پرسش بيش از نيمي از مردم جهان

شما فکرمي کنيد تنبيه بدني لازم است؟ آيا صحبت با کودکان بهتراست يا اينکه امتيازي را به عنوان تنبيه از آنان بگيريم؟ -به واقع يکي از تامل برانگيزترين پرسش ها و مسائل تربيتي در قبال کودکان همانا راه وروش هاي تنبيهي ومجازاتي است که باور کنيد يا نه يک معضل جهاني است وبه گونه اي
چهارشنبه، 5 آبان 1389
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما
پرسش بيش از نيمي از مردم جهان

پرسش بيش از نيمي از مردم جهان
پرسش بيش از نيمي از مردم جهان


 






 

بهترين روش براي مجازات کودکان چيست؟
 

نقل از C.N.N وريدرزدايجست
ترجمه :دکتر بهمن بهروزي
شما فکرمي کنيد تنبيه بدني لازم است؟ آيا صحبت با کودکان بهتراست يا اينکه امتيازي را به عنوان تنبيه از آنان بگيريم؟
-به واقع يکي از تامل برانگيزترين پرسش ها و مسائل تربيتي در قبال کودکان همانا راه وروش هاي تنبيهي ومجازاتي است که باور کنيد يا نه يک معضل جهاني است وبه گونه اي درکليه فرهنگهاي جهاني ازسنتي گرفته تا مدرن اين پرسش در اذهان پدران ومادران موج مي زند واکنون يک تحقيق وبررسي جهاني در اين مورد صورت گرفته که نتايج جالب اين بررسي را در زير مطالعه مي کنيد.

يک بررسي جهاني
 

محققين وبررسي کنندگان مسائل تربيتي وفرهنگي در C.N.N به کمک ماهنامه ريدرزدايجست به يک بررسي کوتاه وخلاصه درباره شرايط کودکان در هنگام وپس از ارتکاب به خلاف ونوع برخوردي که در قبال آنان بايد صورت گيرد. بويژه از جانب پدر ومادر پرداخته اند که طي آن يک پرسش بزرگ و هميشگي را مطرح ساخته اند. اين سوال بزرگ و هميشگي اين است که آيا برخورد فيزيکي وتنبيه بدني درقبال کودکان يک اقدام تربيتي مفيد است ويا اينکه به غير از زيان وشروع مشکلات روحي ورواني در کودک، نتيجه ديگري در بر ندارد. برخي معتقدند که اصولاً بايد تسمه يا شلاق را که درحقيقت نمادي از مجازات فيزيکي است. کنار گذاشت وحتي بحثي هم درباره آن آغاز نکرد. تحقيق کنندگان درمورد فوق الذکر به پدران ومادران در شانزده کشور جهان مراجعه کرده اند. ضمن آنکه شانزده کشوري که از پهنه جهان انتخاب شده اند از مناطق آسياي شرقي، آسياي مرکزي، اروپاي غربي، اروپاي جنوبي، اروپاي شرقي، آمريکاي شمالي، آمريکاي مرکزي، آمريکاي جنوبي واروپاي شمالي مي باشند که بدين ترتيب گستردگي ، تحقيق کاملاً مشهود مي باشد.

وقتي کار پيچيده مي شود.
 

