آیا با روی کار آمدن خودروهای خودران، تردد خودروهای معمولی بایستی ممنوع شود؟ ‏

 تا پایان ده سال آینده و شاید هم زودتر، خودروهای خودران یا بدون راننده می‌توانند فضای عمومی را به طور کامل تغییر داده و ما را از بسیاری مشکلات مرتبط با خودروهای معمولی برهانند.

خودروهای خودران نسبت به اتومبیل‌هایی که توسط انسان رانده می‌شوند بهتر عمل خواهند کرد. رباتهای راننده از حد مجاز سرعت تخطی نخواهند کرد، چراغ قرمز را رد نکرده و یا در مکان‌های غیر مجاز خودرو خود را پارک نمی‌کنند. آنها تحت تأثیر مصرف مواد مخدر و نوشیدنی‌های غیر مجاز قرار نخواهند گرفت. هرگز خسته نمی‌شوند یا رفتار تهاجمی و پرخاشگرانه از خود نشان نمی‌دهند. حواس آنها با تغییر موسیقی یا ارسال پیام کوتاه پرت نخواهد شد و هرگز سعی نخواهند کرد طرف مقابل خود را تحت تأثیر قرار دهند.

خودروهای خودران همچنین می‌توانند چهره فضاهای عمومی را تغییر دهند. اتومبیل‌های شخصی کالاهای بسیار گران قیمتی بوده که تقریباً 95 درصد از مواقع کار خاصی انجام نمی‌دهند. آنها تنها به این دلیل از نظر اقتصادی با صرفه هستند که استفاده از تاکسی به جای خودرو شخصی برای رفتن به تمام مقصدهای خود حتی گران‌تر تمام می‌شود. در صورتی که اتومبیل‌ها نیازی به راننده نداشته باشند، این تعادل هزینه بایستی به گونه دیگری پوشش داده شود.

فکر می‌کنید شهر شما با تاکسی‌های بدون راننده به جای اتومبیل‌های شخصی چگونه به نظر خواهد رسید. بیشتر فضایی که پارکینهای خودرو اشتغال می‌کردند اکنون می‌تواند جهت ساخت خانه، اداره،‌ کافه، سینما، هتل و استخر شنا مورد استفاده قرار گیرد. اتوبوسها سریعتر می‌توانند جابجا شوند و پیاده روها گسترده‌تر خواهند شد و دیگر از پارک خطی خودروها در هر خیابان خبری نخواهد بود.
با بیشتر شدن فضا و ایمن‌تر شدن جاده‌ها و خیابانها، استفاده از مواردی مانند دوچرخه سواری و پیاده روی نیز بیشتر خواهد شدبا بیشتر شدن فضا و ایمن‌تر شدن جاده‌ها و خیابانها، استفاده از مواردی مانند دوچرخه سواری و پیاده روی نیز بیشتر خواهد شد. افراد بیشتری به استفاده از دوچرخه، اسکیت بورد، اسکیت و اسکوتر روی می‌آورند. تاکسی‌های بدون راننده به راحتی می‌توانند برقی شوند، و برای شارژ مجدد به ایستگاه‌های مربوطه بازگردند.

فوائد سلامت عمومی این کار بسیار زیاد خواهد بود. شهرها و شهرستانهای ما مکانهای بسیار مطبوع‌تری برای زندگی و تنفس خواهند شد و سهم حمل و نقل در تغییرات آب و هوایی به طرز چشمگیری کاهش خواهد یافت. اما برای بدست آوردن تمام این مزایا، بایستی چالش‌های اخلاقی مهمی را از پیش روی برداریم.
 

نگرانی که از بابت خوکار شدن وسایل نقلیه وجود دارد، در خصوص مواقعی است که موردی اضطراری برای خودرو پیش می‌آید. به عنوان مثال اتومبیل در وضعیت تصادف قرار می‌گیرد. آیا خودرو بدون راننده باید جان سرنشینان خود را به قیمت از بین رفتن یا مجروح شدن دیگران حفظ کند؟ آیا اگر نیاز است از برخورد با فردی در جاده یا خیابان ممانعت نماید، در این صورت به معنای برخورد با فردی در پیاده رو خواهد بود؟ حفظ جان چه تعداد مهمتر از جان یک رهگذر یا آسیب دیدگی دست و پای او است؟ آیا حفظ جان کودکان مهمتر از بزرگسالان است؟ و سؤالاتی از این قبیل در خصوص این خودروها مطرح می‌شود.

