امام خمینی برای توحید ارکان و مقاماتی قائل است و معتقد است هویت مطلق الهی در عین بطون، ظاهر و در عین ظهور باطن است و سر این ظهور و بطون آن است که ذات مطلق الهی به نفس اطلاق خود عین ظهور و عین بطون است. و مقام تهلیل را مقام استهلاک همه کمالات می داند، به این بیان که سالک در هرآنچه جمال و کمال هست، همه را ظهور جمال و کمال حق و جلوه ای از تجلیات او می بیند.
لازم به ذکر است ذکر و یاد خدا از مهم ترین عوامل رسیدن به قرب الهی می باشد که انسان را از عالم ماده به عالم معنا و معنویت می رساند . ذکر در لغت به معنای یاد کردن است، خواه با زبان باشد یا با قلب یا هر دو، ذکر های مختلف و یاد خداوند آثار و برکات فراوانی دارد که در آیات و روایات به آن اشاره شده است یکی از این اذکار ذکر لااله الاّ اللّه است که به معنای بریدن از تمام مکتب ها و به مکتب انبیا و امامان علیهم السلام پیوستن و فهم قرآن و عمل به تمام دستور‌ها و قوانین الهی است.
ذکر لا اله الا الله به معنای پایان دادن به حکومت هوای نفس در وجود است یعنی جدا کردن تمام رذایل اخلاقی از صفحه نفس و به حسنات اخلاقی آراسته شدن . گفتن ذکر لا اله الله موجب خلوص و پاکی ، بصیرت و بینایی گوینده می شود و ریشه تمام گناهان را می خشکاند و به جای آن نهال عمل صالح می کارد.
موضوع اذکار الهی موضوعی نیست که هر کسی بتواند در باب آن اظهار نظر نماید، زیرا مسئله ای کاملا حرفه ای و الهی است، اما بطور کلی همه ما از خواص ذکری همانند ذکر لااله الا الله مطالبی به گوشمان رسیده است و یا حتی برخی از خواص آن بی خبرند بنابراین در ادامه به فضایل و خواص ذکر لااله الاّ اللّه می پردازیم.
فضایل و برکات ذکر لا اله الاّ اللّه در کلام ائمه علیهم السلام و بزرگان دین
در کتاب وسائل الشیعه آمده است جابر جعفی از امام باقر علیه السلام روایت می کند که پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود:به مردگان خود کلمه «لا إله إلّا اللّه» را تلقین نمایید؛ زیرا باعث آمرزش گناهان آنان است، عرض کردند:گفتن آن در حال صحت و سلامت چه گونه است؟
سه مرتبه فرمود:بیش تر گناهان را منهدم می کند، برای این که کلمه طیّبه «لا إله إلّا اللّه» در زندگی و مرگ و حشر، مایه انس است.
پیامبر صلی الله علیه و آله می فرماید:جبرئیل گفت:کاش انسان ها را که در محشر دو گروهند می دیدی:یک گویندگان و معتقدان به «لا إله إلّا اللّه» که با روی های درخشان محشور می شوند و ذکرشان کلمه طیّبه «و اللّه اکبر» است و دیگر مشرکین که با صورت های سیاه به محشرآمده و شیون کنان می گویند:ای وای بر ما، تباه شدیم و هلاک گشتیم.
در کتاب جهاد با نفس از امام صادق (علیه السلام) روایت شده است: مَن قَالَ لا الَهَ الا اللهُ مُخلِصاً دَخَلَ الجَنَّةَ وَ اِخلاصُهُ اَن یَحجُزَهُ لا الهَ الا اللهُ عَمَّا حَرَّمَ اللهُ.
کسی که از روی اخلاص، لا اله الا الله گوید به بهشت داخل شود و اخلاص او این است که گفتن لا اله الا الله او را از ارتکاب آنچه که خداوند بر او حرام نموده باز دارد.
در روایت دیگری از پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله آمده است دو چیز موجب دو چیز است: یکی مرگ با شهادت به لا اله الا اللّه که سبب ورود به بهشت است و دیگر، شرک که مردن با آن باعث دخول به جهنم است.
همچنین پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: خداوند عزّ و جل به موسی بن عمران فرمود:ای موسی! اگر آسمان ها و تمام ساکنینش و مجموع زمین های هفت گانه را در پیشگاه من به یک طرف ترازو و لا اله الا اللّه را در طرف دیگر بگذارند، به راستی که کفه لا اله الا اللّه بر آن کفه ترجیح خواهد داشت.
آداب ختم ذکر لا اله الا الله
امام صادق علیه السلام فرمودند:مَنْ قَالَ لَا إِلَهَ إِلَّا الله مِائَةَ مَرَّةٍ کَانَ أَفْضَلَ النَّاسِ ذَلِکَ الْیَوْمَ عَمَلًا إِلَّا مَنْ زَادَ
هر کس صد بار لَا إِلَهَ إِلَّا الله بگوید، در آن روز برترین مردم در عمل است، مگر این که کسى از او بیشتر این ذکر را بگوید.
تصریح به همین معناست که عبد صالح، دائماً به یاد خدا باشد، و روزی صدبار هم این ذکر را بگوید و اگر توانست بیشتر بگوید.
در احادیثی نیز آمده است گفتن لا اله الاّ اللّه در همه حالات مستحب است و توصیه به برگزیدن آن از میان اذکار مختلف تأکید شده، زیرا تهلیل بهترین عبادت، بهای بهشت و پاک کننده گناهان مومن است.
علاوه بر این، گفتن لااله الاّ اللّه در برخی مواقع خاص نیز سفارش شده است، از جمله در هر صبح و شب، پس از نمازهای واجب، در سفر و موسم حج، در حال روزه و هفت بار تلقین کردن آن بر کودک به هنگام زبان گشودن او.همچنین تهلیل یکی از اذکار اذان و اقامه و نیز از اذکار زیارت اهل قبور است.
منبع: دین پژوهی راسخون
