ماهی گورامی ( Gourami )
گورامی ها از راسته ( Perciform ) از خانواده Osphronemidae هستند. تا کنون حدود 90 گونه ماهی در این خانواده شناخته شده است که در 13 سرده طبقه بندی شده اند. بسیاری از گورامیها در قسمت پیشین باله لگنی خود، پرتوی کشیده و باریکی دارند.
بسیاری از انواع این گونه، از تخمهای خود نگهداری میکنند: بعضی از آنها تخمها را در دهانشان نگهداری میکنند و بقیه همانند ماهی جنگجوی سیامی و Beha splendens آشیانه های حبابی میسازند. این خانواده به نام Polyacanthidae نیز شهرت دارد. بعضی از ماهیانی که هم اکنون بهعنوان خانواده گورامیها طبقه بندی میشوند در گذشته جزء خانواده Anabantidae بشمار میآمدند اخیراً خانواده فرعی Belontiinae از خانواده Belontiidae تشکیل شده است.
گورامیها انواع مختلفی دارند که تعدادی ازآنها در ایران تکثیرو پرورش یافته اندنگهداری از گورامیها بسیار راحت است چون ماهیهای مقاومی هستند گورامیها در مواقع تولید مثل و ترس تغییر رنگ میدهند و پر رنگتر میشوند.
گورامیها معمولا بین 8-6 ماهگی بالغ میشوند. زادگاه اصلی گورامیها هند، چین ، تایلند ، سوماترا و شبه جزِيره مالاِي میباشد
تفاوت اندازه گورامیها در انواع مختلف بین60- 5 سانتی متر است.
2- ماهی نر باله زیر شکمی بلند تری نسبت به ماده دارد
3- ماهی نر بدنی کشیده ولاغر دارد ولی ماهی ماده بدنی گرد وچاق واز عرض پهن است.
ماهی نر اندکی بزرگتر از ماهی ماده است و به علاوه رنگ ماهی نر، نارنجی-قرمز درخشان با راه راههای آبی فیروزهای است که تا بالهها ادامه مییابند. باله پشتی ماهی نر تیزتر از باله پشتی ماهی ماده میباشد. رنگ ماهی ماده آبی-خاکستری نقرهای کدر باقی می ماند و هرگز به شفافیت رنگ ماهیهای نر نمیرسد. رنگهای ترکیبی زیادی هم در این نوع از ماهیها دیده میشود. مثلا : آبی/ آبی پودری، نئون، رنگین کمان و سرخ. در ماهیهای آبی پودری، آبی رنگ غالب میباشد که البته روی بدن این ماهیها کمی رنگ قرمز هم دیده میشود. در ماهیهای به رنگ نئون، رنگ آبی نسبت به حالت معمول شفافتر است. ماهیهای رنگین کمانی، رنگ نارنجی-قرمز درخشان به همراه نوارهای آبی رنگی دارند که با برق سبز-طلایی فلزی همراه میباشند. ماهیهای قرمز اغلب قرمز یکپارچه با بالههای آبی رنگ میباشند . شرایط زیست و نحوه مراقبت: گورامی کوتوله در زادگاه اصلیش هند، بنگال غربی، آسام و بنگلادش در آبهایی با پوشش گیاهی متراکم یافت میشود. این ماهیها اکثرا با سایر انواع ماهیهای کولیسا یافت میشوند. در جلگههای رودخانههای شمالی هند این ماهیها یکی از فراوانترین انواع ماهیها هستند و در بسیاری از فروشگاهها به صورت خشک شده و یا به عنوان یک وعده غذایی سرو میشوند. گورامیهای کوتوله به خاطر طبیعت صلح جویشان بسیار مناسب آکواریومهای کوچک میباشند همانطور که برای آکواریومهای اجتماعی هم مناسب هستند. این ماهیها نباید با ماهیهای خیلی بزرگ و یا ماهیهای خشن نگهداری شوند. باید مقدار زیادی گیاه برایشان فراهم شود که مقداری از آنها باید گیاهان شناوری باشند که بخشی از سطح آکواریوم را بپوشانند. مقدار بهینه PHبرای این ماهیها محدوده خنثی میباشد و سختی آب باید 4 تا 10 dGH باشد. بهترین دمای آب هم 77 درجه فارنهایت ( 25 درجه سانتیگراد ) است. گورامیهای کوتوله ممکن است چنانچه در برابر شلوغی و سر و صدا قرار بگیرند بترسند و باید در یک جای ساکت