تأثیر اتومبیلهای خودران بر سلامت ‏

در اختیار داشتن فناوری به معنای الزام در استفاده از آن است، چرا که ضرورت اقتصادی این امر را ناگزیر می‌سازد. و بسیاری از دولت‌ها نمی‌خواهند از این جریان عقب بمانند.

خودروهای خودران برای رانندگان این امکان را فراهم می‌سازند که بتوانند به کارهای دیگری بپردازند، همچنین شلوغی و ازدحام را کاهش می‌دهند به این دلیل که می‌توانند با فاصله نزدیکتری از هم حرکت کنند. اتومبیل‌های خودران یا بدون راننده فرصتهای اقتصادی گسترده‌ای را به وجود می‌آورند.

به ما گفته شده است که این نوع خودرو بسیار امن‌تر است به این دلیل که خطای انسانی موجب بیش از 90% از تصادفات بوده است.
 

اتومبیل‌های تحت کنترل انسان به سه طریق بر سلامتی تأثیر می‌گذارند که همگی این تأثیرات منفی هستند. پس چگونه ممکن است خودروهای خودران در این امر بهتر باشند؟

نخست آنکه تصادفات رانندگی در سال 2015 حدود 25ر1 میلیون نفر را در سراسر جهان به کام مرگ کشاند. این ادعا که خودروهای خودران موجب مرگ تعداد کمتری می‌شوند، معتبر بوده اما هنوز مورد تأیید قرار نگرفته است. پیشرفتهای امنیتی به فناوری بکار رفته در اتومبیل بستگی دارد.
اتومبیل‌ها با ایجاد آلودگی موجب مرگ بسیاری می‌شونددوم آنکه اتومبیل‌ها با ایجاد آلودگی موجب مرگ بسیاری می‌شوند. خودروهای مجهز به موتور احتراق داخلی یا موتور درونسوز، گاز و ذراتی را تولید می‌کنند که موجب بروز بیماری ریوی در افراد می‌شوند. وسایل نقلیه موتوری همچنین یکی از بزرگترین منابع دی اکسید کربن در سراسر جهان به شمار رفته که باعث ایجاد تغییرات آب و هوایی می‌شوند.

اثرات آلایندگی اتومبیل‌های برقی به نحوه تولید الکتریسیته‌ی مورد استفاده آنها بستگی دارد. اثرات آلایندگی خودروهای خودران نیز به مسافت طی شده آنها نسبت به اتومبیل‌های امروزی بستگی خواهد داشت.

سوم آنکه با پشت فرمان نشستن‌های مداوم (عدم تحرک) درصد مرگ و میر افزایش می‌یابد، چرا که با این کار استفاده از روش‌های سالم‌تر حمل و نقل مانند پیاده روی، دوچرخه سواری یا حتی استفاده از وسایل نقلیه عمومی به حداقل می‌رسد. حمل و نقل عمومی روشی سالم برای جابجایی است چرا که مجبور به پیاده روی یا دوچرخه سواری از یک ایستگاه به ایستگاه دیگر هستیم.

فعالیت بدنی کم و نشستن بیش از حد به بروز بیماری‌های مزمنی که موجب مرگ اکثر افراد در جهان می‌شوند کمک می‌کنند. این بیماری‌ها معمولاً بیماریهای قلبی، سکته مغزی، سرطان‌های متعدد و دیابت را شامل می‌شود.

خودروهای خودران جهت کاهش اثرات اتومبیل بر بیماریهای مزمن هیچ قدم مثبتی برنخواهند داشت مگر آنکه به شیوه‌ای بکار گرفته شوند که زمان نشستن فرد در خودرو را کاهش دهند.

بیش از 90% از اثرات منفی اتومبیل‌ها بر سلامت در نتیجه تأثیرات فعالیت بدنی، نشستن و بیماری‌های مزمن بوده است. اهداف و روشهای برنامه ریزی حمل و نقل لازم است بر پایه تأثیرات بیماری‌های مزمن قرار داده شوند.

تقریباً تمام اثراتی که خودروها بر سلامت دارند به دلیل افزایش خطرات بیماریهای مزمن بسیار شایع است. بنابراین فرقی نمی‌کند که در خودروهای خودران نشسته باشید یا در اتومبیل‌هایی که خود آن را می‌رانید.
 

کاملاً مشخص نیست که دنیا با خودروهای خودران چگونه خواهد بود. آینده خودروهای خودران عمدتاً به فرد تصمیم گیرنده در خصوص خودروهای خودران بستگی دارد و پیامدهای آن به احتمال زیاد از یک کشور به کشور دیگر متفاوت می‌باشد. اکثر بحثهای صورت گرفته تاکنون در خصوص توانایی فناوری برای جلوگیری از برخورد خودروهای خودران به یکدیگر و به عابران پیاده در خیابان بوده است.

