چندگیاه دارویی مقاوم به خشکی که می توانند آب و هوای خشک را تحمل کنند

اصلی ترین مشکل کشور عزیزمان ایران، کمبود آب می باشد. در این مقاله چند گیاه دارویی مقاوم به خشکی ذکر شده است که می توانید به راحتی در باغچه خود بکارید. با کشت این گیاهان علاوه بر اینکه به حیاط خود رنگ و...

دوشنبه، 22 آذر 1400

تخمین زمان مطالعه:

مترجم : زهرا حاجی احمدی

طب سنتی وگیاهی سلامتی و سرگرمی

موارد بیشتر برای شما

در اینجا چند گیاه دارویی مقاوم به خشکی معرفی شده است که حتی با توقف باران و کمبود آب، همچنان قوی هستند و در شرایط خشک زنده می مانند.

سرخار گل

گونه های اکیناسه (Echinacea spp.) گیاهانی علفی و چند ساله مقاوم به خشکی هستند که ارتفاع آنها تا 140 سانتی متر می رسد. آنها ساقه های ایستاده دارند که در بیشتر گونه ها بدون انشعاب هستند. برگها معمولاً کرکدار با بافت خشن هستند اما گاهی اوقات فاقد کرک می باشند. برگهای پایه و برگهای ساقه تحتانی دارای دمبرگ هستند و با پیشرفت برگها به سمت ساقه، طول دمبرگها اغلب کاهش می یابد. برخی از گونه ها دارای برگ های خطی تا نیزه ای هستند و برخی دیگر دارای برگ های بیضی شکل می باشند. اغلب با پیشروی روی ساقه ها، اندازه برگ ها کاهش می یابد. اکثر گونه ها دارای حاشیه برگ های کامل هستند، اما گاهی اوقات دندانه دار می باشند. گرده معمولاً در بیشتر گونه ها زرد است، اما در E. pallida معمولاً سفید است. میوه های سه یا چهار گوش (cypselae)، قهوه ای مایل به زرد یا دو رنگ با نوار قهوه ای تیره در قسمت انتهایی آن هستند. مانند همه اعضای خانواده آفتابگردان، ساختار گلدار یک گل آذین مرکب است، با گلچه های رز رنگ (به ندرت زرد یا سفید) که در یک سر برجسته و تا حدودی مخروطی شکل قرار گرفته اند. گلچه ها به محض باز شدن سر گل به سمت پایین تمایل دارند و در نتیجه یک مخروط تشکیل می دهند. گیاهان به طور کلی عمر طولانی دارند و گل های متمایز دارند. گل های مخروطسان اغلب نیاز به نگهداری کمی دارند. این گیاهان مقاوم به خشکی تقریباً در هر خاکی با زهکشی کافی رشد می کنند. به علاوه، گل های مخروطسان پرندگان و پروانه ها را به خود جذب می کنند.

نعناع گربه ای (Nepeta x faassenii)

این گیاه مقاوم به خشکی که برای مرزها، باغ های صخره ای و ظروف ایده آل است، گل های معطری دارد که پروانه ها و زنبورها را جذب می کند. نعناع گربه ای از اوایل تابستان تا اوایل پاییز شکوفا می شود. این جنس بومی اروپا، آسیا و آفریقا است و در آمریکای شمالی نیز طبیعی شده است. برخی از اعضای این گروه به دلیل تأثیرشان بر گربه‌های خانگی به‌عنوان نعناع گربه‌ای شناخته می‌شوند. نپتالاکتون موجود در برخی گونه‌های نپتا به گیرنده‌های بویایی گربه‌ها متصل می‌شود و معمولاً منجر به سرخوشی موقت می‌شود. بیشتر گونه ها گیاهان چند ساله علفی هستند، اما برخی از آنها یکساله هستند. آنها دارای ساقه های محکم با برگ های قلبی شکل سبز تا خاکستری هستند.گیاهان نپتا معمولاً از نظر شاخ و برگ و گل معطر هستند. کاسه گل لوله ای شکل است، کمی خمیده یا مستقیم هستند. گلها دارای 4 پرچم بدون کرک هستند که تقریباً موازی هستند و از زیر لب بالایی تاج بالا می روند. دو برچه بلندتر و پرچم های گل های مادگی ابتدایی هستند. میوه ها آجیلی هستند که به شکل تخم مرغی یا بیضی هستند.

