خودروهای خودگردان و معلولان

اگر روش طراحی را تغییر دهیم، اتومبیل های خود گردان می توانند در حمل و نقل برای معلولان تحول ایجاد کنند.
جمعه، 30 خرداد 1399
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما
خودروهای خودگردان و معلولان
حرکت به سمت اتومبیل بدون راننده فقط فرصتی برای مردم برای استراحت پشت فرمان نیست. این فرصتی برای انقلابی در حمل و نقل شخصی به شکلی است که مزایای زندگی را به افراد دارای معلولیت ارائه دهد.
 
اما برای این که این اتفاق بیافتد، ما باید صنعت خودرو را به شیوه های طراحی فراگیر تری که در حال حاضر به طور گسترده وجود ندارد، متعهد کنیم و بر چالش های طراحی راه های جدید برای تعامل با وسایل نقلیه خود گردان غلبه کنیم. این راه حل می تواند تولیدکنندگان را ترغیب کند که از حوزه های متنوعی برای طراحی محصول الهام بگیرند تا تعادل بین سبک و دوستی با کاربر به طور واقعی برقرار شود.
 
اصطلاح "طراحی فراگیر" برای توصیف توجه به نیازها و توانایی های طیف متنوعی از افراد در فرایند طراحی استفاده می شود. صنعت خودرو به طور سنتی روی طراحی برای افراد دارای مجوز رانندگی متمرکز شده است - که بر حسب تعریف، تمایل بیشتری دارند که به عنوان بخش توانمندتر جمعیت باشند.
 
با این حال ، افراد دارای معلولیت اقلیت قابل توجهی را تشکیل می دهند - 22٪ از افراد در انگلستان (13.9 میلیون نفر) از تاریخ 2016 تا 2017. بسیاری از این افراد ممکن است نتوانند خودروهای امروزی را رانندگی کنند، خواه به دلیل مواردی مانند کاهش بینایی، اختلالات جسمی قابل توجه یا مشکلات شناختی.
 
داشتن معلولیت و اتکا به وسایل نقلیه عمومی مملو از مشکلات است. و مشکل در رفتن به اطراف، مشکلی کلیدی در میان موانعی است که افراد دارای معلولیت به عنوان مانع حضور بیشتر آنها در جامعه، اعم از مراجعه به دوستان و خانواده یا پیوستن به یک باشگاه، ذکر می کنند.
 
هرکسی که مجبور شده باشد با یک خویشاوند مسن گفتگوی سختی داشته باشد و او را، که اغلب به دلیل افت شناختی یا جسمی از رانندگی خودداری می کند، ترغیب به رانندگی کند خواهد فهمید که این می تواند به چه معنایی باشد. بنا بر این دسترسی بیشتر به حمل و نقل از این نظر مهم است که افراد بتوانند کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند - چه از طریق فرصت های اقتصادی بهتر، چه از نظر انزوای اجتماعی کمتر و چه از طریق احیای کرامت.
 
در حالی که اتومبیل های خودگردان به طور فزاینده نیاز افراد را برای جا به جایی فیزیکی وسایل نقلیه از بین می برند، موانع دیگری برای افراد معلول برای استفاده از این اتومبیل ها وجود دارد که باید در نظر گرفته شود. به سادگی، وارد شدن و بیرون آمدن از وسایل نقلیه مشکلاتی را برای بسیاری از افراد دارای ناتوانی جسمی - نه فقط استفاده کنندگان از صندلی چرخدار - و برای بسیاری از افراد مسن، ایجاد می کند، زیرا با افزایش سن، قدرت عضلات کاهش می یابد. این امر باعث می شود تا طراحی های متفکرانه ای مانند دستگیره های چنگی و پلکان کناری بسیار مفید باشد.
 
 خودروهای خودگران و معلولان
تصویر: اتومبیل های خودگردان فرصتی را برای یک بازبینی سراسری طراحی کامل فراهم می کنند. دانشگاه کاونتری، نویسنده ارائه داد.
 