علت اين گستردگي هم تفاوتهاي فرهنگي و قومي ونژادي است که ممکن است از نقطه نظر برخوردهاي سنتي يا مدرن، تفاوتهاي فراواني را در قبال کودکان ورفتار با آنها ايجاد کند.اما نکته جالب اينکه ايده عمومي درتمامي شانزده کشوري که دراين خصوص مورد بررسي قرار گرفتند براين بوده که اصولاً برخورد وتنبيه فيزيکي وبدني نه تنها نتيجه لازم را که تربيت وعامل باز دارندگي مهمترين دستاوردها ونتايج لازم مي باشد، به دست نمي دهد. بلکه مشکلاتي که در روح و روان پيچيده کودک ايجاد مي کند ديگر به سادگي قابل حل نيست. اما اهميت اين تحقيق از اين لحاظ است که زماني که به اين نتيجه گيري دست يافته شد که تنبيه فيزيکي، تاثيرمثبت نداشته بلکه زيان آور است، آنگاه سوال وپرسش بدين شکل ادامه پيدا کرد که اکنون پس چه نوع مجازاتي مي تواند تاثير تربيتي داشته ومفيد واقع شود؟ در واقع بارد يک نوع مجازات کار نه تنها آسان تر نشد، بلکه اکنون پيچيدگي هاي بيشتري پيدا کرده است که پدران ومادران را در گستره پهنه جهان، موظف کرده است که راهي موثر ومثبت را براي تنبيه ومجازات کودکان يافته وبه معرفي آن پرداخته شود. حال در پاسخ به اين پرسش جهاني، شمار جالب توجهي از پاسخ دهندگان آنهم در هر شانزده کشوري که تحقيق در آنها به عمل آمده از يک گفتگوي جالب ومثبت با کودکان به عنوان راهحلي بسيار کار او نتيجه بخش نام برده اند وآن را يک تاکتيک بسيار موثر در درس دادن وآموزش نکته هاي مهم بويژه پس از ارتکاب به خلاف توسط آنها شناخته اند.

دومين روش موثر
 

درهمين نظر سنجي وتحقيق، پس از گفتگو با کودک آنچه که توسط پدران ومادران به عنوان روشي موثر ترجيح داده شده، گرفتن ويا محروم کردن کودک از امتيازات مي باشد. بويژه امتيازاتي که کودک وابستگي بالايي را بدانها نشان مي دهد .البته دراين مورد هم نظريات موافق ومخالف بسياري نشان داده شد وبيشترين بحث درموردنوع محروم کردن کودک از امتياز ويا منافع او است. برخي معتقدند که نبايد فراموش کرد که هدف از اين کار چيست؟ هدف از اين عمل نوعي تربيت وياد آوري به کودک که عمل انجام داده توسط او پسنديده نيست. بنابراين محروم کردن نبايد به گونه اي باشد که کودک را دچار اضطراب وساير مشکلات رواني کند. در واقع اين محروم کردن به گونه اي بايد صورت گيرد که پس از آن ما بتوانيم اشتهاي کودک را براي انجام اعمال پسنديده و دوري از کارهاي ناپسند تحريک کرده وافزايش دهيم.

انواع مجازات
 

يکي ديگر از شکل هاي مجازات که استفاده از اين گونه هم به سرعت رو به کاهش مي ياشد، همانا جبس کردن کودکان در اتاقشان ويا مکان در بسته ديگري است.
البته دراين مورد بايد حتماً جنس کودک و شرايط روحي او در نظر گرفته شود.اگر کودکي را داريم که اصولاً تا حدودي از تنهايي واهمه دارد نبايد به اين خيال که از واهمه او براي اعمال مجازات استفاده کنيم. او را تنهايي قرار دهيم، چرا که اصولاً براي کودکي که قدري مي ترسد، چنين عملي نه تنها جنبه مجازات نمي گيرد. بلکه به عنوان نوعي دشمني وايجاد وحشت درکودک و در ذهن او تلقي مي شود که آنگاه مدتها به طول مي انجامد تا آثار آن از ذهن کودک زدوده شود.