شاه پسند گرمسیری (Lantana camara)

شاه پسند درختچه ای است چندساله که به طور معمول تا ارتفاع حدود 2 متر رشد می کند و ضخامت های متراکمی را در محیط های مختلف تشکیل می دهد. با این حال، در شرایط مناسب، می تواند تا 6 متر رشد کند. به دلیل پرورش انتخابی گسترده در طول قرن 17 و 18 برای استفاده به عنوان یک گیاه زینتی، در حال حاضر بسیاری از ارقام مختلف L. camara وجود دارد. شاه پسند گرمسیری دارای گل های کوچک لوله ای شکل است که هر کدام چهار گلبرگ دارند و به صورت دسته ای در قسمت انتهایی ساقه ها قرار گرفته اند. گل‌ها در رنگ‌های مختلفی از جمله قرمز، زرد، سفید، صورتی و نارنجی هستند که بسته به محل در گل‌آذین، سن و بلوغ متفاوت است. پس از گرده افشانی، رنگ گلها تغییر می کند (معمولاً از زرد به نارنجی، صورتی یا قرمز). اعتقاد بر این است که این سیگنالی به گرده افشان ها است، بنابراین کارایی گرده افشانی را افزایش می دهد. میوه های نارس سبز برای انسان و حیوانات به طور یکسان غیرقابل خوردن هستند. به دلیل لکه های متراکم خوشه های سخت روی پوست آنها، بلع آنها می تواند به دستگاه گوارش آسیب جدی برساند. این گیاه دارای هر دو تولید مثل رویشی و جنسی (بذری) است. تا 12000 میوه می تواند توسط هر گیاه تولید شودکه سپس توسط پرندگان و حیوانات دیگر خورده می شود که می توانند دانه ها را در فواصل زیاد پخش کنند و گسترش L. camara را تسهیل کنند. شکوفه‌های فراوان، این گیاه را به یک محصول عالی برای هر باغ آفتابی تبدیل می‌کند.

مریم گلی (Salvia splendens)

مریم گلی، گیاهی چند ساله علفی بومی برزیل است که در ارتفاعات ۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰ متری رشد می‌کند، جایی که در تمام طول سال گرم و با رطوبت بالا است. شکل وحشی، که به ندرت در کشت دیده می شود، به ارتفاع3/1 متر می رسد. ارقام کوچکتر به عنوان گیاهان بستر بسیار محبوب هستند و در مراکز خرید و باغ های عمومی در سراسر جهان دیده می شوند. نوع بومی به ندرت مورد استفاده قرار می گیرد. برگ های آن به صورت یکنواخت و بیضوی به ابعاد 7×5 سانتی متر با حاشیه دندانه دار و دارای دمبرگ های بلند است. گلهایی به صورت خوشه های بلند که از مرکز گیاه در گروه های 2 تا 6 تایی با هم در هر گره برگ جوانه می زنند. این گونه نیمه گرمسیری است که در دمای انجماد زنده نمی ماند، اما می تواند در آب و هوای سرد به عنوان یک گیاه یک ساله رشد کند. رایج‌ترین انتخاب‌ها اندازه‌های کوتوله‌هایی هستند که به‌طور انبوه در باغ‌ها و مراکز خرید کاشته می‌شوند. انواع مختلف معمولاً دارای گلهای قرمز هستند.این گیاه گلدار مقاوم به خشکی که واقعاً جلب توجه می کند. این گل‌های تابستانی تا پاییزی وقتی در ظروف بسته می‌شوند نیز چشمگیر هستند.

