در حالی که اصطلاح "اندروید" به طور کلی در مورد روبات های شبیه به انسان استفاده می شود، یک ربات با ظاهر زنانه را می توان با عنوان ژینوئید نیز نام برد.
در اواخر دهه 1700، «اندرویدها»، دستگاه‌های مکانیکی استادانه شبیه به انسان‌هایی که فعالیت‌های انسانی را انجام می‌دهند، در سالن‌های نمایشگاه به نمایش گذاشته شدند. اصطلاح "اندروید" در اختراعات ایالات متحده در اوایل سال 1863 با اشاره به ماشین های مینیاتوری اسباب بازی انسان مانند ظاهر می شود. اصطلاح android به معنای مدرن‌تر توسط نویسنده فرانسوی Auguste Villiers de l'Isle-Adam در اثرش در شب فردا (1886) استفاده شد. این داستان یک روبات انسان مانند مصنوعی به نام هادالی را نشان می دهد. همان طور که افسر در داستان گفت: "در این عصر پیشرفت Realien، چه کسی می داند که در ذهن مسئولین این عروسک های مکانیکی چه می گذرد." این اصطلاح با شروع از جک ویلیامسون The Cometeers (1936) در داستان های علمی تخیلی انگلیسی تأثیر گذاشت و تمایز بین روبات های مکانیکی و اندرویدهای گوشتی توسط داستان های کاپیتان آینده ادموند همیلتون (1940-1944) رایج شد.
اگرچه روبات های کارل کپک در R.U.R. (Rossum's Universal Robots) (1921) - نمایشنامه ای که کلمه روبات را به جهان معرفی کرد - انسان های مصنوعی ارگانیک بودند، کلمه "روبات" در درجه اول به انسان های مکانیکی، حیوانات و موجودات دیگر اشاره دارد. اصطلاح «اندروید» می‌تواند به یکی از این دو معنی باشد، در حالی که سایبورگ («ارگانیسم سایبرنتیک» یا «انسان بیونیک») موجودی است که ترکیبی از بخش‌های آلی و مکانیکی است.
اصطلاح "دروید" که توسط جورج لوکاس در فیلم اصلی جنگ ستارگان رایج شد و اکنون به طور گسترده در داستان های علمی تخیلی استفاده می شود، به عنوان خلاصه ای از "اندروید" نشأت گرفته است، اما توسط لوکاس و دیگران به معنای هر روباتی، از جمله به طور مشخص ماشین های شکلی غیر انسانی مانند R2-D2 استفاده شده است.
نویسندگان از واژه اندروید به روش های متنوع تری نسبت به روبات یا سایبورگ استفاده کرده اند. در برخی از آثار تخیلی، تفاوت بین روبات و اندروید فقط سطحی است، با آندرویدهایی که از بیرون شبیه انسان‌ها هستند، اما با مکانیک داخلی روبات‌مانند. در داستان‌های دیگر، نویسندگان از کلمه «اندروید» به معنای خلقت کاملاً ارگانیک و در عین حال مصنوعی استفاده کرده‌اند. دیگر تصاویر تخیلی اندرویدها در جایی بین این دو قرار می گیرند.
اریک جی ویلسون، که اندروید را به عنوان "انسان مصنوعی" تعریف می کند، بر اساس ترکیب بدن آنها بین سه نوع اندروید تمایز قائل می شود:
* نوع مومیایی - ساخته شده از "چیزهای مرده" یا "سفت، بی جان، مواد طبیعی" مانند مومیایی، عروسک، اسباب بازی و مجسمه.
* نوع گولم (آدمک) - ساخته شده از مواد منعطف و احتمالاً ارگانیک، شامل گولم ها و هومونکولی ها.
* نوع خودکار - ساخته شده از ترکیبی از قطعات مرده و زنده، شامل آدم مکانیکی ها و روبات ها.
