مقام معظم رهبری (مدظله العالی) فرمودند:
سال ۸۸، سال ملت ایران بود؛ سال پیروزی ملت ایران بود؛ سال حضور نمایان ملت ایران در عرصه های عظیم زندگی در نظام اسلام و در کشورمان بود. یک جا در بیست و دوم خرداد چهل میلیون نفر پای صندوق های رأى آمدند؛ یعنی هشتاد و پنج درصد شرکت مردم در انتخابات؛ این چیز بسیار مهمی است.یقینا حضور مردم در مشروعیت یک نظام نقش دارد. آن کسانی که در غرب، مشروعیت خودشان را اساسا ناشی از حضور مردم می دانند و هیچ عامل دیگری را در آن دخیل نمی دانند، آنها یک چنین حضوری را الان ندارند.
در حدود زمان انتخابات ما، در کشور انگلیس انتخاباتی برگزار شد با حضور تقریبا سی درصد کسانی که می توانستند رأی بدهند. هشتاد و پنج درصد کجا، سی درصد کجا؟! این حرکت مردمی، این حضور مردمی خیلی اهمیت دارد. تحلیل گران و مفسران سیاسی مسائل دنیا از این چیزها به آسانی نمی گذرند. ممکن است در مطبوعاتشان این را منعکس نکنند؛ ممکن است سیاستمدارها در حرف هایشان که تبلیغ می شود، این را بر زبان نیاورند و کتمان کنند؛ اما در دلشان مؤثر است، می فهمند.
اگر حضور شما مردم در انتخابات بیست و دوی خرداد سال ۸۸ یک حضور ضعیفی بود، اگر به جای چهل میلیون، مثلا سی میلیون شرکت کرده بودید، به احتمال زیاد دشمنان شما موفق می شدند. نقشه هایی از پیش طراحی شده بود. من کسی را متهم نمی کنم؛ اما هندسه کار دشمن را می شناسم، می بینم، آن را تشخیص می دهم؛ نمی توانم آن را انکار کنم.
هندسه کار دشمن، یک هندسه مشخصی بود. نظیر این کار را در جاهای دیگر هم کردند. وقتی قدرت های مستکبر بین المللی از یک نظامی ناراضی و ناخشنود باشند، یکی از راه هایی که یافتند و عمل کردند، این است که منتظر یک فرصت انتخابات بشوند، بعد در آن فرصت انتخابات، اگر کسانی که مورد رضای آنها نیستند، بر سر کار آمدند، و آنهایی که آنها می خواهند، بر سر کار نیامدند، آن وقت با یک حرکت نمایش مردمی، اوضاع را برگردانند؛ با شعارهایی گروهی از مردم را توی صحنه بکشانند، با فشار در صحنه خیابان ها، آن چیزی را که با قانون به دست آمده است، با خشونت دگرگون کنند.
این یک نقشه شناخته شده است. اگر ملاحظه می کنید که حوادثی که بعد از انتخابات پیش آمد، در ذهن مردم، در ذهن تحلیلگران مستقل و صادق و تیزبین، منتسب به عوامل خارجی و بیرونی می شوند، ناشی از این است.
اگر کسی هیچ خبری هم از پشت پرده نداشته باشد، اطلاعاتی که افراد صاحب اطلاع به دست می آورند، اگر این اطلاع هم در دسترس نباشد، انسان شکل کار را که نگاه می کند، می فهمد که این کار، کار دشمنان ملت است است؛ کار بیگانگان است. انتخاباتی انجام می گیرد، یک حرکت قانونی اتفاق می افتد، یک نتیجه ای هم با خود به دنبال می آورد؛ این نتیجه را به زور خشونت بخواهند عوض کنند.
یک عده ای را بکشند توی صحنه؛ احیانا اگر اقتضاء شد، خشونت هم بکنند، آتش سوزی هم راه بیندازند، بانک هم آتش بزنند، اتوبوس هم آتش بزنند، برای اینکه نتایج قانونی را برگردانند. خوب، این حرکتی است که هم خلاف شرع است، هم خلاف قانون است. پیداست این حرکت، حرکت هدایت شده ای از طرف بیگانگان است.