اسطوخودوس

اسطوخودوس جنسی از 47 گونه شناخته شده از گیاهان گلدار در خانواده نعناع، Lamiaceae است.. بسیاری از اعضای این جنس به طور گسترده در آب و هوای معتدل به عنوان گیاهان زینتی برای استفاده در باغ و مناظر، برای استفاده به عنوان گیاهان آشپزی، و همچنین به صورت تجاری برای استخراج اسانس کشت می شوند. بیشترین گونه کشت شده، Lavandula angustifolia، اغلب به عنوان اسطوخودوس شناخته می شود. اسطوخودوس طی قرن‌ها در طب سنتی و لوازم آرایشی مورد استفاده قرار گرفته است و آزمایش‌های بالینی محدودی از استفاده درمانی از اسطوخودوس برای درد و گرگرفتگی حمایت می‌کند. شکل برگها در سرتاسر جنس متنوع است. آنها در برخی از گونه های معمولی کشت شده ساده و در گونه های دیگر، آنها دندانه دار هستند. در بیشتر گونه ها برگ ها به صورت ظریف توسط کرک ها یا اندومنتوم که معمولاً حاوی اسانس هستند پوشیده شده اند. گل ها به صورت حلقه هایی هستند که روی خوشه هایی که بالای شاخ و برگ قرار می گیرند نگه داشته می شوند، سنبله ها در برخی گونه ها منشعب می شوند. برخی از گونه ها براکت های رنگی در نوک گل آذین تولید می کنند. گل ها ممکن است آبی، بنفش در گونه های وحشی، گاهی اوقات بنفش مایل به سیاه یا مایل به زرد باشند. کاسه گل و تاج لوله ای است.جای تعجب نیست که اسطوخودوس خشکسالی را تحمل می کند، زیرا این گیاه معطر بومی مدیترانه و خاورمیانه است. کاشت این درختچه جذاب مقاوم در برابر خشکسالی را برای باغ یا باغچه خود بررسی کنید.

مریم گلی روسی ((Perovskia atriplicifolia

مریم گلی روسی یک گیاه علفی و چند ساله گلدار و زیر درختچه است. ارتفاع این گیاه به 5/0 تا 2/1 متر می رسد، با ساقه های مربعی شکل و برگ های سبز خاکستری که هنگام له شدن بوی مشخصی به دست می دهد. بیشتر به خاطر گل هایش شناخته شده است. فصل گلدهی آن از اواسط تابستان تا اواخر اکتبر ادامه دارد، با شکوفه های آبی تا بنفش که به صورت خوشه های درخشان و شاخه ای مرتب شده اند. بومی تپه های جنوب غربی و آسیای مرکزی است. با موفقیت در طیف گسترده ای از شرایط آب و هوایی و خاک، از آن زمان محبوب شده و به طور گسترده کاشته می شود. چندین رقم توسعه یافته است که عمدتاً در شکل برگ و ارتفاع کلی متفاوت است. "Blue Spire" رایج ترین رقم است. این تنوع به طور گسترده در باغ ها و محوطه سازی استفاده شده است. این رقم جایزه شایستگی باغ را از انجمن سلطنتی باغبانی دریافت کرد. این گونه دارای سابقه طولانی استفاده در طب سنتی در محدوده بومی خود است، جایی که به عنوان درمان برای انواع بیماری ها استفاده می شود. این امر منجر به بررسی فیتوشیمی آن شده است. گل‌های آن را می‌توان در سالاد میل نمود یا برای رنگرزی خرد کرد و این گیاه برای استفاده بالقوه در گیاه‌پالایی خاک‌های آلوده مورد توجه قرار گرفته است.

درمنه (Artemisia spp.)

درمنه یک جنس بزرگ و متنوع از گیاهان است که بین 200 تا 400 گونه متعلق به خانواده گل های مروارید Asteraceae است. نام‌های رایج برای گونه‌های مختلف در این جنس عبارتند از: موگورت، افسنطین و درمنه. درمنه شامل گیاهان و درختچه های علفی مقاوم است که به دلیل ترکیبات شیمیایی قدرتمند موجود در اسانس آنها شناخته شده است. گونه های درمنه در آب و هوای معتدل هر دو نیمکره، معمولا در زیستگاه های خشک یا نیمه خشک رشد می کنند. گونه های قابل توجه عبارتند از A. vulgaris، A. tridentata ، A. annua ، A. absinthium ، A. dracunculus ، A. abrotanum. برگ‌های بسیاری از گونه‌ها با کرک‌های سفید پوشیده شده‌اند. بیشتر گونه‌ها رایحه‌های قوی و طعم تلخ ناشی از ترپنوئیدها و لاکتون‌های سسکوی‌ترپن دارند که گیاه‌خواری را منع می‌کنند و ممکن است یک مزیت انتخابی داشته باشند. گل های کوچک توسط باد گرده افشانی می شوند. گونه های درمنه به عنوان گیاهان غذایی توسط لارو تعدادی از گونه های بال پولکداران استفاده می شود. گاهی اوقات، برخی از گونه ها مریم نامیده می شود، که باعث سردرگمی با مریم گلی از خانواده Lamiaceae می شود.درمنه قابل اعتماد به دلیل برگهای زیبا و باریک خاکستری تا نقره ای روی ساقه های بلند و کماندار یا در تپه های کم ارتفاع که بین 1 تا 5 فوت ارتفاع و پهنا دارند، ارزشمند است. این گیاهان مقاوم به خشکی سخت و بدون مشکل هستند.

