درمان بیماری لوپوس بر اساس نشانه‌ها و علایم بیماری انجام می‌شود. پزشک معالج باید روش‌های درمانی و داروهایی را برای درمان بیماری لوپوس انتخاب کند که خطر کم‌تری را برای بیمار به همراه داشته باشد.

اگرچه در حال حاضر درمانی برای لوپوس وجود ندارد، اما داروهایی برای کمک به شما در مدیریت علائم لوپوس و پیشگیری از شعله ور شدن لوپوس در دسترس هستند. پزشک شما هنگام توصیه درمان لوپوس علائم لوپوس و شدت آنها را در نظر می گیرد.

دارویی که به شما داده می شود بستگی به علائم و همچنین شدت آنها دارد. داروها می توانند به چندین روش به علائم لوپوس کمک کنند، از جمله:

* سیستم ایمنی بدن شما را آرام می کند
* میزان تورم یا التهاب را کاهش می دهد
* کمک می کند تا از آسیب دیدن مفاصل یا اندام های داخلی جلوگیری شود

درمان بیماری لوپوس چیست؟

داروهای غیراستروئیدی ضد التهابی (Nonsteroidal anti-inflammatory drugs (NSAIDs)) در اولین معرفی از داروها برای درمان بیماری لوپوس به داروهایی هم‌چون ناپروکسن سدیم (naproxen sodium) ایبوپروفن (ibuprofen) از جمله داروهای غیر استروئیدی می‌پردازیم که برای درمان درد، تورم و تب ناشی از لوپوس تجویز می‌شوند. برای خرید این داروها نیازی به نسخه‌ی پزشک نیست. با این همه داروهای غیر استروئیدی قوی‌‌تری هم وجود دارند که برای تهیه‌ی آن نیاز به تجویز پزشک وجود دارد. داروهای غیر استروئیدی دارای عوارض جانبی همچون خونریزی معده، مشکلات کلیوی و افزایش خطر ابتلا به مشکلات قلبی وجود دارد.

داروهای ضد مالاریا: داروهایی همچون هیدروکسی کلروکین (hydroxychloroquine) عموما برای درمان بیماری مالاریا استفاده می‌شوند، این داروها بر سیستم ایمنی اثر گذاشته و مانع وخیم شدن علایم بیماری لوپوس می‌شوند. عوارض جانبی این دارو شامل ناراحتی معده و در مواردی نادر آسیب شبکیه‌ی چشم است. بنابراین در زمان مصرف این دارو باید به صورت مرتب چشم فرد معاینه شود.

کورتیکواستروئیدها (Corticosteroids) : پردنیزون (Prednisone) و دیگر داروهای کورتیکواستروئیدی به بهبود التهاب ناشی از لوپوس کمک می‌کنند. دوز بالای استروئید در داروهایی مانند متیل پردنیزولون (methylprednisolone) به کنترل بیماری‌های وخیمی که کلیه‌ها و مغز را درگیر می‌کند کمک بسیار زیادی خواهد کرد. افزایش وزن، کبود شدن آسان بدن، پوکی استخوان، فشار خون بالا، دیابت و افزایش احتمال ابتلا به عفونت از جمله اثرات جانبی این داروها هستند. اگر فرد مدت زیادی دارویی با دوز بالای استروئید را مصرف کند، بدون شک عوارض جانبی بیش‌تری را تجربه خواهد کرد.

داروهای سرکوب کننده‌ی سیستم ایمنی (Immunosuppressants) : داروهایی هم‌چون آزاتیوپرین (azathioprine)، مایکوفنولیک اسید (mycophenolate mofetil) و متوترکسات (methotrexate) از جمله داروهای سرکوب کننده‌ی سیستم ایمنی هستند که در درمان بیماری لوپوس از آن‌ها استفاده می‌شود. افزایش خطر ایجاد عفونت در بدن، آسیب کبدی، کاهش شانس بارداری و افزایش خطر ابتلا به سرطان از جمله عوارض جانبی این دسته از داروها است.

زیست‌داروها یا داروهای بیولوژیک (Biologics) :داروهایی همچون بلیموماب (belimumab) به صورت درون وریدی استفاده می‌شوند و تا حدود زیادی باعث بهبود علایم بیماری لوپوس خواهند شد. اسهال، عفونت و حالت تهوع از جمله عوارض جانبی این داروها است. در مواردی نادر این دارو باعث تشدید افسردگی فرد مبتلا به لوپوس خواهد شد.

