27 بهمن 1388 / 1 ربیع الاول 1431 / 16 فوریه 2010

1) 27بهمن ماه سال1362 هجري شمسي: سپاه پاسداران انقلاب اسلامي عمليات و الفجر5 را با رمزيا زهرا(سلام الله علیها) آغازكرد. عمليات والفجر5 درمنطقه عملياتي چنگوله حدفاصل مهران و دهلران اجرا شد و هدف ازاجراي اين عمليات آزادسازي منطقه عملياتي بود، درعمليات والفجر5 ضمن دستيابي به هدف عمليات شمارزيادي ازافراد دشمن كشته يا اسيرشدند و تجهيزات درخور توجهي از دشمن نيز منهدم شد.

2) 27بهمن ماه سال1370هجري شمسي: حجة الاسلام و المسلمين سيّد عباس موسوي دبيركل حزبُ الله لبنان بدست عوامل رژيم اشغالگرقدس به شهادت رسيد. پس ازآنكه مسلمانان فلسطيني درمنطقه گالد عمليات افتخارآفريني برضدّ رژيم صهيونيستي انجام دادند نيروهاي صهيونيست به تلافي اين عمل، خودروي حجة الاسلام موسوي را هدف حملات هوايي قراردادند. دراين حادثه همسر، فرزند خردسال و جمعي ازياران وي شهيد شدند. اين حمله هنگامي صورت گرفت كه حزبُ الله لبنان تنها چهره مورد اعتماد و سازش ناپذيردرلبنان شناخته شده بود.

3) تصويب اولين برنامه هفت ساله ايران توسط مجلس شوراي ملي (1327ش)

4) رحلت فقيه و فيلسوف بزرگ آيت‏اللَّه "شيخ عبدالحسين رشتي" (1332ش): آيت‏اللَّه شيخ عبدالحسين بن عيسي رشتي در سال 1253ش (1292ق) در كربلا به دنيا آمد. وي در كودكي به همراه پدر به رشت رفت و مقدمات و سطوح را در اين شهر خواند. شيخ عبدالحسين رشتي در بيست سالگي راهي تهران گرديد و از محضر عالم بزرگ، شيخ محمد حسن آشتياني، در اصول و فقه بهره برد. وي همچنين حكمت و كلام را نزد شيخ علي نوري، سيدشهاب‏الدين تبريزي شيرازي و ميرزا ابوالحسن جلوه فرا گرفت. ايشان همزمان در مدرسه صدر تهران به تدريس ادبيات و سطوح ادبي نيز اشتغال داشت. آيت‏اللَّه رشتي پس از اقامت ده ساله در تهران، رهسپار نجف اشرف گرديد و در حلقه درس فقيهان زمان همچون حضرات آيات: آخوند ملامحمد كاظم خراساني، شيخ الشريعه اصفهاني و سيد محمدكاظم يزدي، فقه، اصول، حديث، رجال، فلسفه و اخلاق را به نهايت رسانيد تا اينكه به دريافت اجازه اجتهاد از استادان خود مفتخر شد. وي از آن پس، حلقه درس خارج خود را تشكيل داد و بسياري از افاضل را از محضر خويش بهره‏مند ساخت. ايشان همچنين آثار گوناگوني به رشته تحرير درآورد كه شرح كفايةُالاصول، الثّمرات، حاشيه الاسفار و حاشيه بر جواهر الكلام و مكاسب ازآن جمله‏اند. اين عالم ديني و فقيه و فيلسوف عالي مقام سرانجام در بيست و هفتم بهمن 1332ش برابر با دوازدهم جمادي‏الثاني 1373ق در هفتاد و نه سالگي بدرود حيات گفت و در وادي السلام نجف اشرف به خاك سپرده شد.

