.
 
عدم تحمل غذایی عمدتاً به زمینه‌های ژنتیکی نسبت داده می‌شود. برخی افراد به طور طبیعی و برنامه ریزی شده برخی آنزیم‌های مورد نیاز را در مقادیر کم تولید کرده و یا این‌که اصلاً این آنزیم‌ها را تولید نمی‌کنند. راه‌های بسیار کمی به منظور غلبه بر این مشکل وجود دارد. بهترین راه حل، شناسایی غذاهایی است که هضم آن برای شما مشکل زاست و باید به طور کامل از مصرف چنین غذاهایی خود داری کنید. با این ‌حال، باید مواد غذایی جایگزین این غذاها را در رژیم غذایی خود قرار دهید تا از کمبود برخی مواد تغذیه‌ای و بروز مشکلات بعدی جلو گیری به عمل آید. افراد مبتلا به عدم تحمل لاکتوز می‌توانند قرص‌های حاوی آنزیم لاکتوز مصرف کنند، کودکان نیز می‌توانند در این زمینه از شیر سویا استفاده کنند. علائم عدم تحمل غذایی می‌تواند با کمک داروها و رژیم غذایی مناسب کنترل شود. با این‌ حال، قبل از قرار دادن مواد غذایی جایگزین در رژیم غذایی خود، حتماً با پزشک متخصص در این زمینه مشورت کنید.
 
پس به طور خلاصه، عدم تحمل غذایی یک مشکل گوارشی است که به واسطه خوردن یک ماده غذایی یا یک گروه غذایی خاص رخ می‌دهد. عدم تحمل غذایی با یک آلرژی غذایی متفاوت است زیرا موجب یک واکنش ایمنی به یک ماده غذایی یا گروه غذایی خاص نمی‌شود. این به معنای آن است که سیستم ایمنی بدن شما تحریک نشده و از این رو یک واکنش هیستامینی را رقم نمی‌زند. در شرایطی که نفخ و گاز دو عارضه جانبی شایع در عدم تحمل غذایی هستند، یک عدم تحمل غذایی می تواند موجب واکنش‌های غیرمعمول دیگر نیز بشود.
 
منبع: BUZZLE


مقالات مرتبط
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.