نگهداری شوند. تغذیه: در طبیعت گورامیها حشرات کوچک و لاروهای سطح آب را میخورند و از جلبکهایی که بر روی سایر گیاهان می رویند تغذیه میکنند ولی در اسارت این ماهیها غذاهای پولکی، غذاهای خشک منجمد، غذاهای منجمد و قرصهای سبزی میخورند. برای فراهم کردن سلامتی مناسب، این ماهیها باید به صورت دوره ای، از غذاهای زنده نظیر کرمها هم تغذیه شوند. همچنین برای زوجهای در حال تولید مثل هم باید از غذاهای زنده استفاده شود. تولید مثل: پایین آوردن سطح آب تا 6 الی 8 اینچ ( 15 الی 20 سانتیمتر ) و بالا بردن دمای آب تا 20 الی 30 درجه سانتیگراد زمینه ساز تولید مثل خواهد شد. پوشش گیاهی واجب است چرا که ماهیهای نر برای ساخت لانه از مصالح گیاهی استفاده میکنند که آنها را با استفاده از حبابها به هم می چسبانند. این لانهها با جزئیات خیلی زیاد و بسیار محکم ساخته میشوند که عرضشان به چندین اینچ ( یا سانتیمتر ) و عمقشان به یک اینچ ( دو و نیم سانتیمتر ) میرسد. Limnophila aquatica،Riccia fluitans ، Ceratopteris thalictroideو Vesicularia dubyanaانتخابهای مناسبی برای مخزن زایشگاه میباشند. الیاف زغال هم میتواند به عنوان مصالح ساختمانی به کار رود. به محض آماده شدن لانه ماهی نر شروع به خواستگاری از ماهی ماده می نماید که این موضوع اغلب در بعد از ظهر یا غروب اتفاق می افتد. ماهی نر قصد خود را با شنا کردن در اطراف ماهی ماده در حالیکه بالههایش را کاملا گشوده است، می رساند و تلاش میکند که ماهی ماده را به لانه اش بکشاند و خواستگاریش را در آنجا ادامه دهد. چنانچه ماهی ماده این خواستگاری را بپذیرد شروع میکند به شنای دایره وار در زیر لانه حبابی. هنگامی که ماده آماده تولید مثل میشود پشت یا دم ماهی نر را با دهانش لمس میکند. با این علامت ماهی نر ماهی ماده را بغل کرده، ابتدا به پهلو و سپس به پشت می چرخاند. در این لحظه ماهی ماده تقریبا شصت تخم رها میکند که به سرعت توسط ماهی نر بارور میشوند بیشتر تخمها به سمت بالا داخل لانه حبابی شناور میشوند. تخمهای سرگردان توسط ماهی نر جمع آوری میشوند و به لانه حمل میشوند. وقتی که تمام تخمها در لانه جمع آوری شدند، این زوج دوباره شروع به جفت گیری میکنند. چنانچه بیش از یک ماهی ماده در مخزن زایشگاه باشد، ماهی نر میتواند با همه این ماهیها جفت گیری کند. این تولید مثل بین دو تا چهار ساعت طول میکشد و بین 300 تا 800 تخم تولید میشود. با تمام شدن تخم ریزی ماهی نر برای اطمینان از اینکه تخمها در لانه باقی می مانند، یک لایه نازک از حباب در ریر تخمها ایجاد میکند. در چنین زمانی، ماهی ماده باید از مخزن خارج شود. از این به بعد ماهی نر به تنهایی مسوولیت تخمها را بر عهده میگیرد و به شدت از لانه و محدوده اطرافش محافظت میکند. بعد از دوازده تا بیست و چهار ساعت نوزادان از تخم خارج میشوند، ولی همچنان در حفاظ حبابها به رشدشان ادامه میدهند. پس از سه روز بچهها به حدی از رشد میرسند که بتوانند آزادانه شنا کنند. وقتی ماهیهای کوچک از لانه حبابی خارج میشوند ماهی نر باید از مخزن خارج شود چرا که در غیر اینصورت ماهی نر آنها را خواهد خورد. ماهیهای کوچک باید در هفته اول با غذاهای خیلی ریز نظیر infusoria، rotifer، یا غذاهای تجارتی که ویژه بچه ماهیها تولید میشوند، تغذیه شوند. پس از آن میتوان آنها را با میگوی پخته و غذای خشک پودر شده تغذیه نمود.
