از زمان شروع بیماری همه گیر COVID-19، کارکنان بهداشت و درمان در سراسر جهان نگران تأمین نامناسب وسایل محافظت شخصی، دستگاه های تهویه و سایر موارد ضروری مراقبت های پزشکی هستند.
بنا بر این بسیاری از آنها راه حل هایی برای پر کردن شکاف درک شده بین آن چه که دارند و آن چه لازم دارند را ارائه کرده اند.
کسانی از ما که در دهه 1980 بزرگ شدیم، قهرمان داستانی مبارزه با جرم، Angus "Mac" MacGyver را به یاد می آوریم. او به ظاهر می توانست از اشیاء خانگی معمولی مانند ذره بین و نوار داکت استفاده کند و چیزی را خلق کند که او را از وضعیت چسبنده خارج کند.
اکنون، ما از فعلMacGyver" کردن"، برای ساختن یا ترمیم چیزی با استفاده از هر موردی که در دست است استفاده می کنیم.
MacGyver کردن در مراقبت های بهداشتی قبل از همه گیری متداول بوده است. اما مطابق تصاویر ابزارهای کوچک خانگی در رسانه های اجتماعی،COVID-19 کارمندان بهداشتی را تحریک کرده است تا تجهیزات باز هم بیشتری را با استفاده از مجموعه دستگاه های کوچک، متداول و در هم تنیده که در اختیار دارند بسازند.
کنترل "تعصب MacGyver"
اما خطرات و همچنین مزایایی احتمالی برای این رویکرد وجود دارد.سال گذشته، من و همکارانم در مورد "تعصب "MacGyver نوشتیم. این تعصبِ شناختی بدان معنی است که افرادی که دستگاه های خانگی را ایجاد و استفاده می کنند، احتمالاً با اختراعات خود ارتباط عاطفی دارند.
این مربوط می شود به "اثر "IKEAی بهتر شناخته شده که مربوط به ارتباط بیش از حدی است که ما با مبلمان تختخوابی تاشو که خودمان سر هم بندی کرده ایم نشان می دهیم.
با تعصبMacGyver ، پزشک - مخترعان ممکن است مشکلات و خطرات موجود در استفاده از خلاقیتشان را نبینند. آنها ممکن است خطرات را کم اهمیت جلوه داده و منافع را بیش از حد ارزیابی کنند. همچنین بسیاری از این اختراعات بدون اثبات یا با برهانی ناکافی که تحت آن کار می کنند یا ایمن هستند به وجود آمده و معرفی شده اند.
جعبه ها و ابزارهای لوله گذاری برای ونتیلاتورها
یک نمونه از این موارد در طول همه گیری فعلی جعبه لوله گذاری است، یک جعبه perspex روشن که سر بیمار را در طی یک عمل تهاجمی می پوشاند.هدف این است که کارکنان بهداشتی را به گونه ای بهتر، از ذرات معلق در هوای بازدم، که حاوی کرونا ویروس ساطع شده هنگام قرار دادن لوله ها در ریه های بیماران برای کمک به آنها در تنفس است، محافظت کنند.
در ماه های گذشته، ژورنال های مشهور، گزارش های اولیه این دستگاه ها را که تا حدودی سطحی طراحی شده بودند منتشر کرده اند.
برخی از این گزارش ها در مورد بیماران واقعی است، و برخی تحت شرایط آزمایشگاهی است، که حال و هوای مشروعیت به آنها می بخشد.
با این حال، مطالعات دقیق تر، توسط محققانی که در ساخت یا طراحی جعبه ها درگیر نیستند، مضرات بالقوه قابل توجه استفاده از آنها را نشان می دهد. زمان لوله گذاری ممکن طولانی تر از حد انتظار شود، ایمنی بیمار را به خطر اندازد، و جعبه ها می توانند به تجهیزات محافظ شخصی کارکنان بهداشتی آسیب رسانند و خطر آنها را تهدید کند.
مثال دیگر شامل استفاده از قطعات چاپ سه بعدی به نام تقسیم کننده ها (یا اسپلیترها) برای تعدیل دستگاه های تهویه است که به بیماران امکان می دهد دستگاه ها را به اشتراک بگذارند.