آخرين روش
 

وسرانجام در خصوص مجازات بدني بايد گفت که در چند مورد که پدران ومادران از مجازات بدني سخن به ميان آوردند آن را آخرين انتخاب واز سر ناچاري شناخته اند که تازه آنهم بايد با محدوديت هاي بسياري صورت گيرد. براي مثال مجازات بدني نبايد به هيچ وجه روي سرو چهره ويا قسمت جلويي بدن صورت گيرد. چرا که بيم صدمه دائمي براي کودک وجود دارد. يکي از مواردي که تنبيه بدني کودک را بسيار منفي جلوه مي دهد،ماندگار بودن آن در ذهن کودک است که ممکن است همين ادامه ماندگاري در ذهن، تبديل به يک عقده روحي ورواني شود که حتي در بزرگسالي هم گريبان شخص را رها نکند ودر واقع اين مجازات را تنها روشي مي توان گفت که احتمال به خاطر آوردن آن در بزرگسالي بسيار بيشتر از روشهاي ديگر است وبه همين خاطر هم طرفداران چنداني ندارد. البته حتي در مورد مجازات بدني هم طرفداران معدود و محدود آن ضربه به پشت پاها را کافي مي دانند که اصطلاح انگليسي به کاربرده براي آن «SPANKING» (اسپنکينگ) مي باشد. نکته جالب تفاوت ميان انتخابهاي پدران ومادران درهمان تعداد معدودي است که تنبيه فيزيکي را به عنوان روش چهارم مي پذيرند. طرفداري محدود خود را نشان داده اند. مگر سه کشور کانادا، فرانسه وهلند که تعداد زنان طرفدار مجازات وتنبيه بدني کمتر از مردان نبود. اما درهر حال درميان مجازاتهاي انتخابي در مقام آخر قرار داشت.

اظهار نظرهاي جالب
 

درنظر سنجي که از شانزده کشوري که جدول نهايي آنها را درج خواهيم کرد، به عمل آمده دانستن برخي از اظهار نظرها که درنقاط مختلف جهان بيان شده، خالي از لطف نيست که توجه خوانندگان عزيز را به برخي ازاين تک اظهارنظرها جلب مي کنيم. جالب اينکه همه اين افراد از ميان پدران يا مادران 36 ساله انتخاب شده اند تا به خوبي بتوانيد مقايسه لازم را ميان آراء وعقايد به عمل آوريد.
*کارلوس مارتينز پدر 36 ساله اهل گوادالاخارا- مکزيک
من دودختر بسيار شيطان دارم، اما زماني که پس از حرکتي ناپسنديده با آنها صحبت مي کنم وحتي از آنها انتقاد مي کنم، واکنش هاي خوب ودرستي ارائه مي دهند.
*لاوانيا کريشنامورتي 36 ساله اهل ايپوه - مالزي
ديسيپلين ونظم در ميان کودکان در خانواده يک امر مهم و حتمي است. اما نبايد فراموش کنيم که درد وتنبيه ومجازات بدني، قادر به ايجاد نظم نخواهد بود، درحالي که در مقايسه اين عشق ودوست داشتن است که از ايجاد نظم وانضباط موفق تر خواهد بود.
*پريسيلا فرن 36 ساله اهل مليسا - تگزاس - آمريکا
من زماني که متوجه مي شوم پس از عمل خلاف توسط فرزندانم، صحبت کردن وپند واندرز موثر واقع نمي شود وکارايي ندارد،کاري که مي کنم کاميپوتر و ابزار تايپ کردن را براي چند ساعتي از دسترس آنها دور مي کنم.
آنگاه واکنشي را که به دنبال آن بودم، به دست مي آورم.

يکي دو نکته
 

بازهم درتحقيقاتي که در کشورهاي مختلف پيرامون نحوه مجازات فرزندان به عمل آمده، چند نکته جذاب وجود دارد که به آن اشاره مي کنيم.

تفاوت پدران ومادران در آمريکا
 

درآمريکا مادران به تعداد بيشتري صحبت کردن با فرزندان خود را پس ازانجام عمل خلاف ترجيح مي دهند ودر واقع با اختلاف 20 درصد نسبت به پدران ، صحبت وپند واندرز را موفق تر مي دانند، درحالي که در همين کشور پدران يا مردان به تعداد بيشتري ترجيح مي دهند که امتياز ويا آيتم مورد علاقه فرزند، موقتاً از او گرفته شود. درحقيقت پدران با اختلاف سيزده درصد نسبت به مادران، محروم کردن فرزند را ترجيح مي دهند.