یک چنین اتفاقی را می خواستند در کشور پیش بیاورن آزمون مهمی بود برای کشور. من به شما عرض بکنم، آزمون مهمی بود؛ هم عبرت های زیادی داشت، هم درس های زیادی داشت و در این آزمون، ملت ایران پیروز شد. آنها می خواستند مردم را تقسیم کنند به یک گروه اقلیت، به یک گروه اکثریت؛ یک گروهی که برنده انتخابات است، یک گروه هم که در انتخابات به نتیجه مطلوب خود دست پیدا نکرده، این ها را در مقابل هم قرار بدهند.
ملت را دوپارچه کنند؛ یک عده اغتشاشگر هم وارد میدان بشوند و با ایجاد اغتشاش، جنگ را در داخل کشور مغلوبه کنند، جنگ داخلی راه بیندازند؛ امیدشان ما ملت هوشیاری به خرج داد. شما دیدید در روز انتخابات، مردم به دو گروه سیزده چهارده میلیونی، و بیست و چهار پنج میلیونی تقسیم شدند؛ أما بعد از گذشت مدتی نه چندان بلند، همین دو گروه با هم یکی شدند و در مقابل شورشگران و اغتشاشگران و خرابکاران ایستادند.
بیداری ملت را انسان اینجا می شود بفهمد. می خواستند بین مردم اغتشاش ایجاد کنند. بدخواهانی که سی سال است علیه این انقلاب و علیه این مردم هر کاری توانستند، کردند، اینها هم فرصت را مغتنم شمردند و با تبلیغات خودشان وارد میدان شدند. بیش از این، کاری نمی توانستند بکنند. اگر آمریکایی ها و انگلیسی ها و صهیونیست ها می توانستند نیرو وارد خیابان های تهران بکنند، یقین بدانید می کردند.
اگر برایشان امکان داشت که با حضور وابستگان و مزدوران خودشان از خارج، عرصه را آنچنان که می خواهند، هدایت کنند، می کردند. منتها میدانستند که این کار به ضررشان تمام می شود. تنها کاری که می توانستند بکنند، این بود که در صحنه تبلیغات، در صحنه سیاست جهانی، از آشوبگر، از اغتشاشگر حمایت کنند.
رؤسای جمهور کشورهای مستکبر در این قضیه وارد میدان شدند؛ اغتشاشگران خیابانی و خرابکارانی را که با آتش زدن می خواهند موجودیت خودشان را نشان بدهند، ملت ایران نامیدند؛ شاید بتوانند اوضاع را آنچنان که طبق میل خودشان است، در افکار عمومی دنیا و کشورمان تصویر و ترسیم کنند؛ أما شکست خوردند.
قوی ترین و آخرین ضربه را ملت در روز نهم دی و بیست و دوی بهمن وارد کرد. کار ملت ایران در بیست و دوم بهمن، کار عظیمی بود؛ نه دی هم همین جور. یکپارچگی ملت آشکار شد. همه کسانی که در عرصه سیاسی به هر نامزدی رأی داده بودند، وقتی دیدند دشمن در صحنه است، وقتی فهمیدند اهداف پلید دشمن چیست، نسبت به آن کسانی که قبلا به آنها خوشبین هم بودند، تجدید نظر کردند؛ فهمیدند که راه انقلاب این است، صراط مستقیم این است.
در بیست و دوی بهمن، ملت همه با یک شعار وارد میدان شدند. خیلی تلاش کردند، شاید بتوانند بین ملت دودستگی ایجاد کنند؛ اما نتوانستند. و ملت ایستاد؛ این پیروزی ملت بود. از بیست و دوم خرداد تا بیست و دوم بهمن - هشت ماه - یک فصل پرافتخار و پرعبرتی برای ملت ایران بود؛ این یک درس شد. آگاهی جدیدی به وجود آمد. فصل تازه ای در بصیرت ملت ایران گشوده شد. این یک زمینه بسیار مهمی است. باید بر اساس این زمینه، حرکت کنیم.(1)
پی‌نوشت:
1- بیانات در اجتماع زائران و مجاوران حرم مطهر رضوی 1389/1/1
منبع: انتخابات؛ لیلة القدر نظام اسلامی (آراء و نظرات مقام معظم رهبری درباره انتخابات)، بکوشش: سعید شیرازی، ناشر: انتشارات انقلاب اسلامی، تهران، 1390ش، صص 203-201