منبع: www.fereshtemahi.mihanblog.com
/ن
بسیاری از انواع این گونه، از تخمهای خود نگهداری میکنند: بعضی از آنها تخمها را در دهانشان نگهداری میکنند و بقیه همانند ماهی جنگجوی سیامی و Beha splendens آشیانه های حبابی میسازند. این خانواده به نام Polyacanthidae نیز شهرت دارد. بعضی از ماهیانی که هم اکنون بهعنوان خانواده گورامیها طبقه بندی میشوند در گذشته جزء خانواده Anabantidae بشمار میآمدند اخیراً خانواده فرعی Belontiinae از خانواده Belontiidae تشکیل شده است.
گورامیها انواع مختلفی دارند که تعدادی ازآنها در ایران تکثیرو پرورش یافته اندنگهداری از گورامیها بسیار راحت است چون ماهیهای مقاومی هستند گورامیها در مواقع تولید مثل و ترس تغییر رنگ میدهند و پر رنگتر میشوند.
گورامیها معمولا بین 8-6 ماهگی بالغ میشوند. زادگاه اصلی گورامیها هند، چین ، تایلند ، سوماترا و شبه جزِيره مالاِي میباشد
تفاوت اندازه گورامیها در انواع مختلف بین60- 5 سانتی متر است.
طرز تشخیس جنسیت :
2- ماهی نر باله زیر شکمی بلند تری نسبت به ماده دارد
3- ماهی نر بدنی کشیده ولاغر دارد ولی ماهی ماده بدنی گرد وچاق واز عرض پهن است.
انواع گورامیها :
گورامی مرواریدی:
گورامی بوسنده :
گورامی سه خال :
گورامی شکلاتی :
گورامی صدا ساز ( خس خس کننده ):
گورامی کوتوله ( دارف ):
ماهی نر اندکی بزرگتر از ماهی ماده است و به علاوه رنگ ماهی نر، نارنجی-قرمز درخشان با راه راههای آبی فیروزهای است که تا بالهها ادامه مییابند. باله پشتی ماهی نر تیزتر از باله پشتی ماهی ماده میباشد. رنگ ماهی ماده آبی-خاکستری نقرهای کدر باقی می ماند و هرگز به شفافیت رنگ ماهیهای نر نمیرسد. رنگهای ترکیبی زیادی هم در این نوع از ماهیها دیده میشود. مثلا : آبی/ آبی پودری، نئون، رنگین کمان و سرخ. در ماهیهای آبی پودری، آبی رنگ غالب میباشد که البته روی بدن این ماهیها کمی رنگ قرمز هم دیده میشود. در ماهیهای به رنگ نئون، رنگ آبی نسبت به حالت معمول شفافتر است. ماهیهای رنگین کمانی، رنگ نارنجی-قرمز درخشان به همراه نوارهای آبی رنگی دارند که با برق سبز-طلایی فلزی همراه میباشند. ماهیهای قرمز اغلب قرمز یکپارچه با بالههای آبی رنگ میباشند . شرایط زیست و نحوه مراقبت: گورامی کوتوله در زادگاه اصلیش هند، بنگال غربی، آسام و بنگلادش در آبهایی با پوشش گیاهی متراکم یافت میشود. این ماهیها اکثرا با سایر انواع ماهیهای کولیسا یافت میشوند. در جلگههای رودخانههای شمالی هند این ماهیها یکی از فراوانترین انواع ماهیها هستند و در بسیاری از فروشگاهها به صورت خشک شده و یا به عنوان یک وعده غذایی سرو میشوند. گورامیهای کوتوله به خاطر طبیعت صلح جویشان بسیار مناسب آکواریومهای کوچک میباشند همانطور که برای آکواریومهای اجتماعی هم مناسب هستند. این ماهیها نباید با ماهیهای خیلی بزرگ و یا ماهیهای خشن نگهداری شوند. باید مقدار زیادی گیاه برایشان فراهم شود که مقداری از آنها باید گیاهان شناوری باشند که بخشی از سطح آکواریوم را بپوشانند. مقدار بهینه PHبرای این ماهیها محدوده خنثی میباشد و سختی آب باید 4 تا 10 dGH باشد. بهترین دمای آب هم 77 درجه فارنهایت ( 25 درجه سانتیگراد ) است. گورامیهای کوتوله ممکن است چنانچه در برابر شلوغی و سر و صدا قرار بگیرند بترسند و باید در یک جای ساکت نگهداری شوند. تغذیه: در طبیعت گورامیها حشرات کوچک