شیرین بیان (Helichrysum petiolare)

گیاه شیرین بیان ، گونه‌ای از گیاهان گلدار از خانواده Asteraceae، بومی آفریقای جنوبی (جایی که به نام ایمپفو شناخته می‌شود) است و در بخش‌هایی از پرتغال و ایالات متحده به صورت طبیعی رشد می کند. این درختچه به ارتفاع حدود 45 سانتی متر و عرض 150 سانتی متر رشد می کند، درختچه ای همیشه سبز دنباله دار با برگ های سبز خاکستری خزدار و گل های سفید کوچک است. شاخ و برگ دارای عطر ضعیف شیرین بیان است، اما Helichrysum petiolare ارتباط نزدیکی با گیاه شیرین بیان واقعی، Glycyrrhiza glabra ندارد.شاخ و برگ های تیره و نقره ای گیاه شیرین بیان به قدری رشد می کند که به دنبال آن می روند و به راحتی در گیاهان اطراف بافته می شوند. این درخت مقاوم به خشکی در سایه جزئی تا آفتاب کامل رشد می کند و تا 6 فوت گسترش می یابد.

ورونیکا (Veronica spp.)

ورونیکا بزرگترین جنس از خانواده گیاهان گلدار Plantaginaceae است که حدود 500 گونه دارد. قبلاً در خانواده Scrophulariaceae طبقه بندی می شد. طبقه‌بندی این جنس در حال حاضر در حال تجزیه و تحلیل مجدد است. گونه‌های این جنس گیاهان علفی یکساله یا چند ساله و همچنین درختچه‌های زیردرختی، درختچه‌ها یا درختان کوچک هستند. بسیاری از گونه ها از نیمکره شمالی معتدل هستند، اگرچه برخی از گونه ها از نیمکره جنوبی نیز هستند. این گیاه بیشتر اهل نیوزلند است. این گیاه مورد علاقه که به راحتی رشد می کند، دارای خوشه های زیبای سفید، بنفش، صورتی یا آبی است و مدت زمان گلدهی طولانی دارد. این گیاهان مقاوم به خشکی به ارتفاع 1 تا 2 فوت می رسند و در خاک با زهکشی خوب و آفتاب کامل رشد می کنند.

بومادران (Achillea)

بومادران گیاهی گلدار از خانواده Asteraceae است. بومی مناطق معتدل نیمکره شمالی در آسیا، اروپا و آمریکای شمالی است. به عنوان خوراک دام در نیوزلند و استرالیا معرفی شده است، جایی که علف هرز رایج در مناطق مرطوب و خشک، مانند کنار جاده ها، چمنزارها، مزارع و مکان های ساحلی است. در دوران باستان، بومادران به دلیل استفاده از آن در جلوگیری از جریان خون از زخم ها به عنوان هربا میلیتاریس شناخته می شد. بومادران گیاهی است علفی و چند ساله که یک تا چند ساقه به ارتفاع 2/0-1 متر تولید می کند. برگها به طور مساوی در امتداد ساقه توزیع می شوند و برگهای نزدیک به وسط و پایین ساقه بزرگترین هستند. برگها دارای درجات مختلفی از کرک بودن هستند. برگها 5 تا 20 سانتی متر طول و به صورت مارپیچی روی ساقه ها قرار گرفته اند. گل آذین به صورت خوشه‌ای با سر مسطح تولید می‌شود و گل آذین‌ها توسط بسیاری از حشرات مورد بازدید قرار می‌گیرند که دارای سیستم گرده‌افشانی عمومی است. رایحه شیرین، شبیه بوی گل داودی دارد.این گل‌های با مراقبت آسان و ماندگار، زمانی که پیازهای بهاری به اوج خود می‌رسند، به خود می‌آیند. مهم نیست که چه فضای باغی را می خواهید پر کنید، بومادران کاندیدای اصلی است.