گر من از سرزنش مدعيان انديشم
شاعر : حافظ
شيوه مستي و رندي نرود از پيشم |
|
گر من از سرزنش مدعيان انديشم |
من که بدنام جهانم چه صلاح انديشم |
|
زهد رندان نوآموخته راهي بدهيست |
زان که در کم خردي از همه عالم بيشم |
|
شاه شوريده سران خوان من بيسامان را |
تا بدانند که قربان تو کافرکيشم |
|
بر جبين نقش کن از خون دل من خالي |
تا در اين خرقه نداني که چه نادرويشم |
|
اعتقادي بنما و بگذر بهر خدا |
که ز مژگان سيه بر رگ جان زد نيشم |
|
شعر خونبار من اي باد بدان يار رسان |
حافظ راز خود و عارف وقت خويشم |
|
من اگر باده خورم ور نه چه کارم با کس |
|