اگرچه مورفولوژی انسان لزوماً شکل ایده‌آل برای روبات‌های کار نیست، جذابیت در توسعه روبات‌هایی که می‌توانند آن را تقلید کنند را می‌توان از لحاظ تاریخی در ادغام دو مفهوم یافت: simulacra (دستگاه‌هایی که شباهت را نشان می‌دهند) و automata (دستگاه‌هایی که مستقل هستند)
پروژه ها
چندین پروژه با هدف ایجاد اندرویدهایی که شبیه انسان به نظر می رسند، و تا حدی شبیه یک انسان صحبت یا عمل می کنند، راه اندازی شده اند یا در حال انجام هستند.ژاپن
تصویر: DER 01، یک اکتروئید ژاپنی
روباتیک ژاپنی از دهه 1970 در این زمینه پیشرو بوده است. دانشگاه Waseda پروژه WABOT را در سال 1967 آغاز کرد و در سال 1972 WABOT-1، اولین اندروید، یک روبات هوشمند انسان نما در مقیاس کامل، را تکمیل کرد. سیستم کنترل اندام آن به آن اجازه می داد با اندام تحتانی راه برود و با استفاده از حسگرهای لمسی اشیاء را با دست گرفته و حمل کند. سیستم بینایی آن به آن اجازه می‌داد تا با استفاده از گیرنده‌های خارجی، چشم‌ها و گوش‌های مصنوعی، فواصل و جهت اشیاء را اندازه‌گیری کند. و سیستم مکالمه آن به آن اجازه می‌داد با یک دهان مصنوعی به زبان ژاپنی با شخصی ارتباط برقرار کند.
در سال 1984، WABOT-2 رومایی شد و پیشرفت هایی را در بر داشت. توانایی نواختن ارگ را داشت. Wabot-2 ده انگشت و دو پا داشت و قادر به خواندن نشان موسیقی بود. همچنین قادر به همراهی کردن شخص بود. در سال 1986، هوندا برنامه تحقیق و توسعه انسان نمای خود را برای ایجاد روبات های انسان نمایی که قادر به تعامل موفق با انسان هستند، آغاز کرد.
آزمایشگاه روباتیک هوشمند، به کارگردانی هیروشی ایشی گورو در دانشگاه اوزاکا، و شرکت کوکورو، Actroid را در نمایشگاه 2005 در استان آیچی، ژاپن به نمایش گذاشتند و Telenoid R1 را در سال 2010 منتشر کردند. در سال 2006، کوکورو یک اندروید جدید DER 2 را توسعه داد. ارتفاع قسمت بدن انسانی DER2 165 سانتی متر است. 47 نقطه متحرک وجود دارد. DER2 نه تنها می تواند حالت چهره خود را تغییر دهد بلکه همچنین می تواند دست ها و پاهای خود را حرکت داده و بدن خود را بچرخاند. "سرووسیستم هوا" که Kokoro در ابتدا توسعه داده بود برای محرک استفاده می شود. در نتیجه‌ی کنترل دقیق یک محرک با فشار هوا از طریق سرووسیستم، حرکت بسیار روان است و نویز بسیار کمی وجود دارد. DER2 با استفاده از یک سیلندر کوچک‌تر، در مقایسه با نسخه قبلی دارای بدنه باریک تری است. از نظر ظاهری DER2 تناسب زیباتری دارد. در مقایسه با مدل قبلی، DER2 بازوهای باریک‌تر و مجموعه حالات چهره وسیع‌تری دارد. وقتی برنامه ریزی شود، می تواند حرکات و ژست های خود را هماهنگ با صدای خود طراحی کند.
آزمایشگاه مکاترونیک هوشمند، به کارگردانی هیروشی کوبایاشی در دانشگاه علوم توکیو، یک هد اندرویدی به نام سایا ایجاد کرده است که در Robodex 2002 در یوکوهاما، ژاپن به نمایش گذاشته شد. چندین ابتکار دیگر در سراسر جهان شامل تحقیق و توسعه انسان نما در حال حاضر وجود دارد که امید است در آینده نزدیک طیف وسیع تری از فناوری تحقق یافته را معرفی کنند.
