اين بچه، خودش بايد راه رفتن ياد بگيرد!

روزي، روزگاري وبلاگ ها، طوفان بزرگي در حوزه ارتباطات و جهان اطلاعات به پا کرده و همه را متوجه قدرت خودشان کردند. اين طوفان البته الان به شدت گذشته نيست، اما کماکان وجود دارد. حالا خيلي ها براي خودشان وبلاگي دارند و در آن، هر چيزي که دلشان مي خواهد، مي نويسند. بعضي ها ديگر هم به اين صرافت افتاده اند که براي اين علاقه عمومي، بايد و نبايدي تعريف کنند تا کمي از آشفتگي اين " بازار شام اطلاعات " بکاهند. به هر حال، وبلاگ ها و بلاگرها، پديده ها و کساني هستند
شنبه، 28 فروردين 1389
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما
اين بچه، خودش بايد راه رفتن ياد بگيرد!
اين بچه، خودش بايد راه رفتن ياد بگيرد!
اين بچه، خودش بايد راه رفتن ياد بگيرد!

نويسنده: عيسي محمدي




دغدغه هاي يک بلاگر درباره وبلاگستان ايثار و شهادت

روزي، روزگاري وبلاگ ها، طوفان بزرگي در حوزه ارتباطات و جهان اطلاعات به پا کرده و همه را متوجه قدرت خودشان کردند. اين طوفان البته الان به شدت گذشته نيست، اما کماکان وجود دارد. حالا خيلي ها براي خودشان وبلاگي دارند و در آن، هر چيزي که دلشان مي خواهد، مي نويسند. بعضي ها ديگر هم به اين صرافت افتاده اند که براي اين علاقه عمومي، بايد و نبايدي تعريف کنند تا کمي از آشفتگي اين " بازار شام اطلاعات " بکاهند. به هر حال، وبلاگ ها و بلاگرها، پديده ها و کساني هستند که نمي توان ناديده شان گرفت بايد کمي در دنياي ارتباطات، جا را برايشان باز کرد. وبلاگ ها، مي توانند موضوعات واحدي براي نوشتن داشته باشند و بسياري از سرويس دهندگان وبلاگ، تقسيم بندي موضوعي را هم اعمال کرده اند. بلاگرهاي ايثار و شهادت و فرهنگ مقاومت هم بخشي از اين دنياي بزرگ مي توانند باشند؛ که هستند. به مهماني اين حوزه بزرگ رفتن، البته نياز به آماده سازي هايي دارد که هم بزرگ ترين آماده سازي و لباس مهماني ممکن، تغيير ديد و نگاه است.

نکته اول

دستور جلسه وبلاگ ها را ، همان طور که دکتر شکرخواه مي گويد، مقامات رسمي تعيين نمي کنند. اين، حقيقتي است که البته پذيرفتنش، مي تواند اندکي دشوار، اما بسيار با برکت باشد. وبلاگ، درست مثل دفترچه يادداشت هاي شخصي مي ماند که کسي براي نوشتن شان، نياز به اجازه کس ديگرو سازمان و نهادي ديگر ندارد. ارزش آن ها هم به همين است، به اين که به صورت کاملاً خودجوش، دست به کار مي شوند و چيزي مي نويسند. البته تازگي ها، قانون جرايم رايانه اي هم پا به عرصه سايبر گذاشته است که بلاگرها و سرويس دهندگان به آن ها را، ملزم به رعايت برخي از موارد مي کند.