و لاروهای سطح آب را میخورند و از جلبکهایی که بر روی سایر گیاهان می رویند تغذیه میکنند ولی در اسارت این ماهیها غذاهای پولکی، غذاهای خشک منجمد، غذاهای منجمد و قرصهای سبزی میخورند. برای فراهم کردن سلامتی مناسب، این ماهیها باید به صورت دوره ای، از غذاهای زنده نظیر کرمها هم تغذیه شوند. همچنین برای زوجهای در حال تولید مثل هم باید از غذاهای زنده استفاده شود. تولید مثل: پایین آوردن سطح آب تا 6 الی 8 اینچ ( 15 الی 20 سانتیمتر ) و بالا بردن دمای آب تا 20 الی 30 درجه سانتیگراد زمینه ساز تولید مثل خواهد شد. پوشش گیاهی واجب است چرا که ماهیهای نر برای ساخت لانه از مصالح گیاهی استفاده میکنند که آنها را با استفاده از حبابها به هم می چسبانند. این لانهها با جزئیات خیلی زیاد و بسیار محکم ساخته میشوند که عرضشان به چندین اینچ ( یا سانتیمتر ) و عمقشان به یک اینچ ( دو و نیم سانتیمتر ) میرسد. Limnophila aquatica،Riccia fluitans ، Ceratopteris thalictroideو Vesicularia dubyanaانتخابهای مناسبی برای مخزن زایشگاه میباشند. الیاف زغال هم میتواند به عنوان مصالح ساختمانی به کار رود. به محض آماده شدن لانه ماهی نر شروع به خواستگاری از ماهی ماده می نماید که این موضوع اغلب در بعد از ظهر یا غروب اتفاق می افتد. ماهی نر قصد خود را با شنا کردن در اطراف ماهی ماده در حالیکه بالههایش را کاملا گشوده است، می رساند و تلاش میکند که ماهی ماده را به لانه اش بکشاند و خواستگاریش را در آنجا ادامه دهد. چنانچه ماهی ماده این خواستگاری را بپذیرد شروع میکند به شنای دایره وار در زیر لانه حبابی. هنگامی که ماده آماده تولید مثل میشود پشت یا دم ماهی نر را با دهانش لمس میکند. با این علامت ماهی نر ماهی ماده را بغل کرده، ابتدا به پهلو و سپس به پشت می چرخاند. در این لحظه ماهی ماده تقریبا شصت تخم رها میکند که به سرعت توسط ماهی نر بارور میشوند بیشتر تخمها به سمت بالا داخل لانه حبابی شناور میشوند. تخمهای سرگردان توسط ماهی نر جمع آوری میشوند و به لانه حمل میشوند. وقتی که تمام تخمها در لانه جمع آوری شدند، این زوج دوباره شروع به جفت گیری میکنند. چنانچه بیش از یک ماهی ماده در مخزن زایشگاه باشد، ماهی نر میتواند با همه این ماهیها جفت گیری کند. این تولید مثل بین دو تا چهار ساعت طول میکشد و بین 300 تا 800 تخم تولید میشود. با تمام شدن تخم ریزی ماهی نر برای اطمینان از اینکه تخمها در لانه باقی می مانند، یک لایه نازک از حباب در ریر تخمها ایجاد میکند. در چنین زمانی، ماهی ماده باید از مخزن خارج شود. از این به بعد ماهی نر به تنهایی مسوولیت تخمها را بر عهده میگیرد و به شدت از لانه و محدوده اطرافش محافظت میکند. بعد از دوازده تا بیست و چهار ساعت نوزادان از تخم خارج میشوند، ولی همچنان در حفاظ حبابها به رشدشان ادامه میدهند. پس از سه روز بچهها به حدی از رشد میرسند که بتوانند آزادانه شنا کنند. وقتی ماهیهای کوچک از لانه حبابی خارج میشوند ماهی نر باید از مخزن خارج شود چرا که در غیر اینصورت ماهی نر آنها را خواهد خورد. ماهیهای کوچک باید در هفته اول با غذاهای خیلی ریز نظیر infusoria، rotifer، یا غذاهای تجارتی که ویژه بچه ماهیها تولید میشوند، تغذیه شوند. پس از آن میتوان آنها را با میگوی پخته و غذای خشک پودر شده تغذیه نمود.
منبع: www.fereshtemahi.mihanblog.com
/ن