دانشگاه Waseda (ژاپن) و سازندگان NTT Docomo موفق به ایجاد یک روبات تغییر شکل دهنده WD-2 شده اند. این روبات قادر به تغییر چهره خود است. در ابتدا، سازندگان موقعیت نقاط لازم را برای بیان طرح کلی، چشم ها، بینی و غیره یک فرد خاص تعیین کردند. آنها می گویند روبات، حالت چهره خود را با حرکت دادن همه نقاط به موقعیت های تعیین شده بیان می کند. اولین نسخه از روبات برای اولین بار در سال 2003 توسعه یافت. پس از آن، یک سال بعد، آنها چند پیشرفت عمده در طراحی ایجاد کردند. این روبات دارای یک ماسک الاستیک ساخته شده از مانکن سر متوسط است. از یک سیستم هدایت با یک یونیت 3DOF استفاده می کند. روبات WD-2 می تواند ویژگی های صورت خود را با فعال کردن نقاط خاص صورت روی یک ماسک تغییر دهد که هر نقطه دارای سه درجه آزادی است. این یکی دارای 17 نقطه صورت است که در مجموع 56 درجه آزادی دارد. در مورد مواد استفاده شده، ماسک WD-2 با مواد بسیار کشسانی به نام Septom ساخته شده است که برای استحکام بیشتر، قطعات پشم فولادی در آن مخلوط شده است. سایر ویژگی‌های فنی، محوری را نشان می‌دهد که در پشت ماسک در نقطه صورت مورد نظر حرکت می‌کند، که توسط یک موتور DC با یک قرقره ساده و یک پیچ کشویی هدایت می‌شود. ظاهراً محققان همچنین می توانند شکل ماسک را بر اساس چهره واقعی انسان تغییر دهند. برای "کپی کردن" یک چهره، آنها فقط به یک اسکنر سه بعدی نیاز دارند تا مکان 17 نقطه صورت یک فرد را مشخص کند. آنها سپس با استفاده از لپ تاپ و 56 برد کنترل موتور به موقعیت خود هدایت می شوند. علاوه بر این، محققان همچنین اشاره می‌کنند که روبات تغییر شکل دهنده حتی می‌تواند مدل مو و رنگ پوست افراد را در صورتی که عکسی از صورت آنها بر روی ماسک سه‌بعدی نمایش داده شود، نمایش دهد.
سنگاپور
پروفسور نادیا تالمان، دانشمند دانشگاه فناوری نانیانگ، تلاش‌های مؤسسه نوآوری رسانه را به همراه دانشکده مهندسی کامپیوتر در توسعه یک روبات اجتماعی به نام نادین هدایت کرد. نادین توسط نرم افزاری شبیه سیری اپل یا کورتانای مایکروسافت پشتیبانی می شود. نادین ممکن است در آینده به یک دستیار شخصی در ادارات و خانه ها تبدیل شود یا ممکن است به همراهی برای جوانان و سالمندان تبدیل شود.پروفسور جرالد سیت از دانشکده مهندسی مکانیک و هوافضا و مرکز BeingThere یک توسعه تحقیق و توسعه سه ساله در روباتیک حضور از راه دور را رهبری کرد و EDGAR را ایجاد کرد. یک کاربر از راه دور می تواند EDGAR را با چهره کاربر و حالات چهره نمایش داده شده بر روی صورت روبات به صورت بلادرنگ کنترل کند. این روبات همچنین حرکات بالای بدن آنها را تقلید می کند.