نکته دوم

در حوزه فرهنگ ايثار و شهادت، دو نگاه و روايت معتبر وجود دارد، نگاهي رسمي و نگاهي غيررسمي. نگاه رسمي را، بسياري از کساني که در هشت سال دفاع مقدس حضور داشته اند، نهادها و سازمان هاي مرتبط با ايثار و شهادت سرو سامان مي دهند. نگاه غير رسمي هم، نگاه عامه مردم و برخي از کساني که در جبهه ها حضور داشته اند. البته اين دو نگاه، مقابل هم نيستند؛ مکمل هم هستند. درست مثل شب و روز مي مانند. شب، مخالف روز نيست، روز هم مخالف شب نيست، هر دو پشت سر هم مي آيند و اساساً حضور داشتن هر دوي آنها است که زندگي را تعريف کرده است. تصور کنيد که در قطب شمال باشيد شش ماه شب باشد، بعد شش ماه روز! خنده دار و عجيب است. نگاه رسمي و غير رسمي به فرهنگ- و فرهنگ ايثار و شهادت و مقاومت که بخشي از آن است- هم چنين ماجرايي دارد. درک اين نکته، مي تواند راهگشاي هماهنگي کامل سربازان اين دو حوزه باشد. ضمن اين که فراموش نبايد کرد اين دو حوزه، مي توانند همديگر را پوشش هم بدهند و تبديل به موضوعي مشترک شوند، که در بسياري از حوزه هاي دفاع مقدس چنين هم شده است و اين دو حوزه، مشترکات بسياري داشته و دارند.

نکته سوم

همانطور که گفته شد، دستور جلسه وبلاگ ها را نمي توانند- و از نگاه متخصصان ارتباطات، نبايد سربازان فرهنگ رسمي تعريف کنند چرا؟ چون بلاگرها، دريک حرکت خودجوش دست به توليد محتوا در فضاي وب مي زنند و دستور رسمي و بايد و نبايد هاي فرهنگ رسمي، مي تواند باعث رنجش و دوري آن ها از آن شود. چندي پيش که پيگيري چنين ماجرايي را براي وبلاگ هاي قرآني بر عهده داشتيم، به اين نکته متضاد رسيديم که: بخشي از مسئولان حوزه فرهنگ قرآني، در نظر دارند که از بلاگرهاي قرآني حمايت هاي محتوايي، قالبي و حتي مالي کنند! کساني که اندکي با ادبيات اطلاع رساني سايبر آشنا باشند،درک خواهند کرد که چنين امري، ناشدني است و در صورت شدن هم، جواب نخواهد داد. وبلاگ ها، تابلوي حضور فرهنگ غير رسمي هستند و در اين بزرگراه، بايد با چراغ فرهنگ غير رسمي حرکت کرد، نه با دلسوزي هاي فرهنگ رسمي.

نکته چهارم

حوزه فرهنگ، حوزه مدارا و صبر است؛ نه حوزه ضربتي عمل کردن و ضربتي جواب گرفتن. درک اين نکته، هم براي سربازان فرهنگ غير رسمي- که به صورت خودجوش به نوشتن درچنين حوزه اي روي آورده اند- و هم براي متوليان حوزه فرهنگ رسمي- در بخش فرهنگ ايثار و شهادت و مقاومت بسيار مهم است. چرا مهم است؟ چون که در صورت درک نکته ها و ظرافت هاي آميخته با چنين بحثي، ديگر نيروي بيهوده براي سر و سامان دادن اين حوزه به هدر نخواهند داد. گاهي پيش مي آيد که شما، نيرويي بزرگ براي کاري صرف مي کنيد، اما به خاطر جهت نادرست صرف اين نيرو، همه تلاش تان به هدر مي رود. درک جهت درست صرف اين نيرو، هنري است که هم بلاگرها و هم متوليان فرهنگ ايثارو شهادت و مقاومت، مي توانند داشته باشند. در اين صورت است که در شهر وبلاگستان ، بلاگرهاي ايثار و شهادت و مقاوت، مي توانند سري بلند کنند و حرفي براي گفتن داشته باشند. بدون شک، محتوايي که در اين حوزه وجود دارد، مي تواند بسياري از خوانندگان جوان را جذب خودش کند و خوانندگاني از سرزمين هاي دور را. چرا که دنياي اطلاعات، دنيا نيست، دهکده اي است که با چند کليک، مي توانيد به خانه همسايه هايي درچند هزار کيلومتري تان برويد.
منبع: ماهنامه شاهد جوان شماره 51




ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.