5) محاكمه و صدور حكم تعدادي از جنايتكاران رژيم پهلوي در دادگاه انقلاب اسلامي (1357ش) : در آغازين روزهاي پيروزي انقلاب اسلامي، دادگاه فوق العاده انقلابي تشكيل جلسه داد و گروهي از سردمداران رژيم پهلوي را به محاكمه كشاند. اينان از جنايتكاران نظام طاغوتي بودند كه در سركوبي مردم انقلابي ايران نقش بسزايي داشتند و دستشان به خون انسان‏هاي بي‏گناهِ بي‏شماري آلوده بود. در جريان محاكمه، اين تعداد به جرم شكنجه و كشتار مردم و خيانت به كشور و به عنوان مفسد في‏الارض شناخته شده و تيرباران شدند. برخي از اين افراد عبارت بودند از: ارتشبد نعمت‏اللَّه نصيري، (رييس ساواك) سرلشكر رضا ناجي، (اولين فرماندار نظامي در جريان مبارزات مردم) سرلشكر منوچهر خسروداد، (فرمانده هوانيروز) و سپهبد مهدي رحيمي (فرماندار نظامي تهران و عامل كشتار مردم بي‏دفاع تهران پس از فرار شاه).

6) تيرباران ارتشبد "نعمت اللَّه نصيري" رييس سابق ساواك (1357 ش): ارتشبد نعمت‏اللَّه نصيري در مرداد 1289ش در سمنان به دنيا آمد. پس از گذراندن دوره دانشكده افسري، در 1313 به درجه افسري نائل شد و از آن پس مدارج نظامي را طي كرد. بعدها به فرماندهي گارد شاهنشاهي رسيد و در 1337 به درجه سرلشكري نائل آمد. نصيري در 1339 به رياست شهرباني كل كشور منصوب شد و در مرداد 1341 درجه سپهبدي گرفت. وي در جريان قيام خونين 15 خرداد 42 كه رييس كل شهرباني بود، فرمانداري نظامي تهران نيز به او محول شد و در نهايت شدت و خشونت با روحانيان و اصناف عمل كرد. نصيري سرانجام در بهمن 1343 در دولت جديدالتأسيس هويدا به سمت معاونت نخست‏وزيري و رييس سازمان اطلاعات و امنيت كشور دست يافت و اين سمت را تا نزديكي پيروزي انقلاب اسلامي به مدت بيش از 13 سال حفظ كرد. با اوج‏گيري انقلاب اسلامي، نعمت‏اللَّه نصيري به علت نفرت شديد مردم از وي در اقدامي عوام فريبانه، توسط محمدرضا پهلوي در تيرماه 1357 از رياست ساواك بركنار و به عنوان سفير به پاكستان اعزام گرديد. رژيم پهلوي در عقب‏نشيني گام به گام خود در برابر انقلاب، نصيري را به تهران فراخواند و در شانزدهم آبان 1357 او را محترمانه بازداشت كرد. نعمت‏اللَّه نصيري، اين جنايتكار سفاك رژيم پهلوي، سرانجام همزمان با پيروزي انقلاب اسلامي، در 22 بهمن 1357 توسط مردم اسير شد و پنج روز بعد به حكم دادگاه انقلاب اسلامي، تيرباران گرديد.

7) اول ماه ربيع الاول سال اول هجري قمري: به امر پروردگار متعال پس از گذشت 13 سال از بعثت ودعوت به اسلام در مكه ، زادگاه خويش را به قصد هجرت به يثرب حركت كردند . رسول گرامي اسلام پس از بيعت گرفتن از تني چند از سران يثرب مبني بر حمايت اهالي ان شهر از حضرتش و ايمان آوردن به دين اسلام ، به آن شهرهجرت كردند .حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) در شبي كه مشركان قريش با فراخواني افراد چندين قبيله ديگر توطئه قتل ايشان را در سر داشتند از جانب خداوند متعال از اين توطئه آگاه شدند. و حضرت علي (علیه السلام) بجاي رسول گرامي در بستر ايشان آرميدند و حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) همراه ابوبكر بطرف يثرب حركت كردند . مشركان قريش به جستجوي پيامبر پرداختند و بار ديگر به امر پروردگار حضرت محمد (ص) و ابوبكر در غار ثور ماؤا گزيدند تا از ديد مشركين در امان بمانند . مشركان غار يافتند اما وجود تارهاي عنكبوت وآشيانه يك پرنده در مكان ورودي غار مانع ورود شان به غار شد وبا اين دومعجزه الهي حضرت محمد (ص) نجات يافتند و به يثرب رفتند . در پي ورود آن حضرت به يثرب مردم از ايشان استقبال با شكوهي كردند و از آن هنگام يثرب ؛ مدينه نبي نام گرفت . وهجرت حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) از مكه به مدينه فصل جديدي را در تاريخ اسلام گشود و مسلمانان از آن پس اين هجرت رامبدأ تاريخ خود قرار دادند .