کره جنوبی
تصویر: EveR-2، اولین اندرویدی که می تواند آواز بخواند
KITECH به تحقیق و توسعهEveR-1، یک مدل ارتباطات بین فردی اندرویدی که قادر به تقلید بیان عاطفی انسان از طریق "عضلانی" صورت و قادر به مکالمه ابتدایی است، با دایره لغاتی در حدود 400 کلمه، پرداخت. او 160 سانتی متر قد و 50 کیلوگرم وزن دارد که با میانگین یک زن کره ای در بیست سالگی برابری می کند. نام EveR-1 از حوای کتاب مقدس به علاوه حرف r برای روبات گرفته شده است. قدرت پردازش محاسباتی پیشرفتهEveR-1، امکان تشخیص گفتار و سنتز صدا را به او می دهد، و همزمان پردازش لب و تشخیص بصری را توسط دوربین‌های micro-CCD 90 درجه با فناوری تشخیص چهره انجام می‌دهد. یک ریزتراشه مستقل در داخل مغز مصنوعی او بیان ژست ها، هماهنگی بدن و بیان احساسات را کنترل می کند. تمام بدن او از سیلیکون ژله ای مصنوعی بسیار پیشرفته و با 60 مفصل مصنوعی در صورت، گردن و پایین بدنش ساخته شده است. او می تواند حالات چهره واقع گرایانه را نشان دهد و همزمان با رقصیدن آواز بخواند. در کره جنوبی، وزارت اطلاعات و ارتباطات یک برنامه بلندپروازانه برای قرار دادن یک روبات در هر خانواده دارد. چندین شهر روبات برای کشور برنامه ریزی شده است: اولین شهر با هزینه 500 میلیارد وون (440 میلیون دلار آمریکا) ساخته خواهد شد که 50 میلیارد آن سرمایه گذاری مستقیم دولت است. شهر روبات جدید دارای مراکز تحقیق و توسعه برای تولید کنندگان و تأمین کنندگان قطعات و همچنین سالن های نمایشگاهی و استادیوم برای مسابقات روبات خواهد بود. منشور جدید اخلاق روباتیک کشور، قوانین موضوعه و قوانین اساسی را برای تعامل انسان با روبات‌ها در آینده، تعیین استانداردهایی برای کاربران و تولیدکنندگان روباتیک، و همچنین دستورالعمل‌هایی در مورد استانداردهای اخلاقی برای برنامه‌ریزی در روبات‌ها برای جلوگیری از سوء استفاده انسان از روبات‌ها و بالعکس، تعیین می‌کند.
ایالات متحده
والت دیزنی و کارکنان Imagineers (لحظات عالی) Great Moments را با آقای لینکلن خلق کردند که در نمایشگاه جهانی نیویورک در سال 1964 به نمایش درآمد.
دکتر ویلیام بری، آینده پژوه آموزش و پرورش و استاد مدعو سابق وست پوینت فلسفه و استدلال اخلاقی در آکادمی نظامی ایالات متحده، یک شخصیت اندرویدی با هوش مصنوعی به نام "ماریا بات" خلق کرد. این رابط هوش مصنوعی اندرویدی به نام روبات خیالی بدنام ماریا در فیلم متروپلیس در سال 1927، به عنوان یک خویشاوند دور خوش رفتار نامگذاری شد. ماریا بات اولین دستیار آموزشی هوش مصنوعی اندروید در سطح دانشگاه است. ماریا بات به عنوان سخنران اصلی به صورت یک دوتایی با بری برای یک سخنرانی TEDx در اورت، واشنگتن در فوریه 2020 ظاهر شد.
تصویر: دکتر ویلیام بری (چپ) با ماریا بات (راست)
ماریا بات که از شانه به بالا شبیه یک انسان است، یک موجود مجازی اندرویدی است که حالات پیچیده صورت و حرکت سر دارد و در مورد موضوعات مختلف گفتگو می کند. او از هوش مصنوعی برای پردازش و ترکیب اطلاعات برای تصمیم گیری در مورد نحوه صحبت و تعامل استفاده می کند. او داده ها را از طریق مکالمات، ورودی داده های مستقیم مانند کتاب یا مقاله و از طریق منابع اینترنتی جمع آوری می کند.
ماریا بات توسط یک شرکت بین المللی با فناوری پیشرفته برای باری ساخته شد تا به بهبود کیفیت آموزش و از بین بردن فقر آموزشی کمک کند. ماریا بات برای ایجاد راه‌های جدیدی برای دانش‌آموزان طراحی شده است تا در مورد مسائل اخلاقی که با حضور روزافزون روبات‌ها و هوش مصنوعی به وجود می‌آیند بحث کنند. بری همچنین از ماریا بات استفاده می‌کند تا نشان دهد که برنامه‌نویسی یک روبات با چارچوب اخلاقی تأییدکننده زندگی باعث می‌شود که آنها به انسان‌ها در انجام همین کار کمک کنند.