فرض کنید کنترل یک ترن برقی در دستان شما است. در حال راندن آن هستید که متوجه می‌شوید ترمزهای ترن از کار افتاده و به سمت پنج نفر در حرکت است و در صورت تصادف با آنها قطعاً جان خود را از دست می‌دهند. همچنین می‌توانید این ترن را تغییر مسیر داده و کاری کنید تا تنها با یک نفر تصادف کند. سؤال این است که شما کدام راه را باید انتخاب کنید.



فلاسفه در خصوص این پرسش بحث‌های فراوانی کرده و گونه‌های مختلفی را مطرح ساخته‌اند. چه اتفاقی می‌افتد اگر در کنار شخصی که کوله پشتی بزرگی به پشت دارد ایستاده باشید؟ آیا او را به سمت ترن برقی هل داده و جان پنج نفر را نجات می‌دهید؟ اگر تنها با از دست دادن جان خود می‌توانستید اتوبوس برقی را متوقف کنید، آیا باید این کار را انجام دهید؟ و سؤالات این چنینی بسیاری مطرح می‌شود.

پاسخ درونی به این گونه سؤالات ضد و نقیض خواهد بود. اتومبیل‌های خودران هدف جدیدی را به این بحث بخشیده‌اند. ما باید به این وسایل نقلیه بیاموزیم که چگونه در مواقع اضطراری عمل کنند. حداقل اکثر فلاسفه این گونه تصور می‌کنند.
 

مهندسانی که بر روی خودروهای خودران کار می‌کنند، عقیده دارند که ایمن‌ترین پاسخ ممانعت از بروز هرگونه شرایط اضطراری است. در صورتی که خودروهای نزدیک به خودروی مورد نظر همگی خودکار باشند و به عبارتی ربات آنها را هدایت کند، آنگاه میزان ایمنی حتی بیشتر خواهد شد. و رباتهای راننده بهتر از رانندگان انسانی عمل کرده، و تعداد موارد اضطراری در جاده‌ها را کاهش می‌دهند.

با توجه به تمام مزایای بالقوه این کار در سلامت عموم و بهبود کیفیت زندگی، برای ما بهتر خواهد بود که رباتها کنترل خودروها را در دست گیرند  و نیز تصمیم گیری در خصوص موارد اضطراری را به مسئولان بسپاریم.

این همان چیزی است که باعث ایجاد چالش اخلاقی واقعی برای خودروهای خودران می‌شود. در صورتی که خودروهای مجهز به رباتهای راننده به قدر کافی ایمن باشند که بتوانند به تعداد زیاد در جاده‌ها تردد کنند، به نظر می‌رسد که با ممنوع ساختن تردد خودروهای معمولی خطرناک در خیابانهای عمومی، مزایای آنها را به حداکثر خواهیم رساند.
اما بسیاری از افراد سیگاری که از این کار لذت می‌برند نیز برای حفظ سلامت افراد غیر سیگاری اجازه ندارند در مکان‌های عمومی اقدام به کشیدن سیگار کنندمطمئناً گروهی در برابر این تغییر مقاومت خواهند کرد. اما بسیاری از افراد سیگاری که از این کار لذت می‌برند نیز برای حفظ سلامت افراد غیر سیگاری اجازه ندارند در مکان‌های عمومی اقدام به کشیدن سیگار کنند. می‌توان فضاها و مکانهای ایمنی برای رانندگانی که دوست دارند رانندگی کنند و از این کار لذت می‌برند، بدون به خطر انداختن افراد دیگر در نظر گرفت.

اکنون مسئله پیچیده‌تری پیش می‌آید. آیا باید زیرساختهای اساسی حمل و نقل متعلق به مالکیت عمومی باشد؟ اگر خودروهای شخصی در این مالکیت جایی نداشته باشند و به عبارتی اجازه تردد به آنها داده نشود، در این صورت شاید هزینه استفاده از تاکسی‌های خودران بایستی متناسب و متعارف گردد.

اما صرف نظر از نحوه رفع این موانع و مشکلات، به نظر می‌رسد فوائد بسیار زیاد تاکسی‌های بدون راننده باید ما را به سمت حذف هر نوع اتومبیل دیگر از جاده‌ها سوق دهد.


منبع: citymetric