8) اول ربيع الاول سال 562هجري قمري: « ابو سعيد عبد الكريم سمعاني مروزي » محدث، مورخ و نسب شناس معروف ايراني در گذشت . اوبه شهرهاي مختلف سفر كرد و احاديث معتبر و اخبار مربوط به رويدادهاي تاريخي را ثبت كرد . مشهور ترين اثر سمعاني كتاب تاريخي «الانساب» است كه شامل زندگينامه بزرگان علم وادب و دين است .ديگر اثر او« تاريخ مرو» نام دارد .

9) اول ربيع الاول سال 683 هجري قمري: « ابن منير فقيه مالكي»، مفسر و خطيب برجسته در اسكندريه در گذشت . اونزد بزرگان علوم ديني دانش آموخت ومورد ستايش مولفان عصرش قرار گرفت . ابن منير در كنار تاليف و تدريس ، منصب قضاوت را بعهده داشت . «البحر الكبيرفي نخب التفسير» درباره تفسير قرآن مجيد از آثار ابن منير بشمار مي رود.

10) رحلت "زينب بنت خزيمه" همسر پيامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) در مدينه‏ي منوره (4 ق): زينب بنت خزيمه پس از آن كه شوهر اولش در اُحد به شهادت رسيد، به شرف ازدواج با حضرت محمد(ص) نايل شد و چند ماه پس از آن بدرود حيات گفت. اين بانوي بزرگوار از كثرت رَحْم و اطعام و صدقه برمساكين و فقرا به "امُّ المساكين" شهرت دارد.

11) قتل "مُسَوّر بن مَخزَمه‏ي زهري" از ياران امام علي(علیه السلام) (62 ق): مُسَوَّر بن مَخْزَمَة بن نوفل زهري از اصحاب رسول اكرم(ص) و امام علي(ع) و از فقهاي عصر و اهل علم و ديانت زمان خود بود. وي بعد از معاويه با يزيد بيعت نكرد و در مكه اقامت گزيد. مسور به هنگام خواندن نمازدر حجراسماعيل، در حمله‏ي سپاه يزيد به مكه بر اثر برخورد سنگ منجنيق كشته شد.

12) آغاز قيام توابين در كوفه به رهبري "ابن صُرَد خزاعي" عليه حكومت ظُلم اُموي (65ق): گروهي از مردم كوفه كه از شهادت امام حسين(علیه السلام) سخت اندوهگين شده و از اين كه امام را ياري نكردند، پشيمان شدند، توبه نموده و خود را توّابين ناميدند. اينان پس از اين كه بر مزار سيدالشهداء به عزاداري پرداختند، به رهبري سليمان بن صُرَد خزاعي از اصحاب رسول خدا و شانزده هزار نفر، راهي كوفه شدند تا انتقام خون امام حسين(علیه السلام) رابگيرند. در نتيجه، جنگي با لشكر شام روي داد كه سليمان كشته شد و سپاه منهزم گرديد.

13) وفات "ابن منير" فقيه و مفسر و خطيب (683 ق): احمد بن محمد بن منصور مشهور به ابن منير از علما و ادباي قرن هفتم هجري بود. وي فقيه اصولي، مفسر، اديب، نحوي، بياني و از اساتيد ابوحيان معروف مي‏باشد. وي در مصر تدريس مي‏كرد و قاضي آن ديار بود. تفسير قرآن، مناسبات تراجم البخاري و الانتصاف من صاحب الكَشّاف از تاليفات او هستند. وي در 63 سالگي بر اثر مسموميت درگذشت.

14) تأسيس كتابخانه بزرگ "هاروارد" بزرگترين كتابخانه دانشگاهي جهان (1638م): كتابخانه بزرگ هاروارد از كتابخانه‏هاي بزرگ جهان در 16 فوريه 1638م توسط جان هاروارد تأسيس شد و او هنگام مرگ نيز املاك و دارايي خود را براي كتابخانه و مدرسه خويش اختصاص داد. امروزه اين مدرسه به عنوان دانشگاه هاروارد، يكي از بزرگ‏ترين دانشگاه‏هاي جهان به حساب مي‏آيد و كتابخانه آن نيز با دراختيار داشتن بيش از 8 ميليون كتاب بزرگ‏ترين كتابخانه دانشگاهي به شمار مي‏رود.

