همه چیز درباره لجبازی کودکان
والدین از رفتارهای کودکان و نوجوانان خود نگران اند و برخی اوقات متوجه نیستند که خود مقصر اینگونه رفتارها هستند .لجبازی کودکان چیست ؟
لجبازی خصیصه ای است که در اغلب کودکان مشاهده می شود .از نوزادی تا پنج سالگی ، والدین رابطه ای تنگاتنگ با کودکان خود دارند . در واقع ارتباط منطقی و صمیمانه والدین و کودک نیز در همین دوره پایه ریزی می شود و پایداری و سلامت آن نیز تا حد بسیار زیادی به نحوه برخورد والدین در این دوره بستگی دارد .
به گفته کارشناسان : لجبازی کودکان در این زمان بدیهی است و آنها رفتار مناسبی ندارند . گاه دروغ می گویند ، اتاق خود را مرتب نمی کنند ، ناسازگاری میکنند، باعث خجالت والدین در حضور دیگران می شوند ، هر چیزی را که می بینند می خواهند ، فراموش کار ، بی توجه و حاضر جواب هستند ، خشونت نشان می دهند و بعضی غذاها را نمی خورند .
در این مرحله از زندگی تا دوره نوجوانی ، کودکان باید مهارتهای زیادی مانند : آداب غذا خوردن ، کنترل ادرار ، آموزش احترام ، درخواست مودبانه ، سپاسگزاری ، عذرخواهی از رفتار ناشایست ، استفاده از تلفن ، انجام تکالیف مدرسه ، ارزش پول تو جیبی و غیره را فرا گیرند .
با کودک لجبازم چه کنم ؟
کودک را مستقل بار بیاورید . کودک شما باید بتواند گاهی مستقل و بدون کمک والدین تصمیم بگیرد .وادار کردن او به عجله و شتاب در انجام کارها ، خواسته یا ناخواسته باعث لجبازی کودک و مخالفت اش می شود . مثلا اگر او را به زور به حمام ببریم ، از آب فراری می شود در حالیکه می توان اجازه داد تا کودک خوب بازی کند ، سپس شستن او را در حالیکه شعر کودکانه می خواند و با اسباب بازی هایش در حمام سرگرم است پایان دهیم .
قبل از رفتن به میهمانی هم اگر به فرزندمان اجازه و زمان حاضر شدن ندهیم ، او دلزده و ناراحت خواهد شد .
با فرزندانمان همبازی شویم ، چرا که رشد دهنده شخصیت کودک است و لجبازی آنها را به مرور کاهش می دهد .
به آنها محبت کنیم زیرا محبت کردن وسیله ای مناسب است که میتواند عزّت نفس فرزندانمان را تقویت کند .
در هر محیط خانوادگی بهرحال مشکلاتی هست که منجر به بحث و گفتگو می شود . خوب است والدین از همان زمان شروع تربیت فرزند بدون برهم زدن آرامش و امنیت خانواده ، از متهم کردن یکدیگر و لجبازی کردن با هم پرهیز کنند .
سعی کنیم در برخورد با فرزندانمان از زور استفاده نکنیم . این عمل به لجبازی کودکان دامن می زند و به آنها می آموزد که قدرت ، تنها چیزی است که به حساب می آید .
قول هایی که ممکن است نتوانیم به آن ها عمل کنیم ، به فرزندانمان ندهیم ، چراکه این کار ، باعث بی اعتمادی آنها به ما می شود .
الگویی مثبت برای فرزندانمان باشیم و هر از گاهی موقعیتی را برای موفقیت و خودی نشان دادن فرزندانمان فراهم کنیم .
به لجبازی نوجوانان اهمیت دهیم
از مسائلی که به دنبال ظهور انگیزه ی استقلال طلبی در نوجوانان به وجود می آید ، این است که آنها از پند و نصیحت ، امر و نهی کردن و تحکم گریزان اند.علت این پدیده از یک طرف عقده های حقارتی است که بویژه نوجوان ها به طور طبیعی از دوران کودکی دارند ، و از طرف دیگر بیدار شدن همان حس استقلال طلبی در آنهاست . ( در واقع فرزند می خواهد خود را بشناسد و از وابسته بودن نجات پیدا کند )
معمولا با نوجوانی که این روحیات را دارد ، از در پند و اندرز وارد شدن و سخن گفتن از بایدها و نبایدها ، حقیقتاً درست نیست زیرا او گمان می کند انگیزه ی پند و اندرز دادن در بزرگترها ، این است که آنها خود را کامل و دارای قدرت درک می دانند و نوجوان چون کم تجربه است به همین دلیل پیوسته باید امر و نهی بشنود . از آنجا که این برخورد درست در نقطه ی مقابل حساسیت روانی اوست ، این روش نه تنها کارساز نیست ، بلکه آسیب های تربیتی را نیز به دنبال دارد .
نکته مهم در اینجاست که تذکرات زیاد و پی در پی از نظر تربیتی شیوه درستی نیست و به پیدایش لجاجت و مقاومت منفی در نوجوانان منتهی میشود . در تربیت لازم است که نصیحت و انتقاد را به حداقل رساند ، از خطاهای جزئی و کم اهمیت فرد تربیت شونده صرف نظر کرد و با بزرگواری از کنار آنها گذشت تا بتوان از موارد مهمتر جلوگیری کرد .
نکته پایانی
البته چشم پوشی نیز حدی دارد و اگر فرزند لجبازی و خطاهایش را تکرار کرد باید خواسته های او را محدود کنیم تا از اشتباهاتش جلوگیری شود .در پایان یادآور می شویم که خوب است والدین در بعضی از اوقات اشتباهات و لجبازی کودکان و نوجوانان را نادیده بگیرند.
در برابر هر خطا به تذکر و سرزنش پرداختن ، ارزش سخن والدین را از بین می برد و سبب می شود نوجوانان به این گونه انتقادها خو بگیرند و دیگر از آنها متاثر نشوند .
منبع: سایت راستینه
.jpg "5 ابزار ضروری برای زنده ماندن در صعودهای زمستانی")