از نظر ارزشی، اتصال دو بیمار بدخیم به یک دستگاه نجات دهنده زندگی، در صورتی که کمبود ونتیلاتور وجود داشته باشد، معقول به نظر می رسد.
اما بیانیه اجماعی شدیدی که در اوایل سال جاری توسط چندین سازمان حرفه ای صادر شد، از استفاده اشتراکی توسط اسپلیترها از دستگاه های تهویه مطبوع، به خاطر نگرانی از این که بیماران مراقبت ضعیف تری دریافت کنند، نهی می کند.
این مانع از پیشروی برخی پزشکان نشد در حالی که می گفتند: "گزینه دیگر مرگ است."
نوآوری خفه کننده؟
بسیاری از پیشرفت های بزرگ در پزشکی نتیجه یک رویداد اتفاقی و خود آزمایشی بوده است تا یک برنامه عمدی تحقیق.به عنوان مثال، وسایل و ابزارهای جراحی رایج از پونزها، قاشق ها و کاربراتورهای موتور مشتق شده اند.
امروز، مدت زمان زیادی طول می کشد تا بتوانید فرآیندهای مورد نیاز تنظیم کننده های دستگاه های پزشکی، مانند سازمان غذا و داروی ایالات متحده و اداره کالاهای درمانی استرالیا را مرور کنید.
تنظیم کننده ها نیاز دارند مدارک تست های سخت گیرانه را ببینند تا ارزیابی کنند که این دستگاه ها نه تنها کار می کنند بلکه ایمن هم هستند.
بنا بر این، در حالی که این نوآوری ها، دستگاه های MacGyvered شده، در واقع ممکن است جان ها را نجات دهند، شواهد استفاده مجاز از آنها غالباً وجود ندارد و سؤالات اخلاقی جدی در مورد زمان و چگونگی معرفی آنها برای مصرف برانگیخته می شود.
چگونه می توانیم به یک نقطه تعادل برسیم؟
اگر الزامات نظارتی، نوآوری را خفه کند، ممکن است زندگی در اثر فقدان اختراعات جدید بالقوه از بین برود.بدیهی است که سازشی مورد نیاز است که شامل روند کامل و طولانی تنظیم مقررات نیست، اما هنوز هم یک ارزیابی دقیق و مستقل را حفظ می کند.
این می تواند یک چاره موقت در مسیر تصویب کامل باشد، به ویژه در شرایط تحت فشار زمانی مانند شرایط یک بیماری همه گیر، هنگامی که حتی ممکن است راه حل های ناقص مورد نیاز باشد.
بنابراین این روند به چه شکلی خواهد بود؟
ما معمولاً هنگام آموزش متخصصان بهداشت، از ماکت های تجهیزات یا فضاهای بالینی استفاده می کنیم. این آزمایشگاه های شبیه سازی اکنون در حال یافتن هدف جدیدی هستند، تا دستگاه ها و فرآیندها را قبل از اجرای آنها آزمایش کنند.
این بدان معنی است که می توان پیش از نزدیک شدن دستگاه جدید به بیمار، مشکلات بسیاری را پیش بینی کرد. بسیاری از پیشرفت های بزرگ در پزشکی نتیجه یک رویداد اتفاقی و خود آزمایشی بوده است تا یک برنامه عمدی تحقیق. با استفاده از یک فرآیند ساختاری، می توانیم راه حل هایی پیدا کنیم و آنها را به صورت عینی و به دور از بیمار و بدون آسیب آزمایش کنیم. به این ترتیب، ما می توانیم به طور مکرر، سریع و با خیال راحت در ایده ها (و دستگاه ها)ی ناقص شکست بخوریم تا آنهایی را که می خواهیم واقعاً استفاده کنیم بیابیم.
بیماری همه گیر COVID-19 سؤالهای دشواری را در مورد چگونگی مقابله با نوآوری در پزشکی ایجاد می کند. با این حال، همچنین برای بهبود ایمنی و اجرای تغییرات، کاتالیزوری را در اختیار ما قرار می دهد.
منبع: استوارت مارشال - Monash University