15) روز ملي و سال‏روز تأسيس كشور "ليتواني" (1918م): ليتواني كشور كوچكي در شمال اروپاي شمالي و از جمله كشورهاي حوزه بالتيك به شمار مي‏آيد كه در پي تضعيف روسيه به خاطر شركت در جنگ جهاني اول و وقوع انقلاب در اين كشور، در 16 فوريه 1918م اعلام استقلال كرد در آغاز جنگ جهاني دوم، ليتواني و ديگر كشورهاي حوزه بالتيك، طبق توافق محرمانه آلمان و شوروي، به كشور اتحاد جماهير شوروي واگذار گرديد و با روي كار آمدن دولت دست نشانده شوروي در ليتواني، به عنوان چهاردهمين جمهوري اتحاد جماهير شوروي، اعلام موجوديت كرد. در دوران تسلط شوروي، هزاران ليتوانيايى از كشور خود به غرب گريختند و هزاران تن در اردوگاه‏هاي سيبري ناپديد شدند. اين وضع تا چهل سال پس از آن ادامه يافت تا آن كه در اواخر دهه 1980 بر اثر تغيير سياست‏هاي شوروي و برخي تحولات جهاني زمينه استقلال دوباره ليتواني فراهم شد و در 29 ژوئيه 1991م از اتحاد جماهير شوروي سابق استقلال يافت. كشور جمهوري ليتواني داراي 65/301 كيلومتر مربع مساحت و بر كرانه درياي بالتيك قرار گرفته است. پايتخت آن شهرويلنيوس است و كاوناس و كلايپدا از ديگر شهرهاي آن مي‏باشد. جمعيت ليتواني در حدود 4 ميليون نفر است و با توجه به رشد جمعيت در اين كشور، پيش‏بيني جمعيت آن تا سال 2025 حدود 3/5 ميليون نفر خواهد بود. مردم ليتواني به زبان ليتوانيايى سخن مي‏گويند. اكثريت مردم ليتواني پيرو آيين مسيحيت مي‏باشند و مليت ليتوانيايي دارند. واحد پول اين كشور ليتاس بود كه با پيوستن اين كشور به اتحاديه اروپا در 30 آوريل 2004، پول واحد اروپايي، يورو جاي‏گزين آن مي‏گردد. نظام سياسي ليتواني جمهوري چند حزبي با يك مجلس قانون‏گزاري مي‏باشد.

16) مرگ "مارك سايْكْس" ديپلمات مشهور انگليسي (1919م): سِر مارك سايكْسْ از سياست‏مداران مشهور انگلستان بود. انگلستان در اواسط قرن نوزدهم ميلادي در اين كشور به دنيا آمد. وي از جواني به فعاليت‏هاي سياسي پرداخت و پس از چندي به پارلمان انگليس راه يافت. سايكس با آغاز جنگ جهاني اول به عنوان ديپلمات انگليس عازم منطقه بالكان شد و سپس به تركيه رفت. سايكس نماينده انگليس در پيمان متقابل انگليس و فرانسه موسوم به سايكس - پيكو بود. اين پيمان استعماري، شرايط سياسي منطقه را براي تفكيك اراضي خاورميانه و مستملكات آسيايى امپراتوري عثماني فراهم آورد. در قرارداد سايكس - پيكو كه نوعي تباني استعماري و توسعه طالبانه متفقين بود، منطقه خاورميانه عربي بين سه كشور انگلستان، فرانسه و روسيه تزاري تقسيم شد. فرانسه و انگليس در پي تقسيمات پيمان سايكس - پيكو با يك‏ديگر توافق كردند تا متصرفات خاورميانه‏اي خويش را به امير نشين‏هاي متعدد تبديل نمايند و در هر اميرنشين، احساسات قومي، نژادي، زباني و مذهبي را عليه دولت عثماني به وجود آورند تا راه شكست نهايي عثماني از اين طريق هموارتر گردد. مارك سايكس كه معاهده‏اش با فرانسوي‏ها، ترسيم كننده سياست انگليس تا حداقل سه دهه پس از آن بود، سرانجام در شانزدهم فوريه 1916م در پاريس درگذشت.