ویژگی های عملیاتی که به تلاش قابل توجهی نیاز دارند، مانند صندلی های اتومبیل تاشو یا درب عقب اتوموبیل، می تواند مشکل باشد، بنا بر این ضروری است که آنها به گونه ای طراحی شوند که بتوانند با یک سطح معقول نیرو با استفاده از دستگیره ها و سطوح تماس بزرگ کار کنند. کمر بند ایمنی نیز مشکلاتی دارد زیرا دستیابی به آن و قفل کردنش برای افراد دارای معلولیت دشوار است. وارد شدن و بیرون آمدن از وسایل نقلیه مشکلاتی را برای بسیاری از افراد دارای ناتوانی جسمی - نه فقط استفاده کنندگان از صندلی چرخدار - و برای بسیاری از افراد مسن، ایجاد می کند. سیستم های نگهدارنده، به استفاده از اصول طراحی فراگیر برای نگاهی تازه و طراحی مجدد نیاز دارند تا اطمینان حاصل شود که همه افراد به راحتی می توانند از آنها استفاده کنند.
 
و برای کسانی که از ویلچر استفاده می کنند، یک سیستم نگهدارنده با کاربرد آسان نیز لازم است. فرض بر این است که یک رمپ خوب طراحی شده، طبقه پایین و فضای مناسب برای ورود اولیه کاربر ویلچر به وسیله نقلیه وجود دارد.
 
اتومبیل های خودران همچنین چالش های جدیدی از جمله نیاز به رابط ها را برای شما فراهم می کنند تا مسافران بتوانند مقصد را انتخاب کنند یا اطلاعاتی در مورد سفر خود دریافت کنند. برای تهیه امکانات برای معلولین، آنها تنها نمی توانند به یک نوع ورودی یا بازخورد اعتماد کنند. نمایشگرهای تصویری ممکن است برای بعضی از مسافران مناسب نباشد، همان طور که ورودی صوتی ممکن است برای سایرین نامناسب باشد.
 
با وجود این، با وجود بحث و منابع قابل توجه در مورد تغییرات وسایل نقلیه شخصی از طریق توسعه اتومبیل های خودران، شواهد اندکی وجود دارد که نشان می دهد طراحی فراگیر بخش عمده ای از روند است. این شامل مواردی می شود از تنظیم کننده ها، که کدهای خود را به روز می کنند، گرفته تا آزمایشات تطبیقی وسایل نقلیه خودگردان، اما ظاهراً بدون در نظر گرفتن این که چگونه طراحی وسیله نقلیه می تواند به افراد معلول سود برساند.
 

شامل کردن طراحی فراگیر

اگر نیازها و توانایی های جمعیت های متنوع در مراحل اولیه طراحی در نظر گرفته شود، طراحی خودروهای قابل دسترس دشوار نیست. به عنوان مثال، چند خودروساز این فلسفه را پذیرفته اند. مثلاً، فورد از "لباس عصر سوم" استفاده می کند که تحرک، دید و حس لامسه که بسیاری از افراد مسن تجربه می کنند را شبیه سازی می کند.
 
این امر به مهندسان و طراحان بنگاه کمک می کند تا جزئیات دقیق آن را به دست آورند، مانند دستگیره درب 360 درجه آنها که باعث می شود درب با استفاده از کل بازو و دست به راحتی از بیرون باز شود، به جای دستگیره های کششی که نیاز دارند انگشتان دست و مچ، آنها را به کار گیرند.
 
به طور مشابه، بنگاه های بخش های دیگر قبلاً روش هایی را برای توسعه رابط های در دسترس پیدا کرده اند. فعالیت سامسونگ در تولید تلویزیون های هوشمند قابل دسترسی برای افراد نابینا و کم بینا، جایزه انجمن جامع سلطنتی افراد نابینا را دریافت کرد. تلویزیون می تواند متن روی صفحه را برای کاربر بخواند و بازخورد لفظی در مورد کانال، حجم صدا و اطلاعات برنامه را ارائه دهد. حتی راهنمای برنامه روی صفحه را با صدای بلند می خواند.
 
صنعت اتومبیل باید انتخاب کند: سفر به کلاس تجاری برای چند نفر منتخب، یا حمل و نقل واقعاً در دسترس برای جمعیتی وسیع، و ارائه عزت و کیفیت زندگی پیشرفته برای کسانی که هر روز با چالش های قابل توجهی رو به رو هستند. من می دانم کدام را ترجیح می دهم.
 
منبع: پاول هِریوتس - Coventry University


مقالات مرتبط
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
مقالات مرتبط