ریتوکسیماب (Rituximab): از این دارو برای درمان نوع مقاوم بیماری لوپوس استفاده می‌شود. واکنش‌های آلرژیکی و هم‌چنین افزایش خطر بروز عفونت از عوارض این دسته از داروها است.

درمان‌های جایگزین یا آلترناتیو بیماری لوپوس

درمان‌های جایگزین باعث برطرف شدن کامل نشانه‌های بیماری لوپوس نخواهند شد ولی در عین حال تا حدودی در کاهش آن‌ها موثر اند. البته لازم است که قبل از به کار گیری این روش‌ها با پزشک مشورت شود.

دی‌هیدرواپی‌آندروسترون (Dehydroepiandrosterone (DHEA)) : مکمل‌هایی که حاوی این هورمون هستند به بهبود درد ماهیچه‌ای و خستگی کمک بسیار زیادی می‌کنند. از طرفی این هورمون در زنان باعث ایجاد جوش پوستی می‌شود.

روغن ماهی: مکمل‌های روغن ماهی شامل اسید چرب امگا 3 هستند که تحقیقات نشان داده تا حدود زیادی به کمک افراد مبتلا به لوپوس می آیند. عوارض جانبی مصرف این مکمل شامل حالت تهوع، بادگلو، و احساس طعم ماهی در دهان است.

طب سوزنی: در این روش سوزن‌های کوچکی در داخل پوست فرو می‌رود، این روش در کاهش درد ماهیچه‌ای ناشی از لوپوس بسیار کمک کننده است.

تغییر شیوه‌ی زندگی و درمان‌های خانگی برای بیماری لوپوس

ملاقات با پزشک به صورت مرتب: بسیاری از مردم فقط زمانی به پزشک مراجعه می‌کنند که علایم و نشانه‌های بیماری لوپوس وخیم‌تر شده باشد، در حالی که ملاقات منظم با پزشک به بهبود استرس و نگرانی‌های فرد و یا تغییر برنامه‌ی غذایی فرد منجر شده و در نهایت از مشکلات بیماری تا حدود زیادی می‌کاهد.

به حداقل رساندن قرار گرفتن در برابر تابش مستقیم نور خورشید: از آن‌جایی که قرار گرفتن در برابر تابش مستقیم نور خورشید باعث بدتر شدن علایم بیماری لوپوس می‌شود، توصیه شده که فرد با رعایت نکات ایمنی هم‌چون پوشیدن کلاه، لباس آستین بلند و شلوارهای بلند در فضاهای خارجی ظاهر شود. هم‌چنین فرد مبتلا به لوپوس هر بار که از منزل خارج می‌شود باید از کرم ضد آفتابی با SPF حداقل 55 استفاده کند.

انجام مرتب فعالیت‌های ورزشی :ورزش به افزایش قدرت استخوان‌ها، کاهش خطر حمله‌های قلبی و بهبود کلی سلامتی منجر خواهد شد.

ترک سیگار : سیگار خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی را افزایش داده و موجب افزایش اثر لوپوس بر روی قلب و رگ‌های خونی خواهد شد.

داشتن رژیم غذایی سالم : در رژیم غذایی فرد مبتلا به لوپوس باید مقدار کافی میوه، سبزی و غلات کامل وجود داشته باشد. گاهی فرد مبتلا در صورت داشتن مشکلات گوارشی، آسیب‌های کلیوی و یا داشتن فشار خون بالا نیاز به پرهیز غذایی پیدا می‌کند.

بررسی نیاز احتمالی به مکمل‌های ویتامین دی و کلسیم: بر اساس برخی پژوهش‌ها افراد مبتلا به لوپوسی که مکمل‌های ویتامین دی دریافت کرده‌اند، روند رو به بهبودی را طی می‌کنند. از طرفی مصرف روزانه 1200 تا 1500 میلی گرم کلسیم به سلامت استخوان‌ها منجر خواهد شد.