17) مرگ "جِيمز رابينسون" مورخ و فيلسوف امريكايي (1936م): جِيمز هاروي رابينسون، فيلسوف و مورخ امريكايى در 29 ژوئن 1863م به دنيا آمد. وي پس از گذراندن دوران تحصيل، از 29 سالگي به عنوان استاد تاريخ دانشگاه كلمبيا مشغول به تدريس شد و 27 سال در اين شغل خدمت كرد. رابينسون، تاريخ را وسيله‏اي براي درك و فهم مجموع زندگي مي‏دانست و تاريخ يك ملت را تنها فصلي از تاريخ و داستان جهان مي‏شمرد. او ضمن اشاره به گذشته تاريخ بشري و آينده قابل پيش‏بيني با توجه به امكانات موجود، مسئله خودبيني و برتري يك ملت را امري سخيف و خنده‏دار مي‏خوانْد و به طور كلي و به صورت طبيعي، خودبزرگ‏بيني و برترانديشي فرد را نيز مضحك مي‏پنداشت. از ديدگاه فلسفي، رابينسون معقتد بود كه وحدت قومي سرانجام به وحدت جهاني مي‏انجامد. به سخن ديگر، قدرت فلسفي او در پيوسته و واحدْ ديدنِ زندگي تبلور پيدا مي‏نمود. از رابينسون آثار متعددي بر جاي مانده كه مقدمه‏اي بر تاريخ اروپاي غربي، بشري كردن دانش و آزمايش تمدن از آن جمله است. جِيمز هراوي رابينسون سرانجام در شانزدهم فوريه 1936م در هفتادوسه سالگي درگذشت.

18) آغاز استفاده از "حق وتو" در سازمان ملل متحد(1946م): يك سال پس از تأسيس سازمان ملل متحد، با مخالفت نماينده شوروي در سازمان ملل با يكي از پيشنهادهاي شوراي امنيت، براي اولين بار، در شانزدهم فوريه 1946م حق وتو، مورد استفاده قرار گرفت. اين حق تنها منحصر به پنج عضو دائمي اين شورا يعني امريكا، روسيه، انگلستان، فرانسه و چين است. طرح اصلي حق وتو در كنفرانس يالتا در سال 1945م توسط انگليس، امريكا و شوروي به تصويب رسيد و بعدها در منشور سازمان ملل متحد، گنجانده شد. از آن زمان تاكنون، اعتراض‏هاي متعددي از جانب كشورهاي جهان به حق وتو، انجام شده است، اين كشورها، حق وتو را كه به پنج عضو دائم شوراي امنيت اجازه مي‏دهد به خاطر منافع خود در مقابل تصميمات شوراي امنيت و يا سازمان ملل بايستند، مخالف اصول دموكراسي و برابري كشورها در سطح جهاني مي‏دانند.

19) شهادت "شيخ راغب حرب"، روحاني مبارز ضد صهيونيستي (1984م): شيخ راغب‏حرب امام جمعه شهرك جبشيت در جنوب لبنان و از پايه‏گذاران جنبش مقاومت اسلامي در اين منطقه بود. او همواره يكي از مخالفان جدي رژيم صهيونيستي بود كه عليه اشغال جنوب لبنان توسط آن رژيم سخن مي‏گفت و مردم جنوب لبنان را به قيام عليه صهيونيست‏هاي اشغال‏گر دعوت مي‏كرد تا اين كه توسط نيروهاي اسرائيل بازداشت شد. با دستگيري او و اعتصاب و تحصن گسترده مردم، صهيونيست‏ها مجبور به آزادي وي شدند. در نهايت در شانزدهم فوريه 1984م، با توطئه مشترك اسرائيل، امريكا و نيروهاي فالانژ لبنان، شيخ راغب حرب در حالي كه پس از اداي نماز در مسجد جبشيت راهي خانه‏اش بود، توسط تروريست‏هاي صهيونيست هدف رگبار مسلسل قرار گرفت و به شهادت رسيد. در پي شهادت شيخ راغب حرب، اعتصابات عمومي سراسر لبنان را فرا گرفت و اين اعتصاب و اعتراض عمومي، بازتاب گسترده‏اي در جهان يافت. هم‏چنين به هنگام تشييع پيكر ايشان، درگيري شديدي ميان جوانان شهرك جبشيت و نيروهاي صهيونيستي روي داد كه عده‏اي كشته و زخمي شدند.

27 بهمن 1388 / 1 ربیع الاول 1431 / 16 فوریه 2010

مقالات مرتبط

تازه های مقالات

بیشترین بازدید هفته