هرآنچه که باید راجع به بیماری های خود ایمنی بدانیم

بیماری های خود ایمنی

سیستم ایمنی بدن شما با میکروب های مضر و چیزهای دیگری که نباید در بدن شما باشند، مبارزه می کند. هرچند گاهی اوقات، اشتباه می کند و به بافت های سالم حمله می کند و یک تهدید محسوب میشود. این مسئله می تواند منجر به التهاب و آسیب به مفاصل، اعصاب، ماهیچه ها، پوست و سایر قسمت های بدن شما شود.

چرا این اتفاق می افتد؟

محققان تصور می کنند که وقتی اختلال خود ایمنی وجود دارد دو چیز حتما اتفاق می افتد. ابتدا شما ژن هایی از والدین خود دریافت می کنید که به احتمال زیاد شما را به خطر می اندازند.

سپس چیزی در محیط مثل یک ویروس باعث تحریک آن میشود. از آنجا که زنان بیشتر از مردان آسیب می بینند، پزشکان فکر می کنند که برخی از هورمون های خاص نقش مهمی در این بیماری ایفا می کنند.

دیابت نوع ۱

این نوع دیابت به عنوان دیابت جوانی شناخته می شود، زیرا معمولا در کودکی یا نوجوانی شروع می شود. این دیابت زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی بدن شما سلول هایی که باعث ایجاد هورمونی به نام انسولین می شوند که بدن شما برای تغییر غذا به انرژی به آن نیاز دارد، را در پانکراس از بین میبرد.

اگر شما دیابت نوع ۱ دارید، همیشه آن را خواهید داشت، اما می توانید با نظارت بر میزان قند خون خود و دریافت انسولین در زمان مورد نیاز، این بیماری را مدیریت کنید.

مولتیپل اسکلروزیس (ام اس)

هنگامی که ام اس دارید، سیستم دفاعی بدن شما آسیب می بیند و سبب ایجاد آسیب به سیستم عصبی مرکزی می شود. بافت زخم در طول شبکه ای که سیگنال های عصبی را از مغز شما به سایر قسمت های بدن شما منتقل می کند، ایجاد میشود. این مسئله باعث درد، مشکلات حرکتی و تعادل و ضعف می شود. داروها می توانند به تسکین نشانه های این بیماری کمک کنند.

بیماری التهابی روده (IBD)

بیماری کرون و کولیت اولسراتیو (UC) انواع IBD هستند. سیستم دفاعی بدن شما به روده ها حمله می کند و موجب التهاب، درد شکم و خونریزی می شود.

بیماری کرون معمولا در قسمت انتهای روده کوچک و روده بزرگ شما اتفاق می افتد، در حالی که کولیت اولسراتیو در دیواره روده بزرگ شما رخ میدهد.

درمان شامل داروهای ضد التهابی، آنتی بیوتیک ها و داروها برای تسریع در کند کردن سیستم ایمنی بدن است. جراحی نیز گزینه احتمالی دیگر است. اغلب اوقات می توان از UC رهایی یافت، اما بیماری کرون احتمالا عود می کند.

آرتریت روماتوئید

این اختلال خودایمنی بر مفاصل شما تاثیر می گذارد و موجب تورم و درد می شود. با گذشت زمان، التهاب میتواند به غضروف و استخوان ها آسیب بزند، و شما نمی توانید آنها را حرکت دهید.

آرتریت روماتوئید همچنین می تواند مشکلاتی برای قلب و ریه ایجاد کند. داروها می توانند به تسکین علائم و کند شدن روند این بیماری کمک کنند.

اسپوندیلیت آنکیلوزان (Ankylosing Spondylitis)

این نوع آرتریت عمدتا روی ستون فقرات شما تاثیر می گذارد، اما می تواند در قفسه سینه، گردن، باسن و زانو نیز رخ دهد. این بیماری باعث درد و سفتی می شود. استخوان های شما ممکن است در نهایت به هم وصل شوند و حرکت آنها برای شما دشوار شود.

این بیماری می تواند بر اندام های شما نیز تاثیر بگذارد. درمان میتواند شامل ورزش ها و حرکات کششی خاص همراه با داروهایی باشد که به تسکین درد کمک میکنند، DMARD ها و تزریقات استروئید میتوانند کمک کنند. برای جایگزینی مفاصل آسیب دیده ممکن است نیاز به جراحی باشد.

لوپوس

لوپوس بر چندین قسمت بدن تاثیر می گذارد. علائم آن عبارتند از درد مفصلی، حساسیت به نور، مشکلات کلیوی و احساس خستگی زیاد. همچنین ممکن است بثورات پوستی روی گونه ها و بینی خود داشته باشید.

