چو دست بر سر زلفش زنم به تاب رود
شاعر : حافظ
ور آشتي طلبم با سر عتاب رود |
|
چو دست بر سر زلفش زنم به تاب رود |
زند به گوشه ابرو و در نقاب رود |
|
چو ماه نو ره بيچارگان نظاره |
وگر به روز شکايت کنم به خواب رود |
|
شب شراب خرابم کند به بيداري |
بيفتد آن که در اين راه با شتاب رود |
|
طريق عشق پرآشوب و فتنه است اي دل |
کسي ز سايه اين در به آفتاب رود |
|
گدايي در جانان به سلطنت مفروش |
بياض کم نشود گر صد انتخاب رود |
|
سواد نامه موي سياه چون طي شد |
کلاه داريش اندر سر شراب رود |
|
حباب را چو فتد باد نخوت اندر سر |
خوشا کسي که در اين راه بيحجاب رود |
|
حجاب راه تويي حافظ از ميان برخيز |
|