در قرن بیست و یکم، برخی از محققان به دنبال راه‌هایی هستند که بتوانند برخی از شخصی سازی‌ها را در داروهای مورد استفاده وارد کنند – چگونه؟ با استفاده از چاپ سه بعدی. رابرت فوربس، استاد دارو سازی بالینی در دانشگاه لانکاشایر مرکزی، در حال کار روی یک پروژه آزمایشی برای داروهای چاپ سه بعدی شده در دوزهای کوچکتر برای کودکان است. حتی این احتمال وجود دارد که بتوان از فن آوری مشابه برای استفاده از پولیپ‌های ساخته شده با چاپ سه بعدی که حاوی داروهای متعددند استفاده کرد که می‌توانند جایگزین قرص یا جعبه‌های دوزیت باشند که دارو سازان برای بیمارانی که باید روزانه چندین دارو مصرف کنند، تجویز می‌کنند. او می‌گوید با این که هنوز راهی طولانی باقی مانده است، او می‌تواند دنیایی را تصور کند که در آن دستگاه‌ها اطلاعاتی را باز پخش می‌کنند که در آن زمان از آنها برای تنظیم داروهای منظم چاپ شده توسط چاپگرهای سه بعدی استفاده می‌شود:
«ممکن است دستگاه‌هایی تشخیصی وجود داشته باشند که با آنها قدم می‌زنیم و اطلاعات مربوط به عملکردهای بدن ما به طور خود کار به برخی از رایانه‌ها ارائه می‌شود. سپس، در یک زمان معین، آن اطلاعات تجزیه و تحلیل می‌شوند و ... سپس می‌توانید داروهای خود را برای هفته یا ماه چاپ کنید و این، قرص‌های شخصی‌تان را به شما می‌دهد.»
محققان دیگر به دنبال راه‌های بیشتری برای شخصی سازی گزینه‌های درمانی در دسترس بیماران هستند. یکی این است که به پزشکان عمومی ابزارهایی بدهند تا اطلاعات بیشتری در مورد وضعیت بیماران فراهم آورند، و سپس درمانی را انتخاب کنند که برای آنها مناسب باشد. مایک مسنجر، رئیس پزشکی شخصی و بهداشت دانشگاه لیدز می‌گوید:
«بنا بر این، هر فرد ممکن است داشبورد زنده‌ای از بزرگترین خطرات سلامتی فعلی خود داشته باشد. سپس آنها قادر خواهند بود برای حفظ سلامتی خود با متخصصان مراقبت‌های بهداشتی یا سایر ارائه دهندگان خصوصی، شرکت‌های بدن سازی یا شرکت‌های تغذیه‌ای کار کنند، و مناطقی که بیشترین خطر را دارند رها کنند ... از این رو وقتی ناخوش احوال می‌شوند، علاوه بر توجه به علائم خود می‌توانند عوامل خطر یا سایر منابع اطلاعاتی را که ممکن است تصمیم خاص درمانی را به آنها اطلاع دهد، در نظر بگیرند.»
مسنجر در مورد یک آزمایش بزرگ غربالگری سرطان ریه صحبت می‌کند که از سوابق الکترونیکی مراقبت‌های بهداشتی برای شناسایی بیماران در معرض خطر استفاده می‌کند و سپس آنها را برای سی تی اسکن در پارکینگ‌های خودرو دعوت می‌کند. آنها تاکنون، 40 مورد سرطان را شناسایی کرده‌اند.
تجویز اجتماعی
در این قسمت ما همچنین در باره رشد تجویز اجتماعی خواهیم دانست، برنامه‌هایی که از طریق آنها پزشکان معالج می‌توانند بیماران را به یک کارمند لینک دهنده ارجاع دهند که می‌تواند به آنها در دسترسی به خدمات دیگر جامعه کمک کند تا به بهبود سلامتی و تندرستی آنها کمک کنند.این برنامه‌ها به طور سنتی برای بیماران مسن‌تر یا کسانی که شرایط سلامتی هم پوشاننده دارند، که پزشکان عمومی احساس می‌کنند از وجود حمایت اجتماعی اضافه‌تر سود خواهند برد، استفاده می‌شود. اما از آنها برای بیماران روانی نیز استفاده می‌شود. تجویز اجتماعی در سالهای اخیر در انگلیس مورد توجه سیاسی بیشتری قرار گرفته است و در برنامه بلند مدت NHS برای انگلیس گنجانده شده است.