آیا رژیم خاصی برای لوپوس وجود دارد؟

پزشکان رژیم قطعی لوپوس را تنظیم نکرده اند. به طور کلی ، هدف داشته باشید که یک رژیم غذایی سالم و متعادل بخورید. این رژیم می تواند مواردی مانند:

* ماهی پر از اسیدهای چرب امگا ۳ مانند ماهی سالمون، ماهی تن و…
* غذاهای پر کلسیم مانند محصولات لبنی کم چرب
* خوردن منابع غلات کربوهیدرات کامل
* خوردن ترکیبی از میوه ها و سبزیجات رنگارنگ

همچنین برخی از غذاهایی وجود دارد که افراد مبتلا به لوپوس معمولاً به دلیل داروهایی که معمولاً مصرف می کنند، باید از مصرف آنها پرهیز کنند.

برخی از نمونه های غذاها برای پرهیز از مصرف عبارتند از:

الکل: الکل می تواند با بسیاری از داروها تداخل ایجاد کند. به عنوان مثال ، می تواند باعث خونریزی دستگاه گوارش در افرادی شود که NSAID (داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی ) مصرف می کنند. همچنین می تواند احتمال التهاب را افزایش دهد.

یونجه: اسید آمینه معروف به L-canavanine که در جوانه و دانه یونجه یافت می شود ممکن است التهاب را افزایش داده و منجر به شعله ور شدن لوپوس شود.

غذاهای سرشار از نمک و کلسترول: نه تنها برطرف کردن اینها برای سلامتی کلی شما مفید است بلکه به دلیل استفاده از کورتیکواستروئید به جلوگیری از نفخ و افزایش فشار خون نیز کمک می کند.

علاوه بر این، اگر به دلیل ابتلا به لوپوس خود احساس حساسیت به نور می کنید، ممکن است دچار کمبود ویتامین دی شوید. مصرف مکمل ویتامین D به شما کمک می کند.

امید به زندگی در این بیماری چقدر است؟

نوآوری های پزشکی و پیشرفت در تست های تشخیصی نشان می دهند که مبتلایان به لوپوس بیش از هر زمان دیگری امید به زندگی دارند. براساس بنیاد لوپوس آمریکا ، حدود ۸۰ تا ۹۰ درصد از مبتلایان به لوپوس طول عمر طبیعی خود را تجربه می کنند.

افراد مبتلا به لوپوس خفیف تا متوسط می توانند موارد زیر را برای سالم ماندن و جلوگیری از عوارض انجام دهند:
* به طور مرتب، ارائه دهنده خدمات درمانی خود را ملاقات کنید.
* برنامه درمانی خود را با دقت دنبال کنید و تمام داروها را طبق دستورالعمل مصرف کنید.
* اگر علائم جدید یا عوارض جانبی داروهای خود را تجربه کردید، راهنمایی بخواهید.
* عوامل خطر را مرور کنید و سعی کنید مراحل عملی را برای کاهش آنها به کار بگیرید.
* فواید ترک سیگار را در رابطه با مدیریت علائم لوپوس را مرور کنید و منابعی را که در ترک سیگار کمک می کند، بررسی کنید.

کسانی که علائم شدید لوپوس را دارند در مقایسه با افراد دارای لوپوس خفیف تا متوسط، در معرض خطر عوارض بیشتری هستند. برخی از عوارض لوپوس می تواند تهدید کننده زندگی باشد.

حمایت و سازگاری با لوپوس

اگر مبتلا به بیماری لوپوس هستید احتمالاً احساس ترس و خستگی به سراغتان آمده و اذیت تان خواهد کرد. چالش های زندگی با بیماری لوپوس احتمال بروز افسردگی و مشکلات ذهنی در فرد را افزایش داده و باعث بروز استرس و کاهش اعتماد به نفس در او خواهد شد.

از تکنیک های زیر برای کنار آمدن با بیماری لوپوس استفاده کنید:

در مورد لوپوس اطلاعات کسب کنید. هر سؤالی که در مورد بیماری لوپوس به ذهن تان می رسد را یادداشت کرده و حتماً از پزشک خود بپرسید. از پزشک یا پرستار در مورد منابع اطلاعاتی و شیوه های درمان و نکات مختلف این بیماری اطلاعات جمع آوری کنید.

