هپاتيت در يک نگاه
هپتايت در اصل به معناي التهاب کبد است که فعاليت هاي آن را مختل مي کند. اين بيماري به دو گروه اصلي هپاتيت ويروسي و غيرويروسي تقسيم مي شود که از اين ميان هپاتيت ويروسي C, B به دليل مزمن شدن، بيشتر مورد توجه هستند. بر اساس آخرين آمار سازمان جهاني بهداشت حدود 400 ميليون نفر در دنيا حامل ويروس هپاتيت B هستند. اين بيماي بعد از سل و مالاريا شايع ترين بيماري مسري و عفوني است. هر سال حدود 50 ميليون نفر به تعداد افراد آلوده به اين ويروس در دنيا افزوده مي شود. شيوع ناقلان اين بيماري در کشور ما حدود 3 درصد است در حالي که در برخي نواحي آفريقا و آسيا اين ميزان به 20 درصد جمعيت هم مي رسد.
مرحله دوم: علايم در اين مرحله به صورت بروز زردي و بهبود علايم مقدماتي به همراه تيره رنگ شدن ادرار يا کم رنگ شدن مدفوع بروز مي کند.
مرحله سوم: پس از مرحله دوم بيمار وارد مرحله نقاهت مي شود. معمولا کودکان علايم خفيف تري بروز مي دهند.
- ازدواج و معاشرت براي دختران و پسران ناقل هپاتيت B منعي ندارد. طرف مقابل مي تواند با انجام آزمايش و واکسيناسيون هپاتيت B در کنار همسر خود به راحتي زندگي مي کند.
- براي ضدعفوني کردن لباس ها و ساير وسايل مي توان پس از تميز کردن لکه هاي خون، لباس ها را در آب جوشانده و يا نيم ساعت آنها را در محلول آب ژاول نيم درصد (10 قسمت آب و يک قسمت آب ژاول) يا ماده ضدعفوني کننده لباس قرار داد.
- افراد خانواده ناقلان هپاتيت B بايد قبل از تلقيح واکسن آزمايش هپاتيت (HBsAg) انجام دهند. استفاده از واکسن هاي موجود در بازار براي ناقلان هپاتيت B توصيه نمي شود.
- در صورت ورود قطره خون يا ترشحات مايع بدن فرد آلوده به درون چشم فرد سالم، براي پيشگيري، بايد ايمونوگلوبولين اختصاصي ضد هپاتيت B (آمپول HIBG) تزريق شود. زردي از علايم شايع هپاتيت است.
افرادي که بايد عليه هپاتيت B واکسينه شوند:
- همه نوزادان
- کودکان
- کارکنان بهداشتي درماني
- همسر، فرزندان، والدين و کساني که با فرد ناقل اين بيماري زندگي مي کنند.
- بيماران در معرض تزريق خون مکرر مثل بيماران همودياليز و هموفيلي
- معتادان تزريقي
تزريق خون آلوده، استفاده از سرنگ مشترک در تزريق، خالکوبي، تاتوکردن و سوراخ کردن گوش با وسايل آلوده، استفاده از مسواک يا تيغ ريش تراش آلوده.
- انتقال از مادر آلوده به نوزاد
مهم ترين راه انتقال هپاتيت B در ايران است.
- انتقال بيماري از طريق جنسي
ويروس اين بيماري در ترشحات بدن مثل بزاق، مايع مني و ترشحات مهبل وجود دارد و عدم رعايت اصول صحيح فعاليت جنسي موجب انتقال بيماري مي شود.
- نيش حشرات
اگرچه انتقال ويروس از اين راه به ندرت اتفاق مي افتد ولي امکان آن وجود دارد.
- انتقال بيماري در اقدامات دندان پزشکي
در استفاده از وسايل غير بهداشتي و در مراکزي که وسايل را به طريق صحيح ضد عفوي نمي کنند اتفاق مي افتد.
- انتقال بين اعضاي خانواده
اگر در خانواده يک فرد ناقل هپاتيت وجود داشته باشد، امکان انتقال بيماري به ساير افراد نيز وجود دارد.
منبع: هفته نامه سلامت سلامت-ش 242
/خ
علايم و مراحل هپاتيت B
مرحله دوم: علايم در اين مرحله به صورت بروز زردي و بهبود علايم مقدماتي به همراه تيره رنگ شدن ادرار يا کم رنگ شدن مدفوع بروز مي کند.
مرحله سوم: پس از مرحله دوم بيمار وارد مرحله نقاهت مي شود. معمولا کودکان علايم خفيف تري بروز مي دهند.
اگر در خانه تان ناقل هپاتيت داريد
- ازدواج و معاشرت براي دختران و پسران ناقل هپاتيت B منعي ندارد. طرف مقابل مي تواند با انجام آزمايش و واکسيناسيون هپاتيت B در کنار همسر خود به راحتي زندگي مي کند.
- براي ضدعفوني کردن لباس ها و ساير وسايل مي توان پس از تميز کردن لکه هاي خون، لباس ها را در آب جوشانده و يا نيم ساعت آنها را در محلول آب ژاول نيم درصد (10 قسمت آب و يک قسمت آب ژاول) يا ماده ضدعفوني کننده لباس قرار داد.
- افراد خانواده ناقلان هپاتيت B بايد قبل از تلقيح واکسن آزمايش هپاتيت (HBsAg) انجام دهند. استفاده از واکسن هاي موجود در بازار براي ناقلان هپاتيت B توصيه نمي شود.
- در صورت ورود قطره خون يا ترشحات مايع بدن فرد آلوده به درون چشم فرد سالم، براي پيشگيري، بايد ايمونوگلوبولين اختصاصي ضد هپاتيت B (آمپول HIBG) تزريق شود. زردي از علايم شايع هپاتيت است.
ناقل هپاتيت
سيروز کبدي
واکسيناسيون
افرادي که بايد عليه هپاتيت B واکسينه شوند:
- همه نوزادان
- کودکان
- کارکنان بهداشتي درماني
- همسر، فرزندان، والدين و کساني که با فرد ناقل اين بيماري زندگي مي کنند.
- بيماران در معرض تزريق خون مکرر مثل بيماران همودياليز و هموفيلي
- معتادان تزريقي
راه هاي انتقال
تزريق خون آلوده، استفاده از سرنگ مشترک در تزريق، خالکوبي، تاتوکردن و سوراخ کردن گوش با وسايل آلوده، استفاده از مسواک يا تيغ ريش تراش آلوده.
- انتقال از مادر آلوده به نوزاد
مهم ترين راه انتقال هپاتيت B در ايران است.
- انتقال بيماري از طريق جنسي
ويروس اين بيماري در ترشحات بدن مثل بزاق، مايع مني و ترشحات مهبل وجود دارد و عدم رعايت اصول صحيح فعاليت جنسي موجب انتقال بيماري مي شود.
- نيش حشرات
اگرچه انتقال ويروس از اين راه به ندرت اتفاق مي افتد ولي امکان آن وجود دارد.
- انتقال بيماري در اقدامات دندان پزشکي
در استفاده از وسايل غير بهداشتي و در مراکزي که وسايل را به طريق صحيح ضد عفوي نمي کنند اتفاق مي افتد.
- انتقال بين اعضاي خانواده
اگر در خانواده يک فرد ناقل هپاتيت وجود داشته باشد، امکان انتقال بيماري به ساير افراد نيز وجود دارد.
منبع: هفته نامه سلامت سلامت-ش 242
/خ