کریستوفر دایسون، پژوهشگر اصلی در مرکز تحقیقات اقتصادی و اجتماعی منطقه‌ای در دانشگاه شفیلد هالام، که در حال ارزیابی مدل تجویز اجتماعی در روتهام، یورکشایر جنوبی است، توضیح می‌دهد که این امر، مزیتی واقعی برای بیماران داشته است:
«ما شاهد افزایشی فوری در تندرستی آنها هستیم. آنها به تجویز اجتماعی مراجعه می‌کنند و بلافاصله احساس خوشبختی می‌نمایند. آنها غالباً کمتر منزوی هستند و از لحاظ اجتماعی ارتباط بیشتری دارند. این واقعاً روی کسانی که سلامتی کمتری دارند، تأثیر می‌گذارد.»
دایسون می‌گوید در روتهام "همچنین کاهش 6 درصدی طلسم بستری در بیمارستان و کاهش 13٪ در حضورهای اورژانسی حادثه‌ای در 12 ماه پس از مراجعه اولیه به تجویز اجتماعی" وجود داشته است.
ما همچنین از آلیسون فیکسن، مدرس ارشد دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه وست مینستر می‌شنویم، در مورد برخی از چالش‌های ساختاری بالقوه تجویز اجتماعی، به ویژه اگر فعالیت‌هایی که افراد به آنها ارجاع داده می‌شوند توسط سازمان‌های جامعه‌ای انجام شود که منابع کافی ندارند. او گفت که نباید با گذاشتن همه مسئولیتها بر دوش افراد، بهانه‌ای برای غفلت از خدمات عمومی درست کنیم:
«اگر آنها به اندازه کافی نمایندگی به دست نمی‌آورند، یا آنها آن قدر آسیب پذیر هستند که قادر به انجام آن فعالیت یا ادامه آن نیستند، و اگر آن خدمات در جامعه به درستی تأمین اعتبار نمی‌شوند، بلکه فقط به خوش نیتی افراد تکیه می‌شود ... آن گاه آن چه در پایان به دست می‌آورید فقط یک سیستم دیگر است که در واقع نابرابری‌های بهداشتی را کاهش نمی‌دهد.»
در پایان مطالبی در مورد پزشکی اجتماعی ارائه می‌شود. در نخستین سالهای سده نوزده میلادی، گسترش فقر، بیکاری و بیماری‌های زاییده از انقلاب صنعتی در کشورهای اروپایی، زمینه ساز پدید آمدن یک رشته علمی در دانش پزشکی شد. در قرن بیست و یکم، برخی از محققان به دنبال راه‌هایی هستند که بتوانند برخی از شخصی سازی‌ها را در داروهای مورد استفاده وارد کنند – چگونه؟ با استفاده از چاپ سه بعدی. کوشندگان این رشته علمی که « پزشکی اجتماعی » ( community medicine ) نامیده شد ، تلاش می‌کردند تا اثر عامل‌ها و نارسایی‌های اقتصادی و اجتماعی بر تندرستی و بیماری را نشان دهند و شرایطی را برای زندگی شهروندان پیشنهاد کنند که به دسترسی به «جامعه‌ای تندرست» بیانجامد.
در این رشته نوپدید علمی، مفهوم‌های اساسی مانند علم پزشکی، پزشکی اجتماعی، بهداشت عمومی، پزشکی پیش گیری، بهداشت اجتماعی، بیمار، درمان سلامت فردی، تندرستی اجتماعی، سلامت روح و جسم، همه وهمه، از نو تعریف شدند. دامنه خدمات پزشکی اجتماعی از پیش گیری از بیماری آغاز می‌شود و گسترش سلامت، شفا بخشی و باز سازی در پهنه اجتماع را در بر می‌گیرد و چتر حمایت خود را بر سر همه لایه‌های اجتماع، چه در زمان بیماری و چه در زمان سلامت، می‌گیرد.
منبع: Annabel Bligh - Gemma Ware - Holly Squire - The Conversation UK