از دوستان و اعضای خانواده کمک بگیرید. در مورد بیماری لوپوس با دوستان و اعضای خانواده خود صحبت کرده و در مورد شیوه های کاهش علائم تان برایشان توضیح دهید. از آن جایی که بیماری لوپوس علائم ظاهری مشخصی نداشته و ظاهرتان مریض به نظر نخواهد رسید در نتیجه اعضای خانواده و عزیزان تان ممکن است متوجه عود کردن علائم تان نشوند در نتیجه بهتر است این موضوع را با آن ها در میان بگذارید.

زمانی را برای خودتان در نظر بگیرید. برای غلبه بر استرس های خود در طول روز بهتر است زمانی را به خودتان اختصاص داده و با تمرینات مدیتیشن، گوش دادن به آهنگ یا خواندن و نوشتن استرس های خود را کاهش دهید.

با دیگر افرادی که مبتلا به لوپوس هستند صحبت کنید. بهتر است با افراد دیگری که مبتلا به این بیماری هستند ارتباط گرفته و با آن ها صحبت کنید. برای این کار بهتر است از پزشک یا اجتماع های آنلاین مبتلایان کمک بگیرید، این کار باعث می شود تا راحت تر با شرایط خود کنار آمده و کم تر احساس خستگی کنید.

آمادگی برای مراجعه به پزشک

در صورتی که دچار مشکل پوستی، تب طولانی مدت، خارش شدید یا بدن درد و خستگی شدید بهتر است به پزشک مراجعه کنید. احتمال زیاد روند تشخیص و درمان لوپوس را با پزشک عمومی شروع کرده و او شما را به پزشک دیگری ارجاع خواهد داد. از آن جایی که علائم بیماری لوپوس بسیار شبیه به بیماری های دیگر است در نتیجه باید برای تشخیص این بیماری صبر داشته و به پزشک خود اطمینان کنید. ممکن است پزشک پیش از تشخیص بیماری لوپوس احتمال بیماری های دیگری را بدهد در نتیجه باید صبر کرده و در مورد علائم و نشانه های بیماری تان دائماً با پزشک در ارتباط باشید.

گاهی اوقات ممکن است با توجه به علائم تان نیاز باشد تا برای روند درمان به پزشک ها و متخصص های مختلف، متخصص مشکلات کلیوی، مشکلات خونی یا اختلالات سیستم عصبی مراجعه کنید.

اقدامات مراقبتی لوپوس

قبل از قرار ملاقات با پزشک، بهتر است لیستی از سؤالاتی که باید بپرسید را یادداشت کنید:

آیا عاملی باعث تحریک علائم لوپوس می شود؟
آیا والدین یا بستگان نزدیک تان دچار اختلالات سیستم ایمنی هستند؟
چه آزمایشاتی را توصیه می کنید؟
علائم و نشانه های این بیماری چیست؟
از چه زمانی علائم تان شروع شده است؟
آیا علائم ظاهر شده و سپس ناپدید می شوند؟
آیا برای درمان باید به متخصص خاصی مراجعه کنم؟
چه داروها و مکمل هایی را به صورت منظم مصرف می کنید؟
آیا درمان یا تغییر سبک زندگی به کاهش علائم کمک خواهد کرد؟
اگر آزمایشات نشان دهنده بیماری لوپوس نبود چه آزمایشات دیگری باید انجام دهید؟
اگر باردار هستید بهتر است در مورد داروهای ممنوعه در زمان بارداری با پزشک صحبت کنید.

سوالات پزشک از بیمار

احتمال زیاد پزشک سؤالات زیر را از شما خواهد پرسید. بهتر است قبل از رفتن به مطب دکتر آماده پاسخ به این سؤالات بوده در زمان صرفه جویی کنید:

آیا بیماری دیگری دارید؟
آیا باردار هستید یا قصد باردار شدن در آینده را دارید؟
آیا قرار گرفتن در برابر نور خورشید باعث بروز بثورات پوستی می شود؟
آیا وقتی در سرما قرار می گیرید انگشتانتان رنگ پریده و بی حس می شوند؟
علائم تا چه حد مانع انجام کارهای روزانه، رفتن به مدرسه، سرکار رفتن یا روابط فردی می شود؟

منبع: سایت دکتردکتر
سایت توان درمان
سایت پزشکت