چيني ها وتنبيه
 

يک نکته جالب درچين اين است که با آنکه در چين يک چهارم از جمعيت عظيم و 1/5 ميلياردي دراين کشور کمتر از 18 سال دارند (نزديک به چهار صد ميليون نفر از جمعيت) حتي يک پدر يا مادر هم که مورد پرسش قرار گرفت ودرتحقيق شرکت داده شد. از تنبيه بدني و فيزيکي دفاع نکرد.

آمار با شما حرف مي زنند.
 

درابتدا بايد توجه داشت که شانزده کشور از بيش از ده منطقه از جهان دراين تحقيق شرکت داده شده که عبارت بودند از هند از آسياي مرکزي، چين، فيليپين ومالزي از آسياي شرقي، استراليا از اقيانوسيه، روسيه از اروپاي شرقي، اسپانيا وايتاليا از اروپاي جنوبي، انگلستان از اروپاي شمالي، آلمان وهلند از اروپاي غربي، فرانسه از اروپاي مرکزي ، آمريکا وکانادا از آمريکاي شمالي، مکزيک از آمريکاي مرکزي و برزيل از آمريکاي جنوبي. دليل چنين تفکيکي درمناطق اين است که به واقع هر کدام از اين مناطق داراي خصوصيات و ويژگي هاي فرهنگي، قومي و نژادي خود مي باشند که طبيعتاً روي رفتار آنها با کودکان تاثير گذار است اما نکته جالب اينکه اين رفتارها روز به روز يکديگر نزديک تر وشبيه تر مي شوند که اين وحدت فرهنگي بويژه در امور تربيتي بواقع جاي شکر دارد.

*انتخاب اول حرف زدن با کحودک همراه با نصيحت واندرز:

کشور

درصد پدران و مادرانی که چنین انتخابی را ترجیح می دهند

1

هند

85%

2

مالزی

84 %

3

فیلیپین

83%

4

ایتالیا

82%

5

چین

81%

6

برزیل

78%

7

مکزیک

75%

8

فرانسه

71%

9

روسیه

70%

10

آلمان

66%

11

هلند

65%

12

اسپانیا

64%

13

انگلستان

61%

14

کانادا

58%

15

آمریکا

56%

16

استرالیا

53%

 

انتخاب دوم،گرفتن و محروم کردن کودکان از آيتمي که به آن علاقه مند هستند به طور موقت

کشور

درصد کساني که انتخاب دوم را براي تربيت کودکان ترجيح مي دهد

1

استرالیا

39%

2

کانادا

37%

3

آمریکا

36%

4

اسپانیا

29%

5

انگلستان

25%

 

انتخاب سوم، فرستادن کودکان به اتاق خود يا يک مکان در بسته ازعمل خلاف براي مدت محدود:

کشور

درصد کساني که انتخاب سوم را به عنوان عامل تربيتي ترجيح مي دهند

1

چین

12%

2

فرانسه

11%

3

هند

10%

 

انتخاب چهارم وآخر: اعمال تنبيه ومجازات بدني روي کودکان:

کشور

درصد پدران ومادراني که اعمال تنبيه بدني را ترجيح مي دهند

1

آلمان

7%

2

روسیه

6%

3

انگلستان

5%

 

 

تفکرات درست
 

درواقع جاي بسي خوشبختي است که مشاهده مي کنيم که درمناطق مختلف جهان پديده اي مانند تنبيه ومجازات بدني کاملاً منفور افتاده و کمتر پدر ومادر در پهنه جهان به دنبال اعمال چنين مجازاتي است. وبر عکس مشاهده مي کنيم که تا چه اندازه برقراري ارتباط با فرزندان وصحبت با آنها در جهان به عنوان يک روش تربيتي مورد پسند قرار مي گيرد وروز به روز، استفاده کنندگان و طرفداران اين روش در جاي جاي جهان افزايش پيدا مي کنند که نتيجه مهم آن سلامت بيشتر در روح وروان کودکان در بزرگسالي آنهاست.
منبع:نشريه اطلاعات هفتگي شماره3428



 



نظرات کاربران
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
مقالات مرتبط