رمز و راز شبهات کرونایی در ایران

 
شباهت ویروس فکری و  «کووید-19»

ساختار شناسی شبهات کرونایی

مغلطه‌ای و فاقد علمیت

برخورد گزینشی و تاکتیک جزیره‌ای

 
پاسخ به شبهات اعتقاد و فکری کرونا ویروس

چرا صدقه بیماری کرونا را درمان نمی‌کند؟!

نکته اول:  

درصد قابل توجهی از بیماران کرونایی به لطف و مرحمت الهی از کمند بیماری کرونا خلاصی یافته و بهبودی قابل توجهی یافته‌اند. با رجوع به خانواده و نزدیکان این افراد متوجه می‌شویم اتفاقاً خانواده این دسته از بیمارها نه تنها از مباحث بهداشتی و سلامت معنوی غافل نبوده‌اند، بلکه برای نجات جان بیماران خود به اموری همچون صدقه نیز متوسل شده‌اند، این موضوع به خوبی گواه بر  بی‌اعتبار بودن ادعای شبهه افکنان می‌باشد و حقانیت احادیث وارده را به اثبات می‌رساند که در منابع روایی از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است: «قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏ دَاوُوا مَرْضَاکُمْ بِالصَّدَقَةِ وَ ادْفَعُوا الْبَلَاءَ بِالدُّعَاءِ؛[4] مریض‌های خود را با صدقه معالجه کنید و با دعا و نیایش بلا را جلوگیری نمایید».
 

نکته دوم:

نکته دوم ناظر به تاکتیک برخورد جزیره‌ای است که شبهه افکنان در پیش گرفته‌اند، در واقع اگر منابع دینی امر به صدقه و یا همچنین سایر عوامل معنوی همچون دعا و توسل می‌کند این مطلب به هیچ وجه به معنای رها کردن سایر شاخص‌ها و مؤلفه‌های تأثیرگذار در درمان نیست، برخی از شبهه افکنان به واسطه نفاق و جهل این چنین القا می‌کنند که گویی منابع دینی در این چنین مواردی درمان تک نسخه‌ای را تجویز کرده‌ است؛ این در حالی است که در کنار آموزه‌های معنوی راهکارهای بهداشتی و درمانی نیز مورد تأکید قرار داشته است. باید به این موضوع توجه داشته باشیم که در واقع منابع دینی منکر اسباب علاج از راه طبیعی و علمی نیست،

کما اینکه در منابع روایی از حضرت امام صادق(علیه السلام) این چنین نقل شده است: «أبی الله أن یُجری الاشیاء الا بالاسباب فجعل لکلّ شیءٍ سبباً و جعل لکلّ سبب شرحاً و جعل لکلّ شرح مفتاحاً ؛[5] خداوند پرهیز دارد از اینکه کارها را از مجرای غیر طبیعی خود اجرا نماید.از این رو برای هر چیزی سببی، و برای هر سببی گشایشی، و برای هر گشایشی کلیدی قرار داده است». در منابع روایی از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است: «إنَّ نَبِیّاً مِنَ الأَنبِیاءِ مَرِضَ، فَقالَ: لا أتَداوى حَتّى یَکونَ الَّذی أمرَضَنی هُوَ الَّذی یَشفینی، فَأَوحَى اللّهُ عز و جل: لا أشفیکَ حَتّى تَتَداوى؛ فَإِنَّ الشِّفاءَ مِنّی،[6] پیامبرى از پیامبران بیمار شد. گفت: درمان نمى‏‌کنم تا همان کسى که بیمارم کرده است، خود، درمانم کند. سپس خداوند عزّ و جّل به او وحى فرستاد: «شفایت نمى‏‌دهم، مگر درمان کنى، که شفا از من است».
 

نکته سوم:

گاهی اوقات علی رغم اینکه یک شخص بیمار از داروی مناسب استفاده کرده و مسیر علاج صحیح را نیز طی نموده با این وجود شاهد مرگ تعداد بسیاری از آنها هستیم؛ چرا که در بسیاری از موارد عمر آنها در دفتر تکوین و علم الهی به اتمام رسیده است به گونه‌ای که  مرگ برای آنها قطعی شده و چیز دیگری نمی‌تواند مانع آن شود.[7] حتّی با  استفاده از پیچیده‌ترین مراحل پزشکی نیز نمی‌توان موجب خلاصی آنها از مرگ شد، آیا در این چنین شرایطی که شفا مقدر انسان نیست باید منکر اصل درستی و صحت قانون‌های درمانی و پزشکی شویم به طور قطع و یقین هیچ عقل سلیمی این مطلب را تأیید نمی‌کند.
 
پی‌نوشت‌ها:
[1]. سوره مبارکه نحل، آیه 43.
[2].سوره مبارکه بقره، آیه 10.
[3]. سوره مبارکه الحجر آیه ۹۱.
[4]. الکافی، ج‏4، ص3،ح5.
[5]. بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد صلى الله علیهم، ج‏1، ص6.
[6]. مکارم الأخلاق، ص362.
[7]. سوره مبارکه نساء آیه 76. «أَیْنَما تَکُونُوا یُدْرِکْکُمُ الْمَوْتُ وَ لَوْ کُنْتُمْ فی‏ بُرُوجٍ مُشَیَّدَةٍ وَ إِنْ تُصِبْهُمْ حَسَنَةٌ یَقُولُوا هذِهِ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَ إِنْ تُصِبْهُمْ سَیِّئَةٌ یَقُولُوا هذِهِ مِنْ عِنْدِکَ قُلْ کُلٌّ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ فَما لِهؤُلاءِ الْقَوْمِ لا یَکادُونَ یَفْقَهُونَ حَدیثاً؛ هر جا باشید، مرگ شما را درمى‏یابد؛ هر چند در برجهاى محکم باشید! و اگر به آنها [منافقان‏] حسنه (و پیروزى) برسد، مى‏گویند: «این، از ناحیه خداست.» و اگر سیّئه (و شکستى) برسد، مى‏گویند: «این، از ناحیه توست.» بگو: «همه اینها از ناحیه خداست». پس چرا این گروه حاضر نیستند سخنى را درک کنند؟»