تصویر: دکتر ویلیام بری (راست) و ژست طرفداران با ماریا بات (مرکز)
ماریا بات یک روبات سفیر برای فناوری هوش مصنوعی خوب و اخلاقی است.
Hanson Robotics, Inc. از تگزاس و KAIST با استفاده از فناوری اندروید صورت Hanson که بر روی بدنه روبات دوپا راه رونده در اندازه واقعی KAIST نصب شده است، پرتره اندرویدی آلبرت انیشتین را تولید کردند. این اندروید انیشتین، که "آلبرت هوبو" نیز نامیده می شود، بنابراین اولین اندروید راه رونده تمام بدن در تاریخ را نشان می دهد.
اندرویدها جزء اصلی داستان های علمی تخیلی هستند. آیزاک آسیموف در داستانی سازی علم روباتیک و هوش مصنوعی، به ویژه در سری I, Robot در دهه 1950، پیشگام بود. یکی از چیزهای مشترک در اکثر اندرویدهای خیالی این است که چالش‌های تکنولوژیکی زندگی واقعی مرتبط با ایجاد روبات‌های کاملاً شبیه انسان - مانند ایجاد هوش مصنوعی قوی - فرض می‌شود که حل شده است. آندرویدهای خیالی اغلب از نظر ذهنی و جسمی برابر یا برتر از انسان ها به تصویر کشیده می شوند – حرکت، تفکر و صحبت کردن به همان روانی آنها.
ژینوئیدها
آندرویدهای زن یا "ژینوئیدها" اغلب در داستان های علمی تخیلی دیده می شوند و می توان آنها را به عنوان ادامه سنت طولانی مردان در تلاش برای ایجاد "زن کامل" کلیشه ای در نظر گرفت. به عنوان مثال می توان به اسطوره یونانی پیگمالیون و روبات زن ماریا در متروپلیس فریتز لانگ اشاره کرد.ژینوئید یا فمبات یک روبات انسان نمای زنانه است. ژینوئیدها به طور گسترده در فیلم های علمی تخیلی و هنر ظاهر می شوند. همانطور که طراحی روبات انسان نمای واقعی تر، از نظر فنی امکان پذیر می شود، آنها در طراحی روبات های واقعی نیز ظهور پیدا می کنند.
ژینوئید هر چیزی است که شبیه یا مربوط به شکل انسان زن باشد. اگرچه واژه android برای اشاره به انسان نماهای روباتیک بدون توجه به جنسیت ظاهری استفاده شده است، پیشوند یونانی "andr-" به مرد در معنای مردانه اشاره دارد.
اصطلاح ژینوئید اولین بار توسط ایزاک آسیموف در سرمقاله ای در سال 1979 به عنوان معادل نظری زن کلمه android استفاده شد.
نام‌های احتمالی دیگری برای روبات‌های زنانه وجود دارد.
اکثریت روبات‌ها یا ماشین‌مانند، مردانه یا کودکانه بودند، به این دلیل که نه تنها تقریباً همه روباتیک‌ها مرد هستند، بلکه فمبات‌ها مشکلات فنی بیشتری ایجاد می‌کردند. نه تنها سروو موتور و پلتفرم باید «داخلی» می‌شدند (naizosuru)، بلکه بدنه [فمبات] باید باریک باشد که هر دو کار بسیار دشواری هستند.
محققان به ارتباط بین طراحی روبات‌های زنانه و فرضیات روباتیک‌ها در مورد ظاهر جنسیتی و کار اشاره می‌کنند. برای مثال، فمبوت‌ها در ژاپن با در نظر گرفتن لاغری و ظرافت طراحی شده‌اند، و برای کمک به حفظ ساختارهای سنتی خانواده و سیاست در کشوری با کاهش جمعیت استفاده می‌شوند. مردم همچنین به فمبات هایی که به کلیشه های جنسیتی نسبت داده می شود واکنش نشان می دهند.
منبع: A. Bowdoin، Science in popular culture
