مقام معظم رهبری (مدظله العالی) فرمودند:
در این قضیه انتخابات، مردم حق و انصافا به وظیفه خودشان عمل کردند. وظیفه شان این بود که بیایند پای صندوق های رأی، که به بهترین وجهی این وظیفه اداء شد؛ اما ما و شما وظایف سنگین تری داریم.آن کسانی که به یک نحوی یک نوع مرجعیتی در افکار مردم دارند؛ از این سیاسیون و رؤسای احزاب و کارگردانان جریانات سیاسی، و یک عده ای از اینها حرف شنوی دارند، اینها خیلی باید مراقب رفتار خودشان باشند؛ خیلی باید مراقب گفتار خودشان باشند. اگر آنها کمی افراطی گری کنند، دامنه این افراطی گری در بدنه مردم به جاهای بسیار حساس و خطرناکی خواهد رسید که گاهی خود آنها دیگر نمی توانند آن را جمع کنند، که ما نمونه هایش را دیده ایم.
افراط وقتی در جامعه به وجود آمد، هر حرکت افراطی به افراطی گری دیگران دامن می زند. اگر نخبگان سیاسی بخواهند قانون را زیر پا بگذارند، یا برای اصلاح ابرو، چشم را کور کنند، چه بخواهند، چه نخواهند، مسؤول خون ها و خشونت ها و هرج و مرج ها، آنهایند. من به همه این آقایان، این دوستان قدیمی، این برادران توصیه می کنم بر خودتان مسلط باشید؛ سعه صدر داشته باشید؛ دست های دشمن را ببینید؛ گرگ های گرسنه کمین کرده را که امروز دیگر نقاب دیپلماسی را یواش یواش دارند از چهره هایشان برمی دارند و چهره حقیقی خودشان را نشان می دهند، ببینید؛ از اینها غفلت نکنید.
امروز - حالا عرض خواهم کرد - دیپلمات های برجسته چند کشور غربی که تا حالا با تعارفات دیپلماتیک با ما حرف می زدند، نقاب از چهره برداشتند؛ چهره واقعی خودشان را دارند نشان میدهند؛ «... قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَاءُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ وَمَا تُخْفِی صُدُورُهُمْ أَکْبَرُ ...» (1) دشمنی های خودشان با نظام اسلامی را دارند نشان میدهند؛ از همه هم خبیث تر دولت انگلیس.
من به این برادران عرض می کنم، به مسؤولیت پیش خدای متعال فکر کنید: پیش خدا مسؤولید، از شما سؤال خواهد شد. آخرین وصایای امام را به یاد بیاورید؛ قانون، فصل الخطاب است؛ قانون را فصل الخطاب بدانید.
انتخابات اصلا برای چیست؟ انتخابات برای این است که همه اختلاف ها سر صندوق رأی حل و فصل شود. باید در صندوق های رأی معلوم بشود که مردم چی می خواهند، چی نمی خواهند؛ نه در کف خیابان ها.
اگر قرار باشد بعد از هر انتخاباتی آنهایی که رأی نیاوردند، اردوکشی خیابانی بکنند، طرفدارانشان را بکشند به خیابان؛ بعد آنهایی که رأی آورده اند هم، در جواب آنها، اردوکشی کنند، بکشند به خیابان، پس چرا انتخابات انجام گرفت؟ تقصیر مردم چیست؟ این مردمی که خیابان، محل کسب و کار آنهاست، محل رفت و آمد آنهاست، محل زندگی آنهاست، اینها چه گناهی کردند؟ که ما می خواهیم طرفدارهای خودمان را به رخ آنها بکشیم؛ آن طرف یک جور، این طرف یک جور.
برای نفوذی تروریست - آن کسی که می خواهد ضربه تروریستی بزند - مسئله او مسئله سیاسی نیست؛ برای او چه چیزی بهتر از پنهان شدن در میان این مردم؛ مردمی که می خواهند راهپیمایی کنند یا تجمع کنند. اگر این تجمعات پوششی برای او درست کند، آنوقت مسؤولیتش با کیست؟ الان همین چند نفری که در این قضایا کشته شدند؛ از مردم عادی، از بسیج، جواب این ها را کی بناست بدهد؟ واکنش هایی که به اینها نشان داده خواهد شد - تو خیابان از شلوغی استفاده کنند، بسیج را ترور کنند، عضو نیروی انتظامی را ترور کنند - که بالاخره واکنشی به وجود خواهد آورد، واکنش احساسی خواهد بود. محاسبهی این واکنش ها با کیست؟
انسان دلش خون می شود از بعضی از این قضایا؛ بروند توی کوی دانشگاه، جوانها را دانشجوها را به آن هم دانشجوهای مؤمن و حزب اللهی را، نه آن شلوغ کن ها را مورد تهاجم قرار بدهند، آنوقت شعار رهبری هم بدهند؟ دل انسان خون می شود از این حوادث.
پی‌نوشت:
1- سوره آل عمران، آیه 118
منبع: انتخابات؛ لیلة القدر نظام اسلامی (آراء و نظرات مقام معظم رهبری درباره انتخابات)، بکوشش: سعید شیرازی، ناشر: انتشارات انقلاب اسلامی، تهران، 1390ش، صص178-177
.jpg "5 ابزار ضروری برای زنده ماندن در صعودهای زمستانی")