شرکت‌های خودروسازی از جمله فورد و مرسدس بنز و کمپانی‌های جدیدی مانند تسلا و آمازون قطعاً بر افزایش سود خود و بالا بردن سرعت انتقال هدف گذاری می‌شوند. اما چه کسی به دنبال منافع عموم خواهد بود.

احتمالاً بیشترین تأثیر سلامتی بر اساس نحوه ایجاد تغییر در شهرها به منظور انطباق با خودروهای خودران خواهد بود. برخی از تغییراتی که در گذشته برای اتومبیل‌های معمولی انجام شد، نشان داد که این تغییرات در دراز مدت برای سلامت و محیط زیست فاجعه بار بوده است. طرح ریزی جاده‌ها برای دستیابی به اهداف سریع‌تر ساختن حرکت اتومبیل‌ها برای عابران پیاده و دوچرخه سواران خطرناک و ناخوشایند خواهد بود.

این تغییرات در سراسر جهان متداول بوده و نشان داده شده است که بسیاری از مشکلات جسمی (بیماری‌های مزمن)، روانی (استرس) و مشکلات سلامت اجتماعی (انزوا) از آن نشأت می‌گیرد.
بسیاری به این فکر می‌کنند که خودروهای خودران چه تغییراتی را برای شهرها رقم خواهند زدبسیاری به این فکر می‌کنند که خودروهای خودران چه تغییراتی را برای شهرها رقم خواهند زد. دو دیدگاه در این مورد وجود دارد. دیدگاه نخست عنوان می‌کند که مردم همچنان خودروهای شخصی خواهند داشت اما این خودروها خودران خواهند بود. خودروها صاحبان خود را به سر کار رسانده، آنگاه یا خود به محل پارک می‌روند یا به خانه بازگشته و تا پایان ساعت کاری در گاراژ منتظر می‌مانند.

این وضعیت برای کمپانی‌های خودروسازی یک رؤیا خواهد بود چرا که همه به خرید اتومبیل ادامه خواهند داد و این خودروها سریعتر فرسوده می‌شوند چرا که در روز دو مرتبه رفت و برگشت خواهند داشت. این کار بار ترافیکی را سنگین‌تر خواهد ساخت و اساساً هیچ مزیت سلامتی بخش در مقایسه با خودروهای معمولی نخواهند داشت.

دیدگاه دوم بر این فرض قرار گرفته است که خودروهای خودران بر مفهومی وسیع‌تر تمرکز خواهند داشت و آن جابجایی افراد به جای اتومبیل‌ها است. تأکید بر حالتهای فعال برای دسترسی به وسایل نقلیه عمومی و خودروهای خودران مشترک به عنوان مکمل حالتهای دیگر(سالم‌تر) خواهد بود. در این دیدگاه تعداد اتومبیل‌ها کمتر خواهد بود بنابراین نیاز به پارکینگ به طرز چشمگیری کاهش می‌یابد.

تصور کنید که با مقدار زمین وسیعی که اکنون برای پارکینگ استفاده می‌شود چه کارها که نمی‌شود کرد. پیاده روها پهن‌تر شده، راه‌های عبور ایمن دوچرخه سواری به بسیاری از خیابانها افزوده خواهد شد و پارک خطی ایجاد می‌شود.

روی آوردن به خودروهای خودران فرصتی برای ایجاد شهرهایی با قابلیت دوچرخه سواری و پیاده روی بیشتر خواهد بود به طوری که مزایای بسیاری برای ساکنان، مشاغل و دولتها فراهم می‌سازد.

با این حال باز هم ممکن است این فرصت را از دست داده و این خودروها همانند همتایان معمولی خود عواقب منفی بر سلامت و محیط زیست برجای گذارند.

تفاوت مهم در این است که چه کسی در رأس تصمیم گیری قرار دارد و معیارهای موفقیت چه هستند. متخصصان بهداشت عمومی بایستی در میان این تصمیم گیرندگان قرار داشته باشند به این دلیل که نتایج این کار بسیار اهمیت دارد.

معیارهای اصلی بایستی بر نحوه استفاده از فناوری خودروهای خودران به منظور بهتر ساختن زندگی افراد و ایجاد شهرهایی سالم‌تر، پرتحرک‌تر و با ثبات‌تر و نه به دست آوردن سود بیشتر قرار داشته باشد.

 
منبع: theconversation