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) و استروئیدها می توانند به شما کمک کنند تا احساس بهتری داشته باشید و داروهای ضد رماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARD ها) میتوانند از بدتر شدن این بیماری جلوگیری کنند.

اگر علائم شما واقعا بد باشند، پزشک ممکن است داروهایی را پیشنهاد کند که سیستم ایمنی بدن را کند می کنند یا شیمی درمانی (ترکیبی از چندین دارو قوی) را توصیه میکند.

بیماری آدیسون

غدد آدرنال شما در بالای کلیه ها قرار دارند. هنگامی که سیستم ایمنی بدن شما به آنها حمله می کند و آسیب می رساند، آنها نمی توانند به اندازه کافی هورمون های خاصی تولید کنند.

هنگامی که این اتفاق می افتد، بدن شما می تواند مشکلاتی در تغییر مواد غذایی به سوخت، حفظ فشار خون پایدار و غیره داشته باشد.

علائم اولیه بیماری آدیسون می توانند شامل خستگی و لکه های پوستی که از مناطق اطراف آنها تیره تر هستند، باشند. برای درمان آن، داروهایی را برای جایگزینی هورمون هایی که از دست داده اید مصرف خواهید کرد.

بیماری گریوز

غده تیروئید شما هورمون هایی تولید میکند که به بدن شما کمک زیادی می کنند. با این بیماری خودایمنی، این غده بیش از حد هورمون تولید میکند – و یک بیماری به نام هیپرتیروئیدی ایجاد میشود.

علائم این بیماری شامل لرز، کاهش وزن، اضطراب و چشم هایی که اندکی برآمده اند، هستند. داروها می توانند این هورمون ها را کاهش دهند. پزشک شما همچنین میتواند برای حذف بخش یا تمام این غده جراحی را پیشنهاد دهد.

بیماری هاشیموتو

اگر تیروئید شما به اندازه کافی از هورمون هایی که قرار است تولید کند را تولید نکند، می تواند منجر به این بیماری شود، این بیماری تیروئیدیت لنفوسیتی مزمن نیز نامیده می شود.

این بیماری می تواند وزن شما را افزایش دهد، موجب خستگی بیش از حد معمول شود، حساسیت به سرما ایجاد کند و موجب ریزش موهای شما شود.

ممکن است متوجه شوید که قسمت جلویی گلوی شما متورم شده یا چهره شما پف کرده است. دارو می تواند این هورمون ها را جایگزین و علائم را کاهش دهد.

آلوپسی آرئاتا

هنگامی که بدن شما به فولیکول هایی که در آن موهای شما رشد می کنند حمله می کند، فولیکول ها ممکن است کوچک شوند و کار نکنند. این امر می تواند منجر به تکه های بدون مو و یا از دست دادن کل مو در بدن شما شود. دارو می تواند سیستم ایمنی بدن شما را آرام کند و به رشد مو کمک کند.

میاستنی گراویس (Myasthenia Gravis)

این اختلال سبب بروز مشکلاتی در سیگنال های بین عصب و عضلات شما می شود، به ضعف منجر می شود و کنترل حرکات خاص را دشوار می سازد. ممکن است در ابتدا متوجه مشکلات چشمی شوید، و این مسئله می تواند حالات چهره و نحوه صحبت، بلعیدن و جویدن شما را تحت تاثیر قرار دهد.

داروها می توانند کمک کنند یا شما می توانید برای حذف غده تیموس که ممکن است در این امر نقش داشته باشد، جراحی شوید.

سندرم گیلن باره (GBS)

هنگامی که این بیماری را دارید، بدن به شبکه عصبی شما حمله می کند. بازوها و پاها ممکن است ضعیف شوند و احساس سوزن سوزن در آنها داشته باشد، و ممکن است قادر به احساس گرما یا درد نباشید.

پزشک ممکن است یک روش موسوم به تعویض پلاسما را پیشنهاد کند. این روش زمانی است که خون شما خارج می شود و قسمت مایع خون شما (به نام پلاسما) برداشته می شود، سپس سلول های خونی بازگردانده می شوند.

پسوریازیس

پسوریازیس زمانی شروع می شود که سیستم دفاعی بدن شما التهاب را تحریک میکند و سلول های پوست شما خیلی سریع رشد می کنند. آنها قبل از اینکه به طور کامل رشد کنند، به سطح پوست می رسند.

این مسئله باعث ایجاد ضایعات قرمز و ضخیمی می شود که ممکن است دچار خارش یا احساس درد شوند. این بیماری با کرم ها یا نور ماوراء بنفش که باعث کاهش علائم میشوند و یا داروهایی که سیستم ایمنی بدن شما را آرام می کند، درمان می شود.

منبع: سایت راستینه